Licht

Ja, wat is dat nou? Het is 03:47 's nachts en aan de horizon zie ik al licht. Dat hoort niet hoor, voor vieren 's nachts moet het donker zijn.

Een nieuwe dag dient zich aan, terwijl mijn inspiratie op zijn einde loopt. Dat is niet erg dit keer, want ik legde net de laatste hand aan mijn ding. De tragiek van een developer is, dat zijn werk, als het goed is, onbegrepen blijft. Al helemaal als het is voor een volstrekt obscure applicatie. Oh well.

Dat is al te pretentieus, maar daar houd ik het voor vanavond maar op. En godsamme, wat een handig ding is het toch. Ha!

(A-)Sociaal

Dingen die je opvallen. Onlangs was ik in Oxford, op zoek bij een vriend die daar lesgeeft aan de Oxford Brookes universiteit.

Een jaar of 3 geleden was ik al eens in Engeland, en ook toen viel me al op dat Engelsen, hun imago ten spijt, werkelijk barbaren zijn in eigen land, ongeveer zoals ze zijn wanneer je ze op vakantie tegenkomt. Mannen beschouwen voetbalshirts als een net pak, met 'matching' korte broek - vrouwen laten hun borsten alle vrijheid en hun pak shag ruist vrolijk onder hun mini-mini-rok vandaan. Ook al vriest het zeven graden bij windkracht 8. Ze zuipen zich klem, liggen kotsend langs stoepranden en in busstoelen. Lekker volkje.

En toch, ze zijn beleefd. Stap je in de bus, vragen ze netjes of jij wellicht niet voor ze was.

Daar moest ik aan denken toen ik terug in Nederland op het tramstation stond. Allereerst waren er de mensen die grondig en luidruchtig hun luchtwegen aan het reinigen waren. Fijn, al dat gerochel. Toen waren er diegenen, die zich men zich met alle macht de tram in wrongen. Vooral geen mensen laten uitstappen en daarmee ruimte maken, nee, vlug vlug je naar binnen vechten. Ging het nou nog om pubers, dan kun je het begrijpen. Niet vergeven, maar begrijpen. Maar nee, dit waren ouderen, zestig-plus minstens.

Ik heb het over 'gewone' nederlanders hier. Niet eens over het gebruikelijke uitschot.

Op het moment dat je zo'n cultuurschok ervaart, na liefst 3 dagen afwezigheid, vraag ik me af hoe 'echte' buitenlanders dit land ervaren. Ik vrees dat we er niet al te goed op staan. Jammer, wel, want een hoop dingen zijn hier best fijn...

Omhooggevallen

Wij hebben een prikbord op het toilet. Dat is handig, want dan heb je wat te lezen als hij zich al wel had aangediend maar onverhoopt toch wat mensenschuw blijkt.

Een van de dingen die we erop prikken zijn flyers van restaurants. Want met restaurants is het zo, dat je je voorneemt om er misschien ooit te gaan eten, maar als het puntje bij het paaltje komt ben je vergeten hoe die ene tent ook al weer heette.

Vandaag op het prikbord een reclame voor een kreeftenavond. De bewuste uitspanning kende ik niet, maar kreeft vind ik erg lekker, dus ik las met belangstelling het menu door. Het voorgerecht was dit:

Ravioli van kreeft en avocado
Overgoten met een thee van schelpdieren en dragon.

Nou lijkt me dat op zich heel smakelijk. Maar toch zou ik er niet gaan eten. En wel hierom niet:

Ravioli van kreeft en avocado.

'Van' kreeft en avocado? Niet 'met' kreeft en avocado? Of bedoelen ze gewoon 'gevuld met' en willen ze exclusiever klinken? Stel dat ze inderdaad 'van' bedoelen. Dat ze de kreeft en avocado pureren, en er een kunstig envelopje van vouwen. Dan is het geen ravioli meer, want ravioli is een specifieke vorm van pasta. Dus ze zullen wel gewoon bedoelen ravioli gevuld met kreeft en pasta. Zeg dat dan gewoon, het smaakt er vast niet minder om. Aan de andere kant, je kunt ook zeggen dat ik hier doordraaf en niet zo moet zeuren over één woordje. Dus voor nu even het voordeel van de twijfel.

Maar dan het tweede deel van het gerecht:

Overgoten met een thee van schelpdieren en dragon.

Daar moet ik toch echt van zuchten. Want wat is thee? Thee is heet water, waarin blaadjes van de thee-plant (Camellia sinensis) worden geweekt opdat ze aan dat water hun smaak afgeven. Je kunt er ook andere bladeren in mikken, maar of dat nog thee mag heten is maar de vraag.

Water waarin je dierlijke resten gooit, al dan niet aangevuld met kruiden, opdat deze hun smaak afgeven aan dat water - dat noem je geen thee. Sterker nog, daar is al een speciaal woord voor bedacht. Dat noem je namelijk bouillon.

Daar word ik dus moe van, van die restaurants die interessant willen doen door normale ingredienten op een afwijkende manier te beschrijven.

Ravioli met kreeft en avocado, in een bouillon van scheldieren en dragon, het lijkt me echt heerlijk. Maar dan wel graag in een restaurant waar ze dat gewoon zeggen.

Of wacht, weet je wat ik doe? Ik maak het gewoon lekker een keer zelf!

Rocking

Vandaag zat ik op de fiets en om een onverklaarbare reden drong Neil Young zich aan mij op. En wel in de vorm van dat grijsgedraaide en eigenlijk best saaie liedje 'Keep on rockin' in the free world'. Eigenlijk is dat best een vreemde tekst. Rocking. Dat betekent heen en weer wiegen, als in: rock the cradle. Blijf heen en weer wiegen in een vrije wereld. Que? Dat slaat eigenlijk bestwel nergens op. Een andere betekenis van 'rocking' is 'dansen zodanig dat het op straatvechten lijkt'. Hm, dat valt al meer te rijmen met het nummer. Maar toch. Waarom zou je dat in een vrije wereld moeten blijven doen? Je zou eerder denken dat wanneer de wereld vrij is, er geen noodzaak meer is om te (straat)vechten. Een derde betekenis is 'sex hebben' (rocking and rolling). Leuk, maar ik zie niet waarom je dat in een vrije wereld juist weer niet zou blijven doen, dus vanwaar dan de aansporing? Al met al kwam de tekst mij vreemder en vreemder over.

Pas toen ik er zo over nadacht begon het mij plots te dagen. Niks wiegen of neuken. Schaken! Het is een cryptisch liedje over schaken!

'Key pawn, raw king in the free, whirled.'

Die pion is dus belangrijk, en de koning staat blijkbaar kwetsbaar, omcirkeld door (vijandelijke?) stukken, waarschijnlijk ook pionnen.

Logisch, eigenlijk. Die Neil toch.