Vandaag was het Harold zijn vrije dag. Op zijn vrije dag haalt Harold altijd boodschappen, voor de hele week. Tijd voor de Sligro. Daarna gaat Harold aan het werk. Want zijn werk is ook zijn hobby. Omdat het zijn vrije dag is, doet Harold het wel lekker rustig aan. Eerst ontvriendt hij op Hyves ene Tante Laetitia. Ontvrienden is hip, en Harold is graag hip. Harold kent Tante Laetitia niet zo goed, maar hij wilde ook niet zo lomp zijn om haar uitnodiging af te wijzen.
Langzamerhand wordt Harold een beetje horendol van die Tante Laetitia. Volgens Harold heeft zij de hele dag niet veel beter te doen dan op het internet rondhangen. En klagen. En stukjes schrijven. Steeds maar stukjes schrijven. Stukjes schrijven dat ze een stukje geschreven heeft. Dat lijkt Harold een beetje op het maniakale af. Tante Laetitia kan best leuk schrijven, maar toch. Het is Harold opgevallen dat Tante Laetitia een sterke fascinatie heeft voor mensen uit de zelfkant van de samenleving. Daar schrijft ze heel veel stukjes over. Deze stukjes zijn allemaal negatief van toon. Harold vermoedt, dat Tante Laetitia ze zelf heel grappig vindt. Ook schrijft Tante Laetitia stukjes fictie in de vorm van een feuilleton. Zelf beweert ze dat deze stukjes fictief zijn. Harold is van mening dat ze akelig autobiografisch zijn. Akelig, omdat ook deze stukjes vaak een erg negatieve teneur hebben. Vooral als het over de mensen gaat die de hoofdpersoon in haar leven omringen. Harold is in elk geval blij dat hij geen collega van Tante Laetitia is. En een beetje bang dat deze stukjes toch een onaangenaam venster zijn in de geest van Tante Laetitia. Dan zijn er nog de stukjes waarin Tante Laetitia klaagt, gewoon over van alles. Voor de lol. Dat is niet Harold zijn ding, Harold wordt er vooral een beetje moe van. Harold denkt, dat je van klagen om het klagen niet gelukkiger wordt, zelfs niet als dit grappig bedoeld is. Best lekker soms, maar je kunt je afvragen hoe iemand die zoveel tijd in lollig bedoeld klagen steekt, nu eigenlijk in het leven staat.
Nee, zoveel negativiteit, daar heeft Harold geen behoefte aan. Hij voelt zich meteen lichter. Met frisse moed stort hij zich op een programmeerprobleem dat hem al een paar nachten uit zijn slaap houdt. Gelukkig is er schaatsen op TV, daar kan hij tijdens het pijnigen van zijn hersens met een schuin oog naar kijken. Harold vindt dat erg vermakelijk. Vooral het vrouwenschaatsen. Van die meisjes met dijen als betonpilaren, die voor de camera staan te giechelen. Dan kijken ze als een bang vogeltje in de camera, en doen ze van "hihihi, ik heb alles gegeven maar het zat er gewoon niet in vandaag." Tsja meissie met je naam als een roodbonte koe, denkt Harold dan, je verdient wel een ton per jaar. Harold heeft dan toch iets niet goed gedaan. Gelukkig kan hij daar zelf weer smakelijk om lachen.
19 februari 2010
15 februari 2010
Verbijsterend
Ik ben een gewoon individu in een gewone Amerikaanse, oh nee, Nederlandse stad! Nooit had ik verwacht wat mij voor verschrikkelijks te wachten stond! In de vroege uren van vanochtend werd ik opgeschrikt door een huiveringwekkend geluid! Naast het bed, op het nachtkastje, was plotseling de wekker afgegaan! Er stond mij een schokkende ontdekking te wachten: ik moest opstaan! Ik sloeg de deken van mij af, en stapte uit het warme, veilige bed! Het huis was verschrikkelijk koud! Ik ontdekte, dat ik naakt was!
Voorzichtig liep ik de trap af! Eenmaal beneden deed ik opnieuw een schokkende ontdekking! Het was pikdonker! Ik duwde voorzichtig op de lichtknop! Ik liep verder, en kwam bij de keuken! Ik opende de koelkast! Wat ik daar aantrof, tartte elke verbeelding! De melk was maar liefst één dag over tijd! Een verschrikkelijke stank verspreidde zich niet! Ik deed het vriesvak open! Daar lag het brood, het was ongelofelijk bevroren! Ik nam er twee sneetjes uit, en ontdooide ze in de magnetron! Ik werd gekweld door honger en dorst! Mijn lichaamsgewicht was maar liefst een halve kilo afgenomen in de lange, zware nacht!
Ik smeerde boter! Ik pakte een pak hagelslag! Dit zat vol sensationeel bruine korrels! Ik kantelde het pak hagelslag! Ik mocht mijn boterham niet missen! Daarna zette ik koffie! De geur was ronduit verbijsterend! Ik schonk de gloeiend hete vloeistof ternauwernood in een kopje!
Ik ging zitten! Met een spectaculaire beweging bracht ik het brood naar mijn mond. Ik nam een hap! Ik ontbeet!
En ik dacht na. Over hoe doodvermoeiend het moet zijn om tekstschrijver bij SBS te zijn.
