Pinpas

Ik vond net bij de pinautomaat een pinpas van iemand. Dus ik denk "da's lullig voor die persoon, laat ik in elk geval even zijn of haar bank bellen." Ik stond 35 minuten in de wacht, dus ik had tijd om na te denken of dat nuttig was. Want zou zo'n bank dan moeten doen? De pas blokkeren? Dan kan elke grappenmaker wel andermans pas laten blokkeren. Daarvoor was het dus niet nuttig. Misschien had de persoon hem al zelf laten blokkeren, dan was het ook een overbodige actie.

Maar als het gewoon een verloren pas was, en die persoon komt daar pas morgen of later achter, dan zou het toch fijn zijn als de bank die persoon kan vertellen "uw pas is gevonden."? Niet dat dat praktisch veel zoden aan de dijk zet - ik zou als bank dan alsnog de pas vervangen, maar als klant is het geruststellend om te horen, me dunkt.

Toen ik na dat half uur een dame aan de lijn kreeg, en mij haar mijn vondst meldde, meldde ze mij vriendelijk maar kordaat dat ze daar niets mee kon. Niets mee mocht, zelfs. "Privacy-wetgeving verbiedt ons in de rekeninggegevens van iemand anders (dus een ander dan de pashouder zelf, AvB) te kijken."

Ik vond dat een opmerkelijke verklaring. Ik heb de gegevens van die andere pashouder al voor m'n neus, voor zover deze op de pas vermeld staan. Mij lijkt het een kleine moeite voor de bank om daar dan een aantekening bij te maken, ik hoef daar verder niets over te weten. En wat nou als mensen doodgaan? Moeten die voor hun overlijden daarvan vast melding maken?

Het opmerkelijkst nog vind ik dat deze privacy-wetgeving, die naar haar zeggen heel recent was, dus moet zijn uitgevaardigd door een regering die:

• precies weet hoeveel op ik welke bankrekening heb staan
• op elk moment van de dag weet waar ik ben
• al mijn reisbewegingen volgt en die wekelijks analyseert
• weet met wie ik bel, wanneer, hoe lang en hoe laat
• de inhoud van al mijn mails leest
• de inhoud van al mijn Facebook berichten kan inzien, ook die berichten die ik niet gepost heb, wanneer deze langer zijn dan 3 karakters
• mijn medisch dossier kan inzien
• zich het recht voorbehoudt zonder redelijke verdenking op mijn computer in te breken
• zich het recht voorbehoudt mij zonder redelijke verdenking op elk willekeurig moment tot identificatie te verplichten
• zich het recht voorbehoudt mij zonder redelijke verdenking op elk willekeurig moment te fouilleren
• al die zaken die mij op dit late tijdstip niet meteen te binnen schieten

Ik vond het al met al maar curieus. Hoe dan ook, wanneer jij, J S Z Bechan, er achter komt dat je je pas kwijt bent, ik heb hem dus gevonden, en ik heb mijn best voor je gedaan.

Ondersteboven

Het is bijna Kerst, dus dat is een geschikt moment om het over Pasen te hebben. En verborgen waarheden voor het voetlicht te brengen. Sommigen noemen dat wel 'complottheorien'. Dat zijn het natuurlijk niet, want het is nu een Cruciale Tijd en Venus staat in het Vierde Huis, precies zoals Nostradamus voorspelde, om een uur of elf. Ik wil het hebben over Het Laatste Avondmaal, het beroemde schilderij, of fresco eigenlijk, of eigenlijk tempera, nu ja ik dwaal af, van Leonardo Da Vinci. Vijfhonderd jaar zijn er verstreken sinds Da Vinci het maakte, in de jaren '90 van de 15e eeuw. Vele verhalen en legenden zijn ermee verbonden, boeken zijn erover volgeschreven. Maar wat ik ontdekte zag nog niemand. Ik heb een plaatje van het schilderij ingevoegd. Ik adviseer om het even rustig te bekijken, het even op je te laten inwerken.

Ja?

Okay. Bedenk nu, dat het algemeen bekend is dat als je platen van de Beatles achterstevoren afspeelt, er satanische teksten te horen zijn. En niet alleen de platen van de Beatles, wie herinnert zich niet satansgebroed Dee Snider vs. de goede, kuise Tipper Gore? Moderne beatmuziek zit vol verwijzingen naar het Beest, als je er maar ondersteboven naar luistert.

Nu je dat weet, wil ik het volgende voorleggen. Da Vinci staat alom bekend als een enigmatisch genie, dat niet alleen rechts maar ook links was. In deze tijd van Polarisatie is dat al een veeg teken. Ik wil je vragen om het schilderij nu nog eens te bekijken, maar dan achterstevoren. In spiegelbeeld mag ook. Wat zie je dan? Nou? Jij ziet het toch ook?

Het Laatste Avondmaal van Leonardo Da Vinci is, wanneer je het achterstevoren bekijkt, eigenlijk een voorstelling van het Eerste Ontbijt!

Ik voorzie dan ook een radicale herziening van het Lijdensverhaal. Eentje waarin recht gedaan wordt aan de echte Jezus. Die worstelde met het concept ruimte-tijd en de 'Grandfather Paradox'. Want zijn opa heeft hij nooit gekend. Die bestond niet. Dat weten wij wel, maar Hij niet. Stel je eens voor hoe dat voor hem geweest moet zijn. Geboren uit een maagd, die helemaal geen maagd was, maar die gewoon geen erfzonde had geerfd. Wees eerlijk, weet jij wat erfzonde is? Ik niet. Volgens mij is het over iemands gazon lopen zonder recht van overpad. En z'n pa, een eenvoudige ambachtsman, die niet zijn echte vader was, maar die hem wel verwekt had. Zelfs voor Surinamers is dat verwarrend, denk ik. En z'n echte vader was dus nooit thuis. Echt, nooit.

Voor mij is Het Eerste Ontbijt van Leonardo Da Vinci dan ook een werk waar ik hoop en inspiratie uit put. Waarin Jezus, met al zijn shit, gewoon met frisse moed, zijn matties en z'n bitch een bammetje eet in het oude, mooie Jerusalem.

Teen

Teennagels, altijd een boeiend onderwerp. De mijne waren te lang, vooral die van mijn grote teen. Niet erg, totdat je op een teennagel na een traptree mist, terwijl je je handen vol hebt met wat je vrouw bij Wehkamp bestelde. Wat er dan onder je sok vandaan komt, misstaat niet in de betere horrorfilm. Een bloederige stomp waarop, als was de teen een dessert met kersensaus uit de beste school, een leerling-kok lukraak een tuile heeft laten vallen. Je huivert even bewonderend, maar je pakt hem toch voorzichtig tussen duim en wijsvinger.

Zit hij nog vast? Zit hij niet vast? Ik had geluk, ik hoefde slechts weinig kracht te zetten, en het halvemaantje kwam los. Terwijl ik bepaald liefdeloos deze vrucht van mijn lichaam, dit uitgroeisel van wie ik ben, in de prullenbak mikte, mijmerde ik over hoe het zover kon komen. En bedacht mij, dat het wel een vrouw moest zijn. Een vrouw, onvoldoende vergroeid met de intimiteit van mijn lichaam. Welke ware vrouw, tenslotte, heeft er bezwaar tegen dat je niet alleen je vinger-, maar ook je teennagels bijt? De mijne. Die vindt, dat het een onprettig geluid maakt. Zo kon het dat ik, minuten slechts nadat ik een deel van mijzelf bij het vuil gooide, ik mij existentiele vragen over de liefde en het leven stelde. Terwijl ik het bloeden stelpte met keukenpapier, raasden twijfels door mijn hoofd. Onze relatie werd uiteindelijk gered; ik bedacht me dat ik tegenwoordig ook zo lenig niet meer ben.

Yoghurt

Een a twee keer per maand koop ik een pak yoghurt. Ik neem dan een liter volle, van het goedkoopste merk. Ik gebruik dat nog weleens door een gerecht, of gebruik het in een saus. Of ik eet hem rauw.

Ik maak die liter zelden op. Regelmatig sta ik yoghurtbrokjes door de afvoer te proppen, waaraan ik weliswaar een pervers genoegen beleef, maar wat ook aanvoelt als nodeloze verspilling. Het is natuurlijk ook gewoon verspilling.

