Schultze gets the blues. Een duitse film, uit 2003. Ik heb hem ooit gezien in een of ander filmhuis, ik weet niet meer welk, en ook niet meer met wie. Misschien wel alleen, zou zomaar kunnen.
Vanavond werd hij uitgezonden op TV, op Canvas, een van mijn favoriete kanalen. Ik had Pien al ingeseind, dus lekker zondagavond met zijn tweeen op de bank een 'slow movie' kijken. Want in Schultze gets the blues gebeurt niets.
De film gaat over een man van, wat zal het zijn, een jaar of halverwege vijftig of zo. Hij wordt door zijn werkgever, een zoutmijnbedrijf, met vervroegd pensioen gestuurd. Samen met zijn twee maten. Schultze is een dikke, lelijke, alleenstaande man. Zijn dagen slijt hij rustig bierdrinkend met zijn maten, (kijkend naar) zijn schakende maten, vissen met zijn maten, af en toe een bezoek aan zijn stokoude dove moeder, en accordeon spelen in de plaatselijke Musiekverein. Dat alles gefilmd in lange, statische shots, schilderijtjes op zich eigenlijk, die perfect weergeven dat er werkelijk geen ene moer te beleven valt in het keurig aangeharkte maar beetje vervallen mijnbouwdorpje waarin hij woont.
Het verhaal draait erom, dat hij op een avond op de radio zydeco muziek hoort, en daardoor gegrepen wordt. De tot dan toe schuchtere, teruggetrokken Schultze wordt daar, op zijn bedeesde manier, een heel klein beetje opstandig door. Bijvoorbeeld door een zydeco liedje na te spelen op de jubileumviering van de plaatselijke Musiekverein. Wat niet wordt gewaardeerd. Niettemin mag hij, bij wijze van uitwisseling met de zustergemeente in de Verenigde Staten, een reis maken naar Texas, naar het jaarlijkse 'duitse roots'-festival. Dat hij verschrikkelijk vindt en ontvlucht. En in zijn dooie uppie, in een land waar hij geen woord van de taal spreekt, met een bootje te water naar Lousiana trekt. Waar die zydeco muziek vandaan komt.
Dat is geen heroische tocht. Hij is op zijn best wat knullig. Als hij uiteindelijk, na enige omzwervingen, in een van god verlaten oord op de plaatselijke dansavond beland, waar ze 'zijn' zydeco muziek spelen, gaat hij dood. In de daaropvolgende scene zien we zijn begrafenis, terug in Duitsland. Einde film.
Prachtige film, op een merkwaardige manier ook heel ontroerend. Ook al heb ik zojuist verteld wat erin gebeurt, raad ik iedereen aan hem te zien, mocht hij ooit nog eens worden uitgezonden.
30 november 2009
25 november 2009
Sap
Vroegâh, toen alles beter was, kocht je sinaasappelsap in een pak. Ja, lieve mensen, ik ben oud, maar niet van de generatie dat alles nog in glazen flessen ging. Dus toen ik klein was, en de wereld beter dan nu (maar minder beter dan toen sap nog in glazen flessen zat), kocht je je sinaasappelsap dus in een pak. Van Tetrapak. Je kon trouwens ook appelsap kopen. In een pak. En 'Zontomaatje', dat was hip. Aangezien tomatensap niet te zuipen is, en ik nog nooit van Bluddie Merrie gehoord had, wil ik het daar nu niet over hebben.
Nee, ik wil het hebben over sinaasappelsap. Of nee, over Mango-Guanabana-sap, eigenlijk. God, wat een ingewikkeld stukje is dit. Wat is guanabana eigenlijk? Ooit een kudde guanabana zien hollen? Ik niet. Als je mij op de man af zou vragen 'hoe ziet een guanabana eruit, en van welk continent komt ie?', dan zou ik mijn taalkundige raderen knarsend in werking zetten, en opperen dat het waarschijnlijk de mest is van een banaan uit Zuid-Amerika, want 'guana' lijkt op 'guano' en 'bana' is bijna banaan, uit Zuid-Amerika. En dat zou, dat weet ik zeker, onzin zijn. Want bananen schijten niet.
Dus.
Hoe dan ook, guanobananesap zit in een pak, zo'n pak waarin ze vroeger sinaasappelsap verkochten. Maar tegenwoordig zijn die pakken nieuwerwets. De tijd staat niet stil, en de mensen zijn tegenwoordig allemaal gericht op luxe; alles moet 'lekker makkelijk' zijn, althans, zo willen reclamemakers het ons doen geloven. Dus tegenwoordig is zo'n pak niet meer gewoon een pak. Zo'n fijn, gewoon pak, waarvan je het hoekje omhoogvouwde tot een tuit, en dan met een schaar, want die heb je in de keuken toch altijd bij de hand, afknipte, waarna je met de punt van diezelfde schaar -lekker makkelijk- even een gaatje prikte in de achterkant van het pak, opdat het niet klotste als je een glas inschonk.
Maar nee, zo werkt het nu niet meer, niet met deze nieuwerwetse pakken. Die hebben namelijk een hip ingebouwd inschenkklepding. Dat werkt zo: een -ongetwijfeld illegale- pakkenfabrieksarbeider knipt voor ons gemak al van tevoren een gat in het pak. Dat plakt ie vervolgens weer dicht, met een stuk extradik aluminiumfolie. Vervolgens plakt hij nog een plastic klep over dat gat heen.
Deze contraptie is -denk ik- bedoeld om uw en mijn leven makkelijker te maken. Het punt is alleen: hij maakt het leven helemaal niet gemakkelijker! Vreselijke ondingen zijn het!
Ten eerste blijft zo'n pak meestal met dat plastic klepje aan andere boodschappen haken wanneer je je boodschappen uitpakt. En breekt het af.
Ten tweede hou je negen van de tien keer alleen het f#cking lipje in je hand als je probeert dat folie eraf te pulken. Of blijft er -godmiljaar!- nog een stuk van dat plastic eronder zitten.
Ten derde, als het je lukt om in één soepele beweging de alufolie eraf rukken, dan spettert het sap alle kanten op, ongeacht op welke wijze je het pak in bedwang probeert te houden.
