Dikke Dik en het vuurwerk

Het is oudejaarsavond. Dikkie Dik loopt door het kattenluik naar buiten. Het is al twaalf uur geweest. Het grote vuurwerk is al voorbij. Al dat knallen en ploffen, dat is niets voor Dikkie Dik. Hij is lekker binnen gebleven. Veilig onder de bank.

Maar nu gaat Dikkie Dik naar buiten. Hij wil zijn vriendjes en vriendinnetjes een gelukkig nieuwjaar wensen. Maar Dikkie Dik ziet niemand. Of nee, achter het raam, daar ziet hij zijn vriendinnetje Naima. Gelukkig nieuwjaar zwaait Dikke Dik. Naima tilt haar pootje op om terug te zwaaien. Maar dan springt Tarek de kater tegen haar aan. Tarek blaast. Naima valt pardoes van de vensterbank.

Dikkie Dik loopt naar het eind van de straat. Daar, op het pleintje, brandt een groot vuur. Het zijn kerstbomen, die in brand staan. Lekker warm hoor! Op het pleintje ziet Dikkie Dik nog twee poezen staan. Het zijn Rocky en Rambo. Rocky en Rambo zijn broertjes. Ze horen bij het huis van Wesley en Samantha. Met hun mag het meisje van Dikkie Dik zijn huis niet spelen van het baasje.

Wesley en Samantha zijn ook op het pleintje. Wesley loopt te smoezen met Mounir. Mounir is het vriendje van Samantha. Hij heeft een scooter. Samantha staat een sigaret te roken. Ze ziet er niet blij uit. Ze heeft het vast koud, denkt Dikkie Dik. Hij ziet de blote buik van Samantha tussen haar broek en haar jas. Brrr, denkt Dikkie Dik. Samantha lijkt wel een beetje op Dikkie Dik. Zij heeft ook een halsband met haar naam erop. Maar die van haar is van zilver.

Rocky en Rambo drentelen rond Wesley en Mounir. Telkens als die met iets gooien, hollen ze ernaartoe. Boem! klinkt het dan telkens. Dikkie Dik vindt het maar eng. Maar ook wel spannend. Wesley strijkt met een ding in zijn hand. Het is langwerpig en rond. Zodra het begint te gloeien, gooit hij het snel weg. Dikkie Dik is nu heel nieuwsgierig. Hij rent erop af. Maar het is best ver. En Rambo en Rocky zijn er eerder. Maar ze blijven er een beetje vandaan. Flits! Boem! klinkt het. En weg is het ding. Mauw! Mauw! miauwen Rambo en Rocky. Ze zijn helemaal opgewonden.

Nu gooit Mounir zo'n gloeiend ding. Dikke Dik grijpt zijn kans. Hij rent erop af. Rocky en Rambo zitten vlak achter hem. Maar Dikkie Dik is er het eerst. Hij zet zijn voorpootjes op het ding. Straks pakken ze het nog af. BOEM! doet het ding. Wat een klap! Het is even helemaal zwart voor Dikkie Dik zijn oogjes. Zijn pootjes doen vreselijk pijn. Als Dikkie Dik zijn oogjes open doet, dan schrikt hij vreselijk. Waar net nog zijn voorpootjes waren, zitten nu nog alleen twee bloedende stompjes. Auw auw auw! gilt Dikkie Dik uit.

Gelukkig komt Wesley meteen aangehold. Voor zo'n dik jongetje kan Wesley best hard lopen. Hij komt me helpen, denkt Dikkie Dik. Maar Wesley komt niet helpen. Hij zwaait zijn been naar achteren. Dikkie Dik ziet een voetbalschoen onder de witte trainingsbroek. Dan schopt Wesley. Dikkie Dik vliegt door de lucht. Hij voelt plotseling hete vlammen om zich heen. En hij ruikt verbrande katteharen.

Barbekjoe! joelt Wesley. WAHAHA! schatert Mounir het uit. Samantha moet huilen. Dag Dikkie Dik! Tot de volgende keer...