Mijn dilemma: mijn plaatselijke super, die van hetzelfde merk is als alle andere supers in een straal van kilometers, verkoopt yoghurt in diverse varianten. Allereerst is er het goedkoopste merk. Dat bestaat alleen in literverpakking. Kost 89 cent of zo, ik heb eigenlijk geen idee. Ze hebben ook hun eigen merk. Die verkopen ze per hele of halve liter. Maar zelfs de halve liters zijn een cent of 10 duurder dan een liter van het goedkoopste merk. En ze hebben nog A-merken, die aandacht besteden aan onhandige sluitclips en andere verpakkingsvormen die consumenten tot wanhoop drijven, tegen een hogere prijs.

Wat koop je dan? Een halve liter, die 99 cent kost en die je opmaakt? Of een hele liter, die 89 cent kost, maar waarvan je de helft wegflikkert? Noem me een hollander, maar dan koop ik die liter. En toch voelt dat verkeerd. Ik voel mij schuldig, omdat ik een ooit prima product sta weg te flikkeren. Ik had ook gewoon minder van dat product kunnen kopen, maar dan was ik meer geld kwijt geweest.

De notie dat ik meer moet betalen voor minder van hetzelfde, het wil er bij mij niet in.

Mag het?

'Ja, maar ze deden niets wat niet mocht.' Een argument dat ik de laatste jaren veel gehoord heb in gesprekken die ik voerde. Die gingen dan over bonussen, zelfverrijking en belastingontwijking. Google en Apple, de Rolling Stones en U2, ze ontwijken belasting, doordat zij bedrijfsconstructies hebben opgezet waardoor dat mogelijk is. Deze constructies zijn strikt juridisch genomen niet illegaal. In berichtgeving via de media wordt dat -terecht- benadrukt. Ander voorbeeld: Bank X moet van belastinggeld in de lucht gehouden worden, maar de vertrekkende topman krijgt wel een enorme bonus mee. Die heeft hij contractueel zo vastgelegd, ook daar is niets illegaals aan. Er zijn dan ook mensen die argumenteren dat ze dat gewoon slim hebben gespeeld.

Mijns inziens is dit echter een verkeerde benadering van het probleem.

Dat een vorm van handelen is toegestaan, maakt dat handelen nog niet ethisch.

Het is opvallend dat in de jaren voorafgaand aan de crisis die in 2008 begon, het aantal belastingontwijk-constructies exponentieel is toegenomen. Dat in de tien jaar daarvoor aandelenhandel voor het overgrote deel is overgenomen door geautomatiserde systemen. Dat moedwillig allerlei nieuwe -vaak zeer complexe- financiele producten werden bedacht. Dat, kortom, het bon-ton werd om onbeschaamd winst, en niets dan winst, na te streven. Een veelgehoorde rechtvaardiging is dan: 'Dat is de markt, en zo lang het mag, is het goed.'

Ik ben het daar niet mee eens. Wetgeving is er om excessen te voorkomen, om onrechtvaardig gedrag jegens je medemens tegen te gaan. Het schrijft niet voor wat goed of slecht is, het geeft slechts de grens aan van wat 'we' in menselijk handelen toelaatbaar vinden. Dat is mensenwerk, en wetgeving is dus niet onfeilbaar. Een slimme jurist weet altijd wel een maas in de wet te vinden. De Iers-Nederlandse belastingontwijk-constructies zijn daar een goed voorbeeld van.

Het simpele feit dat je geen wet overtreedt, maakt je nog geen goed mens. En het is niet de wetgeving die moet veranderen, maar jijzelf.

Je bent een goed mens als jouw handelen anderen niet moedwillig benadeelt. Als jouw handelen ook op andere mensen een positieve uitwerking heeft. Een goed produkt is niet een leugen waarvan je mensen door middel van marketing overtuigt dat ze erin moeten trappen. Dat is ordinaire oplichting.

Natuurlijk, een kneiter van een cliché. Maar wat mij opvalt is, dat hebzucht vaak als een onontkoombaar gegeven wordt beschouwd en geaccepteerd, als de ultieme drijfveer, niets aan te doen. En dat diegenen die die hebzucht ten volle weten uit te buiten trots zijn op hun handelen, want het is binnen de wet.

Ik ben een romanticus. In een van de eerste delen van Star Trek (The Next Generation) spreekt Jean-Luc Picard met simpele onnozelaars van een of andere beschaving die niet alleen hebzuchtig is, maar ook een pijnlijk gebrek aan gevoel voor mode heeft. Hij vertelt hen (mijn woorden) dat 'Humanity did away with the quest for material possessions. We aim to better ourselves now.'

Nou ben ik niet zo'n hippie als Gene Roddenberry, die zich omdraait in zijn baan om de aarde als ik hem een hippie noem, maar ik vind dat een mooi, zij het utopisch streven. Daar kunnen we meer van gebruiken.

Mijns inziens moet de drijfveer van een goed kapitalist niet zijn 'mag het?', maar 'heeft iemand anders hier ook wat aan?'

Niks te hard

Wow! Zo kan het dus ook. De Tindersticks gaven vanavond een concert in het Concertgebouw. En het geluid was...hemels.

Bij de meeste popconcerten die ik bezoek, toch enkele tientallen per jaar, is mijn grootste klacht: te hard. En ik ben geen watje. Ik houd vooral van harde muziekstijlen. Progmetal, technische death metal, dat werk. Mijn tweede klacht: het klinkt als een brei. Dat hangt vaak samen met te hard. Mijn derde klacht: het geluid is uit balans; instrumenten zijn onhoorbaar (bas) of juist overheersend (vaak gitaar).

Nu is Tindersticks bepaald geen death metal. Maar mijn klacht over te hard of uit balans geldt vrijwel alle concerten die ik bezoek. Anderhalf jaar geleden was ik bij Bonnie 'Prince' Billy, net als Tindersticks ook semi-akoestisch. Onlangs nog was ik bij The Tragically Hip, eveneens vrij soft. Een puinhoop was het, qua geluid. En die stonden niet in lullige kroegjes, maar in gekende gelegenheden als Tivoli en Paradiso.

Het Concertgebouw staat natuurlijk bekend om zijn wereldvermaarde akoestiek. Klassieke muziek had ik er, onversterkt, al gehoord. Daarom vond ik het extra spannend om er een versterkt popconcert te horen. En het klonk fenomenaal. Ik schiet van weeromstuit even in Caps-Lock modus: FENOMENAAL! Werkelijk ieder instrument was kraakhelder te onderscheiden. Zang, akoestische en elektrische gitaar, bas, drums, viool, cello, hammond-orgel, synthesizers, trompet, saxofoon, diverse xylofoons - het was een adembenemende ervaring om het allemaal perfect uitgebalanceerd te horen. Hooguit overheerste bij momenten de lead-zang wat, maar wat een genot om zonder enige behoefte aan oordoppen te genieten van mooie muziek. Zo kan het dus ook. Niks geklooi met  plakkerige oordoppen om nog iets van de oorverdovende brei te maken, niks piep in mijn oren omdat die oordoppen in mijn andere jas zaten.

Het was prachtig. We want more! Bis!

Volkert

Volkert van der G. mag niet op proefverlof. Vanwege de sociale onrust die het zou veroorzaken. Ik vind dat -laat ik mij inhouden- merkwaardig. Van der G. is een misdadiger, die zijn straf bijna heeft uitgezeten. Ons strafrecht werkt zo, dat je dan op proefverlof mag.

Wanneer je iets doet dat niet mag, dan word je daarvoor gestraft. Deze straf is meestal, dat je enige tijd niet meer mee mag doen in de maatschappij. Hoe lang, dat is aan een rechter om te bepalen.

Het idee is, dat je daardoor tot inkeer komt en het niet meer zal doen. Vaak is dat ook zo, vaak ook niet. Punt is in dit geval, dat het recht zijn beloop heeft gekregen. 18 jaar celstraf - wat in de regel betekent dat je 12 jaar moet zitten. En dat je op proefverlof mag, bijvoorbeeld om dingen te regelen voor als je vrij komt.

Dat werkt zo, omdat het geen zin heeft om iemand weer de maatschappij in te schieten als hij daarin vervolgens helemaal niets heeft, waardoor de kans groot is dat iemand meteen weer tot misdaad vervalt.

Welke onrust is er te verwachten? Dat is simpel: van der G. legde de vermeende Verlosser om. Hij mag nooit meer vrijkomen, ophangen, vierendelen. De kans is levensgroot dat het verongelijkte deel van de bevolking een heksenjacht op deze man zal starten. Het deel van de bevolking dat boos is vooral omdat het daartoe is opgehitst door populistische politici. Degene die Van der G. omlegt zal als een held worden onthaald. Maar diegene is dan ook een moordenaar en dient ook berecht te worden. Dan heb je de poppen pas echt aan het dansen, want een held berechten leidt slechts tot meer onrust. Daar zullen bepaalde partijen garen bij spinnen.