Voorzichtig liep ik de trap af! Eenmaal beneden deed ik opnieuw een schokkende ontdekking! Het was pikdonker! Ik duwde voorzichtig op de lichtknop! Ik liep verder, en kwam bij de keuken! Ik opende de koelkast! Wat ik daar aantrof, tartte elke verbeelding! De melk was maar liefst één dag over tijd! Een verschrikkelijke stank verspreidde zich niet! Ik deed het vriesvak open! Daar lag het brood, het was ongelofelijk bevroren! Ik nam er twee sneetjes uit, en ontdooide ze in de magnetron! Ik werd gekweld door honger en dorst! Mijn lichaamsgewicht was maar liefst een halve kilo afgenomen in de lange, zware nacht!
Ik smeerde boter! Ik pakte een pak hagelslag! Dit zat vol sensationeel bruine korrels! Ik kantelde het pak hagelslag! Ik mocht mijn boterham niet missen! Daarna zette ik koffie! De geur was ronduit verbijsterend! Ik schonk de gloeiend hete vloeistof ternauwernood in een kopje!
Ik ging zitten! Met een spectaculaire beweging bracht ik het brood naar mijn mond. Ik nam een hap! Ik ontbeet!
En ik dacht na. Over hoe doodvermoeiend het moet zijn om tekstschrijver bij SBS te zijn.
10 februari 2010
OV-chipkaart
De OV-chipkaart mag alleen worden ingevoerd als deze kostenneutraal is. Dat is een door een ambtelijke werkgroep verzonnen begrip, en het betekent dat je als reiziger door de invoering van de OV-chipkaart niet duurder uit mag zijn. Uh huh.
Laat ik wat voorbeelden nemen. Ik maak regelmatig ritjes naar Den Haag CS en Den Haag Hollands Spoor. Dat is 1 zone, dus 2 strippen.
Een strip kost 48 cent. Beide ritjes kosten dus 96 cent, met de strippenkaart. Met de OV-chipkaart kosten die ritjes respectievelijk 1,24 EUR en 1,25 EUR. Dat lijkt me niet zo kostenneutraal. Sterker, het lijkt me een prijsverhoging van 30%. Dertig procent!
Voor mijn meisje is het nog belachelijker. Haar werk is ook 1 zone, maar ze moet, dat is beetje onhandig, toch overstappen. En overstappen betekent inchecken, uitchecken, en dan nog een keer inchecken en uitchecken. Een ritje naar haar werk met OV-chipkaart kost haar bijna 2,50 EUR. Dat is dus tweeenhalf keer zo duur(!!!) als met een strippenkaart.
Zo'n hotemetoot die dit onzalige kloteding bedacht heeft, zal aanvoeren dat beide ritjes precies van de ene kant naar de andere kant van de zone zijn. En dat is zo. Zou ik één halte verder wonen, dus net over de zonegrens, dan moet je een extra strip afstempelen. Kom je op 1,46 EUR. Precies het bedrag dat van de OV-chipkaart wordt afgeschreven. Met andere woorden, alleen in het allerongunstigste scenario voor de strippenkaart, is de OV-chipkaart nét aan kosten-neutraal.
De OV-chipkaart is pure diefstal, die we met zijn allen onder onze ogen zien plaatsvinden. Dat laten we toch niet op ons kop zitten?
Laat ik wat voorbeelden nemen. Ik maak regelmatig ritjes naar Den Haag CS en Den Haag Hollands Spoor. Dat is 1 zone, dus 2 strippen.
Een strip kost 48 cent. Beide ritjes kosten dus 96 cent, met de strippenkaart. Met de OV-chipkaart kosten die ritjes respectievelijk 1,24 EUR en 1,25 EUR. Dat lijkt me niet zo kostenneutraal. Sterker, het lijkt me een prijsverhoging van 30%. Dertig procent!
Voor mijn meisje is het nog belachelijker. Haar werk is ook 1 zone, maar ze moet, dat is beetje onhandig, toch overstappen. En overstappen betekent inchecken, uitchecken, en dan nog een keer inchecken en uitchecken. Een ritje naar haar werk met OV-chipkaart kost haar bijna 2,50 EUR. Dat is dus tweeenhalf keer zo duur(!!!) als met een strippenkaart.
Zo'n hotemetoot die dit onzalige kloteding bedacht heeft, zal aanvoeren dat beide ritjes precies van de ene kant naar de andere kant van de zone zijn. En dat is zo. Zou ik één halte verder wonen, dus net over de zonegrens, dan moet je een extra strip afstempelen. Kom je op 1,46 EUR. Precies het bedrag dat van de OV-chipkaart wordt afgeschreven. Met andere woorden, alleen in het allerongunstigste scenario voor de strippenkaart, is de OV-chipkaart nét aan kosten-neutraal.
De OV-chipkaart is pure diefstal, die we met zijn allen onder onze ogen zien plaatsvinden. Dat laten we toch niet op ons kop zitten?
9 februari 2010
Hacken
Ik ben niet zo'n hacker. Ik associeer het met sociaal incompetente wizz-kids, die met eindeloos geduld de zwakheden van websites en besturingssystemen blootleggen.
Wat een ridicuul beeld is, want hoewel je die nerds ook hebt, is 'hacken' ook gewoon 'big business'. Ik moest daaraan denken toen ik vandaag een infectie opliep. En daar scheet ik balen van, want ik wist dat de site die ik bezocht dubieus was. Ik had het dus kunnen weten. Er flitste een scherm op, en vervolgens ontving ik van Adobe Reader een foutmelding. De meeste mensen trekken dan hun schouders op, ik voelde aan mijn water: foute boel, PDF exploit. Die gebruiken geavanceerde javascript 'obfuscation' - wat zoiets inhoudt als nagenoeg ontraceerbaar voor virusscanners.