Jarig

Er is er een jarig hoera hoera
Je kunt hem niet zien het is Hij
Dat vinden gelovigen prettige ja ja
En daarom bidden zij blij

Hij leve lang hoera hoera
Tweeduizend jaar hoera
Hij leve lang hoera hoera
Tweeduizend jaar hoera

--

Hij leve hoog hij leve hoog
hij leve hoog hij leve hoog
Ja hoog ja hoog
Hij leve hoog

--

Oh kom er eens kijken
wat ik in mijn hersenen vindt
niets dan verzinsels
van God en 't heilig kind

De dominee sprak er schande van
toen ik zei waar is het kindje dan
altijd en overal zei die man
maar ik kon hem nergens vinden

Oh kom er eens kijken
waarom ik voor mijzelf niet nadenk
alles is beschreven
het Boek is wat ik vind

--

Maar dat klopt niet kinderen
ik kan Hem niet vinden
hoe kan ik weten of hij bestaat?

t'is een vreemdeling zeker
die verdwaald is zeker
is er iemand die weet waar hij gaat?

Oh opperbaas oh opperbaas
breng ons toch spoedig een bezoek
en zeg ons wat nuttigs
in plaats van lariekoek (..stom boek).

Hieperdepiep, amen!

Geniet ook van dit fraaie kerstlied, uitgevoerd door wat een natte droom moet zijn voor André en Jan Peter.

Leuk boek lezen? The God delusion

Grote en kleinere ergernissen

Een zak diepvriesdoperwten waarvan je denkt dat hij nog dicht is.

Kannen

Eerder vandaag zat ik mijn teennagels te bijten, altijd een moment van rust en reflectie. Ik moest denken aan wat ik onlangs meemaakte. Ik ging naar de supermarkt, hier niet ver vandaan. Het is zo'n 'mega' supermarkt, waar je met drie of vier winkelwagens tegelijk kunt binnenbanjeren. Zo niet toen ik er aan kwam. In de ingang stonden een groepje 'van die' jongeren. Het is politiek incorrect om kutmarokkanen te zeggen, maar dat waren het. Geschoren koppen, roken en spugen, ongetwijfeld in het bezit van een al dan niet wederrechtelijk verkregen scooter. Midden in de ingang. Nodeloos te zeggen dat ze in de weg stonden, en dat werd hen door de meer assertieve stadsgenoten ook duidelijk gemaakt. Gelukkig. Het is echter hun repliek die mij aan het denken sloeg. Ze noemden 'kleiers', meer in het bijzonder die van kannen.

Dat is wel frappant vind ik. We leven in 2008. Niettemin zijn er onder ons nog mensen die anderen beschouwen, hoe metaforisch ook, als 'kleiers'. Dat had ik niet direct verwacht. Meer specifiek, ik had niet gedacht dat een allang uitgestorven beroep nog zo lang zou voort bestaan, en dan ook nog in de geesten van jonge mensen wiens intellectuele diepgang niet verder gaat dan de schede van een ster als Rihanna of willekeurig welke andere TMF porno- pardon- popster.

Kannen. Ik bedoel, de oudheid ligt er vol mee. Barstensvol kannen, vol barsten ook. Als fan van 'Tussen kunst en kitsch' weet ik dat ook gebarsten kannen geld waard kunnen zijn. Maar dat is de spreekwoordelijke uitzondering. De meeste kannen zijn waardeloos. Maar iemand heeft ze ooit gemaakt. Dat zal dan die 'kleier' geweest zijn. Dat klinkt plausible niet, iemand die 'kannen' 'kleit'?

Wat mij enigszins verbaasde is, dat makers van aardewerk klaarblijkelijk in zo'n slecht aanzien stonden, of eigenlijk: nog staan. Tenslotte is aardewerk tegenwoordig behoorlijk ouderwets, en wat er is komt uit een fabriek. Wellicht weerspiegelt het feit dat voornoemde mensen nog dachten dat aardewerk 'gekleid' werd iets van hun ontwikkeling.

Hoe dan ook, tot op zekere hoogte kon ik hun argumenten wel volgen. Potten- (en pannen) maken, van klei, is een vieze bezigheid. Er is klei, er is water, er draaien dingen in de rondte, en je moet het met de hand doen. Daar word je vies van.

Wat ik niet snap, is waarom men zo neerkijkt op ambachtelijke werklui die kannen maken. Waarom is dat zoveel minder als schapen fokken? Of couscous hoeden?

Feit is, dat onze mediterrane vrienden bij de supermarkt iedereen die hen aansprak op het feit dat ze hinderlijk waren, begroetten met een vol overtuiging uitgesproken 'vuile kankleier, ik ga je doodmaak'.

