21 juli 2011

Robot Monster

Wie op een willekeurig moment na achten 's avonds de commercielen langszapt, loopt grote kans getrakteerd te worden op een slechte film. Ik ben gek op slechte films. Maar toch. Je hebt slechte films, en je hebt Slechte Films. Waar ik niet zo goed tegen kan is smakeloosheid, en daarin de grossieren de bovengenoemde films meestal ad nauseam.

Zoals al veel vaker geschreven, quasi-knappe FBI 5-o'clock shadow-mannen die in pakhuizen wonen, gebotoxte slettebakken, achtervolgingen, schietpatijen en explosies boeien mij evenveel als de wederwaardigheden van Amerikaanse pubers (yeah, right), die de ware liefde ontdekken na veel gratuit net-niet-bloot-neuken met willige cheerleader blondines met neptieten. Bleh.

Nee, het begint pas bij bij wat de commercielen tegenover voetbal programmeren. Films als Shark Attack 2, dat soort meuk. Dan begint het aardig te worden. Maar voor het echte werk moet je niet op TV zijn. Internet is je vriend.

Enig speuren en per ongeluk op de mediaspeler vinden doet blijken dat ook slecht al vaker is gedaan. Dacht ik dat met 'Teenagers from Outer Space' het absolute dieptepunt wel was bereikt, zag ik laatst 'Robot Monster' (1953).

Robot Monster is legendarisch. De 2.8 die deze film als waardering krijgt op IMDB is welverdiend. Episch beroerd, maar om te gillen, zo zou ik hem samenvatten.

Ik zal niet teveel tip van de sluier oplichten, maar de verhaallijn is geweldig, want volstrekt onzinnig en vergezocht en algemeen hilarisch. Van acteren is niet echt sprake, al probeert men het. De 'special effects', ach, wat zal ik erover zeggen? Bellenblaas, een apenpak en een duikershelm. Geweldig. Let ook op de high-tech communicatie-apparatuur.

Het verhaal gaat, dat naar aanleiding recensies van deze film, die in 1953 uitkwam, de regisseur een zelfmoordpoging heeft gedaan. Wat enerzijds volkomen terecht is, want zo slecht is hij beslist, anderszijds getuigt het niet van gevoel voor zelfspot. Misschien maakt dat de film nog wel het leukst. Dat hij serieus bedoeld is. Dat is in hoge mate onvoorstelbaar wat mij betreft, maar gaat deze film vooral zien.

Je zult 66 minuten gillend van het lachen van de bank rollen.

Grote en kleinere ergernissen

Twee schroefjes nodig hebben, en er maar eentje kunnen vinden.

18 juli 2011

Man het de hamer opgepakt

Montpellier, 18 juli 2011.

Terwijl de renners genieten van hun tweede rustdag, komt uit de Tour de France het bericht dat de man met de hamer is opgepakt. Naar de man, die ervan wordt verdacht hongerige renners lastig te vallen, is decennialang gezocht.

Peloton en ploegleiders reageren opgetogen: "De Tour is al lastig genoeg. Het is erg vervelend als je stuk zit en die gast staat weer voor je snufferd. Dat hoort niet bij het moderne wielrennen. Met die oortjes was het al iets verbeterd, maar we hopen nu definitief van hem af zijn."

Door de strikte zwijgcode in het peloton is over de daden van de man nooit iets naar buiten gekomen. Op de hamer die bij zich droeg zijn geen sporen van renners aangetroffen. Wel bleek de hamer vervaardigd van b-staal.

De man met de hamer zelf houdt vol onschuldig te zijn: "Ik ben als timmerman al jaren gepensioneerd, en die hamer had ik geleend van een buurman."

16 juli 2011

Martijn

In Engeland is het al enige tijd geleden: de heksenjacht op pedofielen. Gevoed door rioolpers is de volkswoede daar zo hoog opgelopen, dat het Verenigd Koninkrijk nu een walhalla voor peuters en kleuters moet zijn. Het nemen van een foto van een kind buiten je eigen huis is er al strafbaar. Ja, lieve mensen, die mensen van Sky hebben toch iets goeds gebracht. Pedofilie in Engeland is niet meer. Dat daarbij honderdduizenden onschuldigen schuldig zijn, ach.

Ik geloof het niet. Ik geloof dat pedofilie bestaat, en dat pedofielen er hooguit nog huiveriger door zijn, en beter verborgen.

Goddank hebben we in Nederland nu het populisme. Dat lost alles op. Geen drachme naar Griekenland, alle Turken en Marokkanen eruit, lekker 130 rijden en die vermaledijde pedofielen moeten verboden worden!

Maar wacht, pedofilie is al verboden. Maar het bestaat wel. Net als homofilie. Of hemofilie. Het is een afwijking. Ja, u leest het goed: ik schreef dat homofilie een afwijking is. Dat lijkt me ook nogal wiedes: als alle mannen homofiel waren, of alle vrouwen lesbisch, dan las u dit stuk niet. Dat maakt homofielen (of lesbiennes) niet minder. Wel anders. Niks mis mee.

En ja, ik schakel pedofilie en homofilie hier gelijk. Het is in die zin namelijk hetzelfde, dat beide neigingen afwijkingen zijn van de norm. En nee, ik zeg niet dat homofielen ook pedofielen zijn, of andersom.