Tegenwoordig is het zo, dat ik mijn virusscanner ook daadwerkelijk heb aanstaan. Dat heb ik jaren niet gedaan - ik was voorzichtig met surfen, opende geen attachments, gebruikte geen Internet Explorer, gebruikte geen Outlook, had in mijn e-mail programma de HTML weergave van mailtjes uitstaan, en scande elke nacht mijn hele PC. Tegewnwoordig volstaat dat niet meer.
De pest is, virusscanners zijn leuk maar ze vertragen je systeem enorm. Bovendien pakken ze maar zeg 80-90% van de foute boel. Dat bleek vandaag maar weer: zelfs met virusscanner aan werd ik gewoon geinfecteerd. Ik zag het gebeuren, en draaide, een beetje tegen beter weten in, meteen 2 virusscans, eentje met mijn eigen virusscanner, eentje met een online pakket - die zijn in zoverre fijn dat ze niet gecorrumpeerd worden als je een infectie oploopt. Hoop ik.
Beide pakketten gaven aan dat mijn systeem geinfecteerd was. En bij beide pakketten waren het allemaal 'false positives', vals alarm. De programma's waarvan ze aangaven dat het 'virussen' waren, waren dat in werkelijkheid niet - het waren programma's die ik ken en die ik doelbewust heb geinstalleerd (zoals shed, en nmap). Toegegeven, het zijn programma's die een beetje hacker op zijn PC heeft staan, maar op zichzelf zijn het geen gevaarlijke programma's. De daadwerkelijke infectie werd door geen van beide scanners gevonden. Gelukkig leerde enig naspeuren op internet mij, dat het een zogenaamde 'in-memory' infectie betrof, dat wil zeggen dat als je opnieuw opstart, je er weer van af bent. Ik haat opnieuw opstarten, want op dit oude beestje duurt dat 15 minuten, maar dat is ook precies waar zo'n 'virus' op hoopt: dat je niet opnieuw opstart.
Hoe dan ook, het bracht herinneringen in mij boven van klieren op IRC, en lekker port-scannen en gedeelde mappen vinden op computers van mensen die zich daar niet van bewust zijn. Lang vervlogen tijden.
Tenminste, tot afgelopen vrijdag. Ik zat te koekeloeren in mijn 'cookies', ik weet niet meer waarom. Vroeger werden cookies in het bestand cookies.txt opgeslagen. Dat kon je gewoon in Notepad openen. Tegenwoordig zitten ze in een SQLite bestand, een database(je) dus. Tenminste, als je Firefox gebruikt. SQLlite mag klinken als abacadabra, maar voor een beetje IT-er betekent het 'just another database'. En ik zat er een beetje mee te klooien, en ontdekte dat ik, zonder dat ik de inloggegevens van gebruikers kende, op een bepaalde site toch in hun account kon komen. Beetje slordig! Nobel als ik ben heb ik die kennis niet misbruikt, en de beheerder van de site ervan op de hoogte gesteld. Die had de pest in dit weekend. Maar inmidddels is het gefixed, en ben ik beroofd van dat almachtige gevoel dat ik iedereen die me niet bevalt lekker kon zieken. Ach ja, de prijs van sportiviteit. Het is maar goed dat ik nooit topsporter geworden ben.
Wat een ridicuul beeld is, want hoewel je die nerds ook hebt, is 'hacken' ook gewoon 'big business'. Ik moest daaraan denken toen ik vandaag een infectie opliep. En daar scheet ik balen van, want ik wist dat de site die ik bezocht dubieus was. Ik had het dus kunnen weten. Er flitste een scherm op, en vervolgens ontving ik van Adobe Reader een foutmelding. De meeste mensen trekken dan hun schouders op, ik voelde aan mijn water: foute boel, PDF exploit. Die gebruiken geavanceerde javascript 'obfuscation' - wat zoiets inhoudt als nagenoeg ontraceerbaar voor virusscanners.
Tegenwoordig is het zo, dat ik mijn virusscanner ook daadwerkelijk heb aanstaan. Dat heb ik jaren niet gedaan - ik was voorzichtig met surfen, opende geen attachments, gebruikte geen Internet Explorer, gebruikte geen Outlook, had in mijn e-mail programma de HTML weergave van mailtjes uitstaan, en scande elke nacht mijn hele PC. Tegewnwoordig volstaat dat niet meer.
De pest is, virusscanners zijn leuk maar ze vertragen je systeem enorm. Bovendien pakken ze maar zeg 80-90% van de foute boel. Dat bleek vandaag maar weer: zelfs met virusscanner aan werd ik gewoon geinfecteerd. Ik zag het gebeuren, en draaide, een beetje tegen beter weten in, meteen 2 virusscans, eentje met mijn eigen virusscanner, eentje met een online pakket - die zijn in zoverre fijn dat ze niet gecorrumpeerd worden als je een infectie oploopt. Hoop ik.
Beide pakketten gaven aan dat mijn systeem geinfecteerd was. En bij beide pakketten waren het allemaal 'false positives', vals alarm. De programma's waarvan ze aangaven dat het 'virussen' waren, waren dat in werkelijkheid niet - het waren programma's die ik ken en die ik doelbewust heb geinstalleerd (zoals shed, en nmap). Toegegeven, het zijn programma's die een beetje hacker op zijn PC heeft staan, maar op zichzelf zijn het geen gevaarlijke programma's. De daadwerkelijke infectie werd door geen van beide scanners gevonden. Gelukkig leerde enig naspeuren op internet mij, dat het een zogenaamde 'in-memory' infectie betrof, dat wil zeggen dat als je opnieuw opstart, je er weer van af bent. Ik haat opnieuw opstarten, want op dit oude beestje duurt dat 15 minuten, maar dat is ook precies waar zo'n 'virus' op hoopt: dat je niet opnieuw opstart.