En tenslotte klotst het sap, zelfs bij een volgens ontwerp geopend pak, alle kanten op tijdens het inschenken, juist vanwege dat enkele gat. Dus moet je nog steeds een gat aan de achterkant prikken. Met diezelfde schaar, die men, naar ik aanneem, met deze vreselijke contraptie juist uit het hele pak-open-maak-proces wou elimineren. Dus wat zijn we nu opgeschoten? Helemaal niets!
Er zullen onder u vast wijsneuzen zijn, die beweren dat met deze kolderconstructie het pak nu hersluitbaar is, wat de kwaliteit ten goede..bladibladibla. Aan hen wil ik graag even kwijt: wat is de 'bloody point' van een hersluitbaar pak als je er alsnog een gat in moet prikken?! Grr!
Nu goed, als u mij even wilt excuseren, dan ga ik nu even een doekje pakken om het guanabana-bloed van het aanrecht te vegen. Hmm, hadden we niet ergens nog lege flessen staan?
Kusjes.
Nee, ik wil het hebben over sinaasappelsap. Of nee, over Mango-Guanabana-sap, eigenlijk. God, wat een ingewikkeld stukje is dit. Wat is guanabana eigenlijk? Ooit een kudde guanabana zien hollen? Ik niet. Als je mij op de man af zou vragen 'hoe ziet een guanabana eruit, en van welk continent komt ie?', dan zou ik mijn taalkundige raderen knarsend in werking zetten, en opperen dat het waarschijnlijk de mest is van een banaan uit Zuid-Amerika, want 'guana' lijkt op 'guano' en 'bana' is bijna banaan, uit Zuid-Amerika. En dat zou, dat weet ik zeker, onzin zijn. Want bananen schijten niet.
Dus.
Hoe dan ook, guanobananesap zit in een pak, zo'n pak waarin ze vroeger sinaasappelsap verkochten. Maar tegenwoordig zijn die pakken nieuwerwets. De tijd staat niet stil, en de mensen zijn tegenwoordig allemaal gericht op luxe; alles moet 'lekker makkelijk' zijn, althans, zo willen reclamemakers het ons doen geloven. Dus tegenwoordig is zo'n pak niet meer gewoon een pak. Zo'n fijn, gewoon pak, waarvan je het hoekje omhoogvouwde tot een tuit, en dan met een schaar, want die heb je in de keuken toch altijd bij de hand, afknipte, waarna je met de punt van diezelfde schaar -lekker makkelijk- even een gaatje prikte in de achterkant van het pak, opdat het niet klotste als je een glas inschonk.
Maar nee, zo werkt het nu niet meer, niet met deze nieuwerwetse pakken. Die hebben namelijk een hip ingebouwd inschenkklepding. Dat werkt zo: een -ongetwijfeld illegale- pakkenfabrieksarbeider knipt voor ons gemak al van tevoren een gat in het pak. Dat plakt ie vervolgens weer dicht, met een stuk extradik aluminiumfolie. Vervolgens plakt hij nog een plastic klep over dat gat heen.
Ten eerste blijft zo'n pak meestal met dat plastic klepje aan andere boodschappen haken wanneer je je boodschappen uitpakt. En breekt het af.
Ten tweede hou je negen van de tien keer alleen het f#cking lipje in je hand als je probeert dat folie eraf te pulken. Of blijft er -godmiljaar!- nog een stuk van dat plastic eronder zitten.
Ten derde, als het je lukt om in één soepele beweging de alufolie eraf rukken, dan spettert het sap alle kanten op, ongeacht op welke wijze je het pak in bedwang probeert te houden.
En tenslotte klotst het sap, zelfs bij een volgens ontwerp geopend pak, alle kanten op tijdens het inschenken, juist vanwege dat enkele gat. Dus moet je nog steeds een gat aan de achterkant prikken. Met diezelfde schaar, die men, naar ik aanneem, met deze vreselijke contraptie juist uit het hele pak-open-maak-proces wou elimineren. Dus wat zijn we nu opgeschoten? Helemaal niets!
Er zullen onder u vast wijsneuzen zijn, die beweren dat met deze kolderconstructie het pak nu hersluitbaar is, wat de kwaliteit ten goede..bladibladibla. Aan hen wil ik graag even kwijt: wat is de 'bloody point' van een hersluitbaar pak als je er alsnog een gat in moet prikken?! Grr!
Nu goed, als u mij even wilt excuseren, dan ga ik nu even een doekje pakken om het guanabana-bloed van het aanrecht te vegen. Hmm, hadden we niet ergens nog lege flessen staan?
Kusjes.
23 november 2009
Klantenservice
Vanwege werk heb ik afgelopen week diverse malen contact gehad met klantenservices c.q. helpdesken. Dat wil zeggen, ik heb geprobeerd dat contact te stand te brengen. Door eerst even de marketing-pief te bellen die met mijn klant zaken wou doen, en die mijn vraag, die erg technisch van aard was, voor te leggen. Zo'n marketing-pief gaat dan altijd fijn hakkelen, en belooft dat 'iemand van de techniek' je gaat terugbellen. Tuurlijk.
Vanochtend dus zelf maar weer gebeld. Omdat het flauw is om beschuldigend te wijzen naar iemand die zich niet kan verdedigen, zal ik de bedrijfsnaam niet noemen. Ik kreeg de receptie. Die gaven mij vervolgens het nummer van de helpdesk. Dat was, ik verzin dat niet: 0900 666 666 x. Niet één, maar tweemaal 666! Dat belooft! Na de mededeling dat dit gesprek mij 80 eypocent per minuut ging kosten, heb ik de verbinding meteen verbroken. Afzetters.
Nu ja, het kenmerk van een goede helpdesk is ook, dat ze niet bereikbaar zijn, en dat je ze beter een bij voorbaat onbeantwoorde mail kunt sturen als je verbinding het niet doet. Waarop je dan binnen een minuut, ha fijn!, een antwoord krijgt: "We hebben uw mail ontvangen en in ons systeem geregistreerd onder nummer 123456. Wij zullen uw vraag zo spoedig mogelijk in behandeling nemen." Je weet dan: bij deze helpdesk wordt de inkomende mail volautomatisch weggegooid. Dááhag, vraag!
