13 oktober 2011
Grote en kleinere ergernissen
(Dit is een Nerd-ergernis, maar niet minder ergerlijk) Wanneer een site je doorverwijst naar een andere site via een reclame-site die je in HOSTS had laten verwijzen naar 127.0.0.1. Want dan kom je er dus nooit tenzij je moeilijk moeilijk in HOSTS en zo. Ik bedoel, waarom moet ik bijvoorbeeld de NS Internationaal pagina bereiken via een reclame-site?
28 augustus 2011
Aanbevolen
Zet de TV aan en je ziet reclame. Het is voldoende om me te doen schuimbekken en het apparaat te verwensen. Als mijn wederhelft er niet is kijk ik er ook nooit naar. En als mijn wederhelft er wel is, kijken we soms samen, en kan ik mijn frustratie meestal niet voor me houden. Wat mijn wederhelft dan -begrijpelijk- niet kan waarderen.
Hoe dan ook, reclame is soms ook wel beetje interessant. Onder die reclame over de ultieme formule X, waarmee je nu echt 168 uur droog blijft, of die schoon wast bij -279 graden, prijkt altijd zo'n leuk regeltje: 'onafhankelijk onderzoek onder xx gebruikers'.
Ik denk dat dat moet van de EU. Dat je niet zomaar iets mag beweren. Dat het gestaafd moet worden door onderzoek. Heel goed.
Het aantal xx is altijd laag. 60, 100, zoiets.
Zo'n onafhankelijk onderzoek, stel ik me voor, ziet er, als het al heeft plaatsgevonden, en dat moet, ongeveer zo uit:
Firma X maakt een som geld over naar een commercieel onderzoeksbureau. Plus een pallet vol rijk gevulde proefpakketten. En de vraag: willen jullie voor ons onafhankelijk bevestigen dat wij het beste product hebben?
Onderzoeksbureau Y gaat ermee aan de slag. Ze benaderen eerst de 50 partners van werknemers van Firma X die ze van hen aangeleverd hebben gekregen. Die krijgen niets, behalve het proefpakket en een vragenlijst.
Onafhankelijk als onderzoeksbureau Y is, hebben ze ook een netwerk van vrijwilligers, zeg 50 in getal. Die ontvangen ook het proefpakket van Firma X, met vragenlijst. En bijbehorend schrijven, over de voorwaarden voor het ontvangen van de onkostenvergoeding.
De vragenlijst bevat parels als:
-"Gebruikte u Product X de afgelopen periode vaker dan uw eigen merk?" (je hebt er een hele berg van, die op moet)
-"Zou u Product X aanbevelen bij anderen?" (hmja, kinderen en partner worden ingeschakeld om door de voorraad heen te komen)
Da's 50x bevestigend want de baan van man/vrouwlief is ervan afhankelijk, plus 40 keer bevestigend want zo werd de vraag gesteld. Onafhankelijk
En aan alle eisen werd voldaan. Vet hydraterend!
Hoe dan ook, reclame is soms ook wel beetje interessant. Onder die reclame over de ultieme formule X, waarmee je nu echt 168 uur droog blijft, of die schoon wast bij -279 graden, prijkt altijd zo'n leuk regeltje: 'onafhankelijk onderzoek onder xx gebruikers'.
Ik denk dat dat moet van de EU. Dat je niet zomaar iets mag beweren. Dat het gestaafd moet worden door onderzoek. Heel goed.
Het aantal xx is altijd laag. 60, 100, zoiets.
Zo'n onafhankelijk onderzoek, stel ik me voor, ziet er, als het al heeft plaatsgevonden, en dat moet, ongeveer zo uit:
Firma X maakt een som geld over naar een commercieel onderzoeksbureau. Plus een pallet vol rijk gevulde proefpakketten. En de vraag: willen jullie voor ons onafhankelijk bevestigen dat wij het beste product hebben?
Onderzoeksbureau Y gaat ermee aan de slag. Ze benaderen eerst de 50 partners van werknemers van Firma X die ze van hen aangeleverd hebben gekregen. Die krijgen niets, behalve het proefpakket en een vragenlijst.
Onafhankelijk als onderzoeksbureau Y is, hebben ze ook een netwerk van vrijwilligers, zeg 50 in getal. Die ontvangen ook het proefpakket van Firma X, met vragenlijst. En bijbehorend schrijven, over de voorwaarden voor het ontvangen van de onkostenvergoeding.
De vragenlijst bevat parels als:
-"Gebruikte u Product X de afgelopen periode vaker dan uw eigen merk?" (je hebt er een hele berg van, die op moet)
-"Zou u Product X aanbevelen bij anderen?" (hmja, kinderen en partner worden ingeschakeld om door de voorraad heen te komen)
Da's 50x bevestigend want de baan van man/vrouwlief is ervan afhankelijk, plus 40 keer bevestigend want zo werd de vraag gesteld. Onafhankelijk
En aan alle eisen werd voldaan. Vet hydraterend!
21 juli 2011
Robot Monster
Wie op een willekeurig moment na achten 's avonds de commercielen langszapt, loopt grote kans getrakteerd te worden op een slechte film. Ik ben gek op slechte films. Maar toch. Je hebt slechte films, en je hebt Slechte Films. Waar ik niet zo goed tegen kan is smakeloosheid, en daarin de grossieren de bovengenoemde films meestal ad nauseam.
Zoals al veel vaker geschreven, quasi-knappe FBI 5-o'clock shadow-mannen die in pakhuizen wonen, gebotoxte slettebakken, achtervolgingen, schietpatijen en explosies boeien mij evenveel als de wederwaardigheden van Amerikaanse pubers (yeah, right), die de ware liefde ontdekken na veel gratuit net-niet-bloot-neuken met willige cheerleader blondines met neptieten. Bleh.