Hoe dan ook, het bracht herinneringen in mij boven van klieren op IRC, en lekker port-scannen en gedeelde mappen vinden op computers van mensen die zich daar niet van bewust zijn. Lang vervlogen tijden.
Tenminste, tot afgelopen vrijdag. Ik zat te koekeloeren in mijn 'cookies', ik weet niet meer waarom. Vroeger werden cookies in het bestand cookies.txt opgeslagen. Dat kon je gewoon in Notepad openen. Tegenwoordig zitten ze in een SQLite bestand, een database(je) dus. Tenminste, als je Firefox gebruikt. SQLlite mag klinken als abacadabra, maar voor een beetje IT-er betekent het 'just another database'. En ik zat er een beetje mee te klooien, en ontdekte dat ik, zonder dat ik de inloggegevens van gebruikers kende, op een bepaalde site toch in hun account kon komen. Beetje slordig! Nobel als ik ben heb ik die kennis niet misbruikt, en de beheerder van de site ervan op de hoogte gesteld. Die had de pest in dit weekend. Maar inmidddels is het gefixed, en ben ik beroofd van dat almachtige gevoel dat ik iedereen die me niet bevalt lekker kon zieken. Ach ja, de prijs van sportiviteit. Het is maar goed dat ik nooit topsporter geworden ben.
3 februari 2010
Verbindingsperikelen
Al meer dan een jaar heb ik problemen met mijn internetverbinding. Deze problemen zijn niet ernstig genoeg om er uren tijd aan te besteden, vandaar dat ze al zo lang voortduren. Maar toch.
Wat is er aan de hand? Soms laden webpagina's niet. Of half. Niet altijd dezelfde pagina's, en soms gaat het ook ineens een poosje goed. Het maakt niet uit of ik een draadloze of fysieke verbinding heb met de modem. Het maakt ook niet uit welk computer of welk besturingssysteem ik gebruik. Het ligt dus niet aan de computers, of aan het type internetverbinding. Blijft over de modem, of de internetprovider. Dat laatste is niet heel waarschijnlijk, want die zou inmiddels failliet zijn - zo irritant is het probleem dan weer wel.
Blijft over de modem.
Het probleem komt en gaat, maar zijn vaak wel dezelfde pagina's waarop het zich voordoet, weliswaar niet altijd, maar vaak genoeg om een verband te vermoeden. De Hyves inbox is zo'n pagina. Met bijvoorbeeld Google of nu.nl is er eigenlijk nooit problemen. Als ik een P2P programma zoals uTorrent aan heb staan, verergert het probleem exponentieel; normaal surfen is dan eigenlijk niet meer mogelijk, zelfs niet als het P2P programma flink afgeknepen wordt.
Met andere woorden, het lijkt erop alsof de modem 'verstopt raakt' en dan zijn werk niet meer goed doet. En dat het geen probleem is met de snelheid van de verbinding.
Dat idee had ik een jaar geleden ook al. En ik heb al talloze dingen geprobeerd, maar ik ken mijn huidige modem niet zo goed, en heb een hekel aan dit soort systeembeheerdergepiel. Dus ik dacht op een gegeven moment 'laat ook maar'.
Vandaag was het genoeg. Ik had twee opties: de modem uit het raam keilen, of toch nog even kijken of ik iets kon vinden. Een uur googelen later, waarin ik 90% onzinantwoorden vond, en 9% bruikbare suggesties, -die ik al geprobeerd had-, las ik iets over een ander type modem dan dat ik heb, maar voldoende interessant om te proberen of ik die optie ook had.
Wat ik namelijk nog niet geprobeerd had, was de firewall uitschakelen. Hoewel ik wel vermoedde dat dat het probleem zou kunnen oplossen, is dat in de praktijk gewoon geen optie. Ja, ik kan het natuurlijk wel doen, en dan een tweede router achter de modem hangen, en die laten firewallen, en de eerste alleen als bridge, enzovoort, maar dat vind ik zelfs om op te schrijven al bijna teveel gedoe.
Wat ik echter nog nooit had gedaan, en achteraf vind ik dat wel een beetje dom van mezelf, was eens goed kijken wat ik via de 'normale' modemconfiguratie aan de firewall-instellingen van de router kon configureren. Dat zit zo, in mijn vorige modem moest ik dat soort dingen doen via een Telnet verbinding door PuTTY, waarbij je met lange (hele lange!) commando's je firewall heel precies kon instellen. Maar allemachtig wat een gedoe was dat. Dat er bij het huidige modem ook nog zoiets is als een plek waar niet-nerds iets kunnen instellen, dat had ik een beetje over het hoofd gezien.
En wat blijkt, je kunt er, zij het zeer beperkt, inderdaad wel iets aan configureren. Zo kun je het intrusiedetectieniveau instellen. En wat blijkt nu? Als ik die van hoog naar medium zet, werken alle probleempagina's ineens prima. Hoera, dansje!
Dus mocht iemand anders ook last hebben van dit probleem, doe er je voordeel mee, want de meest voorkomende suggestie voor dit probleem (het commando "netsh interface tcp set global autotuning=disabled", fijn!) werkt sowieso alleen op Vista en Windows 7, en verhelpt bovenstaand probleem niet, omdat het iets wijzigt aan je computer, terwijl die het probleem niet is.