De reden dat Teeven het proefverlof niet toestaat, is mijns inziens louter een politieke. Hij stelt zich ermee als een 'hardliner' op, ten bate van het winnen van stemmen. Of eigenlijk: om stemmenverlies te beperken. Ik vind dat pervers. Politiek en recht behoren, en zo is dat op papier ook geregeld, gescheiden zaken te zijn. Het is de reden dat de meesten van ons in vrijheid leven. Dat wij niet in de gevangenis belanden als we kritiek hebben op die politiek. Ik kan Teeven een incompetente knoeier noemen, zonder voor mijn vrijheid te vrezen. Woonde ik in Rusland, dan zou dat heel anders liggen. Ik ben het oneens met de beslising van Teeven. Het zet, in extremis, de deur open voor staatsterreur.

Volkert van der G. is een misdadiger, en dient als misdadiger behandeld te worden. Niet als een pion in een propagandaspel.

Publieke omroep

De sensatiezucht van Pauw & Witteman stuit me in toenemende mate tegen de borst. Het valt me dikwijls op dat het de gasten zijn die de nuance moeten brengen, op veelal insinuerende vragen van de presentatoren. En dat zijn dan mensen die zijn uitgenodigd om op TV hun verhaal te doen, dus die zijn bepaald niet geselecteerd op nuance. Is het een poging van 'de publieken' om te concurreren tegen de -overwegend- onderbuikjournalistiek van de commerciëlen? Zo ja, waarom? Zeker in het licht van de voorgenomen bezuinigingen op de publieke omroep vind ik dat interessant. Mijns inziens heeft de publieke omroep, in elk geval tegenwoordig, slechts één taak: informatieoverdracht. Achtergronden. Nuance. Zonder reclame.

Voor vermaak, sensatie, aluhoedjes en heksenjachten hebben we de commerciëlen en sociale media (die ik daarmee tekort doe, maar toch). Ik vind dan ook dat puur ter vermaak-programma's als Boer zoekt vrouw en Lingo geen bestaansrecht hebben binnen het publieke omroepbestel. Programma's als Sesamstraat, Het Klokhuis, Tegenlicht, Keuringsdienst van Waarde, Zomergasten en zo meer, die educatief zijn of achtergrondinformatie bieden, wel. Dat zijn relatief dure programma's, omdat er research verricht moet worden, die tijd en dus geld kost. En dat is prima. En ja, dat mag van mijn belastinggeld.

Mijns inziens is het een kwestie van beschaving, dat van belastinggeld betaalde programma's hoogwaardige, relatief onafhankelijke informatie bieden. Sterker, ik zou graag willen dat mijn belastinggeld niet werd gespendeerd aan kolderieke onzinprogramma's. Het bieden van een platform voor hoogwaardige informatie siert een gemeenschap die kennis en ontwikkeling hoog heeft.

Het bestaansrecht daarvan moet een intrinsieke waarde hebben, en niet afhangen van kijkcijfers. In een krantenartikel dat ik onlangs las, las ik dat de publieke omroep in de VS 'slechts' een bereik had van 3% van de bevolking. Nou en?

Het is de keus van kijkers of ze vermaak of informatie willen zien. Daarin onderscheidt zich een ontwikkelde, democratische gemeenschap zich van een door marketing gekaapte onderbuik-mediacratie. Want dat is ook democratie: louter 'vermaak' bieden; het bespelen van de onderbuik en sentiment en emotie, en daarmee op de korte termijn macht veroveren.

Dat een relatief hoog aangeschreven Pauw & Witteman zich in toenemende mate aan sensatiezucht te buiten gaat, vind ik dan ook jammer. Het mag best wat saaier, als dat de informatieve kwaliteit ten goede komt

Ik ben een dromer, en geloof dat je met collectief betaalde, onafhankelijke informatievoorziening een bijdrage kunt leveren aan een maatschappij waarin niet de waan van de dag regeert, maar waarin een gevoel van solidariteit en onderling vertrouwen de boventoon voert. De publieke omroep kan daar bij uitstek een middel toe zijn. Al was het maar omdat 'gemaakt met uw belastinggeld' de kijker meer betrekt dan 'betaald door Sanders Meubelstad'. Hopelijk.

Brood

Bakkers, slagers, groenteboeren en andere ambachten, ze worden allemaal doodvermoord door de AH's en Lidls van deze wereld. En dat is oprecht te betreuren. Vandaar dat ik vandaag nostalgisch gestemd naar een echte bakker toog, van wie ik onlangs een lekker stukje brood had geproefd. Deze was gevestigd in een straat vol lunchrooms, tweedehands-winkeltjes en dure tweedehands-winkeltjes die de naam antiek droegen. In de etalage zaten twee oudere dames biologische thee te nippen en een allervriendelijkst roomblank meisje stond mij opgewekt te woord. Het was al drie uur 's middags dus de keuze was beperkt. En zo hoort het ook; na de schaft is een bakker door zijn brood heen, punt.

Het kostte mij dan ook weinig moeite een keus te maken; ik schafte een volkoren- en een speltbrood aan. Voor diegenen onder u die niet bekend zijn met 'spelt': dat is een supergraan uit de grachtengordel, waar het vredig samenleeft met quinoa en acaibessen. Ecologisch begane molenaars malen er dolfijnvriendelijk scharrelmeel van en daar kun je dan brood mee bakken. Opgetogen door alleen al die vrolijke vorm van mijn broden rekende ik af en ging op weg naar de kaasboer. Ja, vandaag was een goede dag voor ouderwetsche detailhandel.

Mijn broden bungelden vrolijk aan mijn fietsstuur, en ik mijmerde over hoe gezegend ik wel niet was. Totdat zich langzaam een onaangename waarheid aan mij opdrong. 'Betaalde ik daarnet nou echt negen euro en vijfenzeventig cent? Voor twee broden?'

Bijna 10 euro! Voor twee, ik herhaal: twee, -TWEE!- broden. Ik wil met alle liefde wat meer betalen voor echt brood, maar dat vind ik wel wat al te gortig. Ik ben goddomme geen groenlinkse bakfietsmoeder.

Volgende week weer laf fabrieksbaksel, sorry beste bakker. Ik ga nu gauw een sneetje spelt met oude kaas eten. En ik mag hopen dat het een godenmaal zal zijn.

School schaft leerlingen af

Scholengemeenschap De Nieuwe Sluis uit Amsterdam schaft haar leerlingen af. In plaats daarvan investeert zij in verhandelbare educatierechten. De school, die onlangs in handen kwam van ‘private equity’ fonds Cayman & Marshall Capitals, loopt hiermee vooruit op aangekondigde kabinetsplannen. Met de nieuwe aanpak hoopt de school naar eigen zeggen ‘een positieve stimulans te geven aan de economie.’

Educatierechten zijn nieuw in het onderwijs en vergelijkbaar met het globale systeem van emissierechten. Landen die educatierechten verkopen, beloven meer leerlingen op te leiden, landen die educatierechten kopen hoeven minder opleiding te bieden.

In de Troonrede van 2013 kondigde het kabinet een nationaal stimuleringsfonds aan, bedoeld om grote beleggers kansen te bieden op de markt van zorg en onderwijs. Cayman & Marshall Capitals is een van de eerste partijen die in dit gat springt.

‘Chief marketing officer’ Fons de Haag licht toe. “Onderzoek wijst uit dat  de leerling in het onderwijs een belangrijke kostenpost vormt. Daarbij zien we, dat een leerling in het Westen buitenproportioneel duurder is dan een leerling uit Afrika of Zuid-Oost Azië. Door educatierechten aan te kopen, leiden wij nu meer leerlingen op, tegen aanzienlijk lagere kosten. Daarnaast zijn er lokale voordelen, zoals verlaagde CO2-uitstoot en een verbeterde verkeersveiligheid rondom de school.”

Voormalig leerlingen zijn positief. ‘We hebben nu veel meer tijd om GTA 5 te spelen’, aldus een leerling die anoniem wenst te blijven. Reacties uit de politiek laten een meer wisselend beeld zien. ‘Omgekeerde ontwikkelingshulp’, aldus de PVV. D66 is wel enthousiast: ‘we zij blij dat er eindelijk in onderwijs wordt geinvesteerd’. De PvdA, die eerst tegen was, steunt het initiatief. De VVD onthoudt zich van reactie, naar eigen zeggen ‘om verdenking van belangenverstrengeling te vermijden.’