Nee, het begint pas bij bij wat de commercielen tegenover voetbal programmeren. Films als Shark Attack 2, dat soort meuk. Dan begint het aardig te worden. Maar voor het echte werk moet je niet op TV zijn. Internet is je vriend.
Enig speuren en per ongeluk op de mediaspeler vinden doet blijken dat ook slecht al vaker is gedaan. Dacht ik dat met 'Teenagers from Outer Space' het absolute dieptepunt wel was bereikt, zag ik laatst 'Robot Monster' (1953).
Robot Monster is legendarisch. De 2.8 die deze film als waardering krijgt op IMDB is welverdiend. Episch beroerd, maar om te gillen, zo zou ik hem samenvatten.
Ik zal niet teveel tip van de sluier oplichten, maar de verhaallijn is geweldig, want volstrekt onzinnig en vergezocht en algemeen hilarisch. Van acteren is niet echt sprake, al probeert men het. De 'special effects', ach, wat zal ik erover zeggen? Bellenblaas, een apenpak en een duikershelm. Geweldig. Let ook op de high-tech communicatie-apparatuur.
Het verhaal gaat, dat naar aanleiding recensies van deze film, die in 1953 uitkwam, de regisseur een zelfmoordpoging heeft gedaan. Wat enerzijds volkomen terecht is, want zo slecht is hij beslist, anderszijds getuigt het niet van gevoel voor zelfspot. Misschien maakt dat de film nog wel het leukst. Dat hij serieus bedoeld is. Dat is in hoge mate onvoorstelbaar wat mij betreft, maar gaat deze film vooral zien.
Je zult 66 minuten gillend van het lachen van de bank rollen.
Zoals al veel vaker geschreven, quasi-knappe FBI 5-o'clock shadow-mannen die in pakhuizen wonen, gebotoxte slettebakken, achtervolgingen, schietpatijen en explosies boeien mij evenveel als de wederwaardigheden van Amerikaanse pubers (yeah, right), die de ware liefde ontdekken na veel gratuit net-niet-bloot-neuken met willige cheerleader blondines met neptieten. Bleh.
Nee, het begint pas bij bij wat de commercielen tegenover voetbal programmeren. Films als Shark Attack 2, dat soort meuk. Dan begint het aardig te worden. Maar voor het echte werk moet je niet op TV zijn. Internet is je vriend.
Enig speuren en per ongeluk op de mediaspeler vinden doet blijken dat ook slecht al vaker is gedaan. Dacht ik dat met 'Teenagers from Outer Space' het absolute dieptepunt wel was bereikt, zag ik laatst 'Robot Monster' (1953).
Robot Monster is legendarisch. De 2.8 die deze film als waardering krijgt op IMDB is welverdiend. Episch beroerd, maar om te gillen, zo zou ik hem samenvatten.
Ik zal niet teveel tip van de sluier oplichten, maar de verhaallijn is geweldig, want volstrekt onzinnig en vergezocht en algemeen hilarisch. Van acteren is niet echt sprake, al probeert men het. De 'special effects', ach, wat zal ik erover zeggen? Bellenblaas, een apenpak en een duikershelm. Geweldig. Let ook op de high-tech communicatie-apparatuur.
Het verhaal gaat, dat naar aanleiding recensies van deze film, die in 1953 uitkwam, de regisseur een zelfmoordpoging heeft gedaan. Wat enerzijds volkomen terecht is, want zo slecht is hij beslist, anderszijds getuigt het niet van gevoel voor zelfspot. Misschien maakt dat de film nog wel het leukst. Dat hij serieus bedoeld is. Dat is in hoge mate onvoorstelbaar wat mij betreft, maar gaat deze film vooral zien.
Je zult 66 minuten gillend van het lachen van de bank rollen.
18 juli 2011
Man het de hamer opgepakt
Montpellier, 18 juli 2011.
Terwijl de renners genieten van hun tweede rustdag, komt uit de Tour de France het bericht dat de man met de hamer is opgepakt. Naar de man, die ervan wordt verdacht hongerige renners lastig te vallen, is decennialang gezocht.
Peloton en ploegleiders reageren opgetogen: "De Tour is al lastig genoeg. Het is erg vervelend als je stuk zit en die gast staat weer voor je snufferd. Dat hoort niet bij het moderne wielrennen. Met die oortjes was het al iets verbeterd, maar we hopen nu definitief van hem af zijn."
Door de strikte zwijgcode in het peloton is over de daden van de man nooit iets naar buiten gekomen. Op de hamer die bij zich droeg zijn geen sporen van renners aangetroffen. Wel bleek de hamer vervaardigd van b-staal.
De man met de hamer zelf houdt vol onschuldig te zijn: "Ik ben als timmerman al jaren gepensioneerd, en die hamer had ik geleend van een buurman."
Terwijl de renners genieten van hun tweede rustdag, komt uit de Tour de France het bericht dat de man met de hamer is opgepakt. Naar de man, die ervan wordt verdacht hongerige renners lastig te vallen, is decennialang gezocht.
Peloton en ploegleiders reageren opgetogen: "De Tour is al lastig genoeg. Het is erg vervelend als je stuk zit en die gast staat weer voor je snufferd. Dat hoort niet bij het moderne wielrennen. Met die oortjes was het al iets verbeterd, maar we hopen nu definitief van hem af zijn."
Door de strikte zwijgcode in het peloton is over de daden van de man nooit iets naar buiten gekomen. Op de hamer die bij zich droeg zijn geen sporen van renners aangetroffen. Wel bleek de hamer vervaardigd van b-staal.