Beetje nerd-stukje, ik weet het. Maar je hóeft het ook niet te lezen :)
(Update:) Nog even voor de volledigheid waarom dit werkt: 'zware' websites, zoals Hyves, halen de pagina niet van één plek, één server. Dat zie je ook onderin je scherm als je een Hyves pagina laadt (opent): de tekst komt van de ene plek, de plaatjes van een andere, de smilies van weer een andere, enzovoort. Wat er in feite gebeurt, is dat je browser gelijktijdig een (groot) aantal verbindingen maakt met al die afzonderlijke plekken. De firewall in je router kan dan in de veronderstelling gebracht worden, dat er een DDoS (Distributed Denial of Service) op je wordt uitgevoerd, dat is een vorm van internetaanval die, middels het maken van heel veel verbindingen met jouw computer, jou het internetten onmogelijk maakt. En dan zegt de firewall 'stop!', en laat geen internetverkeer meer door vanaf die servers. Dat wil je in het geval van (bijvoorbeeld) Hyves niet, dus dan maar dat moment van Stop! uitstellen. Echt blij met deze oplossing ben ik niet, maar je moet wat...
Wat is er aan de hand? Soms laden webpagina's niet. Of half. Niet altijd dezelfde pagina's, en soms gaat het ook ineens een poosje goed. Het maakt niet uit of ik een draadloze of fysieke verbinding heb met de modem. Het maakt ook niet uit welk computer of welk besturingssysteem ik gebruik. Het ligt dus niet aan de computers, of aan het type internetverbinding. Blijft over de modem, of de internetprovider. Dat laatste is niet heel waarschijnlijk, want die zou inmiddels failliet zijn - zo irritant is het probleem dan weer wel.
Blijft over de modem.
Het probleem komt en gaat, maar zijn vaak wel dezelfde pagina's waarop het zich voordoet, weliswaar niet altijd, maar vaak genoeg om een verband te vermoeden. De Hyves inbox is zo'n pagina. Met bijvoorbeeld Google of nu.nl is er eigenlijk nooit problemen. Als ik een P2P programma zoals uTorrent aan heb staan, verergert het probleem exponentieel; normaal surfen is dan eigenlijk niet meer mogelijk, zelfs niet als het P2P programma flink afgeknepen wordt.
Met andere woorden, het lijkt erop alsof de modem 'verstopt raakt' en dan zijn werk niet meer goed doet. En dat het geen probleem is met de snelheid van de verbinding.
Dat idee had ik een jaar geleden ook al. En ik heb al talloze dingen geprobeerd, maar ik ken mijn huidige modem niet zo goed, en heb een hekel aan dit soort systeembeheerdergepiel. Dus ik dacht op een gegeven moment 'laat ook maar'.
Vandaag was het genoeg. Ik had twee opties: de modem uit het raam keilen, of toch nog even kijken of ik iets kon vinden. Een uur googelen later, waarin ik 90% onzinantwoorden vond, en 9% bruikbare suggesties, -die ik al geprobeerd had-, las ik iets over een ander type modem dan dat ik heb, maar voldoende interessant om te proberen of ik die optie ook had.
Wat ik namelijk nog niet geprobeerd had, was de firewall uitschakelen. Hoewel ik wel vermoedde dat dat het probleem zou kunnen oplossen, is dat in de praktijk gewoon geen optie. Ja, ik kan het natuurlijk wel doen, en dan een tweede router achter de modem hangen, en die laten firewallen, en de eerste alleen als bridge, enzovoort, maar dat vind ik zelfs om op te schrijven al bijna teveel gedoe.
Wat ik echter nog nooit had gedaan, en achteraf vind ik dat wel een beetje dom van mezelf, was eens goed kijken wat ik via de 'normale' modemconfiguratie aan de firewall-instellingen van de router kon configureren. Dat zit zo, in mijn vorige modem moest ik dat soort dingen doen via een Telnet verbinding door PuTTY, waarbij je met lange (hele lange!) commando's je firewall heel precies kon instellen. Maar allemachtig wat een gedoe was dat. Dat er bij het huidige modem ook nog zoiets is als een plek waar niet-nerds iets kunnen instellen, dat had ik een beetje over het hoofd gezien.
En wat blijkt, je kunt er, zij het zeer beperkt, inderdaad wel iets aan configureren. Zo kun je het intrusiedetectieniveau instellen. En wat blijkt nu? Als ik die van hoog naar medium zet, werken alle probleempagina's ineens prima. Hoera, dansje!
Dus mocht iemand anders ook last hebben van dit probleem, doe er je voordeel mee, want de meest voorkomende suggestie voor dit probleem (het commando "netsh interface tcp set global autotuning=disabled", fijn!) werkt sowieso alleen op Vista en Windows 7, en verhelpt bovenstaand probleem niet, omdat het iets wijzigt aan je computer, terwijl die het probleem niet is.
