Dikke Dik en het vuurwerk

Het is oudejaarsavond. Dikkie Dik loopt door het kattenluik naar buiten. Het is al twaalf uur geweest. Het grote vuurwerk is al voorbij. Al dat knallen en ploffen, dat is niets voor Dikkie Dik. Hij is lekker binnen gebleven. Veilig onder de bank.

Maar nu gaat Dikkie Dik naar buiten. Hij wil zijn vriendjes en vriendinnetjes een gelukkig nieuwjaar wensen. Maar Dikkie Dik ziet niemand. Of nee, achter het raam, daar ziet hij zijn vriendinnetje Naima. Gelukkig nieuwjaar zwaait Dikke Dik. Naima tilt haar pootje op om terug te zwaaien. Maar dan springt Tarek de kater tegen haar aan. Tarek blaast. Naima valt pardoes van de vensterbank.

Dikkie Dik loopt naar het eind van de straat. Daar, op het pleintje, brandt een groot vuur. Het zijn kerstbomen, die in brand staan. Lekker warm hoor! Op het pleintje ziet Dikkie Dik nog twee poezen staan. Het zijn Rocky en Rambo. Rocky en Rambo zijn broertjes. Ze horen bij het huis van Wesley en Samantha. Met hun mag het meisje van Dikkie Dik zijn huis niet spelen van het baasje.

Wesley en Samantha zijn ook op het pleintje. Wesley loopt te smoezen met Mounir. Mounir is het vriendje van Samantha. Hij heeft een scooter. Samantha staat een sigaret te roken. Ze ziet er niet blij uit. Ze heeft het vast koud, denkt Dikkie Dik. Hij ziet de blote buik van Samantha tussen haar broek en haar jas. Brrr, denkt Dikkie Dik. Samantha lijkt wel een beetje op Dikkie Dik. Zij heeft ook een halsband met haar naam erop. Maar die van haar is van zilver.

Rocky en Rambo drentelen rond Wesley en Mounir. Telkens als die met iets gooien, hollen ze ernaartoe. Boem! klinkt het dan telkens. Dikkie Dik vindt het maar eng. Maar ook wel spannend. Wesley strijkt met een ding in zijn hand. Het is langwerpig en rond. Zodra het begint te gloeien, gooit hij het snel weg. Dikkie Dik is nu heel nieuwsgierig. Hij rent erop af. Maar het is best ver. En Rambo en Rocky zijn er eerder. Maar ze blijven er een beetje vandaan. Flits! Boem! klinkt het. En weg is het ding. Mauw! Mauw! miauwen Rambo en Rocky. Ze zijn helemaal opgewonden.

Nu gooit Mounir zo'n gloeiend ding. Dikke Dik grijpt zijn kans. Hij rent erop af. Rocky en Rambo zitten vlak achter hem. Maar Dikkie Dik is er het eerst. Hij zet zijn voorpootjes op het ding. Straks pakken ze het nog af. BOEM! doet het ding. Wat een klap! Het is even helemaal zwart voor Dikkie Dik zijn oogjes. Zijn pootjes doen vreselijk pijn. Als Dikkie Dik zijn oogjes open doet, dan schrikt hij vreselijk. Waar net nog zijn voorpootjes waren, zitten nu nog alleen twee bloedende stompjes. Auw auw auw! gilt Dikkie Dik uit.

Gelukkig komt Wesley meteen aangehold. Voor zo'n dik jongetje kan Wesley best hard lopen. Hij komt me helpen, denkt Dikkie Dik. Maar Wesley komt niet helpen. Hij zwaait zijn been naar achteren. Dikkie Dik ziet een voetbalschoen onder de witte trainingsbroek. Dan schopt Wesley. Dikkie Dik vliegt door de lucht. Hij voelt plotseling hete vlammen om zich heen. En hij ruikt verbrande katteharen.

Barbekjoe! joelt Wesley. WAHAHA! schatert Mounir het uit. Samantha moet huilen. Dag Dikkie Dik! Tot de volgende keer...

Jarig

Er is er een jarig hoera hoera
Je kunt hem niet zien het is Hij
Dat vinden gelovigen prettige ja ja
En daarom bidden zij blij

Hij leve lang hoera hoera
Tweeduizend jaar hoera
Hij leve lang hoera hoera
Tweeduizend jaar hoera

--

Hij leve hoog hij leve hoog
hij leve hoog hij leve hoog
Ja hoog ja hoog
Hij leve hoog

--

Oh kom er eens kijken
wat ik in mijn hersenen vindt
niets dan verzinsels
van God en 't heilig kind

De dominee sprak er schande van
toen ik zei waar is het kindje dan
altijd en overal zei die man
maar ik kon hem nergens vinden

Oh kom er eens kijken
waarom ik voor mijzelf niet nadenk
alles is beschreven
het Boek is wat ik vind

--

Maar dat klopt niet kinderen
ik kan Hem niet vinden
hoe kan ik weten of hij bestaat?

t'is een vreemdeling zeker
die verdwaald is zeker
is er iemand die weet waar hij gaat?

Oh opperbaas oh opperbaas
breng ons toch spoedig een bezoek
en zeg ons wat nuttigs
in plaats van lariekoek (..stom boek).

Hieperdepiep, amen!

Geniet ook van dit fraaie kerstlied, uitgevoerd door wat een natte droom moet zijn voor André en Jan Peter.

Leuk boek lezen? The God delusion

Grote en kleinere ergernissen

Een zak diepvriesdoperwten waarvan je denkt dat hij nog dicht is.

Kannen

Eerder vandaag zat ik mijn teennagels te bijten, altijd een moment van rust en reflectie. Ik moest denken aan wat ik onlangs meemaakte. Ik ging naar de supermarkt, hier niet ver vandaan. Het is zo'n 'mega' supermarkt, waar je met drie of vier winkelwagens tegelijk kunt binnenbanjeren. Zo niet toen ik er aan kwam. In de ingang stonden een groepje 'van die' jongeren. Het is politiek incorrect om kutmarokkanen te zeggen, maar dat waren het. Geschoren koppen, roken en spugen, ongetwijfeld in het bezit van een al dan niet wederrechtelijk verkregen scooter. Midden in de ingang. Nodeloos te zeggen dat ze in de weg stonden, en dat werd hen door de meer assertieve stadsgenoten ook duidelijk gemaakt. Gelukkig. Het is echter hun repliek die mij aan het denken sloeg. Ze noemden 'kleiers', meer in het bijzonder die van kannen.

Dat is wel frappant vind ik. We leven in 2008. Niettemin zijn er onder ons nog mensen die anderen beschouwen, hoe metaforisch ook, als 'kleiers'. Dat had ik niet direct verwacht. Meer specifiek, ik had niet gedacht dat een allang uitgestorven beroep nog zo lang zou voort bestaan, en dan ook nog in de geesten van jonge mensen wiens intellectuele diepgang niet verder gaat dan de schede van een ster als Rihanna of willekeurig welke andere TMF porno- pardon- popster.

Kannen. Ik bedoel, de oudheid ligt er vol mee. Barstensvol kannen, vol barsten ook. Als fan van 'Tussen kunst en kitsch' weet ik dat ook gebarsten kannen geld waard kunnen zijn. Maar dat is de spreekwoordelijke uitzondering. De meeste kannen zijn waardeloos. Maar iemand heeft ze ooit gemaakt. Dat zal dan die 'kleier' geweest zijn. Dat klinkt plausible niet, iemand die 'kannen' 'kleit'?

Wat mij enigszins verbaasde is, dat makers van aardewerk klaarblijkelijk in zo'n slecht aanzien stonden, of eigenlijk: nog staan. Tenslotte is aardewerk tegenwoordig behoorlijk ouderwets, en wat er is komt uit een fabriek. Wellicht weerspiegelt het feit dat voornoemde mensen nog dachten dat aardewerk 'gekleid' werd iets van hun ontwikkeling.

Hoe dan ook, tot op zekere hoogte kon ik hun argumenten wel volgen. Potten- (en pannen) maken, van klei, is een vieze bezigheid. Er is klei, er is water, er draaien dingen in de rondte, en je moet het met de hand doen. Daar word je vies van.

Wat ik niet snap, is waarom men zo neerkijkt op ambachtelijke werklui die kannen maken. Waarom is dat zoveel minder als schapen fokken? Of couscous hoeden?

Feit is, dat onze mediterrane vrienden bij de supermarkt iedereen die hen aansprak op het feit dat ze hinderlijk waren, begroetten met een vol overtuiging uitgesproken 'vuile kankleier, ik ga je doodmaak'.

Kerst

De boom is weer in elkaar geschroefd, de lampjes knipperen in kleur, uit de kerstman in de vensterbank klinkt "O denneboom" als uit een jaren '80 Roland, de ramen zijn bespoten met sneeuw. Nu nog even de stad in voor een busje dennegeur en laat die kerst maar komen. Waar is trouwens die CD met dat mooie nummer van Wham gebleven?

Opzeggen

Omdat ik over enige tijd ga verhuizen, wil ik mijn telefoonlijn opzeggen. En ook mijn internetverbinding. In digitale tijden, waarin van de burger immers veel zelfredzaamheid verwacht wordt, zou dat niet zo moeilijk moeten zijn, toch? Het omgekeerde, zo weet ik uit ervaring, is veel lastiger. Toen ADSL bij mij werd aangelegd, duurde het een week of drie voordat het ook werkte. En kon ik de KPN monteurs meer vertellen over wijkcentrales, SIP stiften enzomeer dan omgekeerd.

Dit keer is het simpel: ik wil opzeggen. Stopzetten. Afsluiten.

Allereerst bel ik met mijn internetaanbieder, XS4ALL. Een volle dochter van KPN.

"Hallo, ik ben Arno en ik wil mijn internet abonnement opzeggen"
'Hallo meneer, dat kan, wat is uw relatienummer?'
"Geen idee, kan het ook via mijn naam?"
'Het nummer staat vermeld op uw afschriften meneer'
"Ik doe bij geen betalingen aan jullie; deze verlopen, zoals jullie mij zelf per brief hebben laten weten, sinds een aantal jaar als onderdeel van mijn telefoonrekening, via uw moederbedrijf KPN"
'We schrijven van u elke maand een bedrag af, mijnheer. (Hij noemt dagen waarop incasso heeft plaatsgevonden)'
"U heeft al een jaar of 4 geen bedrag meer bij mij afgeschreven, ik zou dat beslist gemerkt hebben."

Lang verhaal kort, uiteindelijk werd ik gewoon netjes geholpen, zoals eigenlijk altijd bij XS4ALL.

Vervolgens wil ik de telefoonlijn opzeggen, dus ik bel met KPN. KPN is het moederbedrijf van XS4ALL.

"Hallo, ik ben Arno, ik wil graag mijn telefoonabonnement opzeggen"
'Dat kan meneer, maar ik zie dat u via deze lijn ook een internetabonnement heeft'
"Dat klopt, via jullie dochter XS4ALL. Deze heb ik zojuist opgezegd"
'Als u een telefoonlijn opzegt waarop een ADSL dienst wordt geleverd, krijgt u van KPN automatisch een ADSL-only abonnement'
"..ehhh..??"
'U wilt dat niet?'
"Nee (doos, dacht ik erachteraan)"
'U moet dan eerst uw ADSL abonnement opzeggen'
"Dat treft, want dat heb ik zojuist gedaan. Kun u dan nu ook mijn telefoonabonnement opzeggen?"
'Pas wanneer dit bij ons is bevestigd, dan kunt u uw telefoonrekening opzeggen.'
"Hoe kan ik dit dan bevestigen? Dit abonnement loopt via uw volle dochter XS4ALL, lijkt me dat u daarvan op de een of andere manier bericht krijgt?"
'Over de diensten van XS4ALL kunnen wij niets zeggen mijnheer, u kunt hiervoor het beste met XS4ALL contact opnemen'
"Wat boeit het nou of en bij wie ik een ADSL dienst afneem, ik wil gewoon mijn telefoonabonnement opzeggen?"
'Dan krijgt u van ons automatisch een ADSL-only abonnement'
"Maar dat wil ik niet. Als ik een stoel bij het grof vuil zet, dan wil ik er geen tafel voor in de plaats. Het idee is dan namelijk, in grote lijnen, dat ik van de stoel af wil."
'Sorry meneer, maar u zult echt eerst met XS4ALL contact op moeten nemen'
"En bij hen heb ik mijn abonnement zojuist opgezegd. Gelooft u mij soms niet?"
'Over diensten van XS4ALL kunnen wij helaas niets zeggen.'

