Betekenis

In de krant van vandaag las ik een mooi stuk over de analyse van Piet Mondriaan's 'Victory Boogie Woogie'. U weet wel, dat enorme abstracte doek met primaire kleuren, half-afgemaakt. Het hangt in het Haags Gemeentemuseum. Best leuk om eens te bekijken. Het artikel ging erover, dat ze de ontstaansgeschiedenis van dat werk proberen te herleiden, onder meer door het gebruik van wetenschappelijke technieken. Waar werd verf afgekrabt? Hoe vaak? Welke kleur gebruikte hij? Met als doel te achterhalen wat Piet Mondriaan in zijn 'uiteindelijke versie' voor ogen stond. Een van de -weinig verrassende- conclusies was, dat Mondriaan dat mogelijk zelf ook niet wist. Tsja.

Interessant vind ik dat, die drang om te weten wat het 'uiteindelijke doel' van iets is of was. Hebben we dat niet allemaal? Wetende dat het meestal een vruchteloze excercitie is?

Een ander mooi voorbeeld vind ik de Lord of the Rings trilogie van J.R.R. Tolkien, of eigenlijk moet ik zeggen: de wereld van Middelaarde, waarvan deze boeken een detail uitvergroten. De goede man is zijn hele leven blijven schaven aan het creeren van die fantasiewereld, omdat hijzelf -natuurlijk- ook niet wist hoe hij er precies uitzag. Maar er wel sterk aan hechtte dat de elementen die hij bedacht met elkaar in overeenstemming moesten zijn. Dus hij bleef maar schaven en herschikken, en van een nieuw boek kwam het nooit. De Silmarillion werd posthuum gepubliceerd. En het gehele wordingsproces is later door zijn zoon Christopher meticuleus geboekstaafd in de History of Middle-Earth cyclus.

Twee kunstenaars die niet wisten wat hen voor ogen stond. Laat staan dat wij er ooit achter kunnen komen. En toch, zó interessant om het te proberen, het te onderzoeken, het erover te hebben.

Een mooie illustratie van de aloude wijsheid, dat het gaat om de reis en niet om het doel.

Of, om het met de altijd ondergewaardeerde Tröckener Kecks te zeggen: "De jacht is mooier dan de vangst."