Slachtoffer

De essentie zit soms in de klein lettertjes. Neem de discussie over Zwarte Piet. Bent u daar ook zo moe van?

Ik heb niets met de critici, maar nog minder met de militante voorstanders. Die voorstanders zijn best een apart volk; ze zijn tegen gekleurde mensen die echt zijn, maar voor geschminkte blanken.

Vandaag las ik een opiniestuk van ene Henna Goudzand Nahar. Daarin zegt ze, hilariteit alom, dat een Zwarte Piet met roetstrepen (van de schoorsteen) aanleiding kan zijn tot een nieuwe Zwarte Pietendiscussie, want roetstrepen zie je niet op een donkere huid. Dus donkere mensen/kindjes kunnen dan geen Zwarte Piet spelen. Echt, lees het maar na. Ik moet daar enorm van zuchten.

Toch intrigeert dat mij. Wat voor denkkader hanteer je dan?

Ze betoogt in het stuk ook, dat Surinaamse jongeren 100% zijn geintegreerd in de Nederlandse samenleving. Hou die gedachte even vast. Vervolgens leutert ze over de door haar geleide discussieavonden over Zwarte Piet. De oorzaak van de hele discussie ligt, naar haar zeggen, in de taboe die er is op het slavernijverleden van Nederland.

Ze haalt een voorbeeld aan: "Zo was de roep om een slavernijmonument de afgelopen jaren bijvoorbeeld het resultaat van een lang gevecht van zwarte mensen, medelanders die, buiten hun wil om, geboren zijn als Nederlander."

En daar komt de aap uit de mouw! In dat kleine bijzinnetje zit een groot deel van die hele Zwarte Pieten-discussie besloten. 'Buiten hun wil om'

Ik moest daar eerst even over nadenken. 'Buiten hun wil om'? Hoezo? Ze bedoelt, denk ik, dat 'haar soort', dus donkere mensen, weliswaar in Nederland geboren is, maar dat haar voorouders uit Afrika kwamen. Onvrijwillig. Als slaven. Ergens tussen 1621 en 1795. [Scherpslijpers gaan nu roepen dat slavernij in Nederland formeel pas werd afgeschaft in 1863. Dat is zo. Maar slavenhandel was toen al zo goed als over.]

Ze stelt hier dus, dat ze nog steeds lijdt onder het onrecht dat haar voorvaderen honderden jaren geleden is aangedaan. Daar kun je over miepen, dat mag. Ikzelf lijd zelf nog altijd onder de Franse overheersing, en mijn verdaarvoorouders hadden flink te lijden van die Spanjaarden. Best een trauma. Denk ik?

En dan kun je wel koppen dat Surinaamse jongeren 100% geintegreerd zijn, maar dan spreek je jezelf dus tegen. Want die hebben dat dus blijkbaar niet gewild, hier in Nederland zijn! Want donker. Of zo.

Als je je honderden jaren na dato nog steeds de slachtofferrol aanmeet, louter op basis van je huidskleur, dan zul je tot in lengte van dagen een slachtoffer zijn. Maar dat is dan wel een keuze.

OV chipkaart

Ah, de zegeningen van de OV chipkaart. Superhandig, dat ding. Dan kun je dus van de ene kant van het station naar de andere. Dat kon vroeger ook, maar toen hoefde je niet in te checken en weer uit te checken bij de poortjes, zodat werd vastgelegd waar je je op dat moment fysiek bevond. Dat is nodig, want zo'n GSM mast die dat ook vastlegt is maar onnauwkeurig.

Je kunt met de OV chipkaart ook reizen met het Openbaar Vervoer. Sterker, zonder OV chipkaart kan dat niet. Zo'n kaart moet je eerst kopen. Dan kun je hem nog niet gebruiken, want je moet er eerst saldo op zetten. Dat is hartstikke eenvoudig. Je gaat naar een kaartjesautomaat op een NS station, houdt je OV chipkaart voor een scanner, dan krijg je een menu met slechts enkele tientallen opties, daar kies je 'Opwaarderen', daarna het bedrag, dan tik je op de OK knop, dan kan je gaan pinnen, dus dan moet je je pinpas uit je portemonnee pakken terwijl je je OV chipkaart ook nog in je hand had, gehannes, pinpas in apparaat, je gebruikt vanaf dat moment ook een ander scherm, dan pin je een bedrag, als dat is gelukt moet je je OV chipkaart weer voor de scanner houden, waar had ik dat ding nou gelaten, zoeken, voor de scanner houden, NFC magie en hop, je OV chipkaart is geld waard. Dat herhaal je dan telkens als je tegoed onder een kritische grens zakt.