Kerst

De boom is weer in elkaar geschroefd, de lampjes knipperen in kleur, uit de kerstman in de vensterbank klinkt "O denneboom" als uit een jaren '80 Roland, de ramen zijn bespoten met sneeuw. Nu nog even de stad in voor een busje dennegeur en laat die kerst maar komen. Waar is trouwens die CD met dat mooie nummer van Wham gebleven?

Opzeggen

Omdat ik over enige tijd ga verhuizen, wil ik mijn telefoonlijn opzeggen. En ook mijn internetverbinding. In digitale tijden, waarin van de burger immers veel zelfredzaamheid verwacht wordt, zou dat niet zo moeilijk moeten zijn, toch? Het omgekeerde, zo weet ik uit ervaring, is veel lastiger. Toen ADSL bij mij werd aangelegd, duurde het een week of drie voordat het ook werkte. En kon ik de KPN monteurs meer vertellen over wijkcentrales, SIP stiften enzomeer dan omgekeerd.

Dit keer is het simpel: ik wil opzeggen. Stopzetten. Afsluiten.

Allereerst bel ik met mijn internetaanbieder, XS4ALL. Een volle dochter van KPN.

"Hallo, ik ben Arno en ik wil mijn internet abonnement opzeggen"
'Hallo meneer, dat kan, wat is uw relatienummer?'
"Geen idee, kan het ook via mijn naam?"
'Het nummer staat vermeld op uw afschriften meneer'
"Ik doe bij geen betalingen aan jullie; deze verlopen, zoals jullie mij zelf per brief hebben laten weten, sinds een aantal jaar als onderdeel van mijn telefoonrekening, via uw moederbedrijf KPN"
'We schrijven van u elke maand een bedrag af, mijnheer. (Hij noemt dagen waarop incasso heeft plaatsgevonden)'
"U heeft al een jaar of 4 geen bedrag meer bij mij afgeschreven, ik zou dat beslist gemerkt hebben."

Lang verhaal kort, uiteindelijk werd ik gewoon netjes geholpen, zoals eigenlijk altijd bij XS4ALL.

Vervolgens wil ik de telefoonlijn opzeggen, dus ik bel met KPN. KPN is het moederbedrijf van XS4ALL.

"Hallo, ik ben Arno, ik wil graag mijn telefoonabonnement opzeggen"
'Dat kan meneer, maar ik zie dat u via deze lijn ook een internetabonnement heeft'
"Dat klopt, via jullie dochter XS4ALL. Deze heb ik zojuist opgezegd"
'Als u een telefoonlijn opzegt waarop een ADSL dienst wordt geleverd, krijgt u van KPN automatisch een ADSL-only abonnement'
"..ehhh..??"
'U wilt dat niet?'
"Nee (doos, dacht ik erachteraan)"
'U moet dan eerst uw ADSL abonnement opzeggen'
"Dat treft, want dat heb ik zojuist gedaan. Kun u dan nu ook mijn telefoonabonnement opzeggen?"
'Pas wanneer dit bij ons is bevestigd, dan kunt u uw telefoonrekening opzeggen.'
"Hoe kan ik dit dan bevestigen? Dit abonnement loopt via uw volle dochter XS4ALL, lijkt me dat u daarvan op de een of andere manier bericht krijgt?"
'Over de diensten van XS4ALL kunnen wij niets zeggen mijnheer, u kunt hiervoor het beste met XS4ALL contact opnemen'
"Wat boeit het nou of en bij wie ik een ADSL dienst afneem, ik wil gewoon mijn telefoonabonnement opzeggen?"
'Dan krijgt u van ons automatisch een ADSL-only abonnement'
"Maar dat wil ik niet. Als ik een stoel bij het grof vuil zet, dan wil ik er geen tafel voor in de plaats. Het idee is dan namelijk, in grote lijnen, dat ik van de stoel af wil."
'Sorry meneer, maar u zult echt eerst met XS4ALL contact op moeten nemen'
"En bij hen heb ik mijn abonnement zojuist opgezegd. Gelooft u mij soms niet?"
'Over diensten van XS4ALL kunnen wij helaas niets zeggen.'