De man met de hamer zelf houdt vol onschuldig te zijn: "Ik ben als timmerman al jaren gepensioneerd, en die hamer had ik geleend van een buurman."
16 juli 2011
Martijn
In Engeland is het al enige tijd geleden: de heksenjacht op pedofielen. Gevoed door rioolpers is de volkswoede daar zo hoog opgelopen, dat het Verenigd Koninkrijk nu een walhalla voor peuters en kleuters moet zijn. Het nemen van een foto van een kind buiten je eigen huis is er al strafbaar. Ja, lieve mensen, die mensen van Sky hebben toch iets goeds gebracht. Pedofilie in Engeland is niet meer. Dat daarbij honderdduizenden onschuldigen schuldig zijn, ach.
Ik geloof het niet. Ik geloof dat pedofilie bestaat, en dat pedofielen er hooguit nog huiveriger door zijn, en beter verborgen.
Goddank hebben we in Nederland nu het populisme. Dat lost alles op. Geen drachme naar Griekenland, alle Turken en Marokkanen eruit, lekker 130 rijden en die vermaledijde pedofielen moeten verboden worden!
Maar wacht, pedofilie is al verboden. Maar het bestaat wel. Net als homofilie. Of hemofilie. Het is een afwijking. Ja, u leest het goed: ik schreef dat homofilie een afwijking is. Dat lijkt me ook nogal wiedes: als alle mannen homofiel waren, of alle vrouwen lesbisch, dan las u dit stuk niet. Dat maakt homofielen (of lesbiennes) niet minder. Wel anders. Niks mis mee.
En ja, ik schakel pedofilie en homofilie hier gelijk. Het is in die zin namelijk hetzelfde, dat beide neigingen afwijkingen zijn van de norm. En nee, ik zeg niet dat homofielen ook pedofielen zijn, of andersom.
Hoe je seksueel geaard bent, zit voor het overgrote deel in je, bij de geboorte. Dat wil zeggen, voor zover nu bekend. Hetero, homo, lesbo, pedo, het maakt deel uit van je hardware. Voor homo's en lesbo's is dat in elk geval in Nederland -gelukkig- geen echte belemmering. Voor pedo's wel, en met een goede reden. Het geeft, ook in mijn optiek, geen pas om seks te hebben met minderjarigen. Het begrip minderjarigen is uiteraard relatief. De wet spreekt van 18, maar maalt er niet om als een 12-jarige het met een 13-jarige doet. En terecht.
Anders wordt het, wanneer een -zeg- 40-jarige het doet met een 10-jarige. Er gaat er dan iets wringen op het vlak van 'gedwongen', of dat nu fysiek of psychisch is. De crux is: wordt er iemand geschaad? Hoe jonger het kind, hoe verontwaardigder men wordt, en mijns inziens terecht - ik wil alleen aangeven dat een 'harde' leeftijdsgrens irreeel is.
Hoe dan ook, nu is er een heksenjacht gaande op de vereniging Martijn. Die zich ten doel stelt seksualiteit met kinderen/minderjarigen bespreekbaar te maken. Niet zozeer te propageren, maar bespreekbaar te maken. Martijn, dat zijn vieze pedo's die opgehangen moeten worden, dat is zo'n beetje de tendens.
Ik vind dat, zolang leden van Martijn zich binnen de regels van de wet bewegen, zij net als iedere andere Nederlander het recht hebben zich te verenigen. Dat zij, hoezeer hun problematiek mij gevoelsmatig ook tegen de borst stuit, hun gedachtegoed mogen uitdragen.
Het geeft geen pas om op basis van populaire verontwaardiging een minderheid de vrijheid van meningsuiting te ontnemen.
Ik geloof het niet. Ik geloof dat pedofilie bestaat, en dat pedofielen er hooguit nog huiveriger door zijn, en beter verborgen.
Goddank hebben we in Nederland nu het populisme. Dat lost alles op. Geen drachme naar Griekenland, alle Turken en Marokkanen eruit, lekker 130 rijden en die vermaledijde pedofielen moeten verboden worden!
Maar wacht, pedofilie is al verboden. Maar het bestaat wel. Net als homofilie. Of hemofilie. Het is een afwijking. Ja, u leest het goed: ik schreef dat homofilie een afwijking is. Dat lijkt me ook nogal wiedes: als alle mannen homofiel waren, of alle vrouwen lesbisch, dan las u dit stuk niet. Dat maakt homofielen (of lesbiennes) niet minder. Wel anders. Niks mis mee.
En ja, ik schakel pedofilie en homofilie hier gelijk. Het is in die zin namelijk hetzelfde, dat beide neigingen afwijkingen zijn van de norm. En nee, ik zeg niet dat homofielen ook pedofielen zijn, of andersom.
Hoe je seksueel geaard bent, zit voor het overgrote deel in je, bij de geboorte. Dat wil zeggen, voor zover nu bekend. Hetero, homo, lesbo, pedo, het maakt deel uit van je hardware. Voor homo's en lesbo's is dat in elk geval in Nederland -gelukkig- geen echte belemmering. Voor pedo's wel, en met een goede reden. Het geeft, ook in mijn optiek, geen pas om seks te hebben met minderjarigen. Het begrip minderjarigen is uiteraard relatief. De wet spreekt van 18, maar maalt er niet om als een 12-jarige het met een 13-jarige doet. En terecht.
Anders wordt het, wanneer een -zeg- 40-jarige het doet met een 10-jarige. Er gaat er dan iets wringen op het vlak van 'gedwongen', of dat nu fysiek of psychisch is. De crux is: wordt er iemand geschaad? Hoe jonger het kind, hoe verontwaardigder men wordt, en mijns inziens terecht - ik wil alleen aangeven dat een 'harde' leeftijdsgrens irreeel is.