Onderbroekheld

Er bestaat een filmpje van mij van toen ik een jaar of 3-4 was, waarin ik probeer een onderbroek aan te trekken. Mijn neefjes en nichtje, die ik ooit zeer liefhad, rollen steevast huilend van het lachen over de grond als het zelfs maar wordt genoemd. Nu moet ik toegeven, het ziet er niet per sé vloeiend uit. 'Onhandig' en 'klungelig' zijn begrippen die zich met leedvermaak opdringen. Tot op de dag van vandaag is het aantrekken van een onderbroek dan ook een van de grotere uitdagingen waarvoor ik mij dagelijks gesteld zie.

Het is niet anders; ik heb nu eenmaal zo'n goddelijk, woest aantrekkelijk lichaam dat mijn brein bij het geven van motorische bevelen spontaan begint te stotteren.

Inmiddels heb ik het leren accepteren. Dan maar geen zwemdiploma A. Daarvoor moet je armen en benen volgens een strikte choreografie orkestreren, terwijl het mij slechts lukt te spartelen. Maar ik kom wel boven, dus ha! Mijn droom om judokampioen te worden vervloog toen ik na twee jaar slechts uit medelijden een gele slip kreeg. Het meest voelde ik mij thuis als tafeltennisser, de ultieme nerd-sport. Daar kon ik ook geen ene reet van, maar ik leerde het besmuikt gegiechel in de zaal te negeren en heb het jaren met plezier gedaan.

Ik moest daaraan denken toen ik op YouTube muziekfilmpjes zat te bekijken. Via een fijn liedje van Dream Theater belandde ik bij een filmpje van wijlen Shawn Lane, van wie ik nog nooit had gehoord. Deze omissie is bij deze rechtgezet. Ik heb in mijn leven wel eens een gitaar in mijn handen gehad, maar het zal u na bovenstaande ontboezemingen niet verrassen dat u mij niet als gitaarheld kent. Shawn Lane was zeer beslist wel een gitaarheld, en gewoon een held. Wie de moeite nam om het filmpje te bekijken, kan constateren dat hij niet zo'n lekker ding was als ik. Hij is in 2003 al op 40-jarige leeftijd overleden, na een leven vol lichamelijk ongemak en daarmee samenhangend medicijngebruik.

Ik raad u aan om meer van deze onbekende meester op te zoeken. De kwaliteit op YouTube is meestal belabberd, maar er zitten parels tussen. Dit filmpje geeft een ontroerend inkijkje in het brein van een bescheiden man iemand die 'per ongeluk' ergens heel goed in is.

Waar ik zelf goed in ben, daar ben ik nog altijd niet achter. Misschien is onderbroekenlol wat voor me?

Dochter

De dochter van de buurman was een fris, niet onknap meisje van een jaar of vijfentwintig. Daar kwam ik achter toen ze, daags na zijn plotselinge overlijden, duidelijk opgelaten bij me aan de deur kwam. Heel dik was ik nooit met de buurman geweest. We groetten elkaar op weg naar het werk en zagen elkaar weleens op verjaardagen. Een degelijke, wat saaie man. Veel meer dan dat hij gymleraar was op een basisschool wist ik eigenlijk niet van hem. En dat hij graag in bad poepte.

Daarover vertelde hij me tijdens een buurtbarbecue, waarbij veel drank vloeide. Hij had een heel ritueel. Eens per maand maakte hij zijn bad schoon, en vulde het dan weer. Op de eerste dag van zo'n 'cyclus', zoals hij het noemde, voelde hij zich naakt, als een embryo. Door zich dag na dag te ontlasten in hetzelfde water kwam hij in contact met zichzelf, het leven en sterfelijkheid, totdat een nieuwe cyclus aanbrak van wedergeboorte.

Ook praktische aspecten kwamen aan bod. Zo vertelde hij, dat hij daarom een douche in zijn keuken had, en dat hij in de winter een dompelaar gebruikte, om de ergste kou weg te nemen.

Na deze ontboezeming had onze relatie zich beperkt tot een besmuikt knikken van mijn kant, terwijl zijn zwaaien juist jovialer leek. En nu was hij dood. 'Natuurlijk mag je een plopper lenen', zei ik tegen het meisje, 'mijn gootsteen loopt ook slecht door.' Ze glimlachte opgelucht.

Boycot

Er is veel ophef over de Russische anti-homo wetgeving en de aankomende Olympische Spelen. Er gaan stemmen op om de Winterspelen in het Russische Sotchi te boycotten. Daarop is het wel een en ander af te dingen.

Laat ik beginnen met te stellen dat ik sympathie kan opbrengen voor dit initiatief. De Russische wetgeving is mijns inziens bezopen.

Het IOC zegt, dat het geen politieke organisatie is, en daarom geen standpunt inneemt - behoudens wat gratuite gemeenplaatsen over mensenrechten. Ik denk dat dat goed is. Sport en politiek zijn verschillende zaken. Het IOC is een grote, belangrijke organisatie, die ten diepste corrupt is. Dat is dit soort grote organisaties nu eenmaal eigen. IOC, FIFA, IAAF en zo nog een trits, die leven echt niet alleen van sponsorgeld. Dat is in het verleden al meermaals aangetoond, en niemand lijkt zich er al te druk over te maken. Zou het IOC zich openlijk inlaten met politiek, dan zou het zijn huid niet elke vier jaar kunnen verkopen aan de hoogste bieder. De Spelen van 2008 waren in China, ook niet het meest frisse land in onze, of moet ik zeggen: mijn westerse ogen. Ik bedoel maar.

Eén van de dingen die mij persoonlijk geinig leken, zou zijn om alle medaillewinnaars met een regenboogvlag te laten zwaaien. Daar kleven helaas enkele bezwaren aan. Eén ervan is dat de IOC het verbiedt. Want niet alleen nemen ze geen politiek standpunt in, ze staan het uiten ervan door deelnemers ook niet toe. Dat is wel begrijpelijk; als ik een feest organiseer dat wordt betaald door een ander, en mijn feestgangers maken hem belachelijk, dan sla ik een modderfiguur. Niettemin zou het een kleine moeite zijn voor het IOC om zich te distantiëren van politieke uitingen van individuele deelnemers. Da's natuurlijk ook problematisch, ik zie het voor me: de Iranese delegatie die oproept tot vernietiging van Israel, de Somaliërs met een pleidooi voor vrouwenbesnijdenis, dat soort dingen. Je wilt niet dat een mondiaal feestje gekaapt wordt door lokale belangen.

Toch denk ik dat breedgedragen burgerlijke ongehoorzaamheid een uitkomst kan bieden. In dat 'breedgedragen' zit het tweede bewaar aan mijn idee - minstens de helft van de deelnemende landen is zelf anti-homo.

Mooi kut. Of pik. Of kut-die-ooit- nu ja, u begrijpt Het roept een interessante vraag op. 'Wij', dat wil zeggen het deel van de wereld waarin homorechten momenteel enorm hip zijn, vinden dat anti-homo wetten niet kunnen[1]. Maar dat is niet iedereen het met 'ons' eens. Waar ligt de grens tussen verontwaardiging over onrecht en het opleggen van jouw waarden aan anderen? In dit geval is het een 'no-brainer'. Maar is dat niet tegelijkertijd paternaliserend[2]? Mogen andere regimes of landen of volken geen andere opvattingen huldigen over zaken waarover wij anders denken? Maakt diversiteit in opvattingen ons niet wat ons mens maakt? Wie geeft ons het recht anderen terecht te wijzen? Een belachelijk grote vraag, die ik niet eens ga proberen te beantwoorden.

Ikzelf vind, dat je te allen tijde zonder gevaar voor eigen leven, voor je gedachten en principes zou moet kunnen uitkomen. Dat is een contradictio-in-terminis, want dat gaat natuurlijk niet op voor principes waarbij de ander per definitie dood moet als hij of zij niet diezelfde principes huldigt, en bovendien, geen enkele stroming kreeg ooit invloed voordat een significant aantal tegenstanders een kopje kleiner werd gemaakt[3]. Voordat dit uitmondt in een discussie over vrijheid van -laten we zeggen- godsdienst, laat ik mij beperken tot hoe ik denk dat 'we' met de situatie van de Winterspelen zouden moeten omgaan.