Ik belde vervolgens maar met XS4ALL. Die hebben nog nooit van deze constructie gehoord. Zucht. Dat wordt dus weer ouderwets brieven en faxen. En rekeningen: ja, maar u heeft pas dan en dan opgezegd. Brieven en faxen vind ik niet erg, maar wek dan ook niet de indruk dat je 'het allemaal online of telefonisch kan regelen'. Want dat is wel zo gemakkelijk voor u! Jaja.

Grote en kleinere ergernissen

Dat een apparaat altijd op zijn eigen snoer komt te staan.

Smilies(2)

Zoals ik eerder al schreef, erger ik me wild aan die domme smilies in Hyves. En maakte ik een userscript voor GreaseMonkey die ze omzet in hun oorspronkelijke karakter-combinaties.

Ik heb het zo gemaakt, dat alleen smilies in krabbels worden weggehaald, ik had ook gewoon alle smilies kunnen verwijderen, maar in de krabbels vind ik ze vervelend, op andere plekken kunnen ze me niet zoveel schelen. Bovendien zou het ten koste gaan van de performance; na iedere klik zou de hele pagina doorlopen moeten worden, nu alleen de krabbels.

Hoe het werkt:
Op het 'load' event van de pagina draait het userscript, dat alle <img> elementen doorloopt en het <img> element vervangt door een <div> met als tekst de karaktercombinatie die bij de smiley hoort; deze staat in het 'alt' attribute van het plaatje. Ik kies ervoor om de oorspronkelijke karakters te tonen, omdat anders informatie verloren gaat; tenslotte wil iemand met een 'smiley' wel iets communiceren. Evengoed had ik het plaatje weg kunnen halen, of vervangen door een ander plaatje. Eén van de lastiger dingen was, dat je in krabbels een navigatiemenu hebt, dat een volgende/vorige set krabbels toont. Daarbij wordt geen 'load' event gegenereerd, want dit gaat met AJAX. Dus draaide mijn userscript ook niet en kreeg ik die vreselijke smilies alsnog te zien. Uiteindelijk vond ik het 'DOMNodeInserted' event, geen idee of dat het aangewezen event is om naar te luisteren, maar het werkt en ik heb dit toch heus echt alleen voor mezelf gemaakt.

Eigenlijk is dit userscript dubbel werk voor de browser. Wanneer je een Hyves pagina laadt, zorgt het 'pager' Javascript, dat met de Hyves pagina meekomt, dat die karaktercombinaties worden vervangen door een plaatje. Kijk maar eens in de source van de pagina. Daarna draait pas het GreaseMonkey userscript (want zo werkt GreaseMonkey), dat vervolgens precies het tegenovergestelde doet. Het liefst zou ik eigenlijk dat hele 'pager' Javascript willen onderdrukken, wel zo efficient, maar ik weet (nog) niet hoe.

In hetzelfde userscript maak ik iemands BuddyPoke onzichtbaar, als hij die heeft - die is gewoon alleen maar irritant, weg ermee.

Wat ik nog wil doen is, om als iemand zo'n afgrijselijke krabbelaars afbeelding in de krabbels plaatst, deze ook onzichtbaar te maken, of te vervangen door een link in plaats van het plaatje te tonen.

Alleen al het idee dat ik zelf controle heb over wat ik wel en niet zie in een (Hyves-)pagina maakt, dat ik me al minder erger aan sommige van Hyves' infantiele dingen. Power to the user!

CD's

Vandaag was ik in de stad om een bakkie te doen. Dat doe ik wel meer, het is prettig om overdag in de stad te zijn. De dynamiek van mensen en dingen is dan heel anders, anders in elk geval dan wanneer je er bent op traditionele uitgaansavonden. Die mijd ik meestal, al die hitsige dronken drukte. Leuk als je zelf ook hitsig en/of dronken bent.

Natuurlijk, roken is slecht voor je en ik zou ermee moeten stoppen. Maar als ik dan op een dag als vandaag in de stad ben, dan wil ik bij mijn bakkie ook een sjekkie kunnen roken. Maar dat kan niet. Ja, buiten, op een stervenskoud terras.

Ik vind dat rookverbod nog steeds helemaal niks. Wat is er mis mee om een uitbater *zelf* te laten beslissen of er in zijn etablissement gerookt mag worden?

Drinken is ook slecht voor je, komen er dan ook alcohol-vrije kroegen? Teveel vet is ook slecht voor je, worden zaken als McDonalds of Burger King dan ook gesloten? Nou dan.

En kom bij mij niet aan met het argument dat 'anderen er schade van ondervinden'; met in de Randstad wonen ben je al een roker en bovendien, als je geen schade wilt oplopen kun je ook gewoon niet naar de kroeg gaan. Waar zijn ze trouwens, al die mensen die niet roken en nu eindelijk 'veilig' naar de kroeg kunnen?

Hoe dan ook, ik heb mijn bakkie gedaan, buiten, totdat ik het zo koud kreeg dat mijn kopje uit mijn handen trilde. Bedankt, Ab Klink, dat je mij een zo eenvoudig en onschuldig genoegen verbiedt.

Dan maar naar Rocky Road. Daar staat tenminste de verwarming aan. En ik wou net schrijven dat aan Theo, de eigenaar, elke vorm van digitale vooruitgang voorbij is gegaan. Vroeger had Rocky Road geen website, toen eentje met het adres erop en dat was het wel zo'n beetje. Blijkt 'ie nu ineens een website te hebben, inclusief webwinkel. De style-sheet is van metalfan.nl of willekeurig welk metal forum, maar toch. Nu goed, Vader Tijd schrijdt voort, je moet wel als platenzaak. Ik houd dat woord erin: platenzaak. Het is gewoon een mooi woord.

En het is gewoon fijn om een keer in de maand lekker door zijn aanbiedingenbak te graaien. Echte CD's, met echte hoesjes en zo. Met een prijsje erop. En van dat prijsje gaat dan nog de helft af, want anders zouden ze niet in de aanbiedingenbak staan. Prachtig.

Het is al erg genoeg dat ik zeg 'echte CD's'. Mijn eerste 'stereo' was zo'n radio-annex-cassetterecorder. Daar kopieerde ik driftig top-40 muziek op. TDK-bandjes (46-minuut-nog-wat) vond ik mooier (en dus beter), maar op Maxell kon 47-minuut-twintig. Dus ik fietste met enige regelmaat 10 kilometer naar Rijswijk om daar bij de BCC, die toen nog op de grens van Rijswijk/Den Haag zat, bandjes te kopen. Van Maxell. Dat ging per 10 stuks, in een doos, bruin met zwart. In Lotus 1-2-3 onder DOS 4.2 maakte ik er hoesjes voor, waarop ik artiest, album, nummer en duur(!) bijhield. "Zo, acht minuten, dat is een lang nummer!" Die printte ik dan uit op een Epson LX-80 matrix-printer, en dan knipte ik ze zo bij, dat ze precies pasten. Honderden had ik er uiteindelijk. Nog steeds, ergens.

Ik was te jong om te beseffen hoe mooi vinyl is, of, beter gezegd, destijds te geobsedeerd door wat 'nieuw' was om vinyl op waarde te schatten. Dat mijn eerste 'stereo' geen platenspeler had hielp ook niet. Ik behielp me dus met bandjes, die ik driftig kopieerde op de CD-speler van mijn ouders; de CD's huurde ik via de Centrale Bibilotheek, filiaal Delft (Disc-o-theek heette die?), 1 gulden 50 per week of zo.

Kortom, ik ben van de verloren generatie van de CD. Platen, als in die mooie zwarte, waren voor mijn tijd, en nu leven we in de MP3 tijd. Ik hou mij maar voor dat het romantisch is om een CD te kopen, omdat je ermee de artiest ondersteunt. Kolder, maar laat me nou, en hierover wellicht een andere keer.

Vier. CD's. Kocht ik vandaag.

• Cynic (Traced in Air), omdat ik hun optreden vorige week in de Melkweg in het voorprogramma van Opeth briljant vond. Magistrale plaat.
• Anathema (Hindsight), omdat ik de band alleen van naam ken en weleens een flard heb opgevangen, en ik wel benieuwd was hoe ze klonken. Mooie plaat.
• Bloodbath (Fathomless mastery), omdat dit hobby-project van o.a. leden van Opeth gewoon lekkere old-school Zweedse death-metal is. Jeugdsentiment uit 2008.
• Bossk (.2), omdat ik er nog nooit van gehoord had en de naam grappig vond en er verder niets op de hoes stond waaruit ik ook maar iets van muziek/stijl kon opmaken. Best geinig.

Vis

Toppunt

Toppunt van decadentie? Je tegenstanders bekogelen met voorgesneden groenten.

Smilies

Vroegah, toen alles beter was, bestond digitale communicatie uit letters. Die je intikte. Met commando's en zo. Handig, en je hoefde nergens te klikken.

Wij pioniers van de digitale generatie verlevendigden onze e-mail berichten, en onze 'instant-messaging' (dat heette nog gewoon 'chat'), met speciale combinaties van karakters. :-) als we een grapje maakten. :-> als we een gemeen grapje maakten. ;-) als we knipoogden. :-0 als we ontzet waren. Smileys noemen we die, ontstaan uit een veel oudere traditie, grappig genoeg gebaseerd op een grafisch thema.

Met de opkomst van meer grafisch ingestelde programma's werd en worden steeds vaker deze speciale combinaties van karakters weer vertaald naar een heus plaatje.

En dat vind ik dus rete-irritant. Ik neem hier Hyves als voorbeeld, tenslotte immers een ingeburgerd begrip in Nederland. Hoe vaak zie je niet dat de halve inhoud van iemands pagina niet bestaat uit infantiele plaatjes, waarvan sommige -godbetert- ook nog eens bewegen?

Ik erger me er kapot aan, nog wel het meest omdat je ze niet kunt uitschakelen. Of...?

Natuurlijk, je kunt je browser zo instellen dat plaatjes niet getoond worden. Dat is erg 'old-school', maar dan ben je er wel van af. Tegenwoordig is echter bijna geen website meer die dan nog een beetje normaal te bekijken is.

Een andere methode, die niet veel mensen kennen, is om inhoud van bepaalde sites te blokkeren via de HOSTS file. Zeer effectief, maar weinig gebruiksvriendelijk. Overigens zweer ik er wel bij, niet zozeer vanwege smileys alswel omdat je er honderdduizenden websites met folderkolder of gevaarlijke content mee kunt blokkeren, zonder dat je verder iets in je browser hoeft aan te passen. Feitelijk maak je je computer wijs dat deze sites gewoon niet bestaan.

Met 'add-ons' als AdBlock Plus of IE7Pro kun je eenvoudig, en fijnmazig, bepaalde sites, of bepaalde plaatjes, of Flash content, of andere zaken, blokkeren. Vooral AdBlock Plus is een godsgeschenk. Hiermee zou je al een heel aardig eind kunnen komen als je wel plaatjes in Hyves wilt, maar niet die domme smilies. Je blokkeert dan gewoon de server(s) waar de smilies vandaan komen, cache.hyves-static.net.

Toch is dat niet wat ik zoek. Ik erger me vooral aan de smilies in krabbels. Dus ik wil ze alleen in de krabbels uitzetten. En dat kan ook, met GreaseMonkey en een userscript. Ik ben er nog mee bezig, maar dit werkt in elk geval. Firefox met GreaseMonkey vereist.

Wat een weldadig rustig beeld, met overal fijne kruisjes in plaats van overal geel met roze knipperende poppetjes.

UPDATE: leuk hoor, dat userscript, maar het werkt niet als je binnen de krabbels navigeert. Dat gebeurt middels een 'fake link', die de volgende set krabbels toont, en daarbij wordt geen 'load' event geraised, waardoor de krabbels niet opnieuw worden geparsed. Hmm..

Grote en kleinere ergernissen

Dat irritante BuddyPoke van Hyves. En hoe zet je die infantiele k#tsmileys uit? Rode vlekken schuimbekken.

Vrouwen

Vrouwen en fietsen. Een wonderlijke combinatie. Vanwaar die vrouwelijke voorkeur voor de terugtraprem? En is het u ook opgevallen, dat als de fiets van een vrouw over versnellingen beschikt, deze altijd in de tweede staat? Ik weet nog dat een flink aantal jaar geleden een vrouw, die ik niet nader zal noemen want dan wordt mijn moeder boos, verzuchtte dat haar fiets ineens zo zwaar trapte. Was ie in de derde versnelling gesprongen. Tsja. En dan is er het fenomeen tassen. Het maakt niet uit hoeveel bagagedragers er op hun fiets zitten, die boodschappentas moet en zal vervaarlijk aan het stuur bengelen.

