Lui

Wetenschappers vinden bewijs dat overgewicht genetisch bepaald is. Toch?

Ult

Sommige vragen dwalen maanden, soms jaren door je hoofd, zonder er veel aandacht aan te schenken. Totdat er weer een keer iets is, dat je de vraag doet herinneren. Soms merk je dan ineens op dat je het antwoord weet. Op zo'n moment realiseer je je dat je iets hebt geleerd. Fijne momenten zijn dat. Er zijn ook van die vragen die nog altijd onbeantwoord zijn. Is ook niet erg verder.

Zo is er ult. Geen idee wat dat is. Ik vraag het me al jaren af, maar ik moet ook eerlijk bekennen dat ik al jaren te lui ben om het op te zoeken. Typisch zo'n vraag die even je nieuwsgierigheid doet opflikkeren, om ongemerkt toch weer aan je aandacht te ontsnappen. Vandaag moest ik weer even aan ult denken. Want wat is ult? Ik heb een tijdlang de biologie bestudeerd. Nooit kwam ult ter sprake. Terwijl het overal om ons heen is. Duizenden, honderdduizenden die het elke dag drinken. Goed voor je darmflora, heet het te zijn. Het zal wel. Wat mij af en toe intrigeert is, wat is ult nu eigenlijk?

Volgens Wikipedia is het de 'United Lodge of Theosophists'. Ook interessant, maar lijkt me niet dat je dat in een klein flesje kunt stoppen, dus dat kan het niet zijn.
Een zoektocht op Google levert een hoop op, maar geen melkproduct. En als de yak (Bos grunniens), toch ook lid van de familie der runderen, het heeft, levert een koe dan geen ult? Of is het gewoon een fantasieproduct, net als de meeste shampo's? Dat laatste lijkt me nog beslist het meest waarschijnlijk...

Kockelkoren

Vandaag was de AFM in het nieuws, de Authoriteit Financiele Markten. Van geld heb ik echt de ballen verstand, maar de woordvoerder van dienst heette Theodor Kockelkoren. Kijk, met zo'n spectaculaire naam kun je natuurlijk ook alleen maar een gewichtig beroep hebben. Prachtig, zo uit een boek afkomstig lijkt het wel. Een naam met 'Th', en één 'o', en ook nog 'ck' in de achternaam. Heel fraai. Benieuwd van welk prestigieus dispuut hij in zijn studententijd lid was. En of hij, of zijn vriendin, een paard heeft. En zou je het uitspreken als 'kockelkeuren'?

Sneetje

Ik hou niet van voetbal. Hoe ouder ik word, hoe meer ik er een hekel aan krijg. Ik zie niet in wat de amusementswaarde is van 22 jongvolwassen multi-miljonairs die elkaar op een grasveld arbeidsongeschikt proberen te schoppen. Verwende, achterbakse jongetjes, van het type dat vroeger altijd achter in de klas zat, als ze er nog niet waren uitgestuurd, altijd bezig waren treiteren en zieken, stoer stiekem rookten in de fietsenkelder, en die altijd de dellerigste meisjes hadden.

Als ze dan eenmaal oud en/of arbeidsongeschikt zijn, is hun enigste optie allenig nog om in de foebelerij te blijven, als trainer of technisch directeur of whatever andere functie waarin ze zich belangrijk kunnen voelen. Pas dan merk je wat een schorem het echt is. Waar je een zeg 20-jarige nog wel wilt vergeven dat hij liegt en ontieglijk onsportief en kinderachtig is, puur en alleen omdat je denkt (hoopt?) dat hij later wel tot meer nobele inzichten komt, blijkt dat ook als je zou verwachten dat ze op basis van leeftijd en levenservaring het kleuterniveau ontstegen zijn, dit meestal niet het geval is. Sterker, ik vermoed dat het juist voor je spreekt als je het niveau van 'hun zijn stom' nooit ontstegen bent.

Laatst zag ik op TV een stukje uit een voetbalwedstrijd. De scheidsrechter, wat bezielt zo iemand, maar dat terzijde, werd vanuit het publiek bekogeld met allerhande voorwerpen. Fijn volk ook, supporters. Eén ervan raakte het hoofd van de goede man, en hij hield er een wond aan over. Je zou zeggen, daar spreken alle professioneel betrokkenen dan schande van.

Maar wat zegt de trainer van de club waar het gebeurde: "Het was maar een klein wondje, beetje vaseline erop en een heel klein pleistertje. Ik hoop dat dit niet al teveel consequenties voor ons heeft."

Mijn mond viel open. WAT? Een of andere dronken Neanderthaler bestookt een welwillende, neutrale medewerker, iemand die is aangesteld om JOUW slachtpartij nog een beetje binnen de perken te houden, en dan neem je het niet voor zo iemand op? Dan probeer je op deze schaamteloze, respectloze en stuitende wijze je eigen straatje schoon te vegen? Mijns inziens ben je dan niet goed bij je hoofd, en verdien je een enkeltje gesloten inrichting.