Ach, een grote ergernis, maar klein leed. Want het kan veel erger. Zo is er de online -eh- 'winkel' Star Light New Age. Daar werkt ene Chris, en Chris mag zich inmiddels een soort van internet-cultheld noemen. Of cult-bekende, dan toch. Ik heb altijd gedacht dat ik, als niet-spiritueel, een uitzondering was. Omdat ik juist agressief word van stinkende bonsai-stokjes en rustgevende Tibetaanse pindaschalen. Maar nee, zelfbenoemd Verlosser Chris wordt er ook niet erg ontspannen van. Leest u even mee hoe Chris op e-mails van klanten reageert? Waarschuwing: het taalgebruik is, net als de daverende lachbui die zal volgen, tamelijk heftig. Hoe niet om te gaan met klanten, Les 1. Les 2 mag er ook zijn. OMG WTF ROFLMAO! Mijn dag heeft ie in elk geval zeer verlicht LOL.
Vanochtend dus zelf maar weer gebeld. Omdat het flauw is om beschuldigend te wijzen naar iemand die zich niet kan verdedigen, zal ik de bedrijfsnaam niet noemen. Ik kreeg de receptie. Die gaven mij vervolgens het nummer van de helpdesk. Dat was, ik verzin dat niet: 0900 666 666 x. Niet één, maar tweemaal 666! Dat belooft! Na de mededeling dat dit gesprek mij 80 eypocent per minuut ging kosten, heb ik de verbinding meteen verbroken. Afzetters.
Nu ja, het kenmerk van een goede helpdesk is ook, dat ze niet bereikbaar zijn, en dat je ze beter een bij voorbaat onbeantwoorde mail kunt sturen als je verbinding het niet doet. Waarop je dan binnen een minuut, ha fijn!, een antwoord krijgt: "We hebben uw mail ontvangen en in ons systeem geregistreerd onder nummer 123456. Wij zullen uw vraag zo spoedig mogelijk in behandeling nemen." Je weet dan: bij deze helpdesk wordt de inkomende mail volautomatisch weggegooid. Dááhag, vraag!
Ach, een grote ergernis, maar klein leed. Want het kan veel erger. Zo is er de online -eh- 'winkel' Star Light New Age. Daar werkt ene Chris, en Chris mag zich inmiddels een soort van internet-cultheld noemen. Of cult-bekende, dan toch. Ik heb altijd gedacht dat ik, als niet-spiritueel, een uitzondering was. Omdat ik juist agressief word van stinkende bonsai-stokjes en rustgevende Tibetaanse pindaschalen. Maar nee, zelfbenoemd Verlosser Chris wordt er ook niet erg ontspannen van. Leest u even mee hoe Chris op e-mails van klanten reageert? Waarschuwing: het taalgebruik is, net als de daverende lachbui die zal volgen, tamelijk heftig. Hoe niet om te gaan met klanten, Les 1. Les 2 mag er ook zijn. OMG WTF ROFLMAO! Mijn dag heeft ie in elk geval zeer verlicht LOL.
18 november 2009
16 november 2009
Paardenroeper
Nog meer Hype! Een 'verslaggever' van SBS heeft SCHOKKENDE beveiligingsgaten blootgelegd. Wat blijkt? Zonder noemenswaardige controle kun je als kwaadwillende burger binnenkomen bij Paleis Noordeinde. En daar dan de koningin omleggen, of zo. Zo ver is deze verslaggever niet gegaan. Wel is hij, samen met een handlanger, tot aan een paard van de Gouden Koets doorgedrongen!
Nu heb ik een klein stukje van dat bewuste programma gezien. En aangezien ik 13 jaar zo'n beetje om de hoek heb gewoond, weet ik hoe Paleis Noordeinde eruit ziet. En wat in het programma als 'Paleis Noordeinde' werd gepresenteerd, waren in feite de Koninklijke Stallen. U weet wel, waar de Gouden Koets staat. En de Koninklijke Stallen liggen helemaal aan de andere kant van de Paleistuin, die gewoon openbaar toegankelijk is.
Dus wat heeft de 'verslaggever' nu eigenlijk gedaan? Hij heeft zonder toestemming het paard van Bea geaaid. Oei oei, schokkend.
En nu is er dus herrie in de tent; roept politiek Den Haag moord en brand, want kan toch niet zo zijn dat je als burger zo gemakkelijk in contact komt met (het paard van) de koningin?
Nog afgezien van dat we in een open democratie leven, waarin het me een beetje onzin lijkt om het koninklijk huis angstvallig af te schermen van het volk op wiens zak het teert, lijkt het me, dat er wel belangrijker zaken zijn waarmee 'de politiek' zich kan bezighouden.
Nu heb ik een klein stukje van dat bewuste programma gezien. En aangezien ik 13 jaar zo'n beetje om de hoek heb gewoond, weet ik hoe Paleis Noordeinde eruit ziet. En wat in het programma als 'Paleis Noordeinde' werd gepresenteerd, waren in feite de Koninklijke Stallen. U weet wel, waar de Gouden Koets staat. En de Koninklijke Stallen liggen helemaal aan de andere kant van de Paleistuin, die gewoon openbaar toegankelijk is.
Dus wat heeft de 'verslaggever' nu eigenlijk gedaan? Hij heeft zonder toestemming het paard van Bea geaaid. Oei oei, schokkend.
En nu is er dus herrie in de tent; roept politiek Den Haag moord en brand, want kan toch niet zo zijn dat je als burger zo gemakkelijk in contact komt met (het paard van) de koningin?
Nog afgezien van dat we in een open democratie leven, waarin het me een beetje onzin lijkt om het koninklijk huis angstvallig af te schermen van het volk op wiens zak het teert, lijkt het me, dat er wel belangrijker zaken zijn waarmee 'de politiek' zich kan bezighouden.
12 november 2009
Zelfmoordplannen?
Hype hype! Er is een nieuwe website waarin tips worden gegeven voor zelfdoding. Zelfhulp gemeenschappen zijn helemaal 2.0 tegenwoordig, zelfs officiele zorginstellingen bieden online therapieen aan. Want het is zo fijn voor de patienten. (En oh ja, het scheelt hen natuurlijk klauwen met geld).