Wellicht kan dit een interessante studie zijn voor een of andere Sociologie of Psychologiefaculteit. Voor de faculteit Vrouwenstudies lijkt het onderwerp me niet geschikt, ik denk dat vrouwen die daaraan verbonden zijn van die militante feministen zijn.  Zo van: het hele leven van de helft van alle mensen op de wereld is één grote vrouwenstudie, en dat is onrechtvaardig, dus willen wij ook. Geen idee of dat klopt, maar dat gevoel heb ik.

Het wonderlijkst vind ik wielrennen voor vrouwen. Ik bedoel, prima hoor, maar het klopt gewoon niet. Kijken naar vrouwenwielrennen is hetzelfde als kijken naar Shani Davis, die zwarte schaatser. Het fascineert wel, maar het voelt toch raar.

Bevooroordeeld, zei u? Moi? Jazeker!

Homo's

Het gaat slecht met de kennis over HIV en AIDS onder jonge homo's. Dat hoor ik net op het Journaal. Uiteraard is er een belangenvereniging voor, gelukkig maar. Zouden er in Nederland twee individuen met tenminste één overeenkomst bestaan, voor wie er geen belangenvereniging is? Ik betwijfel het.
Hoe dan ook, deze belangenvereniging zal zich gaan inzetten voor een verbeterde veiligheid. De nieuwslezer somt met een stalen gezicht hun plannen op: bijvoorbeeld door betere beschikbaarheid van condooms, en verlichting in darkrooms.

U neemt het mij vast niet kwalijk als ik nu even een potje onbedaarlijk ga schateren.

Levensvragen

Hoe zwaai je een blinde uit?

Kredietcrisis

Spin

Soms lees je dingen, dan denk je 'dit is te wazig voor woorden'. Alhier een prachtig voorbeeld. Hier lijkt me slechts een verwonderd 'uhm, oookay...' op zijn plaats

Zwart

De schone dame aan mijn zijde constateerde zojuist, dat als Obama wint, en hij ooit op een dollarbiljet komt, je dan dus zwart geld krijgt. Geen speld tussen te krijgen.

Geloof

Ik geloof niet in een god, of goden. Ik heb er niettemin sterke gevoelens bij. Je leest het goed: gevoelens. Op een andere manier is immers niet over geloof te praten, toch? Wil degene die mij een godsbewijs kan leveren me anders ff mailen? tx!

Hoe dan ook, is het niet opvallend hoe alle 'grote' geloven op aarde de vrouw wel een rol toebedelen, en zeggen te eren, maar als het puntje bij paaltje komt toch achterstellen?

Geloof is in elk geval beslist niet door vrouwen verzonnen, pardon, uitgevonden, pardon, ontdekt, pardon, God is met ons allen, maar net even minder met vrouwen..eehm..help?!

Hamsters

Nu op je mobiel: de zingende hamster! Persoonlijk vind ik het onvoorstelbaar dat er klaarblijkelijk een markt is voor dit soort infantiele onzin. Hoe meer technologie ons ter beschikking staat, hoe meer we ons er op laten voorstaan dat we het ontwikkelingsniveau van een peuter hebben, zo lijkt het. I kiel joe. Hilarisch.

Scholen leren kinderen niet langer schrijven, lezen of rekenen, gym is te duur en stel je voor dat je iets leert over -ik zeg maar wat- levende natuur. Nee, spinazie groeit in de diepvries, en melk komt uit de supermarkt. Dat is wel spijtig, want met een heel klein beetje onderwijs had elk kind kunnen weten dat hamsters helemaal niet kúnnen zingen.

Echt wel, zul je misschien zeggen, want Alvin, Simon en Theodore konden prachtig zingen, ik heb het zelf gezien (en gehoord). Maar daar wreekt zich dan het gebrek in ontwikkeling: Alvin en zijn vriendjes waren chipmunks. In het nederlands: grondeekhoorns. Geen hamsters.

Dus.

Buikvet

Aangezien ik rook en weinig beweeg, ga ik eerder dood. En dan heb ik het nog niet eens gehad over Gevaarlijk Buikvet!!

Heel fijn dat een of ander bedrijf mij lastigvalt met dat buikvet, het lijkt me beslist levensbedreigend. Ik denk dat ik het er af ga sporten door makers van ringtones, nee, erger, de makers van reclame voor ringtones, zonder verdoving te castreren, de botten te breken, de nagels uit te trekken, de ogen uit te steken, de tong af te snijden, te vierendelen, te radbraken, te kielhalen, op te hangen en te onthoofden, om ze daarna lekker op hoog vuur te barbecuen. Waar je dan wel weer buikvet van krijgt, helaas.

Groen

En een beetje milieubewuste dierentuin heeft natuurlijk alleen ecofanten...

Technisch

Het gebeurt iedereen weleens: je hebt een probleem met een of andere applicatie op je computer. Sommige mensen hebben dan de tegenwoordigheid van geest om even op internet te gaan zoeken wat het kan zijn. Anderen, maar dat zijn er helaas veel te weinig, nemen de moeite om even in de Help te kijken. Eén van mijn taken is het helpen van mensen als ze een probleem hebben met de applicatie de ik verkoop. Helpdesk, dus.

Dat is in IT-land zo'n beetje wat schoenverkoper is in Married with children. Zoals men wel zegt: 'It's a dirty job, but somebody has to do it.' Geloof me, het is fijn als je iemand kan helpen, maar het kan ook ongelofeljk frustrerend zijn. Op de een of andere manier vinden veel mensen, dat ze het recht hebben om geholpen te worden, ook als dat inhoudt dat ze dan zelf even moeten nadenken of iets moeten doen. Maar dat weigeren ze, want van computers snappen ze niets, zeggen ze zelf, en dus moet de helpdesk het oplossen. En wel NU. Dat ze niets van computers snappen, is over het algemeen tamelijk overbodig om mij nog nader te vermelden. Dat geeft niet. Wat wel geeft, is dat veel mensen ook geen enkele bereidheid hebben om iets van je aan te nemen, laat staan te leren.

Een tijdje terug had ik de volgende mailwisseling met een klant:

klant: "Help me! Ik kan geen mail versturen!"
ik: "Start Outlook op, en ga in het menu naar Extra, kies dan Opties, (...)"

Waarop de klant mij boos terugmailde(!): "Wat bedoel je opstarten? Je moet niet zo technisch doen. Ik start nooit iets op!"

Zucht.

Pessimist

Pessimisten hebben altijd goede hoop dat iets verkeerd afloopt, dus wat zeuren mensen dan over negatief doen?

Expressie

Gek ben ik erop, expressies. Vooral gangbare. 'Regular Expressions', zoals ze in het engels heten. Ik ben er niet zo goed in. Maar oh oh, wat zijn ze fijn, gangbare expressies. Dit wordt een stukje voor wannabe-nerds.

Mij is gevraagd om een script te wijzigen voor een klant. Geen toneelscript, nee, een computerscript. Zeg maar een lange lijst van instructies aan de computer. Enkele duizenden instructies. Van die paar duizend regels moest ongeveer de helft aangepast worden.

Waar bijvoorbeeld stond:
<tab><tab>Ding.SetColumn 0, "naampje1", 0 'dit was een instructie
<tab>Ding.SetFilter [SubInstructie("1,,F,"iets","yada bla",)]"), 0 'dit ook
<tab>Ding.SetFilter [SubInstructie("2,,F,"iets anders","pippi adriaan",)]"), 0

Moest worden:
<tab><tab>retval = Ding.SetColumn (0, "naampje1", 0) 'dit was een instructie
<tab>retval = Ding.SetFilter ([SubInstructie("1,,F,"iets","yada bla",)]"), 0) 'dit ook
<tab>retval = Ding.SetFilter ([SubInstructie("2,,F,"iets anders","pippi adriaan",)]"), 0

Denk daar eens over na. Je hebt bovenste set regels voor je, laten we zeggen in je Word document, en je moet onderste set regels zien te krijgen.

In eerste instantie zul je roepen: zoek-en-vervang. Ja, maar zo werkt het dus niet. Laat ik nog eens illustreren wat er precies gezocht en vervangen moet worden:
<tab><tab>retval = Ding.SetColumn (0, "naampje1", 0) 'dit was een instructie
<tab>retval = Ding.SetFilter ([SubInstructie("1,,F,"iets","yada bla",)]"), 0) 'dit ook
<tab>retval = Ding.SetFilter ([SubInstructie("2,,F,"iets anders","pippi adriaan",)]"), 0) 'dit ook

Dat is dus nog zo eenvoudig niet. Hoe vervang je die onderstreepte stukjes die ergens midden in een verder niet-gespecificeerde rij van karakters staan? Enig idee? Waarschijnlijk niet, tenzij je mijn beroepsdeformatie deelt.

Enter regular expressions.

Je vervangt simpelweg
\(\t+\)\(.+SetColumn \)\(.*0\) door \1retval = \2(\3), enzovoort.

Easy does it. Hell yeah :-) Het feit dat ik hier opgewonden van raak zegt waarschijnlijk meer over mij dan...nu ja, dat laat ik aan jullie.

ZZP

Sinds 2002 ben ik zzp-er. In het nederlands betekent dat, dat ik een eigen bedrijf heb, zonder personeel. Ondernemer. Veel mensen vinden dat iets stoers. Wat mijzelf betreft, ik vind het niet stoer, ik ben van huis uit niet het ondernemende type, maar bij mij kwam het gewoon zo uit. Het was een logische stap.
Ik ben er ook niet heel goed in. Ik ben goed in waar ik verstand van heb, en dat is maar goed ook, anders zou ik er geen verstand van hebben. In ondernemen ben ik maar zeer beperkt vaardig. Ik ontbeer een commerciele instelling; hou niet van netwerken of marketing. Dat zijn tekortkomingen aan mijn ondernemerschap, en ik erken die ruiterlijk. Daartegenover staat -hopelijk- dat de afnemers van mijn diensten tevreden zijn over die diensten, en bereid zijn mij opnieuw in te schakelen, en, hopelijk, bij anderen aan te bevelen.
In mijn hoedanigheid als zzp-er kom ik natuurlijk mede-ondernemers tegen. Een van de dingen die me opviel in deze voor mij destijds nieuwe wereld, is dat het in deze kringen min of meer als een prestatie beschouwd wordt om ondernemer te zijn. Men is er trots op.
Een van de karakteristieke eigenschappen die het eigen ondernemerschap met zich meebrengt, althans, zo hoor ik vaak zeggen, is dat je nooit meer vrij bent. Je moet altijd bereikbaar zijn. Er zullen allicht meer bevolkingsgroepen zijn die zich daarover beklagen, maar in zzp-land wordt daar weleens stoer over gedaan. "Ja, nu je eigen ondernemer bent, heb je geen moment meer voor jezelf, werk-werk-werk. Ook 's avonds en in het weekend."
Daarmee ben ik het oneens. Het klopt in zoverre, dat je nooit echt het gevoel hebt 'vrij' te zijn. Da's ook nogal wiedes, want als je geacht wordt op eigen houtje je brood bijeen te scharrelen, en je doet het even niet, dan knaagt dat. Ook vind ik, dat als 's avonds of in het weekend de pleuris uitbreekt op een bedrijf, en jij bent de beheerder/verantwoordelijke daarvoor, men je moet kunnen bellen. Of je er bent of niet - ook afhankelijk van wat voor soort overeenkomst je hebt met je klant.

Het gaat mij echter te ver om aan te nemen of te doen voorkomen dat je, omdat je ondernemer bent, je dan vanzelfsprekend ook 's avonds of in het weekend werkt. Sterker: als je -structureel- ook 's avonds en in het weekend moet werken, dan valt er nog wat te verbeteren aan de bedrijfsvoering, zou ik zeggen. Grappig genoeg kom ik dat in de praktijk wel vaak tegen. "Oh, maar die werkt voor zichzelf, die kunnen we wel even storen."
Vanmorgen ondervond ik daarvan een pregnant voorbeeld. Op mijn voice-mail, ik lag nog lekker te slapen, had iemand het dringende verzoek ingesproken om z.s.m. (e.e.a. moet altijd z.s.m.) een afspraak te maken. Uit de voice-mail bleek al dat het er 'zo een' was: iemand die zichzelf als mede-ondernemer belangrijk genoeg vond om soortgenoten in hun vrije tijd te storen. Deze persoon had een wens aangaande een product waarvoor ik diensten lever. Ik kende deze hele persoon niet, en deze persoon had dit product blijkens de voice-mail niet langs de officiele weg verkregen, maar verlangde van mij wel dat ik een afspraak zou maken voor ondersteuning. Ik denk dan: ja, doei!