Ik geloof niet in een boycot. En ik ben een idealist. Dus ik roep al onze Nederlandse deelnemers, en alle deelnemers uit andere landen, die ook vinden dat LGBT niet gediscrimineerd zouden moeten worden, op, om toch lekker met die regenboogvlag te zwaaien, een ludieke badge op te spelden - er alles aan te doen om te laten blijken dat je het er niet mee eens bent. Laat je mening vooral blijken! Fuck het IOC en zijn richtlijnen! En natuurlijk alleen als je uit een land komt waarin je niet om die reden gestenigd wordt! Het IOC zal jullie niet schorsen als jullie het maar met voldoende mensen doen. Dat hoeven er niet eens zoveel te zijn, laten we zeggen Nederlanders en Duitsers. Alleen al de publiciteit weegt op tegen de anonimiteit van een boycot.

Of het zal helpen? Nee, maar dat deden de boycots in '80 en '84 ook niet. En wie herinnert zich niet de 'black power salute' van de Spelen van 1968?

1. Ik denk dat homorechten nu vooral worden gehuldigd om 'de burger' de illusie te geven dat zijn vrijheid groeiende is; terwijl de wereld allengs verder wegzakt in globale plutocratie
2. Of maternaliserend, voor alle lesbo's onder ons
3. Twee Godwins in één stukje, dan moet het wel gewichtig zijn!

Topbestuurder ontslagen om geweigerde bonus

Zorgkoepel De Ruif in Soest heeft zijn directeur Guido Klerjé ontslagen na een conflict over diens bonus. De topbestuurder weigerde tijdens tussentijdse contractbesprekingen akkoord te gaan met een forse verhoging. Klerjé, die bekend staat als excentriek maar gedreven, reageerde verrast. 'Noem me een vernieuwer, maar ik had plezier in mijn werk. Het salaris was ook buitengewoon riant. Ik heb dat geld gewoon niet nodig.'

De Ruif, dat onlangs een doorstart maakte, reageert teleurgesteld. 'Guido was een geweldig bestuurder. Hij heeft er vrijwel eigenhandig voor gezorgd, dat we nu weer een gezond bedrijf zijn. Zelfs op de werkvloer kon men met hem door één deur, een unicum in de zorg.' Zij geven ontwikkelingen in de markt aan als reden voor het ontslag. 'Zo'n weigering is een slecht signaal. Zonder riante bonussen laadt je de verdenking van idealisme op je. Het schaadt het vertrouwen van de aandeelhouders en uiteindelijk onze concurrentiepositie.'

Naar verluidt ging Klerjé evenmin akkoord met het schenken van zijn bonus aan een goed doel. 'Of ik nu dat geld krijg of de directeur van Plan of Unicef - dat is lood om oud ijzer. Liever zou ik van het geld de gebouwen hebben opgeknapt.' De zorginstelling wees dit idee van de hand. 'Onze vastgoedportefeuille heeft ons bijna de kop gekost. Het zou niet verstandig zijn die fout nog een keer te maken.'

De Nederlandse Vereniging van Bestuurders in de Zorg (NVZD) is tevreden over het ontslag. Zij geven aan Klerjé 'een competente man' te vinden, maar als bestuurder ongeschikt. De NVDZ stelt dat bonus en prestatie los van elkaar moeten worden gezien. 'Wanneer je deze zou koppelen, zijn er ook allerlei kostbare controlemechanismen nodig. Deze gaan ten koste van de winst. Bovendien, de zorg is al complex genoeg.'

Oh, God!

Mensen in Tunesië de straat op om het aftreden te eisen van de 'gematigd islamitische regering'? Ik vind dat ironisch. 'Gematigd' betekent vooral dat je als demonstrant niet meteen wordt afgeschoten. Wat best een pré is in islamistische of door andere goden ingegeven dictaturen. In Rusland doet Poetin het voor minder, zo zegt hij althans, onze welgevormde orthodoxe Nagini die niet uit de kast durft.

Hoe dan ook, er zijn er niet zoveel meer van: door godsdienst gedreven groepen malloten die hun volk over de kling jagen. Wat dat betreft hebben alleen nog radicale moslims en het Vaticaan een serieuze rol in deze wereld.

Goddank (ha!) neemt vrijwel niemand de paus nog serieus, maar moslims is een ander verhaal. Die leggen de Koran, toch al een splatter-horror boek vergeleken bij het sinistere sprookje dat deel één is (jazeker, ik bedoel de bijbel), uit als een rechtvaardiging om iedereen een kopje kleiner te maken die niet gelooft in dezelfde fata morgana. In minstens vier of vijf varianten. Lekker dan!

In plaats van 'drones' te sturen die min of meer 'at random' wat kopstukken en nog veel meer burgers kapotschieten, zullen 'we' niet wat geschiedenisboeken/DVD's/URLs laten neerdalen zodat men zich al neven- en nichtenneukend rekenschap kan geven van al het heerlijks dat de strijd tussen christelijke stromingen ons bracht, zeg van 1000AD tot 1900AD? Zoals een paar honderd miljoen doden? En wat dat de burger opleverde? Van onbelangrijk naar invloedrijk: onderdrukking, slavernij, vierendeling, onthoofding, brandstapel, bestwel stress en hoofdbrekens en je leven niet zeker? Hoe al die christelijke wijsheid 'ons' honderden jaren tegenhield om enige vooruitgang te boeken? Hoe 'jullie', tot het plagiëren van dat vermaledijde sprookjesboek dat bijbel heet, voorloper waren als het ging om wetenschappelijke inzichten en handige uitvindingen?

Waar ik leef is vrijheid van godsdienst een belangrijk grondrecht. Het betekent dat het je vrij staat om in alle sprookjes te geloven die je hoort. Dat je daar niet om vervolgd wordt. Dat je grondwettelijk het recht hebt op waanideeën. Wanneer die waanideeën botsen met datzelfde recht, dan heb JIJ een probleem. Niet ik. De enige remedie is je helemaal kapotneuken en zoveel stemmen baren dat je 'ons' weg kunt stemmen. En dan nog zal ik me verzetten, ongeacht de naam en versie van jouw god. Jouw god is ook de duivel, want jouw god schiep immers alles. Toch? Of was er een god vóór god? Hee, wacht, da's ook raar, hoe kan dat..?

Zorgbrief

Onlangs ontvingen wij een officieel uitziend schrijven in de bus. Het bleek afkomstig van een bedrijf dat zich 'Fysius' noemt. Ik las het vluchtig en haakte na de eerste twee zinnen af. Reclame...

Terwijl ik hem weglegde viel mijn oog op een paar andere kenmerken. En las de brief nogmaals, nu aandachtiger. Had ik me toch bijna een parel van kolder weggegooid!

Dit stuk zal gaan over marketing en het grijze gebied tussen oplichting en zorg. Mijn voornaamste punt zal zijn, dat marktwerking in de zorg leidt tot het ontvangen van dit soort brieven. Hij bevat geen spelfouten. De oplichterij ligt er niet dik bovenop. Maar het is een vorm van marketing waar ik van gruw. De brief werd opgesteld door iemand die wel degelijk enige kaas van marketing gegeten heeft. Gelukkig ook weer niet zoveel, dat een oplettend lezer er niet doorheen prikt. Ik heb ook de website bekeken van deze organisatie. Die is veel subtieler -qua marketing- dan deze brief. En gezien het feit dat ze diverse vestigingen in het hele land hebben, wordt de indruk gewekt dat ze reden van bestaan hebben. Daar kan ik geen goed oordeel over vellen. Wel kan ik hun marketing op de korrel nemen en daarbij vragen stellen.

Ten aanval! Allereerst hier de volledige brief. Daarna zal ik hem stukje voor stukje doornemen.

Complete brief - klik voor vergroting

Laten we beginnen met de naam van de afzender. Deze vinden we in het logo rechtsbovenin:

Fysius, dus. Het heeft 'fys' in zich, dus het zal wel iets met 'fysiek' te maken hebben. En er staat 'ius' achter. Dat klinkt reuze geleerd, toch? Het geleerde wordt nog eens benadrukt door het woord 'rugexperts' eronder.