In de media roepen mensen er schande van. Ach ja. Ik heb net zelf even gekeken.
Een merkwaardige club, die NVVE. Om geholpen te kunnen worden moet je lid worden. Dat kost EUR 17,50 - per jaar. Eh? Automatische incasso? Ook de volgende regels wekten bij mij enige verbazing:
"Lidmaatschap voor het leven behoort tot de mogelijkheden. Neem hiervoor contact op met de telefoondienst van de NVVE: 0900-606 06 06 (ca. € 0,20 per min.)"
Lidmaatschap voor het leven? Ben ik nou zo dom of zijn zij nou zo slim?
Zo'n lidmaatschap kost overigens nog een smak geld ook. Ik wou erover gaan bellen, maar ja, 20 cent per minuut hè, en ik heb geen doodswens. Stel je voor dat ze me die aanpraten.
De NVVE "ontvangt geen subsidie" en is dus afhankelijk van donaties en contributie. Wel een beetje onhandige doelgroep, me dunkt. En 'ontvangt geen subsidie' betekent ook dat de overheid niets met je te maken wil hebben, terwijl je toch zo'n beetje overal subsidie voor kunt krijgen als je een beetje handig bent.
Ik ben best 'open-minded', maar dit riekt allemaal nogal naar ordinaire zwendel.
Daarom ging ik op zoek naar hun forum, en dat hebben ze gelukkig. Daarin staan een heleboel berichten, maar niet één van ervaringsdeskundigen. Terwijl het uitwisselen van ervaringen nu juist bij uitstek de meerwaarde vormt van een forum. Verdacht.
Weet je wat, ik ga wel gewoon dood.
In de media roepen mensen er schande van. Ach ja. Ik heb net zelf even gekeken.
Een merkwaardige club, die NVVE. Om geholpen te kunnen worden moet je lid worden. Dat kost EUR 17,50 - per jaar. Eh? Automatische incasso? Ook de volgende regels wekten bij mij enige verbazing:
"Lidmaatschap voor het leven behoort tot de mogelijkheden. Neem hiervoor contact op met de telefoondienst van de NVVE: 0900-606 06 06 (ca. € 0,20 per min.)"
Lidmaatschap voor het leven? Ben ik nou zo dom of zijn zij nou zo slim?
Zo'n lidmaatschap kost overigens nog een smak geld ook. Ik wou erover gaan bellen, maar ja, 20 cent per minuut hè, en ik heb geen doodswens. Stel je voor dat ze me die aanpraten.
De NVVE "ontvangt geen subsidie" en is dus afhankelijk van donaties en contributie. Wel een beetje onhandige doelgroep, me dunkt. En 'ontvangt geen subsidie' betekent ook dat de overheid niets met je te maken wil hebben, terwijl je toch zo'n beetje overal subsidie voor kunt krijgen als je een beetje handig bent.
Ik ben best 'open-minded', maar dit riekt allemaal nogal naar ordinaire zwendel.
Daarom ging ik op zoek naar hun forum, en dat hebben ze gelukkig. Daarin staan een heleboel berichten, maar niet één van ervaringsdeskundigen. Terwijl het uitwisselen van ervaringen nu juist bij uitstek de meerwaarde vormt van een forum. Verdacht.
Weet je wat, ik ga wel gewoon dood.
9 november 2009
Profiel
Een aantal weken geleden was ik in een melige bui. Een bui, die het plaatsen van tamelijk vage profielfoto's op Hyves oversteeg. Ik heb enkele kleine maar weinig subtiele wijzigingen aan mijn profiel gedaan.
Dat heeft niemand gemerkt, en dat geeft ook niets. Het toont wel iets interessants aan: klaarblijkelijk is OF niemand in mij geinteresseerd, dat sluit ik bepaald niet uit, OF het is zo, en dat vermoed ik eerder, zonder overigens arrogant te willen doen hoor, dat vrijwel niemand op Hyves ooit naar het profiel van iemand kijkt. Mijzelf als representatieve steekproef nemende: ik doe dat ook nooit.
De vraag is, of je er wat aan mist. Waarschijnlijk wel. Aan de andere kant, sommige dingen blijven misschien beter verborgen.
Dat heeft niemand gemerkt, en dat geeft ook niets. Het toont wel iets interessants aan: klaarblijkelijk is OF niemand in mij geinteresseerd, dat sluit ik bepaald niet uit, OF het is zo, en dat vermoed ik eerder, zonder overigens arrogant te willen doen hoor, dat vrijwel niemand op Hyves ooit naar het profiel van iemand kijkt. Mijzelf als representatieve steekproef nemende: ik doe dat ook nooit.
De vraag is, of je er wat aan mist. Waarschijnlijk wel. Aan de andere kant, sommige dingen blijven misschien beter verborgen.
8 november 2009
Aldi
De Aldi. Een fijne winkel. Ze doen niet aan marketing. Tenminste, minder opzichtig dan andere supermarkten. Scheelt budget, dus ze zijn goedkoper. Dat spreekt me aan. In tegenstelling tot niet nader te noemen andere mensen in mijn omgeving vind ik, dat goedkoop niet per sé beter is. Maar het is wel fijn als je een vergelijkbaar product voor minder krijgt.
Dat is dan ook meteen de moeilijkheid van de Aldi. Of de Lidl. Want wat moet je er wel, en wat moet je er niet kopen? Mij beperkend tot de eetbare artikelen, van elk eetwaar kun je iets maken. Tenminste, zo lang het geschikt is om te behandelen in enige vorm. Door het te kruiden, marineren, aan te vullen, 'whatever'. Een aantal Aldi artikelen zijn wel erg van plastic, en domweg inferieur. Maar zeker niet alles.