Ik vind dat nog niet eens zozeer onbeschoft, alswel onbeschaamd. Gun een ander zijn privacy, en zijn vrije tijd.

Enige

Als je de eerste bent, die het laatste nieuws hoort, ben je dan ook de enige?

Tijden

Gisteren keek ik naar Goede Tijden, Slechte Tijden. Ik maak geen grapje. Het was voor het eerst. Het was ook niet uit vrije wil, maar uit beleefdheid. Nog nooit zag ik er een hele aflevering van. Ik hoop het ook nooit meer te hoeven doen, maar dat terzijde. Toen ik opmerkte dat Arnie niet meer mee leek te doen, werd ik nog net niet uitgelachen. Blijkbaar niet.

Om mij onbekende redenen stond de ondertiteling voor blinden en slechthorenden aan. Dat was dan wel weer grappig. Je leest SPANNENDE MUZIEK. Of VOETSTAPPEN. Dat vond ik wel tamelijk hilarisch. Je staat, of althans, ik sta, er nooit bij stil hoe doven een televisieprogramma ervaren. 'Spannende muziek.' Wat kun je je daar als dove bij voorstellen? Als je ooit horend bent geweest, dan kun je uit je herinnering en fantasie putten. Maar als je nooit gehoord hebt, weet je ook niet wat muziek is. Denk ik? Of hoe voetstappen klinken.

Hoe dan ook, ik heb in mijn arrogantie altijd wat meewarig gedaan over de acteurs in soap-series. Maar na gisteren bezie ik ze toch met herwonnen respect. Want wat je normaal niet ziet, wat je alleen ziet met de ondertiteling aan, is dat ze dus in het blauw en geel praten. En dat is nog knap moeilijk. Probeer maar eens om de onderstaande volzin uit te spreken:

Als jij mij niet nu vertelt waar mijn kind is, dwing jij mij om onmiddellijk de politie in te schakelen.

Ik bedoel, zo dan! Zo praat ik niet in gewone spreektaal, u wel? En zo duidelijk ge-ar-ti-cu-leerd ook. Ik heb het even in de spiegel geprobeerd. Die zin zonder horten en stoten uitspreken, dat lukte uiteindelijk wel. Maar in het geel? Blauw? Lukte voor geen meter. Respect!

Etymologie

Ik stond net onder de douche en dacht aan het woord schildpad. Schild. Pad. Hm. Raar woord eigenlijk. Bert, die van Sesamstraat, sprak ooit de legendarische waarheid: 'Een poes is gewoon van poes'. Maar een schildpad? Schild begrijp ik; wat om het beest in de schildpad heen zit, lijkt net een schild. Maar het beest in de schildpad, dat lijkt niet erg op een pad. Vind ik. Wat een rare vergelijking, eigenlijk. Schildpad. De pad lijkt meer op een..ja, waar lijkt de pad op? Een beetje op een olifant. Zelfde poten. Een beetje op een hagedis. Zelfde kop. Sommige schildpadden hebben felle kleuren. Net als een kanarie. Schildkanarie. Hm, nee, klinkt niet. Daar stel je je vleugels bij voor. En een schildpad met vleugels, da's raar. Eigenlijk vind ik, dat de pad in een schildpad nog het meest lijkt op..een schildpad. Het zou dus eigenlijk 'schildschildpadpad' moeten zijn. En kijk aan: met de menselijke neiging om af te korten kom je dan op: schildpad. Toch het juiste woord, dus.

Kredietcrisis

De kredietcrisis houdt bijna iedereen wel bezig. Het is een geruststelling dat voor meer elementaire problemen reeds oplossingen bestaan.

Klassejustitie

Mijn vriendin en ik wilden laatst een kindje. Want kinderen zijn weer hip. Het vervelende als je er zelf eentje bouwt, is dat het negen maanden duurt Dat vonden mijn vriendin en ik te lang. Ook het idee dat het werkelijk funest is voor je slanke lijn stond ons tegen. Maar als filmsterren en andere beroemdheden met exootjes kunnen pronken, waarom wij dan ook niet?

Zodoende struinden we een beetje het internet af. In eerste instantie dacht ik zelf aan zo'n poppig Aziatisch meisje. Daar heb je als ze wat groter worden, in elk geval als man, dan later ook nog wat aan. Mijn vriendin vond dat geen goed idee. Bovendien wilde zij liever een jongetje. En, toegegeven, zo'n negertje kleurt wel beter bij onze bank, en combineert ook super met dat kekke tasje dat ze laatst heeft gekocht. Bovendien zijn negerjongetjes fysiek wat sterker, dus ze vergen minder onderhoud.

Het is nog best verrassend in hoeveel vormen en kleuren je ze hebt. We hebben er echt een avondje van gemaakt, wijntje erbij, en lekkere toastjes. Met tapenade. Uiteindelijk kozen we voor een Ghaneesje. Die zijn echt heel donker, en ze hebben van die guitige pretoogjes. We zagen het al helemaal voor ons, beetje flaneren door de lanen van onze eigen hoofdstad, en bewonderende blikken in de winkelstraten van Parijs en Londen.

Aangezien we nog geen ervaring hadden met het aanschaffen van Afrikaanse accessoires, besloten we ons geluk te beproeven bij de ambassade. Toen we echter, na een handen-en-voeten gesprek, en het behulpzaam tolken van een schoonmaker, onze wensen kenbaar hadden gemaakt, werd ons op onvriendelijke wijze gevraagd om vertrekken, en dreigde men ons met het inschakelen van de politie!

Wat is dat voor onzin? Terwijl elke zichzelf een beetje respecterende strakgetrokken plastic tiet met Botox-snavel tegenwoordig met zo'n trendy peuter loopt, zouden wij, gewone mensen, er niet ook eentje kunnen kopen? Ik vind het je reinste klassejustitie.

Kids

Een paar dagen geleden liep ik door een winkelstraat in de binnenstad. Voor mij liepen drie jonge vrouwen, ik schatte ze een jaar of twintig. Hoewel het tegenwoordig bon ton is om over etniciteit te spreken, doe ik dat hier niet. Om hen heen cirkelde een trits jengelende jonge kinderen. Aangezien ze daarnaast ook nog alledrie een bevolkte kinderwagen voortduwden, en ze allemaal naast elkaar liepen, moest ik er wel achter blijven lopen. Zodoende ving ik een flard van hun gesprek op. "Je weet toch, die vuile k#nkerhoer?", beet de ene moeder de andere toe, "ik ga die doodmaak!"

Het was verder een prachtige zonnige herfstdag. De bladeren kleurden mooi geel in het zonlicht. En ik dacht bij mijzelf: "wat een fijne kinderen zullen dat later worden. En wat zullen ze goed die nederlands praat." Op een terrasje heb ik even later een bakkie gedronken.

File

De overheid communiceert dolgraag met ons. Zet de radio of TV aan en je wordt lastiggevallen met campagnes. Wat ik wel bijzonder aan die spotjes vind, is dat er vrijwel nooit personages in voorkomen die mij doen denken aan medeburgers. Meestal lijken het me personages die regelrecht zijn weggelopen uit een streekroman uit de jaren vijftig. Met dat verschil dat daarin niet zoveel werkende geemancipeerde Fatima's voorkwamen, of lachende internettende jongenegermannen. Voor de rest walmt de spruitjeslucht je van verre tegemoet.

Misschien is het ook wel goed dat ik me er niet mee kan identificeren. Ik wil deze medeburgers, en hun bedenkers, meestal alleen maar op hun bek slaan. En ik heb sinds de brugklas geen medeburgers meer geslagen, dus dat zegt wat.

Neem het file-spotje van de laatste tijd. "Vroeger was een file iets bijzonders..blabla..tegenwoordig willen we er met zijn allen wat aan doen." Begeleid door een, jawel, jaren vijftig filmpje. Want vroeger was alles beter en seks verkoopt.

Laten we even bij die tekst blijven stilstaan. "Tegenwoordig willen we er met zijn allen wat aan doen." Met zijn allen. Dat moet natuurlijk ons saamhorigheidsgevoel aanspreken. Ja, ik wil gelijk al mijn vrienden bellen. Laten we wat aan de files gaan doen!

Wie heeft dat geconstateerd, dat we er met zijn allen wat aan willen doen? Is daar onderzoek naar geweest? Of is het lulkoek uit de pen van een slechte marketeer? Ik vermoed sterk het laatste. Zoals met heel veel spotjes van de overheid, ervaar ik dit spotje als een belediging. Dat zij wel weten wat 'wij', nota bene 'met zijn allen' willen. Ik voel de opstandige puber in mij ontwaken, en wil het liefst meteen in de file gaan staan.

Graag stel ik de makers van deze campagne een wedervraag: als het inderdaad zo is dat 'we' 'met zijn allen' iets aan de files willen doen, hoe komt het dan dat er elk jaar meer en langere files staan? Mijn onbescheiden mening is, dat het feit dat we er juist niet met zijn allen iets aan willen doen, een oorzaak is van die files. Maar wie ben ik.

Wing

Het is weer eens zover. Ik kwam er via Retecool achter dat ik hopeloos achterloop. Ik had de South Park aflevering met deze zangeres wel eens gezien. Nu blijkt dat ze niet alleen echt bestaat, maar dat ze al bekend was voordat ze een ster werd (kan dat?). Liefst 14 CDs heeft ze al op haar naam. Nooit geweten. Misschien ben ik wel gewoon niet hip. Ook Wing kopen? Als ik jou was, zou ik wel eerst even voorluisteren. Je moet ervan houden namelijk. Vandaar het volgende clipje. Mogelijk wil je eventuele kinderen en honden eerst even de kamer uitsturen.

Grote en kleinere ergernissen

Volle boodschappentassen die van de muur af kantelen, ook als je ze omdraait.

Eighties

Aangezien ik een dertiger ben, en mijn ega ook, komt het met enige regelmaat voor dat het huis geteisterd wordt door geluiden uit de tachtiger jaren. In jargon heet dat 'eighties', want Nederlandse woorden gebruiken is zoooo 2007.

En lieve hemel, wat een baggermuziek werd er toen gemaakt. Te huize bij ons thuis hebben wij daarover geregeld geanimeerde gesprekken. Want wat ik vind van de 'eeties', vindt zij van de 'naainties'. Terwijl ik op mijn beurt betoog dat de 'nineties' veel interessanter waren.

Zij bezit een verzamelaar met 'het beste uit de jaren 80'. Ik bezit een mp3-collectie genaamd 'het beste van de jaren 90'. En op een sporadisch liedje na, is het allemaal bagger! Vooral de nineties, eerlijk is eerlijk. Evolutie van bagger.

Elke vrouw van midden dertig die ik ken is gek op 'eighties'. Misschien ligt dat aan mijn vrouwelijke-vrienden-keuze. Het is een gegeven dat mensen voor muziek die ze horen in hun 'formative years' (sorry, daar weet ik even geen goed Nederlands woord voor), altijd een zwak blijven houden.

Voor mij waren dat ook de tachtiger jaren. Niettemin heb ik er een bijna ongezonde afkeer van. Die vreselijke elektronische drums! Die afgrijselijke plastic keyboard geluiden! Die trommelvlies teisterende saxofoon-solo's door opgemaakte kuiven in glimmende colberts met teveel schoudervulling. Brr.

Ik ga daar nu even buiten over nadenken, met een sjekkie, want na Samantha Fox, Billy Ocean en Duran Duran heb ik daar een onbedwingbare behoefte aan.

Grote en kleinere ergernissen

Geert 'Mein Kampf' Wilders

Mieren

Een duitser heeft in de Amazone een nieuwe mierensoort ontdekt. Klinkt als een jongensboek. Een mierensoort die de aarde al 120 miljoen jaar bewandelt. Hoe gaaf is dat? Bij een oud gebouw, of en oude boom, krijg ik altijd de neiging om te mijmeren wat zo'n gebouw of boom in zijn leven allemaal moet hebben meegemaakt. Een colosseum waar Romeinen nog tegen gewildplast hebben. Een boom waaronder Napoleon nog gepicknickt heeft. 120 miljoen jaar is zo veel, dat tart het voorstellingsvermogen. Toen liepen er nog dinosauriers rond! Zou zo'n mier nou ook vinden, dat vroeger alles beter was?