Ik belde vervolgens maar met XS4ALL. Die hebben nog nooit van deze constructie gehoord. Zucht. Dat wordt dus weer ouderwets brieven en faxen. En rekeningen: ja, maar u heeft pas dan en dan opgezegd. Brieven en faxen vind ik niet erg, maar wek dan ook niet de indruk dat je 'het allemaal online of telefonisch kan regelen'. Want dat is wel zo gemakkelijk voor u! Jaja.

Grote en kleinere ergernissen

Dat een apparaat altijd op zijn eigen snoer komt te staan.

Smilies(2)

Zoals ik eerder al schreef, erger ik me wild aan die domme smilies in Hyves. En maakte ik een userscript voor GreaseMonkey die ze omzet in hun oorspronkelijke karakter-combinaties.

Ik heb het zo gemaakt, dat alleen smilies in krabbels worden weggehaald, ik had ook gewoon alle smilies kunnen verwijderen, maar in de krabbels vind ik ze vervelend, op andere plekken kunnen ze me niet zoveel schelen. Bovendien zou het ten koste gaan van de performance; na iedere klik zou de hele pagina doorlopen moeten worden, nu alleen de krabbels.

Hoe het werkt:
Op het 'load' event van de pagina draait het userscript, dat alle <img> elementen doorloopt en het <img> element vervangt door een <div> met als tekst de karaktercombinatie die bij de smiley hoort; deze staat in het 'alt' attribute van het plaatje. Ik kies ervoor om de oorspronkelijke karakters te tonen, omdat anders informatie verloren gaat; tenslotte wil iemand met een 'smiley' wel iets communiceren. Evengoed had ik het plaatje weg kunnen halen, of vervangen door een ander plaatje. Eén van de lastiger dingen was, dat je in krabbels een navigatiemenu hebt, dat een volgende/vorige set krabbels toont. Daarbij wordt geen 'load' event gegenereerd, want dit gaat met AJAX. Dus draaide mijn userscript ook niet en kreeg ik die vreselijke smilies alsnog te zien. Uiteindelijk vond ik het 'DOMNodeInserted' event, geen idee of dat het aangewezen event is om naar te luisteren, maar het werkt en ik heb dit toch heus echt alleen voor mezelf gemaakt.

Eigenlijk is dit userscript dubbel werk voor de browser. Wanneer je een Hyves pagina laadt, zorgt het 'pager' Javascript, dat met de Hyves pagina meekomt, dat die karaktercombinaties worden vervangen door een plaatje. Kijk maar eens in de source van de pagina. Daarna draait pas het GreaseMonkey userscript (want zo werkt GreaseMonkey), dat vervolgens precies het tegenovergestelde doet. Het liefst zou ik eigenlijk dat hele 'pager' Javascript willen onderdrukken, wel zo efficient, maar ik weet (nog) niet hoe.

In hetzelfde userscript maak ik iemands BuddyPoke onzichtbaar, als hij die heeft - die is gewoon alleen maar irritant, weg ermee.

Wat ik nog wil doen is, om als iemand zo'n afgrijselijke krabbelaars afbeelding in de krabbels plaatst, deze ook onzichtbaar te maken, of te vervangen door een link in plaats van het plaatje te tonen.

Alleen al het idee dat ik zelf controle heb over wat ik wel en niet zie in een (Hyves-)pagina maakt, dat ik me al minder erger aan sommige van Hyves' infantiele dingen. Power to the user!

CD's

Vandaag was ik in de stad om een bakkie te doen. Dat doe ik wel meer, het is prettig om overdag in de stad te zijn. De dynamiek van mensen en dingen is dan heel anders, anders in elk geval dan wanneer je er bent op traditionele uitgaansavonden. Die mijd ik meestal, al die hitsige dronken drukte. Leuk als je zelf ook hitsig en/of dronken bent.

Natuurlijk, roken is slecht voor je en ik zou ermee moeten stoppen. Maar als ik dan op een dag als vandaag in de stad ben, dan wil ik bij mijn bakkie ook een sjekkie kunnen roken. Maar dat kan niet. Ja, buiten, op een stervenskoud terras.

Ik vind dat rookverbod nog steeds helemaal niks. Wat is er mis mee om een uitbater *zelf* te laten beslissen of er in zijn etablissement gerookt mag worden?

Drinken is ook slecht voor je, komen er dan ook alcohol-vrije kroegen? Teveel vet is ook slecht voor je, worden zaken als McDonalds of Burger King dan ook gesloten? Nou dan.