Dan de datum:

Dat lijkt me duidelijk. Deze brief werd geschreven in het voorjaar van 2013. Mogelijk op 1 januari, mogelijk op 31 maart. Mogelijk op een datum daartussen. Dat geeft al te denken. Het is net alsof de briefschrijver ons wil zeggen, dat de datum niet uitmaakt. Maar hij neemt wel de moeite om het te vermelden. Inclusief de plaats. Dat heeft een reden, die we zo zullen zien. Feit is, dat als ik een brief krijg gedateerd 'voorjaar 2013', ik dit als een nieuwsbrief beschouw, waarop ik mij nooit inschreef. Spam, dus. Maar we lezen verder:

Want waar gaat deze brief over? Wat wil hij mij vertellen? Dat staat in de eerste regel:

Dansje! Fysius Rugexperts (wie?) zitten nu ook in Den Haag! Zie hier de marketeer aan het werk. De marketeer die weet wat de belangrijkste boodschap is van zijn mededeling. Dat Fysius een vestiging in Den Haag heeft. Hoera!
Ik heb er een probleem mee. Dat probleem is, dat ik als nietsvermoedende ontvanger van een vage brief geen idee heb wie of wat 'Fysius' is. Ja, rugexperts. De marketeer denkt, dat ik door deze mededeling zo  nieuwsgierig gemaakt zou moeten zijn, dat ik de moeite neem om ook de volgende alinea te lezen. Die gaat alsvolgt:

Daar maakt de marketeer vind ik een fout. Hij (of zij) wisselt iets om. De vraag of ik rugklachten heb (maar er is een oplossing!), had ik graag gezien voordat ik las dat Fysius nu ook in Den Haag zit. Ik had de brief al bijna weggepleurd voordat ik daar was aanbeland. 'Er zit een Fysius in Den Haag? Lekker boeie, doei!'

Het is niet eens zo'n slechte alinea, vanuit marketeers-perspectief. Je schets een probleem, en belooft een oplossing. Zoiets kan werken. Maar hier werkt het niet, omdat het in de stijl is van die helderziende die uw probleem zal oplossen. 'Voelt u zich depressief? Professor Abacadabra lost het op!' En het is ook nog gratis! Je krijgt een gratis rugadvies! What the hell is een 'rugadvies'? En ook nog een rugscan met uitgebreide rapportage. Man, had ik dat geweten!

Op dat punt aanbeland, gaat mijn spam-alarm af, en begint mijn kwakzalver-detector zachtjes te zoemen.

Onze marketeer probeert echter zijn vege huid te redden, en weet nog net boven de vouw iets te zeggen dat redelijk klinkt:

Daar lijkt weinig mis mee. Behalve dat de nadruk ligt op dat er al vele mensen mee zijn geholpen. Als dat wordt benadrukt, hoed u dan! En let ook eens op die andere 'subtiele' hints die je moeten lokken. De toevoeging 'bij u in de buurt'. En 'al jarenlang [..] klachten.' Het is reclamepraat pur-sang.

En dan zijn we dus pas bij de vouw hè? Want onze marketeer is er wel een van de oude stempel. Je hebt onder en boven de vouw. Voor mensen die niet weten wat dat betekent, vroeger werd spam op een papiertje uitgeprint, en doormidden gevouwen. Het was belangrijk om de belangrijkste inhoud van een bericht al boven de vouw duidelijk te maken. Vooruit, dit principe is niet aan spam voorbehouden, het geldt voor veel geprinte en gevouwen media.

We komen nu echter aan bij het kenmerk dat mij het meest opviel van deze brief. Namelijk kop van de rest van de brief. Die schuingedrukte tekst precies boven de vouw:

Dat was het typografisch element dat mij ertoe bracht om de brief niet meteen weg te mikken. Schuingedrukt, buiten de kantlijn stekend, als grafisch element staat daar 'Waarom Fysius?' Niet alleen is het plaatje schuin, maar de tekst erin is ook nog eens schuingedrukt, maar dan de andere kant op, zodat die weer rechter lijkt dan het plaatje eromheen suggereert! Het is zo 'over the top' dat het mijn aandacht trok, en tegelijkertijd leidt het volstrekt af van het doel. Namelijk om je ertoe te brengen om ook onder de vouw te lezen. Ik heb de vouw op mijn scan daarom bewust laten staan. Het is Too much!

Maar wij lezen onverdroten voort. Onder de vouw lezen we meer in detail wat Fysius voor je betekent:

Afgezien van het overbodige gebruik van bijvoeglijke naamwoorden als 'nauwkeurig' en 'persoonlijk' en zelfs misleidend gebruik ervan in de vorm van 'blijvend', is er weinig op deze alinea af te dingen. Waar mijn marketing-alarm echter meteen op aanslaat is die OriGENE-therapie. Niet alleen is dat een 'we lichten je op waar je bij staat'-naam, ook weet je nu meteen dat de schimmige organisatie die het ongetwijfeld fantastische produkt OriGENE verkoopt een sterke hand heeft in het marketing-concept Fysius. Op het moment dat ik zo'n zin lees, valt elke (schijn van?) legitimiteit weg, die Fysius heeft proberen te wekken in eerdere alineas.

Het wordt niet beter bij de volgende alinea:

Die is namelijk inhoudsloos. Er wordt valselijk gesuggereerd dat je je tot Fysius kunt vervoegen zonder dat je een vette rekening krijgt. Wat er feitelijk staat is dat je goed moet uitzoeken bij je verzekeraar óf en hoe vaak je (para-)medische behandelingen vergoed kunt krijgen, alvorens je iets door Fysius laat doen. Wat me sowieso kwalijk lijkt; je vervoegen bij een of andere heler, op eigen houtje. Als huisartsen ergens goed voor zijn, behalve je voldoende rust en goed eten voorschrijven, is het om je door te verwijzen naar een specialist als huis-tuin-en-keuken-middelen niet helpen.

Oh, en de volgende alinea is vetgedrukt. Die is vast belangrijk:

Daarin wordt het gratis van boven de vouw ingeperkt. Kleine lettertjes: alleen de eerste 500 aanmeldingen. Zucht.

Enfin, we zijn er nu bijna. We worden nog gegroet en zien in de rechterbenedenhoek, pal voor het geniepige logo waar ik zo op terug kom, nog deze kneiter van een slogan staan:

Terug naar een gezonde rug. Dat rijmt. Daar heeft een marketingbureau vast veel geld voor gekregen. Misschien ligt het aan mij, maar ik denk 'FAIL!'

Tot slot komt nog even, weggemoffeld in de rechterbenedenhoek, dat vermaledijde OriGENE weer terug:

Bij OriGENE denk ik aan Regulamine voor de stoelgang. Fluimicil voor je hoest. De honderd-en-een namen voor fictieve 'werkzame complexen' van cosmetica.

Wat moet ik hier nou van denken? Een 'kliniek' die op eigen houtje adverteert. Dat is per definitie verdacht. Er zijn er meer, rugklinieken. Sterker, er zijn er een hele berg, met leuke exotische namen. Wat te denken van DorSano, ongetwijfeld een concurrent?

Zoals ik het zie, is dit wat je gaat krijgen als je gezondheidszorg privatiseert. 'Klinieken' gaan 'klanten' werven. Deze blogpost is daar een voorbeeld van. Ze maken deals met farmaceuten en verzekeraars, en die verzekeraars spelen die klinieken weer tegen elkaar uit. Het onderscheid tussen klacht en vermeende klacht verdwijnt - leidend wordt of het geld oplevert voor de kliniek en de verzekeraar. Legitieme ziekenhuizen, of andere instanties die daadwerkelijk zorg verlenen, verdwijnen als ze onvoldoende aan marketing doen. Gezondheid wordt een te verhandelen goed, ongeacht de daadwerkelijke gezondheid. Dat is een discussie die veel te breed is om hier in een paar zinnen af te doen. Ik hoop met de analyse van deze brief een inkijkje te hebben kunnen geven in hoe naar mijn mening marketing en marktwerking zorg corrumpeert.

No cure, no pay, no way

De VVD wil 'no cure, no pay' invoeren voor advocaten. De PvdA gaat er schoorvoetend in mee. Ze houden daarbij allerlei slagen om de arm. Zo willen ze er eerst mee experimenteren, ook claimen ze geen 'Amerikaanse toestanden' te willen. Dat willen ze waarschijnlijk stiekem wel, maar ze weten dat dat marketing-technisch gevoelig ligt. Ook willen ze het alleen voor civiel-rechtelijke zaken, niet in strafrechtelijke. Dus niet bij moordzaken, wel bij scheidingen, conflicten over arbeid en geld, dat soort dingen.

De reden die de partijen aanvoeren, is dat zij de drempel om naar de rechter te stappen willen verlagen. Dat vind ik een opmerkelijk argument. Ruim een jaar geleden hebben diezelfde partijen het griffierecht verhoogd. En niet een klein beetje; het laagste tarief ging omhoog van 106 euro in 2011 naar 274 euro in 2013! De reden daarvoor destijds was te voorkomen dat teveel mensen de gang naar de rechtszaal maken. Snapt u het nog?