Groenten? Te doen, mits snel na aankoop geconsumeerd. Fruit? Idem. Vlees? Hmm, niet tenzij je het kan marineren. Van marineren fleurt elk stuk slachtafval op, de Indomnesische keuken is erop gebaseerd zowat. Koekjes? Ja, als je niet de chemische neemt. Sap? Laten staan. (Vermeld dient te worden dat we te huize Bij Ons graag Mazaa drinken, en dat is goed, maar duur sap. Limonade? Laten staan. Ik drink letterlijk liters limonade per week, altijd de citroen van K-C, sinds ze mijn favoriete smaak, rode grapefruit, uit het assotiment hebben gehaald (boe!). Fris? Laten staan. Beleg? Och, het proberen waard.
Het zijn met name de non-food spullen die me daar blij maken. Zoals hand-zeep. Wilde vijg smaak! Reuze wild, die vijg, en zo. Ik heb van mijn leven nooit een wilde vijg gezien, wie wel? Ik ken wel verse vijgen, maar die zijn gefokt, en naar ik aanneem dus zindelijk en lief voor kinderen. Hoe dan ook, blijkbaar zijn wilde vijgen bijna gratis, want je kunt er hele goedkope handzeep van maken.
Voor zaken als wasmiddel en keukenrollen zou ik ook willen dat wij, niet-PVV stemmende autolozen, een Aldi in de buurt hadden. Helaas zijn de overgebleven niet-Albert Heijnen hier in de buurt de laatste twee jaar opgekocht, dus het is alleen maar AH dat hier de klok slaat. In een straal van een kilometer tel ik er vijf. De dichtstbijzijnde niet-AH is meer dan een kwartier fietsen. En te huize Bij Ons zijn we ook lui. Meneer Albert weet dat maar al te goed.
Wat ook zo leuk is aan de Aldi, is dat de merken die er liggen vaak heel erg lijken op de merken van hun duurdere broer(s). Op zeker dat er in merkenland, waar ik vanwege mijn werk zo nu en dan een inkijk in krijg, hele veldslagen worden uitgevochten. Is het plagiaat of niet? Om er één voorbeeld uit te pikken: de choco-duo biscuits van Aldi zijn nagenoeg identiek aan de Zaanse Huisjes van hun concurrent uit de gelijknamige streek. Inclusief het net even andere figuurtje dat aan de chocolade-kant van het koekje gedrukt staat. Dat vind ik reuze grappig, het is je ware marketing-oorlog, waar je normaal niet zo op let. Oplettende lezers hebben inmiddels allang door dat de Keuringsdienst van Waarden tot mijn favoriete TV-programma's behoort - tsja, ben ik toch een echte Hollander, maar dan eentje die a) ironie snapt, b) weet te waarderen en c) een aandachtspanne heeft van langer dan tien minuten. Naar moderne maatstaven gemeten: een nerd, dus.
Als enthousiast innemer word ik nog het meest enthousiast van het wijn-aanbod van de Aldi. Want, mits goed gekozen, hebben die best lekkere wijn. Zo ontspruit dit stukje aan inspiratie opgedaan uit Aldi wijn, die per fles net zoveel kost als één glas bier in de kroeg. Kijk, daar word ik (dubbel?) enthousiast van.
Morgen weet ik of het hoofdpijn-wijn was - daarbij aangetekend dat dat natuurlijk ook afhangt van het geconsumeerd volume. Wat dat betreft verdient de Aldi voor nu dan in elk geval voordeel van de twijfel.
Jammer dat ze zo 'bloody' ver weg zitten.
Dat is dan ook meteen de moeilijkheid van de Aldi. Of de Lidl. Want wat moet je er wel, en wat moet je er niet kopen? Mij beperkend tot de eetbare artikelen, van elk eetwaar kun je iets maken. Tenminste, zo lang het geschikt is om te behandelen in enige vorm. Door het te kruiden, marineren, aan te vullen, 'whatever'. Een aantal Aldi artikelen zijn wel erg van plastic, en domweg inferieur. Maar zeker niet alles.
Groenten? Te doen, mits snel na aankoop geconsumeerd. Fruit? Idem. Vlees? Hmm, niet tenzij je het kan marineren. Van marineren fleurt elk stuk slachtafval op, de Indomnesische keuken is erop gebaseerd zowat. Koekjes? Ja, als je niet de chemische neemt. Sap? Laten staan. (Vermeld dient te worden dat we te huize Bij Ons graag Mazaa drinken, en dat is goed, maar duur sap. Limonade? Laten staan. Ik drink letterlijk liters limonade per week, altijd de citroen van K-C, sinds ze mijn favoriete smaak, rode grapefruit, uit het assotiment hebben gehaald (boe!). Fris? Laten staan. Beleg? Och, het proberen waard.
Het zijn met name de non-food spullen die me daar blij maken. Zoals hand-zeep. Wilde vijg smaak! Reuze wild, die vijg, en zo. Ik heb van mijn leven nooit een wilde vijg gezien, wie wel? Ik ken wel verse vijgen, maar die zijn gefokt, en naar ik aanneem dus zindelijk en lief voor kinderen. Hoe dan ook, blijkbaar zijn wilde vijgen bijna gratis, want je kunt er hele goedkope handzeep van maken.
Voor zaken als wasmiddel en keukenrollen zou ik ook willen dat wij, niet-PVV stemmende autolozen, een Aldi in de buurt hadden. Helaas zijn de overgebleven niet-Albert Heijnen hier in de buurt de laatste twee jaar opgekocht, dus het is alleen maar AH dat hier de klok slaat. In een straal van een kilometer tel ik er vijf. De dichtstbijzijnde niet-AH is meer dan een kwartier fietsen. En te huize Bij Ons zijn we ook lui. Meneer Albert weet dat maar al te goed.
Wat ook zo leuk is aan de Aldi, is dat de merken die er liggen vaak heel erg lijken op de merken van hun duurdere broer(s). Op zeker dat er in merkenland, waar ik vanwege mijn werk zo nu en dan een inkijk in krijg, hele veldslagen worden uitgevochten. Is het plagiaat of niet? Om er één voorbeeld uit te pikken: de choco-duo biscuits van Aldi zijn nagenoeg identiek aan de Zaanse Huisjes van hun concurrent uit de gelijknamige streek. Inclusief het net even andere figuurtje dat aan de chocolade-kant van het koekje gedrukt staat. Dat vind ik reuze grappig, het is je ware marketing-oorlog, waar je normaal niet zo op let. Oplettende lezers hebben inmiddels allang door dat de Keuringsdienst van Waarden tot mijn favoriete TV-programma's behoort - tsja, ben ik toch een echte Hollander, maar dan eentje die a) ironie snapt, b) weet te waarderen en c) een aandachtspanne heeft van langer dan tien minuten. Naar moderne maatstaven gemeten: een nerd, dus.