Hoe dan ook, nu is er een heksenjacht gaande op de vereniging Martijn. Die zich ten doel stelt seksualiteit met kinderen/minderjarigen bespreekbaar te maken. Niet zozeer te propageren, maar bespreekbaar te maken. Martijn, dat zijn vieze pedo's die opgehangen moeten worden, dat is zo'n beetje de tendens.
Ik vind dat, zolang leden van Martijn zich binnen de regels van de wet bewegen, zij net als iedere andere Nederlander het recht hebben zich te verenigen. Dat zij, hoezeer hun problematiek mij gevoelsmatig ook tegen de borst stuit, hun gedachtegoed mogen uitdragen.
Het geeft geen pas om op basis van populaire verontwaardiging een minderheid de vrijheid van meningsuiting te ontnemen.
7 juli 2011
Kwaad
Momenteel is op Facebook een ware heksenjacht aan de gang. Wat is het geval? In de VS is een vrouw opgepakt die haar tweejarige dochter heeft omgebracht.
Dat leidt tot een indrukwekkend aantal berichten, die allemaal ongeveer deze strekking hebben: ophangen dat mens, zonder vorm van proces. Interessant is om te zien, dat het over het algemeen conservatieve Amerikanen zien die deze mening zijn toegedaan.
Een moord op een onschuldig kind leidt in elke maatschappij tot veelal perverse media-aandacht en hevige algemene verontwaardiging. Vanuit emotioneel oogpunt best te begrijpen. Een verlangen tot vergelding is weinigen vreemd. Wat me er echter aan frappeert, en in hoge mate stoort, is de ongenuanceerdheid. "No justice for", is talloze malen te lezen.
Mensen die zoiets posten, gaan voorbij aan een aantal zaken. Ten eerste is een maatschappij die zich beschaafd wenst te noemen niet een maatschappij waarin mensen zonder vorm van proces veroordeeld of zelfs ter dood gebracht worden. De rechtsstaat waarin wij (nog) leven, die eenieder een eerlijk proces garandeert, is een van de peilers van onze beschaving.
Ten tweede gaat men volledig voorbij aan hoe de moordenaar tot zijn daad kwam. Ik wil op geen enkele wijze de daad zelf verdedigen, wel weet ik uit ervaring dat het maar zelden zo is, dat iemand een ander kwaad aandoet uit verlangen tot kwaad doen. Veelal zijn daders zelf getraumatiseerd, niet zelden door misbruik of mishandeling in het verleden. Zij kennen het verschil dikwijls niet tussen goed en kwaad. En als ze het wel kennen, dan vaak louter rationeel. Mensen die tot dit soort brute daden komen kunnen zich meestal niet verplaatsen in de ander, en voelen het kwaad niet dat ze aanrichten.
Nogmaals, ik wil niets goedpraten. Ik wil slechts betogen dat er ruimte moet zijn voor nuance, in plaats van iemand op basis van mediaberichten en geruchten zonder pardon te veroordelen. Kwaadaardigheid met voorbedachten rade is bij dit soort tragedies uiterst zeldzaam. Laat het oordeel aan de rechtbank - daarom zijn die er.
Hoe anders is dat in het dagelijks leven. Daarin worden we omringd door kwaadaardige mensen. Mensen die het verschil tussen goed en kwaad kennen. Die zich kunnen verplaatsen in de ander, en zich bewust kunnen zijn van het leed dat ze aanrichten. Maar die ervoor kiezen, willens en wetens, om dat te negeren. Die ervoor kiezen om leed aan te richten, omdat hun eigen gewin prevaleert over andermans ongeluk.
Veelal is dat gewin financieel. Hebzucht verblindt. De rekening voor de zogenaamde crisis, omdat heren bankiers en beurshandelaren en speculanten hun hand overspeelden is voor iedereen duidelijk. Veel te weinig aandacht, want veel te goed verborgen, is het leed dat zij aanrichten door uitbuiting en slavernij. Willens en wetens.
De ergste vorm van kwaadaardigheid komt voort uit machtswellust. Ik heb het niet over wrede dictators, die veelal gebaat zouden zijn bij hulpverlening en opsluiting. Tot de kwaadaardigste mensen reken ik politici. Politici die ervoor kiezen om louter uit electoraal gewin ervoor te kiezen om leed aan te richten. Door de zwaksten in de maatschappij verder te verzwakken. Door bevolkingsgroepen tegen elkaar op te zetten. Die bewust en openlijk voor hun kwaadaardigheid uitkomen. Die deze tot deugd verheffen. En die deugd, godbetert, uitdragen als wijsheid.
Ik prijs mij gelukkig dat ik in een land woon, waarin ik nog durf te hopen dat het ook anders kan. Waarin we dit soort kwaad kunnen bevechten zonder bloedvergieten. Maar we moeten wel opschieten.
Dat leidt tot een indrukwekkend aantal berichten, die allemaal ongeveer deze strekking hebben: ophangen dat mens, zonder vorm van proces. Interessant is om te zien, dat het over het algemeen conservatieve Amerikanen zien die deze mening zijn toegedaan.
Een moord op een onschuldig kind leidt in elke maatschappij tot veelal perverse media-aandacht en hevige algemene verontwaardiging. Vanuit emotioneel oogpunt best te begrijpen. Een verlangen tot vergelding is weinigen vreemd. Wat me er echter aan frappeert, en in hoge mate stoort, is de ongenuanceerdheid. "No justice for
Mensen die zoiets posten, gaan voorbij aan een aantal zaken. Ten eerste is een maatschappij die zich beschaafd wenst te noemen niet een maatschappij waarin mensen zonder vorm van proces veroordeeld of zelfs ter dood gebracht worden. De rechtsstaat waarin wij (nog) leven, die eenieder een eerlijk proces garandeert, is een van de peilers van onze beschaving.
