Kruidenbuiltje. Ik vind dat een mooi woord. Ik moest aan het woord kruidenbuiltje denken, toen ik vandaag, op deze werkelijk prachtige dag, over het strand liep. Want dat is gezond en ik ben dat niet, of in elk geval in hinderlijk afnemende mate, dus ik probeerde heel constructief het nuttige met het aangename te verenigen. Ik sjokte blootsvoets door de branding en passeerde op een gegeven moment een aantal mensen op leeftijd, zongebruind, om niet te zeggen gelooid. Niet gehinderd door enige badkleding pootjebaadden zij, ter hoogte van het naaktstrand en met duidelijk plezier, in de kalme branding. En ik moest aan dat mooie woord kruidenbuiltje denken.
Even later, wat verderop, holde een bevallige jongedame mij tegemoet, hannesend aan haar bovenstuk. Waarom zij holde ontging mij - het leek er op, alsof ze aan het trimmen was, maar haar garderobe vloekte zeer met die activiteit. Zij droeg slechts een charmante bikini, die duidelijk niet was ontworpen om ondersteuning te bieden bij bezigheden als trimmen. En zij kon beslist enige ondersteuning gebruiken. Ik was daar even door afgeleid, maar slechts kort. Want dat kruidenbuiltje, het hield me bezig.
Even later daagde het mij, dat ik zojuist wel de kruiden had gezien, maar zonder het builtje. En dat het hupse jongding wel het builtje droeg, maar dat zij de kruiden waarschijnlijk had gewied.
Ik draaide mij om, meer nog uit instinct dan tegen beter weten in. Want ik wilde het ook niet weten. Gelukkig zag ik slechts de silhouetten van mensen, veraf inmiddels, tegen de laagstaande namiddagzon. De wulpse deerne kon ik niet meer ontwaren.
Later die dag heb ik saoto soep gegeten. Lekker hartig, met verse taugé. Hij was heerlijk.