Het daadwerkelijke argument is mij nog niet duidelijk. Maar dat het niets te maken heeft met toegankelijkheid van rechtspraak moge uit bovenstaand duidelijk zijn.

'No cure, no pay' lijkt mij geen goed principe om te hanteren binnen een rechtssysteem. Zo zijn er allereerst praktische bezwaren: wat is de 'cure' bij bijvoorbeeld een echtscheidingszaak? Het enige rechtsgebied waarbij de 'cure' duidelijk is, is die van letselschade. Niet voor niets is juist die tak van 'sport' in de Verenigde Staten tot perverse proporties geëxplodeerd. Het leidt ertoe dat mensen en bedrijven zich tot in het absurde indekken met allerlei voorwaarden en 'disclaimers'. Het leidt ertoe, dat wantrouwen leidend wordt bij transacties. Een maatschappij en economie die op wantrouwen is gebaseerd, is mijns inziens contra-productief.

Mijn belangrijkste bezwaar tegen een 'no cure, no pay' systeem is echter, dat het een ongewenste laag van rechtspraak introduceert. Voordat een zaak in zo'n systeem daadwerkelijk voor de rechter komt, oordeelt immers eerst een advocaat of de zaak voor hem kansrijk (beter gezegd: winstgevend) genoeg is. Dat is rechtspraak die wordt toegepast door belanghebbenden, die dus per definitie partijdig is. Er onstaat, samengevat, een laag van 'pre-rechtspraak' door mensen die daartoe niet bevoegd zijn en die bovendien eigenbelang hebben. Dat druist lijnrecht in tegen wat rechtspraak zou moeten zijn: eerlijk en onpartijdig. Men kan tegenwerpen dat de beslissing om in zee te gaan met een advocaat die op 'no cure, no pay'-basis werkt een vrije keuze is. Dat lijkt op het eerste gezicht een valide argument, maar gaat voorbij aan het feit dat een 'no cure, no pay' systeem fundamenteel oneerlijk is.

Tot slot is er nog dit: een rechter is er om recht te spreken. Omdat er vermeend onrecht is aangedaan. Wanneer je een financiele prikkel introduceert, ondergraaf je dit principe. Advocaten zullen gaan procederen om het procederen. Ze zullen actief op zoek gaan naar 'onrecht', zelf 'onrecht' creeren, en daarmee de boer op gaan, simpelweg omdat er geld mee te verdienen valt. Dat zal uiteindelijk leiden tot een cynische, exploderende rechtsmarkt, die alleen door zichzelf in stand kan worden gehouden - door nog meer schadevergoedingen binnen te harken. Met rechtspraak zoals deze ooit bedoeld was heeft dat niets meer te maken.

'No cure, no pay' is in ons huidige rechtssysteem niet toegestaan. Als het aan mij ligt houden we dat zo.

Kinderpulp

De man achter Studio 100, het Vlaamse mega-kinderimperium van onder andere Kabouter Plop en K3, werd vandaag geinterviewd in de Volkskrant. Hij heet Gert Verhulst; oudere lezers herinneren hem zich wellicht van het TV-programma 'Samson en Gert'. Daarin speelde hij Gert.

Ik moet het gehele interview nog lezen, maar in de flard die ik al wel las stond iets dat ik opvallend vond. Hij zei, dat zijn hersenen altijd sneller werken dan de mensen om hem heen. Op de vraag waneer hij voor het laatst verrast werd, antwoordde hij dat hij zich dat niet kon herinneren.

Ik vond dat interessant, omdat mij het vermogen verrast te worden juist bij uitstek een eigenschap lijkt die past bij het maken van kinderprogramma's. Eerlijk gezegd vond ik het maar een beetje een cynisch antwoord. Wie niet verrast wordt, is naar mijn idee eenvoudigweg niet nieuwsgierig genoeg.

Dat Gert een slimme man is, staat buiten kijf. Studio 100 is een ongekend groot en sterk bedrijf. Je kunt K3 en Kabouter plop weinig verheffend vinden, je kunt er tegelijkertijd niet omheen dat kinderen er geen genoeg van krijgen.

Wat ik jammer aan vind, is dat deze programma's niet uitdagen. Er worden geen vragen gesteld. Een kind leert er niets van. Het is hersenloos vermaak. Pizza die achteloos naar binnen wordt geschoven. Als kinderen er al iets van leren, dan is het consumeren.

In die zin is het een prachtige spiegel van de consumptiemaatschappij. Ouders tellen grof geld neer om hun kinderen bezig te houden met domme pulp. Want de kinderen vragen erom, en hun vriendjes en vriendinnetjes krijgen het ook.

Het geeft ook niet. Je hoeft je kind heus niet elke dag broccoli te voeren. Niks mis met pizza op zijn tijd. Wel ben ik van mening dat het goed is om een kind uit te dagen. Te stimuleren. Ga maar lekker in de blupsie spelen, kikkervisjes vangen. Klim eens in een boom. Val eens een gat in je knie. Stel kinderen vragen. Kijk ook eens naar Sesamstraat. Of, beter nog, Het Klokhuis. (Het Klokhuis is naar mijn mening een van de allerbeste programma's ooit, ik kijk er zelfs nu al allang geen kind meer ben nog steeds graag naar.) Een kind dat Kabouter Plop kijkt leert niets, behalve een spraakgebrek. En de kern van kind-zijn, is dat je leert. Sterker, de kern van mens-zijn, is dat je leert. Blijf nieuwsgierig. Het leven is op zijn mooist als je je erover blijft verbazen.

Van Gert Verhulst zal het waarschijnlijk niet komen. Die wordt niet meer verrast. Arme Gert.

Nee?!

Genesis, wat er echt gebeurde...

Doorgestoken kaart

In een poging ‘matchfixing’ tegen te gaan lanceert de KNVB een nieuw wapen: de doorgestoken kaart. Met ingang van het komend seizoen zullen scheidsrechters niet twee, maar drie kaarten in de borstzak hebben.

Er is nog veel onduidelijk over de doorgestoken kaart, maar er circuleren inmiddels vele hardnekkige geruchten. Zeker lijkt, dat bij een doorgestoken kaart beide ploegen een willekeurig aantal punten in meerdering of mindering wordt gebracht. De formule hiervoor is strikt geheim, maar de BMI van de langste doelman, de ascendant van de oudste clubvoorzitter alsmede de afstand in zeemijlen tot het ouderlijk huis van de donkerste spits zullen vrijwel zeker meewegen.

Onduidelijk is ook nog wanneer de kaart precies getrokken zal worden. Het ligt voor de hand aan te nemen dat dit zal zijn bij al te sportief gedrag van spelers, zoals het uitblijven van schwalbes. Ook afwijkend gedrag van trainers kan een doorgestoken kaart tot gevolg hebben. Wanneer een trainer in plaats van ‘blinde graflul’ ineens ‘sambal bij, rare poepchinees?’ roept, kan dit aanleiding zijn voor sancties.

Anonieme bronnen binnen Chinese goksyndicaten reageren verrast en verheugd. “Eenvoudigweg kopen van een wedstrijd wordt moeilijker. Hierdoor heeft ook de gewone man weer een kans. En de competitieuitslag wordt weer een loterij. Dat spreekt de meeste van onze deelnemers erg aan.” Wel wordt gevreesd voor hogere ‘roaming’ kosten.

De KNVB heeft officieel nog geen mededelingen gedaan. Een goedgemutste woordvoerder laat weten dat ‘men de kat niet op nummer 56 wil binden’.

DigiD

"Linda Voortman van GroenLinks vindt dat het imago van DigiD naar de haaien is.", zo viel op te tekenen uit berichtgeving.

En waarom dan wel? Omdat DigiD even offline was nadat een security-lek was ontdekt. Security-lek! Klinkt ernstig. En liefst uren offline. Gompie. Jeetje. Schande! Kamervragen!

Nu ben ik de laatste om hoog op te geven over ICT bij het Rijk. Maar mevrouw Voortman is een schoolvoorbeeld van politici en klepels en populisme. Meewaaien op elke media-hype en daarmee diezelfde hype voeden. En mevrouw Voortman bevuilt haar eigen nest, want DigiD is een overheidsdienst, diezelfde overheid die haar jaarlijks bijna een ton toestopt, maar van haar niet kan eisen dat ze er iets zinnigs voor terugdoet.

Wie een heel klein beetje verstand heeft van ICT en de berichtgeving niet alleen via koppen uit de Telegraaf heeft gevolgd, die weet dat de soep lang niet zo heet wordt gegeten. Sterker nog, dat DigiD naar mijn mening te prijzen is.