Als enthousiast innemer word ik nog het meest enthousiast van het wijn-aanbod van de Aldi. Want, mits goed gekozen, hebben die best lekkere wijn. Zo ontspruit dit stukje aan inspiratie opgedaan uit Aldi wijn, die per fles net zoveel kost als één glas bier in de kroeg. Kijk, daar word ik (dubbel?) enthousiast van.
Morgen weet ik of het hoofdpijn-wijn was - daarbij aangetekend dat dat natuurlijk ook afhangt van het geconsumeerd volume. Wat dat betreft verdient de Aldi voor nu dan in elk geval voordeel van de twijfel.
Jammer dat ze zo 'bloody' ver weg zitten.
7 november 2009
Extreem-rechts
Daar heb je hem weer met zijn PVV gefulmineer, ik hoor het u denken. Het zit mij, dat zal u niet verbazen, dan ook zeer hoog dat dat abjecte figuur met zijn boevenbende deel uitmaakt van de Kamer. En dat, want we leven nog in een democratie, zijn walgelijke ideeën blijkbaar zoveel voedingsbodem hebben.
Het zal weinigen ontgaan zijn, dat een of ander wetenschappelijk instituut na uitgebreide studie heeft bepaald, dat de PVV een extreem-rechtse groepering is. Onze peroxide-verlichte despoot wist niet hoe snel hij in de krant moord en brand moest schreeuwen. "Broddelwerk van de linkse onderzoeksmafia", dat soort genuanceerde reacties.
Terwijl ieder weldenkend mens natuurlijk allang wéét dat de Wilders engerds als Le Pen en Dewinter op rechts voorbij snelt. Figuren die al sinds jaar en dag wijd en zijd bekend staan als extreem-rechts.
Wilders weigert al sinds zijn opkomst categorisch om in debat te gaan over zijn 'denkbeelden'. Pechtold voorop, is hij hiertoe al talloze malen uitgenodigd, ja, uitgedaagd, maar Wilders weet donders goed dat electoraal gewin vooral te halen is met hard roepen in de media, en dat elke vorm van debat hem kan, en zal, beschadigen. Dus dat doet meneer niet.
Helaas heeft dat tot gevolg dat andere mensen dat dan namens hem gaan proberen. In diezelfde media. In een van de oeverloze discussies over het fenomeen Wilders, ik meen bij DWDD, werd laatst gesproken, met Alexander Pechtold, over de uitkomst van bovengenoemd onderzoek. Of het bewust was weet ik niet, maar daarin speelden de presentatoren advocaat van de duivel, door Wilders in bescherming te nemen. Want extreem-rechts, hield dat niet in dat hij racistisch zou zijn? En dat is hij niet, zo werd betoogd, want Wilders discrimineert niet naar ras, maar naar religie. Dus kan hij geen racist zijn. En racisme is een kenmerk van extreem-rechts. Ergo, Wilders is niet extreem-rechts. Ja, dank je de koekoek, denk ik dan.
Er gaat nu van mijn kant een Godwin volgen (voor wie niet weet wat een Godwin is, zie hier). Als je mensen op straat gaat vragen 'wie is de grootste racist die je kent?', dan is de kans groot dat de onvermijdelijke Adolf Hitler volgt, even gesteld dat de vraag gericht wordt aan mensen van boven de 25.
Dus laten we even het racisme van Adolf Hitler onder de loep nemen. Adolf Hitler geloofde, net als Wilders, dat het blanke ras superieur was (Wilders verwoordt het maar ternauwernood subtieler, zie zijn verkiezings-pamflet). Hitler geloofde ook, dat de Joden de oorzaak waren van alle ellende in de wereld. Maar de 'de Joden' zijn geen ras. Joods-zijn is in de eerste plaats een religie. En een religie is een keuze. Ik kan ervoor kiezen om Joods te worden. Of om het niet meer te zijn. Ik kan er niet voor kiezen om een neger te worden. Was Hitler dus geen racist? En dus niet extreem-rechts?
Ik kan er ook voor kiezen om moslim te worden. Sorry voor mijn engels, maar vertel mij alsjeblieft: 'what's the fucking difference?'
Ik ben ervan overtuigd, dat als ik een politieke partij begin, en mijn partijprogramma verbatim overneem van de PVV, maar alleen 'joods' of 'Zionisme' invul waar nu 'Islam' en 'islamisering' staat, ik binnen de kortste keren in de bak zit op last van racisme.
Ik denk er hard over om zoiets, al was het maar bij wijze van hoax, ook maar gewoon te doen.
Het zal weinigen ontgaan zijn, dat een of ander wetenschappelijk instituut na uitgebreide studie heeft bepaald, dat de PVV een extreem-rechtse groepering is. Onze peroxide-verlichte despoot wist niet hoe snel hij in de krant moord en brand moest schreeuwen. "Broddelwerk van de linkse onderzoeksmafia", dat soort genuanceerde reacties.
Terwijl ieder weldenkend mens natuurlijk allang wéét dat de Wilders engerds als Le Pen en Dewinter op rechts voorbij snelt. Figuren die al sinds jaar en dag wijd en zijd bekend staan als extreem-rechts.
Wilders weigert al sinds zijn opkomst categorisch om in debat te gaan over zijn 'denkbeelden'. Pechtold voorop, is hij hiertoe al talloze malen uitgenodigd, ja, uitgedaagd, maar Wilders weet donders goed dat electoraal gewin vooral te halen is met hard roepen in de media, en dat elke vorm van debat hem kan, en zal, beschadigen. Dus dat doet meneer niet.