Beetje nerd-stukje, ik weet het. Maar je hóeft het ook niet te lezen :)
(Update:) Nog even voor de volledigheid waarom dit werkt: 'zware' websites, zoals Hyves, halen de pagina niet van één plek, één server. Dat zie je ook onderin je scherm als je een Hyves pagina laadt (opent): de tekst komt van de ene plek, de plaatjes van een andere, de smilies van weer een andere, enzovoort. Wat er in feite gebeurt, is dat je browser gelijktijdig een (groot) aantal verbindingen maakt met al die afzonderlijke plekken. De firewall in je router kan dan in de veronderstelling gebracht worden, dat er een DDoS (Distributed Denial of Service) op je wordt uitgevoerd, dat is een vorm van internetaanval die, middels het maken van heel veel verbindingen met jouw computer, jou het internetten onmogelijk maakt. En dan zegt de firewall 'stop!', en laat geen internetverkeer meer door vanaf die servers. Dat wil je in het geval van (bijvoorbeeld) Hyves niet, dus dan maar dat moment van Stop! uitstellen. Echt blij met deze oplossing ben ik niet, maar je moet wat...
1 februari 2010
Vegetarisch
Ik vergeet bijna een ander meesterwerk te bespreken, waarvan ik onlangs het genoegen heb gesmaakt het te mogen ervaren.
Veel mensen kennen vast Anaconda. En zullen het er waarschijnlijk over eens zijn dat zelfs Jennifer Lopez' bevallige achterste dit misbaksel van een film niet kon redden.
(Terzijde: wat weinigen weten is dat er liefst 3 vervolgen zijn gemaakt, 'I kid you not', waaronder eentje met David 'Michael Knight' Hasselhoff - riep er iemand 'B-film'?)
Hoe dan ook, Anaconda is best grappig. Vind ik. Temeer daar Jon Voigt, 'de vader van', er een geinige rol in overacteert. Diezelfde Jon Voigt speelt trouwens de hoofdrol in de film die momenteel de IMDB 'bottom-100' aanvoert. Grappig.
Ik dwaal af, ik wou het helemaal niet hebben over films met de papa van dat scharminkel met plastic tieten en lippen dat bruine kindjes verzamelt.
Nee, ik wou het hebben over Carnosaur. Een film uit 1993. Redelijk recent dus. Een film die gemaakt werd, let wel, NA(!) Jurassic Park.
Carnosaur gaat over een geheim militair laboratorium (gaap) waar een briljante wetenschapster (gaap) bezig is met geheime (gaap) genetische experimenten (gaap), om het ultieme wapen (gaap) te creeren. Laat dat nou net een dinosaurus zijn. Want die waren trendy in 1993.
'Cut', en we zien een of andere hillbilly die bewaker is van een bedrijventerrein. Deze dombo is heimelijk verliefd op het meisje uit een -naar ik aanneem- veganistische woongemeenschap van demonstranten in het bos. Duh. Die zich op een avond allemaal vastketenen aan de landbouwwerktuigen die hillbilly beschermt. Wat een beetje jammer is voor ze, want laat het monster nou net ontsnapt zijn. En het monster heeft trek. Stevige trek.
Wat Carnosaur vooral zo hilarisch maakt, is dat het monster zo pijnlijk slecht gemaakt is. Deels komt het regelrecht uit een Commodore 64 - met defecte videokaart, deels is het genant duidelijk een handpop van een paar centimeter. En we hebben het over 1993, een tijd waarin CGI weliswaar nog niet zo ver ontwikkeld was als tegenwoordig, maar waarin, in bijvoorbeeld Jurassic Park, toch al relatief overtuigende films vol CGI gemaakt werden. Deze Carnosaur ziet er niettemin uit alsof hij nog met King 'Klei' Kong op de Empire State Building geplakt heeft gezeten. In 1933, welteverstaan. In alle opzichten is deze carnosaurus een wangedrocht van de bovenste plank.
Dat maakt de film ook wel weer leuk, bijna net zo leuk als die brullende anaconda waarmee ik dit stukje begon. Ook zeer vermakelijk vond ik, dat toen de hillbilly eenmaal was binnengedrongen in het geheime militair lab, want dat doen hillbillies in de film, hij een geanimeerd tweegesprek over genetica heeft met de Boze Wetenschapster (een vrouw, jaja, het is wél 1993!) En laat ik het over de reactie een langharige vastgeketende demonstrant maar niet hebben, want die zegt, ik verzin dat niet: "Hello, green brother." ROFL!
Carnosaur, dus. Misschien geen klassieker, maar ook bijzonder de moeite waard als je een avond B-films met vrienden wilt organiseren.
Als je diezelfde vrienden echt kwijt wilt, er diverse vervolgen gemaakt.
Veel mensen kennen vast Anaconda. En zullen het er waarschijnlijk over eens zijn dat zelfs Jennifer Lopez' bevallige achterste dit misbaksel van een film niet kon redden.
(Terzijde: wat weinigen weten is dat er liefst 3 vervolgen zijn gemaakt, 'I kid you not', waaronder eentje met David 'Michael Knight' Hasselhoff - riep er iemand 'B-film'?)
Hoe dan ook, Anaconda is best grappig. Vind ik. Temeer daar Jon Voigt, 'de vader van', er een geinige rol in overacteert. Diezelfde Jon Voigt speelt trouwens de hoofdrol in de film die momenteel de IMDB 'bottom-100' aanvoert. Grappig.
Ik dwaal af, ik wou het helemaal niet hebben over films met de papa van dat scharminkel met plastic tieten en lippen dat bruine kindjes verzamelt.
Nee, ik wou het hebben over Carnosaur. Een film uit 1993. Redelijk recent dus. Een film die gemaakt werd, let wel, NA(!) Jurassic Park.
Carnosaur gaat over een geheim militair laboratorium (gaap) waar een briljante wetenschapster (gaap) bezig is met geheime (gaap) genetische experimenten (gaap), om het ultieme wapen (gaap) te creeren. Laat dat nou net een dinosaurus zijn. Want die waren trendy in 1993.
