Kinderpulp

De man achter Studio 100, het Vlaamse mega-kinderimperium van onder andere Kabouter Plop en K3, werd vandaag geinterviewd in de Volkskrant. Hij heet Gert Verhulst; oudere lezers herinneren hem zich wellicht van het TV-programma 'Samson en Gert'. Daarin speelde hij Gert.

Ik moet het gehele interview nog lezen, maar in de flard die ik al wel las stond iets dat ik opvallend vond. Hij zei, dat zijn hersenen altijd sneller werken dan de mensen om hem heen. Op de vraag waneer hij voor het laatst verrast werd, antwoordde hij dat hij zich dat niet kon herinneren.

Ik vond dat interessant, omdat mij het vermogen verrast te worden juist bij uitstek een eigenschap lijkt die past bij het maken van kinderprogramma's. Eerlijk gezegd vond ik het maar een beetje een cynisch antwoord. Wie niet verrast wordt, is naar mijn idee eenvoudigweg niet nieuwsgierig genoeg.

Dat Gert een slimme man is, staat buiten kijf. Studio 100 is een ongekend groot en sterk bedrijf. Je kunt K3 en Kabouter plop weinig verheffend vinden, je kunt er tegelijkertijd niet omheen dat kinderen er geen genoeg van krijgen.

Wat ik jammer aan vind, is dat deze programma's niet uitdagen. Er worden geen vragen gesteld. Een kind leert er niets van. Het is hersenloos vermaak. Pizza die achteloos naar binnen wordt geschoven. Als kinderen er al iets van leren, dan is het consumeren.

In die zin is het een prachtige spiegel van de consumptiemaatschappij. Ouders tellen grof geld neer om hun kinderen bezig te houden met domme pulp. Want de kinderen vragen erom, en hun vriendjes en vriendinnetjes krijgen het ook.

Het geeft ook niet. Je hoeft je kind heus niet elke dag broccoli te voeren. Niks mis met pizza op zijn tijd. Wel ben ik van mening dat het goed is om een kind uit te dagen. Te stimuleren. Ga maar lekker in de blupsie spelen, kikkervisjes vangen. Klim eens in een boom. Val eens een gat in je knie. Stel kinderen vragen. Kijk ook eens naar Sesamstraat. Of, beter nog, Het Klokhuis. (Het Klokhuis is naar mijn mening een van de allerbeste programma's ooit, ik kijk er zelfs nu al allang geen kind meer ben nog steeds graag naar.) Een kind dat Kabouter Plop kijkt leert niets, behalve een spraakgebrek. En de kern van kind-zijn, is dat je leert. Sterker, de kern van mens-zijn, is dat je leert. Blijf nieuwsgierig. Het leven is op zijn mooist als je je erover blijft verbazen.

Van Gert Verhulst zal het waarschijnlijk niet komen. Die wordt niet meer verrast. Arme Gert.