Helaas heeft dat tot gevolg dat andere mensen dat dan namens hem gaan proberen. In diezelfde media. In een van de oeverloze discussies over het fenomeen Wilders, ik meen bij DWDD, werd laatst gesproken, met Alexander Pechtold, over de uitkomst van bovengenoemd onderzoek. Of het bewust was weet ik niet, maar daarin speelden de presentatoren advocaat van de duivel, door Wilders in bescherming te nemen. Want extreem-rechts, hield dat niet in dat hij racistisch zou zijn? En dat is hij niet, zo werd betoogd, want Wilders discrimineert niet naar ras, maar naar religie. Dus kan hij geen racist zijn. En racisme is een kenmerk van extreem-rechts. Ergo, Wilders is niet extreem-rechts. Ja, dank je de koekoek, denk ik dan.
Er gaat nu van mijn kant een Godwin volgen (voor wie niet weet wat een Godwin is, zie hier). Als je mensen op straat gaat vragen 'wie is de grootste racist die je kent?', dan is de kans groot dat de onvermijdelijke Adolf Hitler volgt, even gesteld dat de vraag gericht wordt aan mensen van boven de 25.
Dus laten we even het racisme van Adolf Hitler onder de loep nemen. Adolf Hitler geloofde, net als Wilders, dat het blanke ras superieur was (Wilders verwoordt het maar ternauwernood subtieler, zie zijn verkiezings-pamflet). Hitler geloofde ook, dat de Joden de oorzaak waren van alle ellende in de wereld. Maar de 'de Joden' zijn geen ras. Joods-zijn is in de eerste plaats een religie. En een religie is een keuze. Ik kan ervoor kiezen om Joods te worden. Of om het niet meer te zijn. Ik kan er niet voor kiezen om een neger te worden. Was Hitler dus geen racist? En dus niet extreem-rechts?
Ik kan er ook voor kiezen om moslim te worden. Sorry voor mijn engels, maar vertel mij alsjeblieft: 'what's the fucking difference?'
Ik ben ervan overtuigd, dat als ik een politieke partij begin, en mijn partijprogramma verbatim overneem van de PVV, maar alleen 'joods' of 'Zionisme' invul waar nu 'Islam' en 'islamisering' staat, ik binnen de kortste keren in de bak zit op last van racisme.
Ik denk er hard over om zoiets, al was het maar bij wijze van hoax, ook maar gewoon te doen.
5 november 2009
Blaasontsteking
Soms overdenk ik weleens wat ik later had willen worden. Bijvoorbeeld een beroemde popster. Zingen kan ik niet, maar dat kunnen de meeste artiesten niet. Zingen is nog wel de laatste vaardigheid die je als 'celeb' nodig hebt. Alle zang komt toch uit de computer, en klinkt ook als een computer, maar dan eentje uit pak 'em beet 1985. Men neme Britney Spears, of Rihanna, of welke bekende 'zangeres' ook. Zelfs Madonna, toch een grote ster, kan voor geen meter zingen.
Nee, wat het voor mij zo lastig maakt, is dat ik geen onsmakelijk bloot wijf ben. Ik ben bang, wanneer voortdurend m'n schaamlippen naar buiten laat bengelen, ik beslist een blaasontsteking krijg. Ook heb ik nog nooit 'per ongeluk' mijn sexcapades op internet gezet, en dat is toch wel een vereiste. (Ik heb ze zelfs nog nooit gefilmd, maar daarin schijn ik ouderwets te zijn, ik scheer niet eens mijn ballen.)
Ik moest denken aan al deze smeerlapperij toen ik vanmorgen las, dat LLink uit het omroepbestel verdwijnt. Die waren immers i-de-o-lo-gisch, en dat is een vies woord natuurlijk. Want (bijvoorbeeld) het milieu is leuk, maar het ontploft niet en je kunt er ook niet echt op rukken, dus het verkoopt voor geen meter. Ja, milieu verkoopt wel, als het een loze marketingkreet is op een blik motorolie, met dito zelfverzonnen keurmerk, dat niets méér kost, en dat stiekem gewoon dezelfde olie bevat. Het hele debat over een leefbaarder (buikpijnwoord, sorry) wereld en een beter klimaat, het is lood om oud ijzer. Zodra het geld kost, worden mooie plannen in de prullenbak gemieterd. Of we maken het milieu verhandelbaar, zoals met emissies gebeurt. Is dat milieu toch nog ergens goed voor.
Terug naar smeerlapperij. Wat krijgen we namelijk in de plaats van LLink? Wakker Nederland, oftewel het telegraaf-reclameblok, zeg maar een soort FOX. En PowNed. Gatverdamme! PowNed is niet alleen smakeloos, nee, die smakeloosheid is zelfs hun handelsmerk. "Nodeloos kwetsend" is hun slogan.
Welke (PVV-stemmende?) randdebiel in Hilversum verzint dat? Welke idioot laat het toe, dat er godbetert nog meer ranzige meuk over het land wordt uitgekotst? Wat wil zo'n figuur bereiken? Krijgt hij zóveel geld van de nieuwe omroepen toegestopt? Dat is GVD namelijk ook mijn kijk- en luistergeld. Dat bestaat niet meer, zegt u? Natuurlijk wel, alleen heet het nu anders.
Nog voordat ze een minuut hebben uitgezonden, dus ja, ik ben bevooroordeeld, roep ik: alle PowNed kijkers terug naar Marokko!
Zo, dat moest er even uit.
Nee, wat het voor mij zo lastig maakt, is dat ik geen onsmakelijk bloot wijf ben. Ik ben bang, wanneer voortdurend m'n schaamlippen naar buiten laat bengelen, ik beslist een blaasontsteking krijg. Ook heb ik nog nooit 'per ongeluk' mijn sexcapades op internet gezet, en dat is toch wel een vereiste. (Ik heb ze zelfs nog nooit gefilmd, maar daarin schijn ik ouderwets te zijn, ik scheer niet eens mijn ballen.)