'Cut', en we zien een of andere hillbilly die bewaker is van een bedrijventerrein. Deze dombo is heimelijk verliefd op het meisje uit een -naar ik aanneem- veganistische woongemeenschap van demonstranten in het bos. Duh. Die zich op een avond allemaal vastketenen aan de landbouwwerktuigen die hillbilly beschermt. Wat een beetje jammer is voor ze, want laat het monster nou net ontsnapt zijn. En het monster heeft trek. Stevige trek.
Wat Carnosaur vooral zo hilarisch maakt, is dat het monster zo pijnlijk slecht gemaakt is. Deels komt het regelrecht uit een Commodore 64 - met defecte videokaart, deels is het genant duidelijk een handpop van een paar centimeter. En we hebben het over 1993, een tijd waarin CGI weliswaar nog niet zo ver ontwikkeld was als tegenwoordig, maar waarin, in bijvoorbeeld Jurassic Park, toch al relatief overtuigende films vol CGI gemaakt werden. Deze Carnosaur ziet er niettemin uit alsof hij nog met King 'Klei' Kong op de Empire State Building geplakt heeft gezeten. In 1933, welteverstaan. In alle opzichten is deze carnosaurus een wangedrocht van de bovenste plank.
Dat maakt de film ook wel weer leuk, bijna net zo leuk als die brullende anaconda waarmee ik dit stukje begon. Ook zeer vermakelijk vond ik, dat toen de hillbilly eenmaal was binnengedrongen in het geheime militair lab, want dat doen hillbillies in de film, hij een geanimeerd tweegesprek over genetica heeft met de Boze Wetenschapster (een vrouw, jaja, het is wél 1993!) En laat ik het over de reactie een langharige vastgeketende demonstrant maar niet hebben, want die zegt, ik verzin dat niet: "Hello, green brother." ROFL!
Carnosaur, dus. Misschien geen klassieker, maar ook bijzonder de moeite waard als je een avond B-films met vrienden wilt organiseren.
Als je diezelfde vrienden echt kwijt wilt, er diverse vervolgen gemaakt.
Teenagers
Ah, slechte films. Ik bedoel niet de reut die ze op SBS Zes Chromosomen Teveel, of RTL Kots uitzenden. Die zijn dikwijls ook slecht, maar die irriteren voornamelijk, al was het maar vanwege de reclames. Nee, ik bedoel kwaliteits-slecht. Heel, HEEL slechte films.
Vanavond weer een parel gezien. Ik weet nog van toen ik nog een jong ventje was, dat een klasgenoot van mij ambities had in kunstland. En wij schoten een filmpje, ik denk met zo'n ouderwetse videocamera, ik weet het niet meer. We waren jong en onschuldig. Het resultaat weet ik ook niet eens meer, maar ongetwijfeld leek het nergens naar.
Vergeleken met de film die ik zojuist zag, was het echter ongetwijfeld een meesterwerk. Kijk, met een titel als 'Teenagers from Outer Space' (uit 1959), dan weet je al dat je geen Oscarwaardige cinema te wachten staat. Maar mijn hemel, wat was hij tenenkrommend slecht. Geweldig, ik raad iedereen aan deze film tenminste een keer in zijn leven te bekijken. Werkelijk met geen pen te beschrijven, zo slecht als deze film is. Er is geen moment in deze film dat je het idee hebt dat er ironie in het spel is. Ze meenden het dus volgens mij ook nog!
Teenagers from outer space roept niets dan vragen op. Veruit de belangrijkste is: WAAROM? En de vraag die daar onmiddelijk op zou moeten volgen is: als je 1 minuut van deze film gemonteerd hebt, waarom ben je dan verdergegaan? Waarom heb je dit wangedrocht niet in de prullenbak gemieterd? Als ik het idee zou hebben, dat mensen erachter konden komen dat ik iets met deze film te maken had gehad, dan zou ik mij van het leven hebben beroofd! Alles beter dan doodgaan van schaamte!
Deze film is onvergetelijk. Ik heb veel slechte films gezien, en ik ga er nog veel zien, maar dit sloeg tot nu toe werkelijk alles.
Even heel kort waar de film over gaat:
Tieners, dat wil zeggen, mannen van tenminste 25 jaar en ouder, landen vanuit de ruimte op aarde. In een wieldop aan een touwtje, pardon, ruimteschip. Ze dragen een overall met plakband erop, pardon, ruimtepakken. Ze komen om de aarde als broedstoof te gebruiken voor 'Gargons', vreselijke monsters. Die verdacht veel op kreeften lijken. Eén van de ruimtewezens, hij heet Derek, want zo heten ruimtewezens, is het daar niet mee eens. Derek vlucht. Derek ontmoet een meisje en haar opa. Derek gaat meteen bij hen inwonen. Thor, een van zijn scheepsmakkers, een nare mispunt is hij, wordt achter hem aangestuurd, om hem te doden. Met een fohn, pardon, een 'focussing disintegrator'. Een formidabel wapen is dat; van het ene shot op het andere verander je van een hemeltergend slecht acteur in een skelet uit een dokterspraktijk, inclusief metalen ophangringen. Derek wordt verliefd. Derek gaat de strijd met Thor. De mensen uit het stadje helpen mee. Ze rijden in van die prachtige auto's uit de jaren vijftig in het rond, de hele tijd op zoek naar elkaar. Ze lezen het script op. Het is een heel, heel slecht script. Ze lezen het heel, heel slecht op. Nee, serieus, echt Heel HEEL slecht. Thor wordt beetje uitgeschakeld. Het monster valt aan. We zien de schaduw van een brullende kreeft (eh?) geprojecteerd over het beeld van mensen op een heuvel. De mensen roepen 'oei! oei!' en vallen dood neer. En zo. Derek verslaat het monster met een defecte fohn en hoogspanningskabels. Hij misleidt ook nog zijn soortgenoten, die al geland zijn, met nog meer kreeften, pardon, Gargons! 'Stock-footage' uit een documentaire over mijnbouw volgt. Daarin is een -ahem- enorme explosie te zien. Derek heeft zich opgeofferd! Maar de mensheid is veilig! The End.