Marsmannetjes

War of the Worlds, de remake, op TV. Fijne niet-hoeven-nadenken-onzin. Ideaal excuus voor een wijntje en de laptop op schoot. Die marsmannen zijn helemaal niet vriendelijk! In die zin is het een interessante film; want de kans dat buitenaards leven uberhaupt compatibel zou zijn met aardse omstandigheden is al nihil; de kans dat ze puntoren hebben en ons vriendelijk de hand komen schudden is al minstens even klein. IJzeren Rita zou het wel weten, die zou die vieze buitenaardsen eigenhandig recht in zee gooien. Oh jee, wel het te hopen is dat die onwaarschijnlijke oetlul van de PVV geen gelijk heeft (die kans is per definitie verwaarloosbaar, red.). Die randdebiel die beweert dat de Noordpool niet smelt, maar dat het een complot is van de milieu-lobby. PVV-stemmers moeten zich mijns insziens sowieso al in een hoekje schamen, maar te hopen valt, dat zelfs zij nu inzien dat de PVV echt een clubje geflipte gehersenspoelden is. Een schande dat zulke mensen een kans krijgen om invloed in de maatscappij te hebben. Soms is er best wat te zeggen voor verlicht despotisme. Onder leiding van mij, dat spreekt ;-P

Uitspraak

Soms hoor of lees je iets waarvan je denkt "zo kernachtig had ik het zelf ook willen zeggen." Uit de Volkskrant Magazine van afgelopen zaterdag:

'Dat softe is aan mij niet besteed. Als ik me sta te scheren, dan sta ik me te scheren. Marketeers hebben het dan over een 'verwenmoment'. Daar raak ik gespannen van.'

Prachtig.

Grote en kleinere ergernissen

Die grote draaideuren in warenhuizen.

Pasvorm

Er zijn momenten waarop ik me helemaal-honderd-procent kan identificeren met Al Bundy. Bijvoorbeeld als ik een mooie film zit te kijken, die bruut onderbroken wordt door een of ander intens stralend en dansend scharminkel, dat extatisch kirt over hoe heerlijk hij wel niet is, met zijn betere pasvorm voor op lichtere dagen. Voor mij als man iets om intens van over mijn nek te gaan, voor vrouwen vind ik het ronduit een belediging. Ze worden neergezet alsof ze op die dagen in de maand dat ze op hun vrouwelijkst zijn, ook wel het meest gelukkig moeten zijn. Mijn eigen ervaring met vrouwen is, dat dat verassend vaak niet het geval is. Maar ja, als je zo mager bent als de geportretteerde gelukkigen, dan heb je niet eens een periode. Zo heeft anorexia toch nog een voordeel.

Bommen

In het land van de Onbegrensde Mongolijkheden gaan ze in november stemmen op wie de komende 4 jaar zelfbenoemd God mag spelen. Rita en Geert zijn vergeleken met dat mediacircus nog bakens van redelijkheid. Aangezien de strijd beslist gaat worden op onderbuikgevoelens zullen dat seniele fossiel en die fundamentalistische plastic del het wel winnen. Maar vooruit, ik ben de beroerdste niet. Ik zal het republikeinse programma even samenvatten. Zo kunnen de twijfelaars een weloverwogen keuze maken. Niet dat iemand een jota geeft om het partijprogramma, maar dat terzijde. Komt ie:

Words bad
Bombs good
Christians good
Others bad
Poverty good
Taxes bad
Education bad
Dumb jobs good
Healthcare bad
Private hospitals good
Colored people bad
White people good
Sex bad
Pregnancy good
Abortion bad
Ignorance good
Environment bad
Oil good
Privacy bad
Secret services good
People bad
Politicians good
Listening bad
Repression good
Talking bad
Lying good

Cynisch? Moi?

Gat

Een 16-jarig meisje in India zou zelfmoord hebben gepleegd uit angst voor het zwarte gat. Lijkt me een typisch kul-bericht, maar niettemin roept het vragen op. Zoals: stel nou dat de LHC inderdaad een zwart gat opwekt. Dan wordt de gehele aarde in minder dan een fractie van een oogwenk opgeslokt in het Absolute Niets. Iedereen dood. Persoonlijk lijkt me dat werkelijk een fantastisch einde van Het Leven zoals wij dat kennen, iets romantischers kan ik me nauwelijks voorstellen. Ik bedoel, is er een glorieuzer en tegelijkertijd lulliger einde denkbaar?

Je kunt er ook bang van worden. Maar om nou vanwege die angst zelfmoord te plegen? Ergens zit daar iets scheefs in, nietwaar? Zelfmoord plegen omdat je bang bent om in één ondeelbaar moment pijnloos aan je eind te komen? Ik vind dat raar.

Als je bang bent voor iets, is het dan niet een beter idee om juist iets heel erg tegenovergestelds te doen? '16-jarig meisje uit India baart spontaan een zesling uit angst voor zwart gat.' Zoiets.

Indrukwekkende foto's van de LHC kun je verder hier bekijken.

Spin

Ene Tomas Eriksson is echt heel vaardig met Flash: check die spin dan!

All rise

Mohammed Enait flikt het weer. De Commissie Gelijke Behandeling, lees: Commisie de Gelovige heeft Gelijk, werd -goddank- al eerder teruggefloten, toen een rechter oordeelde dat hun uitspraak over of meneer al of niet terecht was bij zijn sollicitatie afgewezen onjuist was.
Maar meneer Volstrekte Randdebiel vond fluks een nieuwe manier om uiting te geven aan zijn totale minachting voor de maatschappij die hij uit naam van zijn beroep vertegenwoordigt: nu weigert hij weer op te staan in de rechtszaal als de rechter binnenkomt. Een voor zover ik weet algemeen gebruik in vrijwel(?) de gehele Westerse wereld. Zo toon je je respect voor de rechter. Klare zaak. Maar nee, meneer Gefrustreerde Sandaalzwaaier wil niet. Om geloofsredenen.
Dat het me stug lijkt dat een geloof iets dergelijks voorschrijft, of over wat ik vind van dat geloof als het dat inderdaad voorschrijft, daar laat ik me wijselijk niet over uit. Maar volgens mij kennen rechtbanken zoiets als 'minachting van het hof', en dit lijkt me een tamelijk duidelijk voorbeeld. En toch krijgt die droeftoeter gelijk!! Dat geloof je toch niet? Als ik advocaat zou zijn, zou ik de orde van advocaten meteen vragen de goede man voor het leven te schorsen. Op grond van onoverkomelijke tegenstellingen tussen geloof en scheiding van kerk en staat. Wie zou zich trouwens door deze geflipte mafketel willen laten vertegenwoordigen? Lijkt me dat dat alleen kansloze geloofsgenoten van de goede man zullen zijn. Lekker stel.

Chrome

Gisteren Chrome, de nieuwe browser van en door Google, gedownload, en tijdje gebruikt. Beslist een WOW ervaring, qua snelheid. Heb ook de EULA (gebruikersovereenkomst) gelezen. Die is op zijn minst merkwaardig. Er staat hetzelfde in als in de voorwaarden die gelden (en waarmee je je akkoord verklaart als je ze gebruikt) voor de overige diensten van Google. Er staat (mijn woorden) "elk bericht en document dat je maakt via Services van Google, is vanaf dat moment ook eigendom van Google, en Google mag er er alles mee doen wat ze wil." Ik maak geen grapje, dus als je GMail gebruikt of Google Docs en je wist dat niet, realiseer je even wat dat betekent.

In de EULA van Chrome wordt Chrome *expliciet* geschaard onder de Services van Google (zie onder 11 en verder). Met andere woorden: alle content die je het web opslingert met Chrome, ongeacht of dat iets is bij een Google service, of in een MSN chat, of op Hyves, wordt eigendom van Google. Chrome maakt er geen geheim van dat 'regelmatig' met Google contact gelegd wordt (bijv. via de Omnibar).

In feite zegt Google dus: Chrome is een 'key-logger', wat je ook intypt in Chrome is van ons.

Toen ik dat gisteravond zag, ben ik meteen gestopt met Chrome te gebruiken. Ik betwijfel ook of de soep uiteindelijk zo heet gegeten zal worden, Google zou zichzelf blameren, maar feit is, dat een hoop beroering is ontstaan in de internetgemeenschap. Ik ben geen expert op dit gebied, en dit is geen nieuwsblog, maar je kunt onder andere hier en hier meer lezen. Houd ook Digg in de gaten.

Update: Google heeft de gewraakte passage inmiddels aangepast.

One man...

...in a battle for survival! Hoor je hem al? Als er in een (Amerikaanse) film vooral veel ontplofte, en dat is immers The American Way, dan kon je er vergif op innemen dat het voorfilmpje was ingesproken door Don LaFontaine. Ik had nog nooit van de goede man gehoord. Hij is ons ontvallen, hopelijk wordt Die Hard 8 niet ingekird door -bijvoorbeeld- Paris Hilton.

Lezersbijdrage

Even op je gemakje een stukje op internet lezen is er binnenkort niet meer bij. Je zult dan moeten dokken aan Microsoft, tenminste, als je Page Up of Page Down gebruikt. Jammer, wel. Ik vond het best een handige functie. En ik dubbelklik al zwart en scroll al illegaal. Dat wordt nog brommen.

Grote en kleinere ergernissen

Dat je die spullen, die echt allemaal uit die ene doos kwamen, met geen mogelijkheid meer in die doos terug kan krijgen.

Kamelen

In de laatste paar dagen ben ik weleens kritisch geweest over bepaalde groepen binnen de Islam. Om het goed te maken, en hen een beetje op weg te helpen in deze moderne wereld, deze handige link.

Betekenis

In de krant van vandaag las ik een mooi stuk over de analyse van Piet Mondriaan's 'Victory Boogie Woogie'. U weet wel, dat enorme abstracte doek met primaire kleuren, half-afgemaakt. Het hangt in het Haags Gemeentemuseum. Best leuk om eens te bekijken. Het artikel ging erover, dat ze de ontstaansgeschiedenis van dat werk proberen te herleiden, onder meer door het gebruik van wetenschappelijke technieken. Waar werd verf afgekrabt? Hoe vaak? Welke kleur gebruikte hij? Met als doel te achterhalen wat Piet Mondriaan in zijn 'uiteindelijke versie' voor ogen stond. Een van de -weinig verrassende- conclusies was, dat Mondriaan dat mogelijk zelf ook niet wist. Tsja.

Interessant vind ik dat, die drang om te weten wat het 'uiteindelijke doel' van iets is of was. Hebben we dat niet allemaal? Wetende dat het meestal een vruchteloze excercitie is?

Een ander mooi voorbeeld vind ik de Lord of the Rings trilogie van J.R.R. Tolkien, of eigenlijk moet ik zeggen: de wereld van Middelaarde, waarvan deze boeken een detail uitvergroten. De goede man is zijn hele leven blijven schaven aan het creeren van die fantasiewereld, omdat hijzelf -natuurlijk- ook niet wist hoe hij er precies uitzag. Maar er wel sterk aan hechtte dat de elementen die hij bedacht met elkaar in overeenstemming moesten zijn. Dus hij bleef maar schaven en herschikken, en van een nieuw boek kwam het nooit. De Silmarillion werd posthuum gepubliceerd. En het gehele wordingsproces is later door zijn zoon Christopher meticuleus geboekstaafd in de History of Middle-Earth cyclus.

Twee kunstenaars die niet wisten wat hen voor ogen stond. Laat staan dat wij er ooit achter kunnen komen. En toch, zó interessant om het te proberen, het te onderzoeken, het erover te hebben.

Een mooie illustratie van de aloude wijsheid, dat het gaat om de reis en niet om het doel.

Of, om het met de altijd ondergewaardeerde Tröckener Kecks te zeggen: "De jacht is mooier dan de vangst."