Ik moest denken aan al deze smeerlapperij toen ik vanmorgen las, dat LLink uit het omroepbestel verdwijnt. Die waren immers i-de-o-lo-gisch, en dat is een vies woord natuurlijk. Want (bijvoorbeeld) het milieu is leuk, maar het ontploft niet en je kunt er ook niet echt op rukken, dus het verkoopt voor geen meter. Ja, milieu verkoopt wel, als het een loze marketingkreet is op een blik motorolie, met dito zelfverzonnen keurmerk, dat niets méér kost, en dat stiekem gewoon dezelfde olie bevat. Het hele debat over een leefbaarder (buikpijnwoord, sorry) wereld en een beter klimaat, het is lood om oud ijzer. Zodra het geld kost, worden mooie plannen in de prullenbak gemieterd. Of we maken het milieu verhandelbaar, zoals met emissies gebeurt. Is dat milieu toch nog ergens goed voor.
Terug naar smeerlapperij. Wat krijgen we namelijk in de plaats van LLink? Wakker Nederland, oftewel het telegraaf-reclameblok, zeg maar een soort FOX. En PowNed. Gatverdamme! PowNed is niet alleen smakeloos, nee, die smakeloosheid is zelfs hun handelsmerk. "Nodeloos kwetsend" is hun slogan.
Welke (PVV-stemmende?) randdebiel in Hilversum verzint dat? Welke idioot laat het toe, dat er godbetert nog meer ranzige meuk over het land wordt uitgekotst? Wat wil zo'n figuur bereiken? Krijgt hij zóveel geld van de nieuwe omroepen toegestopt? Dat is GVD namelijk ook mijn kijk- en luistergeld. Dat bestaat niet meer, zegt u? Natuurlijk wel, alleen heet het nu anders.
Nog voordat ze een minuut hebben uitgezonden, dus ja, ik ben bevooroordeeld, roep ik: alle PowNed kijkers terug naar Marokko!
Zo, dat moest er even uit.
1 november 2009
Verlaten
Als je wat ouder wordt, zo heb ik weleens gehoord, dan hoeven dingen niet meer allemaal snel en spectaculair. Je gaat rustiger dingen waarderen.
Dan ben ik al heel lang oud, want ik houd niet van snel en spectaculair. Sterker, ik krijg eczeem van 'schokkend', 'sensationeel' en 'nooit eerder'.
Snelle muziek, dat is wat anders. Kan heel leuk zijn. Neem bijvoorbeeld het album Illusions, van Sadus. Razendsnelle thrash. Heerlijk. Of snelle black, ook leuk, bijvoorbeeld Panzer Division Marduk, van het gelijknamige Marduk. Lekker hoor.
De laatste maanden zit ik echter in een langzame fase. Ik schreef daar al eerder over. Gisteren een nieuwe band in het langzame segment ontdekt: Abandon. Dat zijn, afgaand op hun muziek en biografie, Zweden met een depressie. Een ernstige blijkbaar, want vorig jaar beroofde hun zanger zich van het leven. Triest. Terwijl hun bandfoto op de link vreemd genoeg heel vrolijk is.
Het maakt het luisteren naar hun laatste plaat, The Dead End, een extra beladen ervaring. Abandon speelt langzame, hele langzame, metal uit het sludge/doom sub-genre. Het is nog net geen funeral doom. En het is ronduit prachtig. Muziek om te draaien midden in de nacht, terwijl herfststormen tegen het raam slaan. Titels als There is no escape, Pitch black hole en Lost we are doen al vermoeden dan we hier niet van doen hebben met blije deuntjes.
Denk een loodzware bas, super-laaggestemde gitaren, slepende drums, met af en toe het getormenteerde gebrul/gekrijs van zanger Johan Carlzon, meestal erg naar de achtergrond gemixt. Wat Abandon echter zo speciaal maakt, is het gebruik van een pomporgel. Dat voegt enorme sfeer toe aan de nummers.
The Dead End duurt ruim 100 minuten; de meeste nummers klokken tegen of zelfs ruim over de tien minuten. En toch vliegt de tijd voorbij, terwijl je wegdroomt bij dat heerlijke orgelgeluid, en je laat verrassen door de vaak zwaar dissonante riffs, en de traag voortrollende melodielijnen. Je zou bijna wensen dat je aan een touw van een balk bungelde.
Een prachtplaat, plaat van het jaar voor mij.
Dan ben ik al heel lang oud, want ik houd niet van snel en spectaculair. Sterker, ik krijg eczeem van 'schokkend', 'sensationeel' en 'nooit eerder'.
Snelle muziek, dat is wat anders. Kan heel leuk zijn. Neem bijvoorbeeld het album Illusions, van Sadus. Razendsnelle thrash. Heerlijk. Of snelle black, ook leuk, bijvoorbeeld Panzer Division Marduk, van het gelijknamige Marduk. Lekker hoor.
De laatste maanden zit ik echter in een langzame fase. Ik schreef daar al eerder over. Gisteren een nieuwe band in het langzame segment ontdekt: Abandon. Dat zijn, afgaand op hun muziek en biografie, Zweden met een depressie. Een ernstige blijkbaar, want vorig jaar beroofde hun zanger zich van het leven. Triest. Terwijl hun bandfoto op de link vreemd genoeg heel vrolijk is.
Het maakt het luisteren naar hun laatste plaat, The Dead End, een extra beladen ervaring. Abandon speelt langzame, hele langzame, metal uit het sludge/doom sub-genre. Het is nog net geen funeral doom. En het is ronduit prachtig. Muziek om te draaien midden in de nacht, terwijl herfststormen tegen het raam slaan. Titels als There is no escape, Pitch black hole en Lost we are doen al vermoeden dan we hier niet van doen hebben met blije deuntjes.
Denk een loodzware bas, super-laaggestemde gitaren, slepende drums, met af en toe het getormenteerde gebrul/gekrijs van zanger Johan Carlzon, meestal erg naar de achtergrond gemixt. Wat Abandon echter zo speciaal maakt, is het gebruik van een pomporgel. Dat voegt enorme sfeer toe aan de nummers.
The Dead End duurt ruim 100 minuten; de meeste nummers klokken tegen of zelfs ruim over de tien minuten. En toch vliegt de tijd voorbij, terwijl je wegdroomt bij dat heerlijke orgelgeluid, en je laat verrassen door de vaak zwaar dissonante riffs, en de traag voortrollende melodielijnen. Je zou bijna wensen dat je aan een touw van een balk bungelde.
Een prachtplaat, plaat van het jaar voor mij.
Abonneren op:
Posts (Atom)