Bovenstaande samenvatting is, vergeleken met de film, Nobelprijswaardige literatuur.
Nogmaals, gaat dit zien. Drank, pardon, heel veel drank, en hapjes, en melig gezelschap dragen bij aan de amusementswaarde.
Morgen op het programma: Humanoids from the Deep (1980). Als 'ie het doet. Anders wordt het Bride of the Monster (1955). Of Night of the Ghouls (1959). Of misschien wel The Giant Claw (1957). Joepie!
Vanavond weer een parel gezien. Ik weet nog van toen ik nog een jong ventje was, dat een klasgenoot van mij ambities had in kunstland. En wij schoten een filmpje, ik denk met zo'n ouderwetse videocamera, ik weet het niet meer. We waren jong en onschuldig. Het resultaat weet ik ook niet eens meer, maar ongetwijfeld leek het nergens naar.
Vergeleken met de film die ik zojuist zag, was het echter ongetwijfeld een meesterwerk. Kijk, met een titel als 'Teenagers from Outer Space' (uit 1959), dan weet je al dat je geen Oscarwaardige cinema te wachten staat. Maar mijn hemel, wat was hij tenenkrommend slecht. Geweldig, ik raad iedereen aan deze film tenminste een keer in zijn leven te bekijken. Werkelijk met geen pen te beschrijven, zo slecht als deze film is. Er is geen moment in deze film dat je het idee hebt dat er ironie in het spel is. Ze meenden het dus volgens mij ook nog!
Teenagers from outer space roept niets dan vragen op. Veruit de belangrijkste is: WAAROM? En de vraag die daar onmiddelijk op zou moeten volgen is: als je 1 minuut van deze film gemonteerd hebt, waarom ben je dan verdergegaan? Waarom heb je dit wangedrocht niet in de prullenbak gemieterd? Als ik het idee zou hebben, dat mensen erachter konden komen dat ik iets met deze film te maken had gehad, dan zou ik mij van het leven hebben beroofd! Alles beter dan doodgaan van schaamte!
Deze film is onvergetelijk. Ik heb veel slechte films gezien, en ik ga er nog veel zien, maar dit sloeg tot nu toe werkelijk alles.
Even heel kort waar de film over gaat:
Tieners, dat wil zeggen, mannen van tenminste 25 jaar en ouder, landen vanuit de ruimte op aarde. In een wieldop aan een touwtje, pardon, ruimteschip. Ze dragen een overall met plakband erop, pardon, ruimtepakken. Ze komen om de aarde als broedstoof te gebruiken voor 'Gargons', vreselijke monsters. Die verdacht veel op kreeften lijken. Eén van de ruimtewezens, hij heet Derek, want zo heten ruimtewezens, is het daar niet mee eens. Derek vlucht. Derek ontmoet een meisje en haar opa. Derek gaat meteen bij hen inwonen. Thor, een van zijn scheepsmakkers, een nare mispunt is hij, wordt achter hem aangestuurd, om hem te doden. Met een fohn, pardon, een 'focussing disintegrator'. Een formidabel wapen is dat; van het ene shot op het andere verander je van een hemeltergend slecht acteur in een skelet uit een dokterspraktijk, inclusief metalen ophangringen. Derek wordt verliefd. Derek gaat de strijd met Thor. De mensen uit het stadje helpen mee. Ze rijden in van die prachtige auto's uit de jaren vijftig in het rond, de hele tijd op zoek naar elkaar. Ze lezen het script op. Het is een heel, heel slecht script. Ze lezen het heel, heel slecht op. Nee, serieus, echt Heel HEEL slecht. Thor wordt beetje uitgeschakeld. Het monster valt aan. We zien de schaduw van een brullende kreeft (eh?) geprojecteerd over het beeld van mensen op een heuvel. De mensen roepen 'oei! oei!' en vallen dood neer. En zo. Derek verslaat het monster met een defecte fohn en hoogspanningskabels. Hij misleidt ook nog zijn soortgenoten, die al geland zijn, met nog meer kreeften, pardon, Gargons! 'Stock-footage' uit een documentaire over mijnbouw volgt. Daarin is een -ahem- enorme explosie te zien. Derek heeft zich opgeofferd! Maar de mensheid is veilig! The End.
Bovenstaande samenvatting is, vergeleken met de film, Nobelprijswaardige literatuur.
Nogmaals, gaat dit zien. Drank, pardon, heel veel drank, en hapjes, en melig gezelschap dragen bij aan de amusementswaarde.
Morgen op het programma: Humanoids from the Deep (1980). Als 'ie het doet. Anders wordt het Bride of the Monster (1955). Of Night of the Ghouls (1959). Of misschien wel The Giant Claw (1957). Joepie!
Abonneren op:
Posts (Atom)