Gadgets

Taferelen

Zowaar een mooie ochtend deze augustus. Ik maak van de gelegenheid gebruik om onder het genot van een kop koffie op het balkon de krant te lezen. Heerlijk. Op de buitenland pagina tref ik een stuk aan dat treffend is in het licht van een voorgaande post. Mijn gedachten dromen weg bij deze volzin: "In Libanon voeren Soennitische Salafisten en Shi'itische Alawieten al decennialang strijd". Geen idee wat dat precies zijn, behalve dan dat ongetwijfeld sandaal-zwaaiende godsdienstgestoorden met een Kalshnikov bedoeld worden. What else is new?

Ik kijk wat om mij heen. Op een balkon aan de overkant is een vrouw in een wel buitengewoon onmodieuze witte onderbroek en dito wit hemdje bezig een houten tuinstoel te schuren. En ergens, ik zie niet meteen waarvandaan, klinkt een vertederd 'koetsjie koetsjie koetsjie'. Na enig speurwerk ontdek ik dat het een benedenbuurvrouw is, die met haar poes speelt. Het is nog een jong, wollig, schattig beestje. Ik onderdruk de neiging om zelf koetsjie koetsjie te kirren, en sla het tafereel zwijgend gade. De buurvrouw zet haar poesje op de schutting. Kijk eens wat lief! En ze pakt haar poes er weer af om haar verder te knuffelen. Ik lees verder, maar enige ogenblikken later zie ik, dat de buurvrouw er enigszins vertwijfeld bij staat. Zo te zien heeft de poes ontdekt, dat een schutting twee kanten heeft, en dat je er ook aan de andere kant vanaf kunt springen. De buurvrouw was duidelijk nog niet tot dat inzicht gekomen. Enigszins weifelend probeert ze zich op de schutting te hijsen. De schutting maakt, middels een niet mis te verstaan gekraak, duidelijk dat hij daartoe niet ontworpen is. Beetje jammer. Dag Dikkie Dik, tot de volgende keer.

Allahmachtig

Ja hoor, daar is er weer eentje: uitgever weigert boek uit te geven omdat hij bang is voor boze moslims. Op zich al erg. Maar het is nog erger: geen boze baard te bekennen nog, nee, het is op advies van een 'kenner' die zegt dat sommige hele-erge-hup-allah's mogelijk weleens boos kunnen worden.

Hallo???

• Fanatieke gelovigen zijn per definitie boos, dat is de essentie van hun fanatiek zijn.


• Je verkwanselt zo je rechten die je hebt in een vrije maatschappij. Rechten waarvoor je dankbaar moet zijn dat je ze hebt, en waar je voor moet vechten om ze te behouden.

Zucht. Nu de media er aandacht aan hebben besteed, en ik maak me daar met dit stukje natuurlijk ook schuldig aan, laat zich raden wat zal gaan gebeuren. Schrijfster vindt nieuwe uitgever, boek komt toch uit (hulde!), en op het journaal zien we beelden van bebaarde idioten die met hun schoen in hun hand hysterisch gillend door Karachi lopen. En de ironie is, dat het overgrote merendeel van die idioten niet eens kan lezen. Maar om fundamentalist te worden moet je mening natuurlijk vooral niet te gefundeerd zijn...

Voor alle duidelijkheid, ik wijs de islam niet af, tenminste, niet meer dan Christendom, Jodendom of Satanisme. Ik vind het wel krankzinnig dat we ons door 'islam-elementen' laten gijzelen en in onze vrijheid beknotten. Ik bedoel, je neemt de Christenunie toch ook niet serieus? Ik niet, in elk geval. Geloof zit mij dwars, ik waag daar nog wel eens een stukje aan, maar laat ik mijn mening even samenvatten: geloof leidt tot gevoelens van superioriteit, en dus tot conflicten met diegenen waar je op neerkijkt.

Geloof zegt 'zo is het'. Ik zeg 'ik vind'. Maar dat mag je van gelovigen niet zeggen...

Google

Superhandig. Vanaf het allereerste begin ben ik fan van hun zoekmachine. Nu zijn we een paar jaar later, en zijn ze van klein en eigenwijs gegroeid naar groter-dan-groot. Ook andere Google-diensten mogen zich al jaren in groeiende populariteit verheugen. Ik noem een Gmail, een Apps, een Docs, een YouTube en een Blogger (deze blog). De laatste twee zijn overigens aangekocht. Dat Google gefinancierd wordt uit advertentie-inkomsten wordt door iedereen voor lief genomen. Wat op zich een prestatie is, want meer nog dan in traditionele media worden advertenties op internet storend gevonden.

Met de groei van een bedrijf zwelt onherroepelijk ook de kritiek erop aan. Zo worden mijns insziens niet onterecht vraagtekens gezet bij hun idee van 'privacy'. Niet voor niets staan ze onder druk om hun privacy-policy gewoon direct in hun zoek-pagina te linken. "We streven naar een zo schoon mogelijke pagina", is het weerwoord. Ja ja. Ze doen daarnaast ronduit geheimzinnig over hoe lang ze gegevens bewaren, wat ze allemaal van een zoekopdracht opslaan, en hoe ze 'content' koppelen' aan advertenties. Ik persoonlijk krijg een nare smaak in mijn mond als ik constateer dat getoonde advertenties toegesneden zijn op de inhoud van mijn ontvangen e-mails. Je weet wel dat Google je mail doorzoekbaar maakt, maar de logische consequentie daarvan, namelijk dat ze dus ook alle mail lezen, wordt pas voelbaar met die advertenties die getoond worden. Wat ze verder met die gegevens doens, daarover tast de wereld in het duister.

In dit artikeltje stond een interessante analyse over hoe de bedrijfscultuur binnen Google aan het veranderen is. Er wordt onder andere in opgemerkt dat alle gratis Google diensten nog altijd in 'beta' zijn. Iets waarover ik me al langer verbaas, en opwind.

Die 'beta' diensten bestaan inmiddels allemaal al jaren, in elk geval de 'main-steam' diensten als Gmail, Docs en Calendar. Ik durf wel te stellen dat ze zich inmiddels bewezen hebben, getuige ook de oneindige lijst van add-ons en tools die ervoor ontwikkeld zijn.
Waarom houdt Google dan toch vast aan dat 'beta'? Mijn gedachten daarover:

Het wekt enerzijds de indruk van bescheidenheid: jongens (en meisjes), dit is een dienst waar jullie allemaal gratis gebruik van kunnen maken, maar het is nog een test-versie. Dat laat hen vrij om ongevraagd, en zonder rekening te houden met huidige gegevens van gebruikers, deze diensten naar eigen goeddunken te kunnen aanpassen. Briljant! De dienst is in 'beta', dus je kunt niet piepen als iets verandert.

Aan de andere kant is dat wel een obstakel om deze diensten 'commercieel' te gaan gebruiken, om deze 'full-scale' in te zetten in het bedrijfsleven. Wat niettemin al op grote schaal gebeurt. Vooral door die bedrijven die niet de 'resources' en de 'know-how' hebben om zich te verdiepen in de talloze applicaties die zich in een een zelfde gebied begeven (neem een Microsoft SharePoint). Wat is daar dan de strategie achter? Ik denk dat het vooral dat is: een uitvloeisel van een lange termijn plan. Je bindt klanten aan je door een dienst gratis aan te bieden. Dat is een beproefde techniek. Je biedt gebruikers iets dat -bijna- heel handig is, handig genoeg om toch te gebruiken, maar je vraagt voor de volledige functionaliteit een geldbedrag. Omdat je de dienst toch al gebruikte, doe je het maar. Maar je zult zeggen: de diensten van Google zijn (vrijwel) allemaal gratis. Dat is zo, maar je krijgt de advertenties er ongevraagd bij, en de meeste diensten zijn nog in 'beta'...

Persoonlijk denk ik, dat Google mogelijk wacht tot Microsoft zijn hand definitief overspeelt. Vista gaat het niet worden, en wat Windows 7 biedt is vooralsnog vooral gissen. Als Windows zijn dominantie verliest, verliest Office die ook. Op dat moment ligt de markt open voor alternatieven. In plaats van de Microsoft Office suite zou OpenOffice het gat kunnen vullen. Maar ook het gebruik van online diensten voor huis-, tuin en keuken office toepassingen neemt een hoge vlucht, mede dankzij Google Docs, en met Apps doen ze ook hun intrede in het bedrijfsleven. Zelfs als Microsoft Office zijn dominantie niet verliest, vermoed ik dat, op het moment dat de Google diensten hun intrede in het bedrijfsleven hebben gedaan, Google deze diensten uit 'beta' verklaard, en met een 'subscriber'-model komt, met een gratis speelgoed variant met advertenties, en een betaalde volledige variant. In Apps is dat overigens al zo. Ze hebben (nog) geen haast, en tot die tijd laten ze de diensten lekker in 'beta' zodat ze lekker kunnen doorontwikkelen. Hoe dan ook, ik denk dat de tijd van gratis diensten van Google geteld zijn. En ze gaan ermee wegkomen, want 'wij' hebben toch kunnen spelen zolang zij nog bezig waren? Briljant.

Wetenschap (2)

Dit is dan weer wel interessant. Al was het maar omdat de bron van eeuwige jeugd altijd intrigerend is. IMHO.

Wetenschap

Ja, daar zit je dan als wetenschapper. Net je nieuwe AIO-plek veroverd, of juist al in geen tijden meer een publicatie meer gehad. Dan is het de hooste tijd om iets belangwekkends te gaan onderzoeken. Kanker, bijvoorbeeld. Doet het altijd goed. Helaas loopt gezond verstand soms mijlenver op de wetenschap vooruit. Zo zong Joe Jackson al in 1982 "Everything gives you cancer". Dus dat wierook dat ook doet, mag geen verbazing wekken. Eveneens vers van de pers, uit de altijd weer verrassende sociologische hoek: stoppen met roken is moeilijker in de vakantie. Tjongejonge, de schellen vallen me van de ogen. Ik hoop dat deze onderzoeken via de derde geldstroom werden gefinancierd, want als mijn belastinggeld hieraan werd verkwanseld zou ik dat wel een beetje sneu vinden.

Update: het houdt niet op vandaag! Wat te denken van dit juweel over zaadbalkanker?!

Onvolwassen

FF lekker puberaal doen: Jezus Christus.

Stroom

In de media lees je er bijna nooit over. Al die computers en verwante gadgets, wat kost dat allemaal aan energie? Pas onlangs vielen me een paar stukjes op waarin gemeld werd dat de ICT sector nog nauwelijks aandacht heeft voor milieu-verwante zaken. In een ander, overigens interessant, stukje over server-containers stond, dat Microsoft wereldwijd 10.000 (tienduizend!) nieuwe (nieuwe!) servers per maand plaatst. Die zelf energie gebruiken, en die natuurlijk gekoeld en gebackupt en wat niet al moeten worden. Dat is geen Microsoft-bashing verder, het is gewoon een feit. Het illustreert mooi hoe scheef dingen soms liggen; ik voel me al schuldig als ik een niet-spaarlampje koop.

Kim Jong

In Japan weten ze het zeker: Kim Jong-Il is niet meer. Prachtig verhaal. Nu het toch over Noord Korea gaat: ze hebben er ook de Son Ya Bak ll noedel ontwikkeld. Sambal bij? (note-to-self: wooldgrapjes niet te diep verstoppen)

Schaduwkant

Een luie zondag op de bank. Zappend langs het middagaanbod. Olympische Spelen kunnen me niet zo boeien. Ik blijf hangen bij een film op de BBC, een wat oudere western. Val er midden in, dus geen idee waar het over gaat. Tijd om op andere dingen te letten dus. Zoals op de vrouw die een Indiaanse speelt. Ze heeft donker haar, maar is verder minstens even lelieblank als haar blonde nemesis. Als zij Indiaan is, ben ik een Chinees. Gelukkig draagt ze een rode haarband, zodat we haar toch als Indiaanse herkennen. Die dragen immers allemaal een rode haarband, al dan niet met veer. En ze roepen allemaal Oewoewoe! In deze film tenminste wel.

Mooi om te zien hoe deze Indiaanse poedelnaakt, maar geen tiet of tapijt te zien, het is wel een Amerikaanse Indiaanse natuurlijk, een duik neemt in een bergmeertje. Het is beslist een grijs en modderig meertje als ze erin springt. Wonderlijk genoeg dartelt ze in de volgende onderwaterscene door idyllisch blauw water. Zeker een Chinese smog-specialist ingehuurd.