Ten tweede gaat men volledig voorbij aan hoe de moordenaar tot zijn daad kwam. Ik wil op geen enkele wijze de daad zelf verdedigen, wel weet ik uit ervaring dat het maar zelden zo is, dat iemand een ander kwaad aandoet uit verlangen tot kwaad doen. Veelal zijn daders zelf getraumatiseerd, niet zelden door misbruik of mishandeling in het verleden. Zij kennen het verschil dikwijls niet tussen goed en kwaad. En als ze het wel kennen, dan vaak louter rationeel. Mensen die tot dit soort brute daden komen kunnen zich meestal niet verplaatsen in de ander, en voelen het kwaad niet dat ze aanrichten.
Nogmaals, ik wil niets goedpraten. Ik wil slechts betogen dat er ruimte moet zijn voor nuance, in plaats van iemand op basis van mediaberichten en geruchten zonder pardon te veroordelen. Kwaadaardigheid met voorbedachten rade is bij dit soort tragedies uiterst zeldzaam. Laat het oordeel aan de rechtbank - daarom zijn die er.
Hoe anders is dat in het dagelijks leven. Daarin worden we omringd door kwaadaardige mensen. Mensen die het verschil tussen goed en kwaad kennen. Die zich kunnen verplaatsen in de ander, en zich bewust kunnen zijn van het leed dat ze aanrichten. Maar die ervoor kiezen, willens en wetens, om dat te negeren. Die ervoor kiezen om leed aan te richten, omdat hun eigen gewin prevaleert over andermans ongeluk.
Veelal is dat gewin financieel. Hebzucht verblindt. De rekening voor de zogenaamde crisis, omdat heren bankiers en beurshandelaren en speculanten hun hand overspeelden is voor iedereen duidelijk. Veel te weinig aandacht, want veel te goed verborgen, is het leed dat zij aanrichten door uitbuiting en slavernij. Willens en wetens.
De ergste vorm van kwaadaardigheid komt voort uit machtswellust. Ik heb het niet over wrede dictators, die veelal gebaat zouden zijn bij hulpverlening en opsluiting. Tot de kwaadaardigste mensen reken ik politici. Politici die ervoor kiezen om louter uit electoraal gewin ervoor te kiezen om leed aan te richten. Door de zwaksten in de maatschappij verder te verzwakken. Door bevolkingsgroepen tegen elkaar op te zetten. Die bewust en openlijk voor hun kwaadaardigheid uitkomen. Die deze tot deugd verheffen. En die deugd, godbetert, uitdragen als wijsheid.
Ik prijs mij gelukkig dat ik in een land woon, waarin ik nog durf te hopen dat het ook anders kan. Waarin we dit soort kwaad kunnen bevechten zonder bloedvergieten. Maar we moeten wel opschieten.
30 juni 2011
Joden te weinig gediscrimineerd
De recente hetze tegen buitenlanders trekt een zware wissel op autochtone joden. Het Joods Overleg Orgaan Discriminatie laat weten zich sterk gediscrimineerd te voelen. Voorzitter Schmuck Eli vertelt in een interview in Elsevier: "Van oudsher zijn wij joden gewend het mikpunt van spot en verachting te zijn. Nu echter alle aandacht uitgaat naar buitenlanders, van wie het merendeel niet eens joods is, voelen wij ons onvoldoende gediscrimineerd."
Met name incidentele uitingen van jodenhaat door moslims wekt grote wrevel op. "Worden we eens fatsoenlijk beschimpt, gaat alle aandacht uit naar de daders!", beklaagt Eli zich. "Als joodse gemeenschap willen we niet weggezet worden als zeurpieten die klagen dat vroeger alles beter was, maar er zit wel een kern van waarheid in."
"In het huidige politieke klimaat van onverdraagzaamheid zou je verwachten dat wij joden ons helemaal thuis zouden voelen. Niets blijkt echter minder waar. Niemand zet ons weg als gevaar. Wij joden zijn weer de pineut. Dat vinden we niet koosjer (tof, red.)"
Eli laat weten inmiddels met diverse partijen in overleg te zijn. Graag zou hij zien dat de joodse gemeenschap wordt gepromoveerd tot allochtoon.
"Dat zou al een stuk schelen", betoogt Eli, "Discriminatie hoort nu eenmaal bij onze identiteit. Geef de joden terug aan onszelf."
Met name incidentele uitingen van jodenhaat door moslims wekt grote wrevel op. "Worden we eens fatsoenlijk beschimpt, gaat alle aandacht uit naar de daders!", beklaagt Eli zich. "Als joodse gemeenschap willen we niet weggezet worden als zeurpieten die klagen dat vroeger alles beter was, maar er zit wel een kern van waarheid in."
"In het huidige politieke klimaat van onverdraagzaamheid zou je verwachten dat wij joden ons helemaal thuis zouden voelen. Niets blijkt echter minder waar. Niemand zet ons weg als gevaar. Wij joden zijn weer de pineut. Dat vinden we niet koosjer (tof, red.)"
Eli laat weten inmiddels met diverse partijen in overleg te zijn. Graag zou hij zien dat de joodse gemeenschap wordt gepromoveerd tot allochtoon.
"Dat zou al een stuk schelen", betoogt Eli, "Discriminatie hoort nu eenmaal bij onze identiteit. Geef de joden terug aan onszelf."
