Schokkend!

Ligt het aan mij of neemt de sensatiezucht in de media steeds groteskere vormen aan? En, omdat de media in de maatschappij een steeds prominentere plaats innemen, daarmee in de maatschappij zelf? Ik denk dat ik in die mening niet alleen sta; niet voor niets bijvoorbeeld beklagen die 'zakkenvullers' uit het 'Haagse gedoe' zich erover dat het allang niet meer gaat om de materie, maar om de beeldvorming. Tot zover niets nieuws onder de zon.

Het is ook niet mijn bedoeling hier iets revolutionairs te roepen. Daar worden we al genoeg mee overspoeld. Ik wil kwijt dat ik me eraan erger. Heel erg. Onlangs nog, tijdens het achtuurjournaal. Er was een vliegtuig uit de lucht gevallen, kan gebeuren, en de nieuwslezer interviewde de verslaggever ter plaatse.

Hij vroeg hem of 'de radeloze familieleden zich nu verzamelen op het vliegveld'. Er is zoooveel fout aan die vraag! Ten eerste, en daar ergerde ik me het meest aan, het woord 'radeloze'. Mogen die familieleden dat misschien zelf bepalen? Misschien hadden ze wel de schurft aan oom Juan. En mogen vrienden en buren en leden van de voetbalvereniging soms niet ook radeloos zijn? Of zich verzamelen? En moet het per se nu? Niet mañana?

Flauwe opmerkingen, natuurlijk. Waar het mij om gaat is, dat het achtuurjournaal in mijn ogen geacht wordt om verslag te doen van nieuwswaardige feiten. Feitelijk. Neutraal. Of die mensen radeloos zijn, zie ik wel op de beelden. En eerlijk gezegd interesseert het me niet of ze radeloos zijn, dat is mijn zaak niet. Ik vind het erg voor ze, maar laat die mensen verder! Het journaal verlaagt zich tot het niveau Endemol op deze manier. Kwalijk, vind ik.

Natuurlijk, als omroep word je afgerekend op de heilige kijkcijfers. Want daarop wordt reclametijd verkocht. En we mogen dan in Nederland een bizar -en interessant- omroepbestel hebben met al die omroepverenigingen, uiteindelijk gaat het om het geld en de knikkers. Wat dat betreft is het jammer dat we geen staatsomroep a la BBC of BRT hebben. Die zijn ook niet zaligmakend en kennen ook hun duistere kanten. Maar mijn hemel wat een verademing. Geen reclame, dat alleen al. Maar dat soort omroepen is ook een laatste toevluchtsoord voor diegenen die op TV nog wat interessants willen laten zien. Iets informatiefs. Iets niet-hijgerigs. Iets niet-geils. Iets niet-sensationeels. Ja, misschien wel iets moois, zelfs. Ik zou het van een stukje beschaving vinden getuigen als er ruimte zou zijn voor omroepen die ook tonen wat niet door 90% van de 'andere mensen' gezien wil worden.

Ik begrijp commerciele omroepen wel; die moeten geld verdienen, en die zenden dus alleen datgene uit wat appelleert aan de meest basale driften: sex!, geweld!, sensatie! Natuurlijk, daarvoor is niemand immuun, altijd goed voor die paar seconden blijven hangen tijdens het zappen. En dus interessant voor adverteerders.

Maar het mes snijdt aan twee kanten: als je uitsluitend bagger te zien krijgt, word je ook (makkelijker) een bagger-mens. Je hebt geen keuze, of beter gezegd, je weet niet beter. En dat is jammer. Vandaar, opnieuw: het zou 'ons' sieren als er ook ruimte was voor programma's die niet iedereen wil zien. Opdat mensen in elk geval kennis kunnen nemen van het feit dat er ook nog iets anders bestaat dan FBI agenten die het in strakke pakken met een zonnebril op met elkaar doen, terwijl om hen heen de wereld op spectaculaire wijze ontploft. Dat er ook nog mensen zijn die echt iets kunnen, iets te melden hebben, dat de wereld niet uitsluitend bestaat uit randdebielen die -uit de maat dansend- een of ander liedje verkrachten. Voor mij, maar nu ga ik behoorlijk hoogdravend doen, is dat iets dat deel zou moeten uitmaken van, zelfs onlosmakelijk verbonden zou moeten zijn aan, een moderne, democratische maatschappij, een maatschappij waarop we gezamenlijk trots kunnen en willen zijn. Waarin groeperingen elkaar respecteren en elkaar ruimte bieden. Ik weet ook wel dat dat een utopie is, maar toch.

Terug naar het achtuurjournaal. In mijn -uitaard naieve maar toch- beleving is/was dat een van de bastions van neutrale verslaggeving. Maar het wordt meer en meer een soort Shownieuws. Dat vind ik zorgelijk.