Het allermooiste was de scene waarin vier gebronsde helden op hun paard in de vallei staan. De zon komt bijna op. Plots worden ze beschenen door spiegels, vastgehouden door -naar ik aanneem- diezelfde gevaarlijke indianen die eerder Oewoewoe riepen. Onze helden bedenken dat niet, getuige hun 'where is that coming from?'. Eens helse lichtbundel straalt onerbarmelijk op hen neer. Om te illustreren wat een beproeving het moet zijn, gaat de filmmaker helemaal los. Onze helden in rood licht. Flits! In paars licht. Flits! In groen licht. Flits flits! Wow. Star Trek is er niets bij.

Daar moeten ze uit ontsnappen! Gelukkig komt op dat moment de zon op. Achter een grote rots ontstaat een schaduw. De zon rijst, en de schaduw wordt steeds langer. Vooruit mannen, daar kunnen jullie schuilen! Overzichts-shot van de vallei, met spikkeltjes die zich naar die almaar verder uitstrekkende schaduw bewegen.

Nou kan het natuurlijk aan mij liggen, maar als de zon opkomt, worden schaduwen dan niet juist korter? Ik weet het niet zeker, maar volgens mij hadden ze dat in 1969 ook al ontdekt. Om te verifieren of ik hallucineerde na al dat psychedelisch geflits heb ik meteen even op IMDB gekeken. Ook daar was het mensen al opgevallen. Ben ik toch niet gek.

Grote en kleinere ergernissen

Mensen die online in hun profiel of blog melden dat ze zich aan het vervelen zijn. Who cares?!?

Schokkend!

Ligt het aan mij of neemt de sensatiezucht in de media steeds groteskere vormen aan? En, omdat de media in de maatschappij een steeds prominentere plaats innemen, daarmee in de maatschappij zelf? Ik denk dat ik in die mening niet alleen sta; niet voor niets bijvoorbeeld beklagen die 'zakkenvullers' uit het 'Haagse gedoe' zich erover dat het allang niet meer gaat om de materie, maar om de beeldvorming. Tot zover niets nieuws onder de zon.

Het is ook niet mijn bedoeling hier iets revolutionairs te roepen. Daar worden we al genoeg mee overspoeld. Ik wil kwijt dat ik me eraan erger. Heel erg. Onlangs nog, tijdens het achtuurjournaal. Er was een vliegtuig uit de lucht gevallen, kan gebeuren, en de nieuwslezer interviewde de verslaggever ter plaatse.

Hij vroeg hem of 'de radeloze familieleden zich nu verzamelen op het vliegveld'. Er is zoooveel fout aan die vraag! Ten eerste, en daar ergerde ik me het meest aan, het woord 'radeloze'. Mogen die familieleden dat misschien zelf bepalen? Misschien hadden ze wel de schurft aan oom Juan. En mogen vrienden en buren en leden van de voetbalvereniging soms niet ook radeloos zijn? Of zich verzamelen? En moet het per se nu? Niet mañana?

Flauwe opmerkingen, natuurlijk. Waar het mij om gaat is, dat het achtuurjournaal in mijn ogen geacht wordt om verslag te doen van nieuwswaardige feiten. Feitelijk. Neutraal. Of die mensen radeloos zijn, zie ik wel op de beelden. En eerlijk gezegd interesseert het me niet of ze radeloos zijn, dat is mijn zaak niet. Ik vind het erg voor ze, maar laat die mensen verder! Het journaal verlaagt zich tot het niveau Endemol op deze manier. Kwalijk, vind ik.

Natuurlijk, als omroep word je afgerekend op de heilige kijkcijfers. Want daarop wordt reclametijd verkocht. En we mogen dan in Nederland een bizar -en interessant- omroepbestel hebben met al die omroepverenigingen, uiteindelijk gaat het om het geld en de knikkers. Wat dat betreft is het jammer dat we geen staatsomroep a la BBC of BRT hebben. Die zijn ook niet zaligmakend en kennen ook hun duistere kanten. Maar mijn hemel wat een verademing. Geen reclame, dat alleen al. Maar dat soort omroepen is ook een laatste toevluchtsoord voor diegenen die op TV nog wat interessants willen laten zien. Iets informatiefs. Iets niet-hijgerigs. Iets niet-geils. Iets niet-sensationeels. Ja, misschien wel iets moois, zelfs. Ik zou het van een stukje beschaving vinden getuigen als er ruimte zou zijn voor omroepen die ook tonen wat niet door 90% van de 'andere mensen' gezien wil worden.

Ik begrijp commerciele omroepen wel; die moeten geld verdienen, en die zenden dus alleen datgene uit wat appelleert aan de meest basale driften: sex!, geweld!, sensatie! Natuurlijk, daarvoor is niemand immuun, altijd goed voor die paar seconden blijven hangen tijdens het zappen. En dus interessant voor adverteerders.

Maar het mes snijdt aan twee kanten: als je uitsluitend bagger te zien krijgt, word je ook (makkelijker) een bagger-mens. Je hebt geen keuze, of beter gezegd, je weet niet beter. En dat is jammer. Vandaar, opnieuw: het zou 'ons' sieren als er ook ruimte was voor programma's die niet iedereen wil zien. Opdat mensen in elk geval kennis kunnen nemen van het feit dat er ook nog iets anders bestaat dan FBI agenten die het in strakke pakken met een zonnebril op met elkaar doen, terwijl om hen heen de wereld op spectaculaire wijze ontploft. Dat er ook nog mensen zijn die echt iets kunnen, iets te melden hebben, dat de wereld niet uitsluitend bestaat uit randdebielen die -uit de maat dansend- een of ander liedje verkrachten. Voor mij, maar nu ga ik behoorlijk hoogdravend doen, is dat iets dat deel zou moeten uitmaken van, zelfs onlosmakelijk verbonden zou moeten zijn aan, een moderne, democratische maatschappij, een maatschappij waarop we gezamenlijk trots kunnen en willen zijn. Waarin groeperingen elkaar respecteren en elkaar ruimte bieden. Ik weet ook wel dat dat een utopie is, maar toch.

Terug naar het achtuurjournaal. In mijn -uitaard naieve maar toch- beleving is/was dat een van de bastions van neutrale verslaggeving. Maar het wordt meer en meer een soort Shownieuws. Dat vind ik zorgelijk.

Mafketel

Een of andere baardfiguur had een rechtszaak aangespannen tegen de gemeente Rotterdam. Meneer voelde zich gediscrimineerd. De man had gesolliciteerd voor de functie van klantmanager. (Dat woord is op zich al genoeg om mij te doen schuimbekken, 'klantmanager' bij een gemeente? Heeft een gemeente klanten dan? Of een ziekenhuis? Maar goed). Alleen, hij mocht van zijn geloof vrouwen geen hand geven. En werd dus -uiteraard- afgewezen. Duh! Maar wel een rechtszaak aanspannen!

Daar kan ik me over opwinden. Over de ongehoorde brutaliteit waarover je dan moet beschikken. Ik voel me er bijna persoonlijk door beledigd, als deelnemer aan een maatschappij waarin zoiets vanzelfsprekend belachelijk wordt gevonden. Alleen, het wordt minder en minder belachelijk, vaak krijgt dit soort idioten nog gelijk ook.

Zie je het al voor je? Wel bakker willen worden, maar aan vrouwen geen brood willen verkopen? Wel hovenier willen worden, maar niet met planten willen werken? Wel pedofiel willen worden, maar geen kinderen willen neuken? Hou 's op zeg!

Als mensen de illusie van een god willen koesteren, prima, dat is een grondrecht. Maar kies dan wel een baan die daarbij past, en ga niet lopen piepen dat dat dan dus niet elke baan kan zijn.

Kleur

"Aan dit product zijn geen synthetische kleur- of smaakstoffen toegevoegd." Altijd fijn om te lezen, want dan moet het immers wel gezond zijn. Vooral als het ook nog vies is. Ik weet ook wel dat het onzin is dat puur natuur dan ook puur gezond is. Weleens van de gemiddelde kamerplant geproefd? Na het keukenkastje de grootste chemische dreiging in veel huizen. Beware of the Sanseveria! Maar het sust toch je gemoed een beetje.

Natuurlijke kleurstoffen, dus. Saffraan voor geel. Paars uit bieten. Blauw uit Wede. Groen uit brandnetel. Oranje uit peen. Gaap.

Interessanter vind ik bijvoorbeeld purper uit slakken, grappig genoeg dan weer niet uit de purperslak. Helemaal nieuw voor mij was het rood waarmee bijvoorbeeld sommige zuivelproducten worden gekleurd. Denk aan yoghurtdrankjes, of roze koeken. Daar kan E-120 in zitten, oftewel Karmijn. Dat wordt gemaakt van gemalen luizen. Nooit geweten.

Ik was van plan de bijdehandte vraag te stellen of vegetariers hun kind nog wel Danoontje durven te geven. Zonder erbij te vertellen dat er luizen in zitten natuurlijk, dat zou flauw zijn. Wel leuk. Maar terwijl ik me een beetje inlas voor dit stukje kwam ik er achter dat die voedselfundamentalisten daar uiteraard allang over hadden nagedacht. Jammer. Moet ik ze op de kast jagen met het argument dat de mens er wel degelijk op is gebouwd om (ook) vlees te eten. Maar daarover wellicht een andere keer.

Beestjes

Wat eten we vandaag? Een bordje spin?

Of toch een lekker stukje krab?

Gewassen

Als prei en tomaten gewassen zijn, waarom moet je ze dan afspoelen?

Panga

Zojuist weer lekker Keuringsdienst van Waarde gekeken. Heerlijk programma vind ik dat, dat schreef ik al eerder. Ditmaal was het onderwerp Pangasius. Vis, dus. Samen met Tilapia en (kweek)zalm zo'n beetje de enig ethisch verantwoorde vis die je nog kunt kopen. Nu kun je daarover discussiëren; zo wordt kweekzalm gevoerd met vis. Eén kilo vis voor één kilo zalm. En die vis moet ergens vandaan komen. Daarnaast speelt bij gekweekte groenten of dieren dat deze dikwijls extreem doorgefokt of zelfs genetisch gemanipuleerd zijn. Met alle risico's van besmetting van de natuurlijke populatie van dien. Maar daarover een andere keer.

In de Keuringsdienst van Waarde zoekt men naar het verhaal achter een product. Daartoe begint men meestal simpel, met de verpakking in de hand een telefoontje naar de fabrikant plegen. De prangende vraag ditmaal: "Wat is het verschil tussen diepgevroren Panga en de verse?" Stotterende call-center medewerker: 'Uhm, hmm, eeh, nou, de diepgevroren is bevroren, en de verse niet' "Ja, dat begrijp ik, maar is er verder verschil tussen die twee?" Na lang nadenken suggereert de arme zij-instromende herintreder dat er wellicht kwaliteitsverschil is.

Een anonieme visboer uit Plopsalanderadeel maakt het nog bonter. 'Deze pangasius is vers gevangen in de Golf van Biskaje, bij het noorden van Frankrijk, en is vers, nooit ingevroren geweest.' Twee boude stellingen van de goede man. Bij mijn weten ligt de Golf van Biskaje in Zuid-Frankrijk, daar waar het grenst aan Spanje. Maar dat terzijde, interessanter is zijn bewering over de herkomst van de vis. Want ik wist toevallig al, en daar gingen de programmamakers verder op in, dat Pangasius een kweekvis is die in Zuid-Oost Azië wordt gekweekt. Naar blijkt vooral in Vietnam. In mega-vijvers met een paar honderdduizend vissen per stuk. Zes maanden groeien, dan worden ze gevangen, en in een grote fabriek door een enorm leger goedkope arbeidskrachten gedood, gefileerd, gecontroleerd, gesorteerd, diepgevroren, verpakt en verscheept. Binnen uur van levende vis tot stijfbevroren (-40°C) fileetje! Best indrukwekkend om te zien.

Terug naar het verschil tussen verse en diepgevroren panga. De verse blijkt evengoed diepgevroren, hij is alleen voorafgaand aan de verkoop ontdooid. De diepgevroren panga niet. 'Verse' panga is enkele maanden tot maximaal twee jaar diepgevroren geweest. Voor dat ontdooien betaal je wel, en flink ook. Als je het zelf doet ben je een minuutje bezig, presentator Wouter Klootwijk beweerde 10 seconden maar dat leek me overdreven. Het doet er niet toe. Het is met panga al net zo als met wasmiddelen en tomatenpuree: het is allemaal precies hetzelfde, in een andere verpakking. Te huize Van B. eten wij vaak vis, dus met het geld dat we gaan uitsparen kunnen we wellicht ooit panga gaan eten in Vietnam. Verse. Wilde!

