Poultrygeist

Terug van het eerste terrasje dit jaar en een copieuze Mexicaanse maaltijd. Het gevoel dat ik op ploffen stond, dus op de bank geploft. Een avond bij uitstek voor een filmpje. De keuze viel op Poultrygeist - Night of the Chicken Dead. Een splatter-horror comedy-musical (eh?) uit de Troma studios. Troma, dus ik had het kunnen weten. Enkele jaren geleden was ik op de Nacht van de Wansmaak, waar ik hilarisch slechte (delen van) films heb gezien. Troma was daarin opvallend prominent aanwezig.

Poultrygeist is met afstand de meest smakeloze, goorste, meest puberale, wanstaltigste film die ik ooit zag. Zo verbijsterend slecht, hij tart werkelijk elke beschrijving. Stiekem heb ik er zodoende veelvuldig om gegrinnikt. Wat een prul. Mijn wederhelft, die naast me op de bank achter de laptop zat, en mij af en toe een gefronsde blik toewierp, vatte het treffend samen toen ze na afloop zei: "Ik vind je toch nog lief hoor." Gaat dat zien!

Struikelpartij

Als je weleens in de krant of op teletekst de sportuitslagen leest, dan zie je met enige regelmaat 'Speler X struikelt over speler Y'. Hoewel ik moet toegeven dat ik bijna nooit naar sport op televisie kijk, kan ik mij niet herinneren dat ik dat ooit gezien heb. Terwijl blooper-filmpjes immens populair zijn. En het er ontzettend knullig moet uitzien. Het lijkt onwaarschijnlijk, maar zou het kunnen dat de media op zo'n moment de sporter tegen zichzelf in bescherming nemen? Hoe dan ook, ik vind het wel jammer.

Muziek

Vandaag de nieuwe Madrugada aangeschaft, zeer aan te bevelen. 3 mei speelt deze band in het Paard, Den Haag.
Voor wie van Den Haag en van Flamingo houdt kan ik ook de nieuwe CD van De Règâhs aanbevelen, hun 'Den Haag.. Olé' is opzeker 100% flamingo! De Règâhs in het echt bewonderen kan onder andere op het Zeeheldenfestival.

Wegens aanrijding met persoon

kutKinderen in dit land zijn heilig, dus staan schoolhoofden op hun achterste benen vanwege dit schokkende lied. Persoonlijk vind ik dat ze bij ProRail juist humor hebben.

mond vol tanden

"Dag meneer, wilt u lid worden?"

'Nee dank u, ik ben al een lul'

Werkt telkens weer.

Paukenisten

"Hallo, ik heet Pierre en ik ben paukenist."

Zelfs op een AA bijeenkomst lijkt me dit aanleiding voor besmuikt gegniffel. Wat beweegt iemand ertoe om paukenist te worden? Zomaar wat punten op een rijtje:

-pauken zijn nog niet eens zo makkelijk te bespelen.
-pauken zijn hartstikke duur.
-pauken zijn hartstikke groot, op de fiets naar je werk kun je vergeten. Met de bus trouwens ook.
-paukenisten staan de grootste tijd voor de kat z'n viool bij een concert

Er zijn hele ambitieuze bij, die hebben bijbaantjes. Met de triangel bijvoorbeeld. Of castagnetten. Of andere slaginstrumenten met onmogelijk te onthouden namen. Zulke paukenisten wekken in mij het meeste medelijden. De triangel is toch wel het oeteligste instrument denkbaar. Wat zegt het over je, als je ervoor kiest met het grootste instrument van allemaal het minste te doen? Met hulpstukken? Ik weet niet hoe het met u is, maar ik proef hier beslist een Freudiaanse ondertoon.

In de psychologie noem je dit geloof ik 'compensatie'. Volgens mij zijn paukenisten verlegen enigszins autistische bleke jongetjes die liever drummer hadden willen worden. In een ruige beat-band. Maar ze mochten niet. Sneu voor zo iemand.