En kom bij mij niet aan met het argument dat 'anderen er schade van ondervinden'; met in de Randstad wonen ben je al een roker en bovendien, als je geen schade wilt oplopen kun je ook gewoon niet naar de kroeg gaan. Waar zijn ze trouwens, al die mensen die niet roken en nu eindelijk 'veilig' naar de kroeg kunnen?

Hoe dan ook, ik heb mijn bakkie gedaan, buiten, totdat ik het zo koud kreeg dat mijn kopje uit mijn handen trilde. Bedankt, Ab Klink, dat je mij een zo eenvoudig en onschuldig genoegen verbiedt.

Dan maar naar Rocky Road. Daar staat tenminste de verwarming aan. En ik wou net schrijven dat aan Theo, de eigenaar, elke vorm van digitale vooruitgang voorbij is gegaan. Vroeger had Rocky Road geen website, toen eentje met het adres erop en dat was het wel zo'n beetje. Blijkt 'ie nu ineens een website te hebben, inclusief webwinkel. De style-sheet is van metalfan.nl of willekeurig welk metal forum, maar toch. Nu goed, Vader Tijd schrijdt voort, je moet wel als platenzaak. Ik houd dat woord erin: platenzaak. Het is gewoon een mooi woord.

En het is gewoon fijn om een keer in de maand lekker door zijn aanbiedingenbak te graaien. Echte CD's, met echte hoesjes en zo. Met een prijsje erop. En van dat prijsje gaat dan nog de helft af, want anders zouden ze niet in de aanbiedingenbak staan. Prachtig.

Het is al erg genoeg dat ik zeg 'echte CD's'. Mijn eerste 'stereo' was zo'n radio-annex-cassetterecorder. Daar kopieerde ik driftig top-40 muziek op. TDK-bandjes (46-minuut-nog-wat) vond ik mooier (en dus beter), maar op Maxell kon 47-minuut-twintig. Dus ik fietste met enige regelmaat 10 kilometer naar Rijswijk om daar bij de BCC, die toen nog op de grens van Rijswijk/Den Haag zat, bandjes te kopen. Van Maxell. Dat ging per 10 stuks, in een doos, bruin met zwart. In Lotus 1-2-3 onder DOS 4.2 maakte ik er hoesjes voor, waarop ik artiest, album, nummer en duur(!) bijhield. "Zo, acht minuten, dat is een lang nummer!" Die printte ik dan uit op een Epson LX-80 matrix-printer, en dan knipte ik ze zo bij, dat ze precies pasten. Honderden had ik er uiteindelijk. Nog steeds, ergens.

Ik was te jong om te beseffen hoe mooi vinyl is, of, beter gezegd, destijds te geobsedeerd door wat 'nieuw' was om vinyl op waarde te schatten. Dat mijn eerste 'stereo' geen platenspeler had hielp ook niet. Ik behielp me dus met bandjes, die ik driftig kopieerde op de CD-speler van mijn ouders; de CD's huurde ik via de Centrale Bibilotheek, filiaal Delft (Disc-o-theek heette die?), 1 gulden 50 per week of zo.

Kortom, ik ben van de verloren generatie van de CD. Platen, als in die mooie zwarte, waren voor mijn tijd, en nu leven we in de MP3 tijd. Ik hou mij maar voor dat het romantisch is om een CD te kopen, omdat je ermee de artiest ondersteunt. Kolder, maar laat me nou, en hierover wellicht een andere keer.

Vier. CD's. Kocht ik vandaag.

• Cynic (Traced in Air), omdat ik hun optreden vorige week in de Melkweg in het voorprogramma van Opeth briljant vond. Magistrale plaat.
• Anathema (Hindsight), omdat ik de band alleen van naam ken en weleens een flard heb opgevangen, en ik wel benieuwd was hoe ze klonken. Mooie plaat.
• Bloodbath (Fathomless mastery), omdat dit hobby-project van o.a. leden van Opeth gewoon lekkere old-school Zweedse death-metal is. Jeugdsentiment uit 2008.
• Bossk (.2), omdat ik er nog nooit van gehoord had en de naam grappig vond en er verder niets op de hoes stond waaruit ik ook maar iets van muziek/stijl kon opmaken. Best geinig.