Dat is één. Nu dezelfde handelingen voor je partner. Echt, met 20 minuten is het gepiept, en denk je niet langer met heimwee terug aan de dagen dat je binnen een minuut twee papieren kaartjes kocht.

Maar wacht. Want jij hebt een NS-kortingspas. Daar kan je partner ook op meereizen. Maar dan moet die partner dat product wel eerst op zijn OV chipkaart zetten. OV chipkaart voor de scanner, en zoeken maar. Keuze maken, kaart voor de scanner houden, en klaar. Maar let op: dat moet je op de terugweg opnieuw doen, anders betaalt je partner alsnog vol tarief.

Soms, of in mijn geval heel vaak, vergeet je uit te checken. Vroeger, toen papieren kaartjes nog van papier gemaakt werden, of als je een abonnement had, hoefde dat niet. Bij de NS wordt standaard 20 euro afgeschreven van je OV chipkaart als je incheckt. Voor elke reis die meer dan 20 euro kost, loont het dus om niet uit te checken. Maar voor elke reis die minder kostte, ben je een dief van je eigen portemonnee. Dan kun je, tot maximaal drie keer per jaar, je geld terugvragen.

En dan begint het feest. Je zou denken, dat doe je via de centrale organisatie van de OV chipkaart, Translink. Maar neen. Dat doe je bij de vervoerder die je op dat moment gebruikte. Dat zijn er ongeveer twintig. Je moet dus wel goed opletten met wie je reist!

Bij zo'n vervoerder moet je dan wel een account hebben. Ik vergat laatst uit te checken bij de NS, na een reisje dat zo'n 3 euro kost, dus ik wilde de resterende 17 euro graag terug. Dus ik maakte een account aan bij de NS. Je vult een gebruikersnaam in, en een wachtwoord, en dan kun je - nee, dan kun je niets. Dan sturen ze je een brief, met een bevestigingscode. Dus dan moet je een paar dagen wachten.

Na een paar dagen heb je dan een werkende NS account. Hoera, dan wil ik graag nu m'n geld terugvragen. Je klikt op 'Mijn reishistorie'. Dan verschijnt er een schermpje. 'U heeft geen OV chipkaart toegevoegd. Klik op de onderstaande link om een OV chipkaart toe te voegen.'

Ik heb er dus twee, OV chipkaarten, dus moet ik ze allebei koppelen. Denk ik. Als dat uberhaupt al mogelijk is. Want weet ik veel welke ik gebruikte die dag.  Dat koppelen is heel eenvoudig. Je moet eerst een kaartservice code aanvragen. Daarna moet je naar het station, om je OV chipkaart voor een automaat te houden, dan kies je voor 'Ophalen bestelling', en dan ontvang je een e-mail met een kaartservice code. Daarna kun je verder met stap 2. Easy does it, op zijn Engels.

'Maar wacht!', dacht ik, 'ik heb al een kaartservice code, want ik heb ook een klantenservice code ontvangen toen ik mijn account bij de NS aanmaakte.'

Dus ik klikte monter op 'Stap 2:  Kaartservicecode gebruiken voor koppelen OV-chipkaart aan Mijn NS'.

Helaas, dat is een andere kaartservicecode dan die ik van de klantenservice ontving. Dus ik moest toch eerst Stap 1 doen: een kaartservicecode aanvragen. Om een kaartservicecode aan te vragen, moet je bij de klantenservice het nummer van je OV chipkaart invullen, en je e-mail adres. Dus dat deed ik. Bij 'e-mail adres' vulde ik het e-mail adres in dat ik ook gebruik voor mijn kersverse NS account. Dat leek mij logisch. De NS vond van niet.

'Het ingevulde e-mailadres wijkt af van het e-mailadres voor de OV-chipkaart dat bij ons bekend is.'

Maar ik heb nooit een e-mail adres opgegeven, stelletje <piep>!

"Wilt u de kaartservicecode op dit voor NS nieuwe e-mailadres ontvangen?

Zo ja, dan moet u om de kaartservicecode te ontvangen en vervolgens gebruiken (stap 2), uw OV-chipkaart eerst eenmalig aanbieden aan de NS-kaartautomaat (of één van de overige ophaalpunten voor de OV-chipkaart) om de kaartservicecode te activeren. Als u niet langs de automaat gaat, ontvangt u per e-mail geen kaartservicecode, en kunt u dus niet verder met stap 2!"