Grote en kleinere ergernissen

Reclame. Vooral als er kinderen in voorkomen.

Sabai sabai

Ik kan dramatisch gaan doen. Maar vroegah, toen alles beter was, had je in Leiden twee Mexicaanse restaurants. Dat ene in de Breestraat, dat bagger was, en dat andere, Topolabampo (of zo). Daar kon je lekker eten. Met Mexicaans had het niets te maken, maar smullen deed je. Die bestaat niet meer. Nu zit er een Thais restaurant. Ik ben er een paar keer geweest, en vond het toen beter dan de andere twee. In Buddhas zit je leuker. Die andere in de Steenstraat(?) weet ik de naam niet eens meer van..die vond ik best duur.

Zoals je wellicht hebt gelezen hebben mijn ega en ik de penisplant bezichtigd. En aangezien Google Maps en Tom Tom en Gezond Verstand(tm) aangaven dat Sabai Sabai de gunstigste optie waren qua restaureren, belandden mevouw B. (laat het haar niet horen, ze gaat me slaan!) aldaar, in rstaurant Sabai Sabai. Mevrouw B. (Pien voor intimi) wond zich al meteen op over de waxinelichten, die behoorlijk high-tech waren. Dat had ik van Mevrouw B. niet verwacht, maar ze had wel een punt. Ze konden verder geen USB, of Bluetooth.

Wij namen de dinges-soep (Tom yam kung) vooraf. Die was erg lekker. Ik maakte de fout een hap te nemen uit een van de meegekookte pepers. Ik ben geen watje qua heet eten, maar in de Thaise keuken is het niet per se gebruikelijk dat je alle specerijen opeet. Waarvan akte.

Hoofdgerecht was resp. varkenshaas in een pittige groene curry, en inktvis in pepers en Thaise basilicum. Beide waren best okay, geen toppers. Jammer, want voorheen was Sabai Sabai een tent die ik eenieder aanraadde. Nu kun je -vind ik- in Den Haag beter eten, bijv bij Ramakien. Eerlijk is eerlijk: die is wel duurder.

Toch Oosters? Er zijn diverse Chinezen in Leiden. Geen japanners trws. Vergeet niet: Italie ligt ten oosten van Nederland. Er zijn goede Italianen in Leiden! Qua culinair meer iets oostwaarts is er ook India Way. Klinkt even oubollig als het er uitziet. Maar je kunt er écht lekker eten voor relatief weinig. De vindaloo is er echt pittig. Mevrouw B., die mij nu echt heus opzeker gaat vermoorden omdat ik haar zo noem, nam daar de Vindaloo. Zelfs zij vond het pittig. Gelukkig vond ze me toch ook nog lief.

Ponnies

Dit weekend was ik in Ponypark Slagharen. Ik zou de flauwe woordgrap Koeliepark Slagharen kunnen maken, maar dat zou niet politiek correct zijn. En ik ben heel politiek correct. Het zou wel terecht zijn, er waren er verdorie plenty van. Van koelies. Ik heb het hele park afgestruind, maar geen ene ponnie te bekennen verder. En ik had me er nog zo op verheugd.

Daags voordat wij naar Slagharen togen keken mijn wederhelft (over wier afkomst ik me niet uitspreek) en ik de 'Keuringsdienst van waarden'. Een van mijn favoriete TV-programma's. Daarin belde een ongeveer 13-jarig, dus paardenminnend, meisje met Beckers, fabrikant van fricandellen. Op de verpakking van Beckers fricandellen staan naar voorgeschreven Europees regel de ingredienten vermeld: 36% paardenvlees. 'Zit er paardenvlees in uw fricandellen?', vroeg paardenmeisje. "Nee hoor, in onze fricandellen zit geen paardenvlees.", zei de Beckers-telefoon-mevrouw gedecideerd. Dat was de scene, enkel nog een onderkoeld commentaar - geen hijgerige RTL 'wat-worden-we-genaaid!' voice-over. Prachtige televisie. Mooi programma.

Hoe dan ook, Slagharen dus. Spannend is het er niet. Het schijnt officieel 'Attractiepark Slagharen' te heten. 'Attracties' als in 'enerverende ervaringen' biedt het niet. Maar dat betekent attractie ook niet, althans niet letterlijk. Attractie betekent 'aantrekking'. Ook dat biedt Attractiepark Slagharen niet. Dat is wel een beetje jammer voor ze. Op de keper beschouwd zijn ze een mislukt Western-themapark verdwaald op een verkeerd continent. Mislukt omdat het Western-thema halfslachtig is uitgewerkt. Ik bedoel, een als Guus Meeuwis verklede kangaroe, of andersom, in een Disneyland treintje, rijdend door een Western straat, zonder pony's, laat staan paarden, die eindigt bij de Piratenboot? Mislukt ook, omdat Nederland tot Europa behoort, en het, ondanks dat Jan-Peter of overige coalitieleden het liefst Sjors Boes bevredigen, hier geen Texas is waar blanken met hoeden onaangedaan door de woestijn banjeren en indianen doodschieten. Ugh! Ik aanschouwde dit alles vanuit het reuzenrad, van waaruit ik, niet voor het eerst en niet voor het laatst, enthousiast terugzwaaide naar die arme park-employees, en kon niet tot een beslissing komen wat er nou van te vinden.

Ik ben natuurlijk ten eerste verwend, en ten tweede geen kind meer, in elk geval niet fysiek. Vanuit het verwend oogpunt kan je de kritiek hebben dat de achtbaan suf is, en de vrij val een lachertje, en de getver-ik-ga-zowat-over-mijn-nek-boot achterhaald. Vanuit het tweede oogpunt kan ik dan weer melden dat het 'relaxt' en reuze geinig is om in een kabelbaan in slakkengang over een meute mensen heen te bungelen.

Charmante oubolligheid, dat gevoel kreeg ik. Dat is iets anders dan nostalgie. Nostalgie impliceert een zekere weemoed. Dat voelde ik niet. Het is als met het portugese begrip 'saudade', maar dan anders. U weet wel, van die gezwollen over-emotionele, meest te jonge zingerinnen, die het leed van de wereld op zich lijken te dragen en erover zingen onder begeleiding van dramatische gitaarklanken. Wanneer een Hollander, of Hollandse, het doet, dan zeggen mensen: "doe 's ff normaal", maar van andere culturen vinden we het prachtig. Nu wel, 'saudade' wordt wel omschreven als 'heimwee naar dingen die nog moeten komen'. Wat ik voelde was meer een heimwee naar dingen die ik niet meegemaakt heb. Het idee te zijn terechtgekomen in een tijd waarin de dingen simpeler waren, waarin je nog thuisbleef voor je favoriete voedseldropping, of TV- of radioprogramma, als je daarover al beschikte. De tijd van de eerste maanlanding. De tijd van de eerste telegraafverbinding over de oceaan. De tijd dat ongeschoren mannen nog op ponnies jaagden, en op mammoeten en dinosauriers!

Attractiepark Slagharen. Later als ik groot ben denk ik er vast nog eens met weemoed aan terug; aan de tijd die ik er niet had toen ik er was, aan de tijd die ik er wel had toen ik er niet was, aan de tijd waarin ik er wel was, met wie er toen ook bij was, die er toen ook was, toen ik er nog niet was, maar met wie ik er toen best wel had willen zijn, en met wie ik er ook in de toekomst wil zijn. Ik stel voor dat uit deze woordenbrij, die weliswaar grammaticaal verantwoord maar weinig uitnodigend is, een tekstschrijver een gevoelige songtekst brouwt. Als dat quasi-intelluele zwakzinnige lied door Marco Calzone of Zeentje Smit tot een mega-hit gekweeld wordt, dan hebben ze ook in de monorail van Ponniepark Slagharen weer een uitvlucht voor alle ponnies die zijn weggehold. Een win-win situatie, lijkt me.

Spelen

De Olympische Spelen interesseren mij weinig. Geen groot sportliefhebber. Hoewel, atletiek vind ik leuk op naar te kijken. Aangezien je wel een beetje bij wilt blijven, kijk ik soms toch. Altijd leerzaam, bovendien. Zo hoor je van sporten waarvan je niet wist dat ze bestonden. 10 Meter Luchtdrukpistoolschieten. Wow. Ik heb er geen opnamen van gezien gelaas, maar het brengt wel oude herinneringen boven. Pijltjes rollen van een oude radiobode en dan eropuit met je blaaspijp, vanuit de bosjes op bejaarden schieten. Of huisdieren.
Synchroon schoonspringen. Bestaat echt. Mogen vooral niet spatten. Vond ik nou juist het leukste vanaf de duikplank. Is bommetjes maken geen Olympische sport?
Eventing. Dat is iets met paarden. Geen idee wat. Paarden zijn niet mijn ding. Ik bedoel, dressuur? Mijns inziens dienen volwassenen die met een paard proberen te dansen zich laten nakijken. Maar het kan nog erger: er zijn mensen die ernaar kijken, en die er punten voor geven! Het moet niet gekker worden, zoals de uitdrukking gaat. Overigens hebben paarden bij mij gewoon poten en een kop; dat omhooggevallen 'hoofd' en 'benen' moet maar eens afgelopen zijn. Je paard een 'edel dier' noemen lijkt mij een excuus voor rijke hippisch om arrogant en neerbuigend te doen en er toch mee weg te komen. Voelen ze zich te goed om op een beest met poten te gaan zitten? Schei toch uit. Een beest is een beest en een 'edel dier' is net zoiets als een 'halal varken'.
Ook gaaf: vrouwenjudo. Vooral de hogere gewichtsklassen. Brr. Dan komt er zo eentje aanlopen en die doet van "Ik jou vastpak HURGH ik jou op grond gooi GROM! ik op jou zit WRAAAGH!!" Voor wie nu op zijn feministische achterste benen staat: mannenjudo niet nee. Dat is gewoon dagje naar de apenheul, en van de mannetjes verwacht je dat ze kibbelen.
Kortom, best leuk die Spelen. Wel met je ervoor waken dat je niet per ongeluk wordt geconfronteerd met Mart Smeets, een lid van de koninklijke familie of beelden vanuit het Holland Heineken House. Zoals het Chinese spreekwoord luidt: Man die blaakt, niet pleziel heeft.

Penisplant

Vandaag hadden mijn ega en ik het vermetele plan om de penisplant te gaan zien in de hortus van Leiden. Niet gedaan. Ondanks dat we beiden redelijke festival die-hards zijn, waren we vergeten dat vandaag ook Waterpop was. Waterpop is vanouds best een gaaf festival, ik ben er al een keer of 15 geweest. Ach, weet je nog? Raggende Manne? The Darkness? Apocalyptica?. Dapper als we waren, en een beetje schuldbewust, fietsten we naar Wateringen, onwetend wat betreft het programma. Dat was een beetje mwah. Onwetend ook van de weersvoorspelling. Het weer was, of eigenlijk: werd, K. Ronduit K. Met een hele grote k. Nooit een Waterpop onder zulke beroerde omstandigheden meegemaakt. Nooit eerder een 'abort mission' gedaan (je fietst niet voor niets dat hele eind). Dit jaar wel.

Soms maak je foute keuzes. 2 CDs rijker, dus ik hou er iets aan over. En een verkoudheid, vrees ik. De penisplant moet nog even wachten. Wel heerlijk wild geplast.

Keukenhulpjes

Onderstaand uienongemak is altijd goed voor een onderdrukte vloek in keuken Van Boven. Deze uit hun rok geknapte stukken ui kun je dan vaak niet anders dan bruut slachten, terwijl je zo je best deed op die ringen. Die ringen, die net nog fier rechtop stonden, liggen dan ook nog vaak als gevolg van de ontsnapping van hun onwillige broeders als een van zijn rollator beroofde bejaarde onmachtig over je snijplank verspreid.

Nu wil het geval dat wij in de keuken over een hulpstuk beschikken waarmee je de ui vast kunt pinnen alvorens hem te ontzielen. Maar dat is voor homo's, ja toch?

Wat mij brengt op keukenhulpjes. In mijn optiek zijn dat te dure voorwerpen die slechts één enkele toepassing kennen, die zich pas na bestudering van de handleiding prijsgeeft, en daarin dikwijls slechts matig tot niet adequaat zijn. Voorwerpen ook, die je bij het allereerste gebruik op het idee brengen hoe je de handeling, zonder hulpstuk, beter kan doen. Maar dan heb je ze al gekocht...