29 juni 2011
Kabinet wil linksdragen verbieden
Een opmerkelijke proefballon steeg vandaag op uit het toch al daadkrachtige kabinet Rutte. Senator Loeter (51), die onlangs ondanks zijn duitse paspoort zonder al teveel media-aandacht de Eerste Kamer betrad, ontvouwde zijn plannen in reacties op de Hyves pagina van zijn dochter (13).
Uit een enquete afgenomen tijdens een toer van de Toppers door bureau peil.nl is gebleken, zo schrijft hij, dat een meerderheid van de aanwezige mannen hun geslacht rechts droeg.
Over de ruststand van het mannelijk geslacht is wetenschappelijk weinig bekend, maar algemeen wordt aangenomen dat links- en rechtsdragenden normaal verdeeld zijn. Dat wil zeggen, dat ongeveer evenveel mannen hun geslacht links danwel rechts dragen.
Op basis van deze enquete komt Loeter tot de verrassende conclusie, dat de voorkeurspositie van de penis de politieke kleur van de drager lijkt te volgen. Loeter, van origine econoom, stelt vast dat daaruit volgt dat een onevenredig deel van de mannen dat niet bij deze optredens aanwezig was, wel linksdragend moet zijn.
"Mark Rutte zei al dat het regeerakkoord er een zou worden waarbij rechts de vingers zou aflikken.", zo schrijft hij in zijn reactie. "Hoewel wellicht niet hygienisch, denk ik dat nu we toch aan het doorpakken zijn om ons land door de crisis te loodsen, en we moeten snijden daar waar het pijn doet, het een goed idee zou zijn linksdragen te verbieden. De linkse kerk heeft de afgelopen jaren al genoeg schade aangericht."
Over hoe hij een dergelijk verbod wil effectueren blijft Loeter evenwel onduidelijk. Tussen de regels door laat hij doorschemeren dat het een ritueel zou moeten worden, dat op basisscholen moet worden ingevoerd. Over al dan niet verdoven laat hij zich vooralsnog niet uit.
Uit een enquete afgenomen tijdens een toer van de Toppers door bureau peil.nl is gebleken, zo schrijft hij, dat een meerderheid van de aanwezige mannen hun geslacht rechts droeg.
Over de ruststand van het mannelijk geslacht is wetenschappelijk weinig bekend, maar algemeen wordt aangenomen dat links- en rechtsdragenden normaal verdeeld zijn. Dat wil zeggen, dat ongeveer evenveel mannen hun geslacht links danwel rechts dragen.
Op basis van deze enquete komt Loeter tot de verrassende conclusie, dat de voorkeurspositie van de penis de politieke kleur van de drager lijkt te volgen. Loeter, van origine econoom, stelt vast dat daaruit volgt dat een onevenredig deel van de mannen dat niet bij deze optredens aanwezig was, wel linksdragend moet zijn.
"Mark Rutte zei al dat het regeerakkoord er een zou worden waarbij rechts de vingers zou aflikken.", zo schrijft hij in zijn reactie. "Hoewel wellicht niet hygienisch, denk ik dat nu we toch aan het doorpakken zijn om ons land door de crisis te loodsen, en we moeten snijden daar waar het pijn doet, het een goed idee zou zijn linksdragen te verbieden. De linkse kerk heeft de afgelopen jaren al genoeg schade aangericht."
Over hoe hij een dergelijk verbod wil effectueren blijft Loeter evenwel onduidelijk. Tussen de regels door laat hij doorschemeren dat het een ritueel zou moeten worden, dat op basisscholen moet worden ingevoerd. Over al dan niet verdoven laat hij zich vooralsnog niet uit.
SGP wil begrip vrouw oprekken
In navolging van gedoogpartner PVV, die te kennen gaf het begrip allochtoon op alle niet-Joods-Christelijke Nederlanders te willen toepassen, komt de SGP met het voorstel ook het begrip 'vrouw' op te rekken.
Woordvoerder Jozef Timmermans licht toe: 'Het huidige onderscheid tussen man en vrouw leidt tot een scheef beeld van onze werkelijkheid. Wij zijn een bestuurspartij, en zoals u weet is besturen een mannenkwestie. We zien met name bij partijen van linkse signatuur veel mensen die als man te boek staan, maar ons inziens als vrouw denken en handelen. Het lijkt ons goed hen als vrouwen te registeren, zodat wij hen op basis van ons partijprogramma kunnen negeren. Het verwijt dat wij dat nu ook al doen wordt daarmee ook meteen weggenomen.'
Ook buiten de politieke kaders ziet de SGP aanzienlijke voordelen. Als het voorstel wordt aangenomen zullen ook homo's, onderwijzers, verplegers en kunstenaars als vrouw te boek worden gesteld. Timmermans vervolgt: 'Deze mensen houden zich al dan niet beroepsmatig bezig met zaken die in de schrift zijn voorbehouden aan vrouwen, die zoals u weet per definitie sneller tot de zonde worden verleid. Hen te kunnen beschouwen als inferieur schept duidelijkheid, die het maatschappelijk debat ten goede komt.'
Tenslotte laat Timmermans weten dat de SGP zich momenteel nog beraadt over vrijwilligers, chronisch zieken en 65-plussers.
Aantijgingen dat de SGP hiermee zou discrimineren werpt de partij verre van zich. 'We moeten nu eenmaal onder ogen zien dat wij niet langer leven in een tijd, waarin mensen gelijk zijn.', zo laat de partij weten.
