Wat eten we vandaag? Een altijd weer lastige vraag, maar ook een uitdaging. En een vraag die je doet beseffen in wat voor weelde we leven, dat je het je uberhaupt mag afvragen.
Aangezien ik in ons huishouden negen van de tien keer de kok ben, is het een door mij veelgestelde vraag. Soms ben ik er vanaf 's morgens mee bezig. Andere dagen bedenk ik ter plekke wat terwijl ik de voorraad bemonster. Die is bij ons niet zo groot, dus pasta salade is een veelgegeten gerecht. Gelukkig kan je er duizend varianten op maken.
Gisteren mailde een vriend van ons. Of we zin hadden om houtsnip (que?) te komen eten. Nou, deze vriend is (semi-)professioneel en gepassioneerd kok, dus dat wilden we wel. En ik hoefde niet na te denken over wat te eten.
De houtsnip, zo moet u weten, is een wildvogel. Waarop in Nederland en België niet mag worden gejaagd. Of gehandeld. Wij waren In Overtreding! In Engeland echter wel, en daar kwamen de onze vandaan. Er zijn daar zelfs daar speciale genootschappen voor, omdat de Houtsnip zich naar het schijnt niet eenvoudig laat verschalken. Een elitevogel, kun je wel zeggen. Wat zich ook uit in de prijzen waarvoor zij onderhands worden verhandeld - denk aan een patrijs qua formaat, maar ze schijnen 30-40 euro per stuk te doen. Gelukkig waren die van ons zo ongeveer letterlijk van de Land Rover gevallen.
Een van de bijzonderheden van de houtsnip is, dat hij traditioneel bereid wordt met alles erop en eraan, behalve de veren uiteraard. Eenmaal geplukt kan hij zo de oven in. Slechts de maag wordt verwijderd, wat logisch is, omdat deze bij vogels steentjes bevat. Alle overige ingewanden worden meebereid, en gegeten, de ingewanden als bijgerecht, om brood in te dopen.
Dat leidt tot een uiterst uitgesproken smaak. Ik ben er nog niet over uit of ik het daadwerkelijk lekker vond. Orgaanvlees heeft al een sterke smaak, maar hoe darmen smaken weten we in Nederland al helemaal niet. De ingewanden van een houtsnip, weet ik nu, smaken zoals rattendarmen ruiken nadat je drie dagen in dezelfde rat hebt lopen snijden op je practicum vertebraten tijdens je biologie studie, maar dan zonder de inhoud ervan. Dat klinkt voor velen ongetwijfeld smerig, maar dat is het niet per sé. Wel is het een hele sterke, uitgesproken smaak. De rest van het vlees van de houtsnip smaakt nog het meest naar duif.
De hersenen van de houtsnip staan bekend als delicatesse. Dus na wat breinkraken met de botschaar hebben we die ook geprobeerd. Die hebben de consistentie van jonge kaas, en smaken een beetje naar...ehm...lever? noten? Een hele zachte smaak.
Vond ik het lekker? Hmm, laat ik het zo zeggen: als ik het in een restaurant op de kaart zou treffen, zou het niet mijn eerste keuze zijn. Ook niet mijn tweede, als ik eerlijk ben. Maar het was wel gaaf om een keer gegeten te hebben, en ik vergeet het nooit meer. En de wijn, de wijn. Die was...subliem. De naam is me ontschoten, een Premier Cru uit de Bourgogne. Hij begon met een M.
Dus H.S. (onze vriend heet geen H.S., maar vanwege het illegale karakter van ons maal gebruik ik een pseudoniem), nogmaals bedankt voor een unieke culinaire ervaring!