Want wat was nou het schokkende geval? Een aantal dagen voordat DigiD voor onderhoud off-line ging, is een veiligheidslek gevonden in Ruby on Rails (RoR). Ruby wat? Dat zegt niemand iets, natuurlijk. RoR is de technologie waarmee de DigiD dienst is gebouwd. Vergelijk het met uw eigen computer, of telefoon. Op uw computer staat bijvoorbeeld Windows, op uw telefoon staat bijvoorbeeld Android. En op uw computer en telefoon kunt u applicaties installeren, nietwaar? Voor sommige van die applicaties is het nodig dat u beschikt over bepaalde hulpprogramma's. Zoals bijvoorbeeld Flash, of Java, of .NET. RoR kunt u wel vergelijken met zo'n hulpprogramma, maar dan op de website van DigiD, niet op uw computer.

RoR is dus een applicatie, met een duur woord een 'ontwikkelplatform'. En dat platform bleek lek. Niets bijzonders. Er worden zo vaak fouten  gevonden in software. Hoe vaak heeft u -al dan niet bewust- uw Windows al wel niet ge-updated? Een notoire lekkenkampioen is Java, de populairste ontwikkelomgeving die er bestaat. Miljarden apparaten op deze planeet draaien applicaties ontwikkeld in Java.

Tot zover de technische details. Ik maak het nog wat simpeler: stel dat een computersysteem een auto is. Dus uw computer is een auto, uw telefoon is een auto, DigiD is een auto. En de fabrikant van uw auto laat u weten dat er een probleem is met een motoronderdeel van die auto. Wat doet u dan?

De meesten van ons, particulier of bedrijf, doen niets. Die zeggen 'hij rijdt nog, dus zo'n vaart zal het niet lopen.' Om achteraf met de gebakken peren te zitten. Maar een verstandig mens zet de auto stil en vervangt het kapotte onderdeel.

Dat is wat men bij DigiD heeft gedaan. Ze zijn gestopt en hebben een motoronderdeel vervangen. In de tussentijd konden ze niet doorrijden -  de DigiD site was dus even niet te bereiken.

Wat mevrouw Voortman beweert slaat dus nergens op. DigiD trof hier geen schuld; het vermeende 'beveiligingsprobleem' lag namelijk niet aan hen. En ze hebben relatief snel en adequaat gehandeld om het probleem te verhelpen. Dat ze daarvoor even offline moesten, dat is niet meer dan logisch; sterker, het is een verstandig besluit. Want als de een of andere gek in de tussentijd met succes misbruik van de DigiD dienst zou hebben gemaakt, dan waren de rapen pas echt gaar geweest.

Ik roep mevrouw Voortman dan ook met klem op om niet zulke populistische larie de wereld in te helpen. Alvast bedankt.

PowerShell

-nerd-alert!-

Ah, keuzes. Voor een klant werd ik gevraagd een import te doen vanuit een CSV bestand naar de database-applicatie waarin ben gespecialiseerd, Commence.

Dat begon heel simpel, maar werd al snel akelig complex. Commence, zo moet u weten, is niet erg gangbaar.  Een van de redenen daarvoor is dat het niet ODBC-compliant is. Que? Het is niet standaard. Je kunt er niet, zoals met MySQL, of MS SQL Server, of MS Access een 'verbinding' mee maken en leuke dingen met queries doen. Het heeft zelfs geen fatsoenlijke importfunctie. Commence Is Gewoon Bestwel Raar. Het is ook geweldig, maar niet als je het wilt koppelen aan een ander systeem.

Wel heeft het een API. Que? Een API is een manier om via het ene programma met het andere programma te praten. Zei ik dat Commence raar was? Nee, dan heb je de API niet bestudeerd! Klopt, hè? Gelukkig kan ik er na 14 jaar mee lezen en schrijven (ha, een kostelijke nerdwoordspeling). Die vaardigheid deel ik met een man of 5 hooguit in Nederland. Het is heerlijk om hyperspecialist te zijn in een applicatie die bijna niemand kent. Pft.

Nu goed, een ingewikkelde import dus. Klant levert een nogal complex CSV bestand aan. Aan mij de taak om de gegevens ervan in een aantal tabellen te frommelen, en deze ook nog een beetje kloppend aan elkaar te knopen. Oh wacht, de klant levert het niet aan. Ik moet het zelf gaan ophalen van een internet locatie. 'Is er een fijne webservice via REST of SOAP of zo?' zult u vragen. Neen, die is er niet. CSV het is, en die CSV moet via het antieke maar fijne FTP worden opgehaald. Daar heb je gelukkig programmaatjes voor, maar ik bouw liever niet nog een extra stap in, dus het liefst haal ik het bestand zelf even op.

Tot zover de inleiding.

Ik moet dus 2 dingen oplossen:

1. CSV bestand ophalen
2. CSV bestand verwerken

Ik kan deze uitdaging op een heleboel manieren aanvliegen. Zei ik 'aanvliegen'? Kastijd mij! Vreselijk woord, vreselijke zin. Sowwy.

Eén ervan is met VBScript. Daar ben ik behoorlijk goed in. VBScript is echter niet zo goed met internet. Een hoop dingen kunnen wel, maar zijn erg omslachtig. En VBScript is met zoals dat zo mooi heet 'deprecated'. Dat wil zeggen dat het nog wel bestaat, maar dat het uitgefaseerd zal gaan worden. Een soort computer-Sanskriet, zo u wilt.

Een mooi moment om mij eens te verdiepen in iets meer contemporains. Dat kan een 'echte' programmeertaal zijn. Ik spreek VB6 want ik ben oud, en een woordje C#.NET. Maar de klant wil een 'quick-and-dirty' oplossing, dus dat is geen optie. Dus wordt het een gescripte oplossing. Eentje die door Windows 'native' wordt ondersteund. PHP en Python en zo nog een paar vallen dus af. Blijven over VBScript, JavaScript en PowerShell.

Ik beheers JavaScript wel een beetje, maar ik voel me er niet zo in thuis. Eenvoudige taken zoals string-manipulaties en datum-manipulaties zijn er al snel overdreven complex in. Vind ik. En daarvan ga ik er veel nodig hebben. En JavaScript is verdomd moeilijk te lezen.

Blijft over PowerShell. Nooit wat mee gedaan, maar bijzonder krachtig, omdat je ermee direct toegang hebt tot .NET. Que? .NET is kort door de bocht een collectie van krachtige gereedschappen waarmee je van alles kunt doen. Het ophalen van een bestandje via FTP is met .NET een peulenschil vergeleken met VBScript. Ook heeft het krachtige instrumenten om gegevens heen en weer te smijten. Interessant genoeg om eens een keer mee te stoeien.

Zo gezegd, zo gedaan. Met frisse moed opende ik PowerShell ( Start | powershell). Ik kreeg een fijne DOS-prompt-achtige omgeving te zien. Dat ging hem niet worden, zelfs in DOS schreef ik geen BAT files via de command-prompt. Gelukkig bestaan er ook GUI omgevingen, en ik installeerde het fijne gratis PowerGUI.

First things first: eens kijken hoe we met Commence kunnen communiceren.

In VBScript gaat dat alsvolgt:

Set cmc = CreateObject("Commence.DB")

In PowerShell schrijf je:

$cmc = New-Object -ComObject Commence.DB

So far, so good.

Nu even de naam opvragen van de actieve database.

In VBScript doe je dat met:

naam = cmc.Name

In PowerShell doe je dat met

$naam = $cmc.Name

Maar wacht. Wat blijkt? De object-variable $cmc in PowerShell weet niets van Commence. Dat is gek! Want als ik doe:

$ie = New-Object -ComObject InternetExplorer.Application

dan krijg ik netjes alle eigenschappen en methoden van Internet Explorer te zien als ik '$ie.' typ.

Wat blijkt? (Lang verhaal dat ik u zal besparen) Wanneer ik het equivalent van cmc.Name in VBScript wil doen in PowerShell, dan moet ik schrijven:

$naam = [System.__ComObject].InvokeMember("Name",[System.Reflection.BindingFlags]::GetProperty,$null,$cmc,$null)

Ik sta dus voor de volgende keus: kies ik voor VBScript:

Set cmc = CreateObject("Commence.DB")
naam = cmc.Name

Of kies ik voor PowerShell:

$cmc = New-Object -ComObject Commence.DB
$naam = [System.__ComObject].InvokeMember("Name",[System.Reflection.BindingFlags]::GetProperty,$null,$cmc,$null)

Als ik mij was, dan wist ik het wel. Dan maar computer-Sanskriet :)