Woordvoerder Jozef Timmermans licht toe: 'Het huidige onderscheid tussen man en vrouw leidt tot een scheef beeld van onze werkelijkheid. Wij zijn een bestuurspartij, en zoals u weet is besturen een mannenkwestie. We zien met name bij partijen van linkse signatuur veel mensen die als man te boek staan, maar ons inziens als vrouw denken en handelen. Het lijkt ons goed hen als vrouwen te registeren, zodat wij hen op basis van ons partijprogramma kunnen negeren. Het verwijt dat wij dat nu ook al doen wordt daarmee ook meteen weggenomen.'
Ook buiten de politieke kaders ziet de SGP aanzienlijke voordelen. Als het voorstel wordt aangenomen zullen ook homo's, onderwijzers, verplegers en kunstenaars als vrouw te boek worden gesteld. Timmermans vervolgt: 'Deze mensen houden zich al dan niet beroepsmatig bezig met zaken die in de schrift zijn voorbehouden aan vrouwen, die zoals u weet per definitie sneller tot de zonde worden verleid. Hen te kunnen beschouwen als inferieur schept duidelijkheid, die het maatschappelijk debat ten goede komt.'
Tenslotte laat Timmermans weten dat de SGP zich momenteel nog beraadt over vrijwilligers, chronisch zieken en 65-plussers.
Aantijgingen dat de SGP hiermee zou discrimineren werpt de partij verre van zich. 'We moeten nu eenmaal onder ogen zien dat wij niet langer leven in een tijd, waarin mensen gelijk zijn.', zo laat de partij weten.
7 juni 2011
Dikkie Dik en de barbecue
Dikkie Dik zit in de tuin. De zon schijnt. Het is heerlijk warm in de zon. Het baasje is thuis, en de kinderen ook. Vanochtend waren ze weg, met de auto. Toen kwamen ze terug. Ze hadden een heleboel tassen bij zich. Vader lachte een beetje raar.
Er komen steeds meer mensen bij. Het wordt een drukte van jewelste in de tuin. Dikkie Dik's baasjes zijn er helemaal opgewonden van. Ze lopen heen en weer met stoelen en tafels. En eten. Heel veel eten. Dikkie Dik kan het vlees ruiken. Maar Dikkie Dik heeft geleerd, dat hij er niet aan mag komen. Dus dat doet Dikkie Dik niet. Hij is een brave poes.
Hij zit bij de keukendeur, en kijkt naar al die mensen. Daar ziet hij het bazinnetje van Naima. Naima is een leuke meisjespoes. Dikkie Dik is een beetje verliefd op haar. Maar dat is ook gek. Naima's bazinnetje komt bijna nooit buiten. Ze heeft allemaal blauwe plekken op haar armen. En korstjes in haar gezicht. Maar toch is ze heel vrolijk. Het baasje van Naima is nergens te bekennen.
Plotseling ruikt Dikkie Dik iets raars. En Dikkie Dik ziet rook! Dikkie Dik schrikt er een beetje van. Maar iedereen is nog vrolijk. Opeens ziet Dikkie Dik het: het baasje is bezig met vuur te maken, op een soort tafel. Hij kijkt helemaal niet blij. Blijkbaar gaat het niet zoals het baasje wil. Hij zwaait driftig met een blik, dat hij in zijn handen heeft. Af en toe knijpt hij erin. Dan spuit er allemaal vloeistof uit het blik, en dan doet de stinkende tafel heel even van 'woesj!'. En zijn er vlammen. Heel eventjes. Daarna kijkt het baasje nog bozer.
'Wacht', denkt Dikkie Dik, 'misschien kan ik het baasje helpen.'. Dikkie Dik trippelt voorzichtig tussen de mensen door. Sommigen aaien hem over zijn ruggetje. Dat vindt Dikkie Dik best lekker.
Dikkie Dik loopt naar het baasje toe. Hij geeft het baasje een paar kopjes tegen zijn been. 'Niet nu', zegt het baasje tegen hem. Dus Dikkie Dik loopt naar de rokende tafel toe. Heel even denkt Dikkie Dik 'zal ik erop springen?' Maar doet hij toch maar niet. Dus Dikkie Dik loopt maar om de tafel heen. Hij bekijkt hem van alle kanten, en probeert zo dichtbij mogelijk te komen. Maar hij ziet niets. Dan voelt Dikkie Dik iets raars. En hij ruikt iets raars. Oh jee, wat gebeurt er nu? Het puntje van Dikkie Dik zijn staart heeft vlam gevat! Dikkie Dik schrikt zich een hoedje! Snel holt hij op het baasje af. Hij probeert de aandacht van het baasje te trekken. Hij geeft het baasje heel hard kopjes tegen zijn been. 'Help, baasje, mijn staart staat in brand!' "Rot op, stom beest!", schreeuwt het baasje tegen hem. En het baasje schopt naar Dikkie Dik. Dikkie Dik springt weg. Mis! 'Maar baasje', denkt Dikkie Dik. Hij is een beetje in paniek. En hij holt snel weer op het baasje af. Dan richt het baasje het blik op Dikkie Dik. En hij spuit. Een dikke straal aanmaakvloeistof komt eruit. Pardoes over Dikkie Dik heen. En zijn smeulende staartje.
Dag Dikkie Dik, tot de volgende keer.
Er komen steeds meer mensen bij. Het wordt een drukte van jewelste in de tuin. Dikkie Dik's baasjes zijn er helemaal opgewonden van. Ze lopen heen en weer met stoelen en tafels. En eten. Heel veel eten. Dikkie Dik kan het vlees ruiken. Maar Dikkie Dik heeft geleerd, dat hij er niet aan mag komen. Dus dat doet Dikkie Dik niet. Hij is een brave poes.