Zelden zag ik de schofterige egoistische hufterigheid van dat kl#tevolk treffender geillustreerd. Enerzijds zou je zeggen 'maak je niet zo druk', en dat zou ik ook wel willen, anderszijds heb ik de indruk dat dit soort verwerpelijk gedrag meer en meer gangbaar wordt, ook buiten de foebelerij. Het is natuurlijk flauw om te zeggen, maar de eerste beroepsgroep die in me opkomt zijn bankiers en 'topmanagers'. Zelfde laken een pak. Allemaal bezig met hun eigenbelang, zonder een greintje rekening te houden met anderen. En daar maak ik me weleens zorgen om.

Traag

Vanmorgen werd ik wakker. Alweer een koude, grijze dag. Het werk schoot niet op. De dag strekte zich voor me uit. De Prozac was op. Voor drank was er geen geld.

Hmsja, gedeeltelijk waar. Welk deel laat ik lekker in het midden. Het was in elk geval een perfecte dag om depri muziek te draaien. Depri muziek, en muziek waar ik depri van word, dat zijn twee verschillende dingen. Depri word ik van jaren '80 muziek. Altijd al gehad, zelfs in de jaren '80 zelf. Zowel de alternatieve als de populaire muziek uit die tijd. Siouxsie and the Banshees of Pet Shop Boys, ik word van beide ongelukkig. Kan ik niks aan doen, gaat vanzelf.

Over het hoe en waarom ga ik niet uitweiden, ik weet het ook eigenlijk niet precies. Feit is, dat muziek die niet per se bedoeld is om depri te klinken mij dat niettemin wel kan maken, en andersom: ik kan erg genieten van depri muziek, zonder er depri van te worden. Ik schreef al eerder over de band Worship. Trager en meer in mineur kan nauwelijks. Heerlijk. Het genre wordt dan ook opgewekt Funeral Doom genoemd. Denk aan langzame muziek, heel, heel langzaam, denk metal, denk lage grunts.

Vandaag had ik dus zin in Funeral Doom. Bands als het voornoemde Worship, maar ook het door mij eerder beschreven Longing for Dawn, en Esoteric, en Forgotten Tomb (hoe opgewekt!) had ik inmiddels vaak genoeg gehoord. Op zoek naar wat nieuws kwam ik vandaag uit bij Thergothon en Ahab.

Thergothon, ze bestaan allang niet meer, kwamen uit Finland, en staan bekend als een van de grondleggers van het genre. Aardig, en leuk vanwege dat weetje. Ik kenden ze niet, en word er niet koud of suicidaal van, moet ik eerlijk bekennen. Lekkere muziek, maar niet om als laatste hapje verlekkerd nog ff op je bord te laten.

Ahab is wel erg lekker, net als hun makkers van Worship komen die uit Munchen. Laag, traag, sloom en toch spannend. Hun album 'The Call Of The Wretched Sea' is een conceptalbum gebaseerd op Moby Dick. Mooi boek is dat. Zo tragisch als dat verhaal is, zo tragisch is hun muziek. Zo klinkt het dus als je aan je zeemansgraf wordt toevertrouwd. Tamelijk obscuur ook wel, ik vrees dat zelfs metal-specialist Rocky Road hier hem niet in huis heeft, dus dat wordt bestellen. Ja, het leven gaat niet over rozen...

Trek

Paella

Onlangs ben ik verhuisd. Wat vele malen de vraag opwierp 'neem ik dit mee of niet?'. In het geval van de paella-pan koos ik voor 'ja'. Ik heb nooit eerder een paella-pan bezeten, en de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik hem ook nooit had en heb gebruikt. Maar het is een mooie pan. En de paella smaakt er ongetwijfeld lekkerder door, zo'n speciale pan. Er zat een speciaal paella-pakket nog bij, 2 metaalkleurige zakken met ingredienten. Aangezien de uiterste houdbaarheidsdatum ervan verstreken was, besloot ik om die twee zakken toch maar weg te doen. Wat wel jammer was, want zo zou ik nooit weten wat erin zat. Of? Met de grootste zak in de hand, de zak waarvan de inhoud duidelijk vloeibaar was, toog ik naar het toilet. Zo'n hoek is zo afgeknipt, en daarna gewoon laten leeglopen. Dacht ik.

Een naar vis geurende soepachtige substantie klaterde het toilet in. Gevolgd door vrolijk gespetter van doperwten en een enkele garnaal. Waar ik niet op gerekend had waren de droge 'plons' waarmee drie mosselen naar hun eind vielen. In hun schelp. Mosselen in je toilet, dat kan nooit goed zijn. Erboven okee, erin is kudt. En ik had er net een liter vissoep in laten lopen, dus ik kon alleen prut ontwaren.

Ach, ik vermoed dat, wil je je echt in een huis thuisvoelen, je eerst met je blote handen mosselschelpen uit het toilet hebt moeten scheppen. Yum!