Nieuwe e-mail adres? Ik heb net een account gemaakt met dat adres?? En ik moest toch al langs de automaat, dus hoe, wat, eh? AAAAAAAAAAAARGH!!!!!

Echt, die OV chipkaart, superhandig ding.

Graag delen: wetenschappers genezen halitosis, maar niemand heeft interesse!

(World Unity) Canadese onderzoekers hebben een eenvoudige remedie gevonden voor halitosis, maar grote farmaceutische bedrijven zijn niet geïnteresseerd.

Onderzoekers van de Universiteit van Alberta in Edmonton, Canada hebben vorige week halitosis genezen, maar toch is er een beetje een rimpel in het nieuws of in de TV. Het is een eenvoudige techniek met een zeer basisch geneesmiddel.

De methode maakt gebruik van 5-methyl-2-(1-methylethyl)-cyclohexanol, wat momenteel wordt gebruikt om reflexmatige explosieve uitademing te behandelen. Er is dus geen bezorgdheid voor bijwerkingen of over de lange termijn. Dit medicijn heeft geen patent nodig, dus iedereen kan het gebruiken op grote schaal, en het is goedkoop in vergelijking met de dure halitosismedicijnen geproduceerd door de grote farmaceutische bedrijven.

Canadese wetenschappers hebben dit 5-methyl-2-(1-methylethyl)-cyclohexanol (MCH, menthol, in de volksmond) getest op cellen van de mens; het doodde tong-, tandvlees- en wanghalitosiscellen en liet de gezonde cellen met rust. Het werd getest bij ratten met ernstige halitosis; hun cellen krompen toen ze werden gevoed met water aangevuld met MCH. Het geneesmiddel is algemeen beschikbaar en de techniek is eenvoudig te gebruiken. Waarom zijn de grote farmaceutische bedrijven niet betrokken? Of de media die geïnteresseerd zijn in deze ontdekking?

In het menselijk lichaam is een natuurlijke halitosisbestrijdende menselijke cel, de mitochondriën, maar deze moet worden geactiveerd om effectief te zijn. Wetenschappers dachten dat deze mitochondriën cellen werden beschadigd en dus niet effectief waren tegen halitosis. En dus richtten ze hun aandacht op glycolyse, hetgeen minder effectief is in het genezen van halitosis en meer verspillend. De fabrikanten van geneesmiddelen zijn gericht op deze glycolyse methode om halitosis te bestrijden. MCH aan de andere kant is niet afhankelijk van glycolyse maar van mitochondriën; het activeert de mitochondriën, die op hun beurt de halitosiscellen bestrijden.

Het neveneffect hiervan is het ook een proces genaamd apoptose reactiveert. Ziet u, de mitochondriën bevatten een zeer belangrijke zelfvernietigingsknop die niet in halitosiscellen kan worden ingedrukt. Zonder, worden de halitosiscellen groter dan cellen die weigeren te worden uitgedoofd. Volledig functionerende mitochondriën, kan dankzij MCH, opnieuw sterven. Met glycolyse uitgeschakeld, produceert het lichaam minder melkzuur, zodat de slechte weefsel rond de halitosiscellen niet afbreekt en nieuwe cellen voedt.

Farmaceutische bedrijven investeren niet in dit onderzoek, omdat de MCH-methode niet kan worden gepatenteerd, zonder een patent kunnen ze er geen munt uit slaan, zoals ze nu bijvoorbeeld doen met hun aids-patent. Aangezien de farmaceutische bedrijven dit niet zullen ontwikkelen, zouden volgens het artikel andere onafhankelijke laboratoria moeten beginnen met het produceren van deze drug en meer onderzoek doen om alle bovenstaande bevindingen te bevestigen. Al het grondwerk kan worden gedaan in samenwerking met de universiteiten, die verheugd zullen zijn om te helpen bij dit onderzoek, en zo kan er een uitmuntend medicijn voor het genezen van halitosis worden ontwikkeld.

Hier kunt u het originele onderzoek vinden. Dit artikel heeft tot doel ruchtbaarheid te geven aan deze studie, in de hoop dat sommige zelfstandige bedrijven en kleine startups dit idee oppakken en deze drug gaan produceren, omdat de grote bedrijven het niet zulllen aanraken voor hele een lange tijd.

Deel daarom dit bericht aub waar u kunt!