Hoe je seksueel geaard bent, zit voor het overgrote deel in je, bij de geboorte. Dat wil zeggen, voor zover nu bekend. Hetero, homo, lesbo, pedo, het maakt deel uit van je hardware. Voor homo's en lesbo's is dat in elk geval in Nederland -gelukkig- geen echte belemmering. Voor pedo's wel, en met een goede reden. Het geeft, ook in mijn optiek, geen pas om seks te hebben met minderjarigen. Het begrip minderjarigen is uiteraard relatief. De wet spreekt van 18, maar maalt er niet om als een 12-jarige het met een 13-jarige doet. En terecht.

Anders wordt het, wanneer een -zeg- 40-jarige het doet met een 10-jarige. Er gaat er dan iets wringen op het vlak van 'gedwongen', of dat nu fysiek of psychisch is. De crux is: wordt er iemand geschaad? Hoe jonger het kind, hoe verontwaardigder men wordt, en mijns inziens terecht - ik wil alleen aangeven dat een 'harde' leeftijdsgrens irreeel is.

Hoe dan ook, nu is er een heksenjacht gaande op de vereniging Martijn. Die zich ten doel stelt seksualiteit met kinderen/minderjarigen bespreekbaar te maken. Niet zozeer te propageren, maar bespreekbaar te maken. Martijn, dat zijn vieze pedo's die opgehangen moeten worden, dat is zo'n beetje de tendens.

Ik vind dat, zolang leden van Martijn zich binnen de regels van de wet bewegen, zij net als iedere andere Nederlander het recht hebben zich te verenigen. Dat zij, hoezeer hun problematiek mij gevoelsmatig ook tegen de borst stuit, hun gedachtegoed mogen uitdragen.

Het geeft geen pas om op basis van populaire verontwaardiging een minderheid de vrijheid van meningsuiting te ontnemen.

7 juli 2011

Kwaad

Momenteel is op Facebook een ware heksenjacht aan de gang. Wat is het geval? In de VS is een vrouw opgepakt die haar tweejarige dochter heeft omgebracht.

Dat leidt tot een indrukwekkend aantal berichten, die allemaal ongeveer deze strekking hebben: ophangen dat mens, zonder vorm van proces. Interessant is om te zien, dat het over het algemeen conservatieve Amerikanen zien die deze mening zijn toegedaan.

Een moord op een onschuldig kind leidt in elke maatschappij tot veelal perverse media-aandacht en hevige algemene verontwaardiging. Vanuit emotioneel oogpunt best te begrijpen. Een verlangen tot vergelding is weinigen vreemd. Wat me er echter aan frappeert, en in hoge mate stoort, is de ongenuanceerdheid. "No justice for ", is talloze malen te lezen.

Mensen die zoiets posten, gaan voorbij aan een aantal zaken. Ten eerste is een maatschappij die zich beschaafd wenst te noemen niet een maatschappij waarin mensen zonder vorm van proces veroordeeld of zelfs ter dood gebracht worden. De rechtsstaat waarin wij (nog) leven, die eenieder een eerlijk proces garandeert, is een van de peilers van onze beschaving.

Ten tweede gaat men volledig voorbij aan hoe de moordenaar tot zijn daad kwam. Ik wil op geen enkele wijze de daad zelf verdedigen, wel weet ik uit ervaring dat het maar zelden zo is, dat iemand een ander kwaad aandoet uit verlangen tot kwaad doen. Veelal zijn daders zelf getraumatiseerd, niet zelden door misbruik of mishandeling in het verleden. Zij kennen het verschil dikwijls niet tussen goed en kwaad. En als ze het wel kennen, dan vaak louter rationeel. Mensen die tot dit soort brute daden komen kunnen zich meestal niet verplaatsen in de ander, en voelen het kwaad niet dat ze aanrichten.

Nogmaals, ik wil niets goedpraten. Ik wil slechts betogen dat er ruimte moet zijn voor nuance, in plaats van iemand op basis van mediaberichten en geruchten zonder pardon te veroordelen. Kwaadaardigheid met voorbedachten rade is bij dit soort tragedies uiterst zeldzaam. Laat het oordeel aan de rechtbank - daarom zijn die er.

Hoe anders is dat in het dagelijks leven. Daarin worden we omringd door kwaadaardige mensen. Mensen die het verschil tussen goed en kwaad kennen. Die zich kunnen verplaatsen in de ander, en zich bewust kunnen zijn van het leed dat ze aanrichten. Maar die ervoor kiezen, willens en wetens, om dat te negeren. Die ervoor kiezen om leed aan te richten, omdat hun eigen gewin prevaleert over andermans ongeluk.

Veelal is dat gewin financieel. Hebzucht verblindt. De rekening voor de zogenaamde crisis, omdat heren bankiers en beurshandelaren en speculanten hun hand overspeelden is voor iedereen duidelijk. Veel te weinig aandacht, want veel te goed verborgen, is het leed dat zij aanrichten door uitbuiting en slavernij. Willens en wetens.

De ergste vorm van kwaadaardigheid komt voort uit machtswellust. Ik heb het niet over wrede dictators, die veelal gebaat zouden zijn bij hulpverlening en opsluiting. Tot de kwaadaardigste mensen reken ik politici. Politici die ervoor kiezen om louter uit electoraal gewin ervoor te kiezen om leed aan te richten. Door de zwaksten in de maatschappij verder te verzwakken. Door bevolkingsgroepen tegen elkaar op te zetten. Die bewust en openlijk voor hun kwaadaardigheid uitkomen. Die deze tot deugd verheffen. En die deugd, godbetert, uitdragen als wijsheid.

Ik prijs mij gelukkig dat ik in een land woon, waarin ik nog durf te hopen dat het ook anders kan. Waarin we dit soort kwaad kunnen bevechten zonder bloedvergieten. Maar we moeten wel opschieten.