Hij zit bij de keukendeur, en kijkt naar al die mensen. Daar ziet hij het bazinnetje van Naima. Naima is een leuke meisjespoes. Dikkie Dik is een beetje verliefd op haar. Maar dat is ook gek. Naima's bazinnetje komt bijna nooit buiten. Ze heeft allemaal blauwe plekken op haar armen. En korstjes in haar gezicht. Maar toch is ze heel vrolijk. Het baasje van Naima is nergens te bekennen.
Plotseling ruikt Dikkie Dik iets raars. En Dikkie Dik ziet rook! Dikkie Dik schrikt er een beetje van. Maar iedereen is nog vrolijk. Opeens ziet Dikkie Dik het: het baasje is bezig met vuur te maken, op een soort tafel. Hij kijkt helemaal niet blij. Blijkbaar gaat het niet zoals het baasje wil. Hij zwaait driftig met een blik, dat hij in zijn handen heeft. Af en toe knijpt hij erin. Dan spuit er allemaal vloeistof uit het blik, en dan doet de stinkende tafel heel even van 'woesj!'. En zijn er vlammen. Heel eventjes. Daarna kijkt het baasje nog bozer.
'Wacht', denkt Dikkie Dik, 'misschien kan ik het baasje helpen.'. Dikkie Dik trippelt voorzichtig tussen de mensen door. Sommigen aaien hem over zijn ruggetje. Dat vindt Dikkie Dik best lekker.
Dikkie Dik loopt naar het baasje toe. Hij geeft het baasje een paar kopjes tegen zijn been. 'Niet nu', zegt het baasje tegen hem. Dus Dikkie Dik loopt naar de rokende tafel toe. Heel even denkt Dikkie Dik 'zal ik erop springen?' Maar doet hij toch maar niet. Dus Dikkie Dik loopt maar om de tafel heen. Hij bekijkt hem van alle kanten, en probeert zo dichtbij mogelijk te komen. Maar hij ziet niets. Dan voelt Dikkie Dik iets raars. En hij ruikt iets raars. Oh jee, wat gebeurt er nu? Het puntje van Dikkie Dik zijn staart heeft vlam gevat! Dikkie Dik schrikt zich een hoedje! Snel holt hij op het baasje af. Hij probeert de aandacht van het baasje te trekken. Hij geeft het baasje heel hard kopjes tegen zijn been. 'Help, baasje, mijn staart staat in brand!' "Rot op, stom beest!", schreeuwt het baasje tegen hem. En het baasje schopt naar Dikkie Dik. Dikkie Dik springt weg. Mis! 'Maar baasje', denkt Dikkie Dik. Hij is een beetje in paniek. En hij holt snel weer op het baasje af. Dan richt het baasje het blik op Dikkie Dik. En hij spuit. Een dikke straal aanmaakvloeistof komt eruit. Pardoes over Dikkie Dik heen. En zijn smeulende staartje.
Dag Dikkie Dik, tot de volgende keer.
8 april 2011
Houtsnip
Wat eten we vandaag? Een altijd weer lastige vraag, maar ook een uitdaging. En een vraag die je doet beseffen in wat voor weelde we leven, dat je het je uberhaupt mag afvragen.
Aangezien ik in ons huishouden negen van de tien keer de kok ben, is het een door mij veelgestelde vraag. Soms ben ik er vanaf 's morgens mee bezig. Andere dagen bedenk ik ter plekke wat terwijl ik de voorraad bemonster. Die is bij ons niet zo groot, dus pasta salade is een veelgegeten gerecht. Gelukkig kan je er duizend varianten op maken.
Gisteren mailde een vriend van ons. Of we zin hadden om houtsnip (que?) te komen eten. Nou, deze vriend is (semi-)professioneel en gepassioneerd kok, dus dat wilden we wel. En ik hoefde niet na te denken over wat te eten.
De houtsnip, zo moet u weten, is een wildvogel. Waarop in Nederland en België niet mag worden gejaagd. Of gehandeld. Wij waren In Overtreding! In Engeland echter wel, en daar kwamen de onze vandaan. Er zijn daar zelfs daar speciale genootschappen voor, omdat de Houtsnip zich naar het schijnt niet eenvoudig laat verschalken. Een elitevogel, kun je wel zeggen. Wat zich ook uit in de prijzen waarvoor zij onderhands worden verhandeld - denk aan een patrijs qua formaat, maar ze schijnen 30-40 euro per stuk te doen. Gelukkig waren die van ons zo ongeveer letterlijk van de Land Rover gevallen.
Een van de bijzonderheden van de houtsnip is, dat hij traditioneel bereid wordt met alles erop en eraan, behalve de veren uiteraard. Eenmaal geplukt kan hij zo de oven in. Slechts de maag wordt verwijderd, wat logisch is, omdat deze bij vogels steentjes bevat. Alle overige ingewanden worden meebereid, en gegeten, de ingewanden als bijgerecht, om brood in te dopen.
Dat leidt tot een uiterst uitgesproken smaak. Ik ben er nog niet over uit of ik het daadwerkelijk lekker vond. Orgaanvlees heeft al een sterke smaak, maar hoe darmen smaken weten we in Nederland al helemaal niet. De ingewanden van een houtsnip, weet ik nu, smaken zoals rattendarmen ruiken nadat je drie dagen in dezelfde rat hebt lopen snijden op je practicum vertebraten tijdens je biologie studie, maar dan zonder de inhoud ervan. Dat klinkt voor velen ongetwijfeld smerig, maar dat is het niet per sé. Wel is het een hele sterke, uitgesproken smaak. De rest van het vlees van de houtsnip smaakt nog het meest naar duif.
De hersenen van de houtsnip staan bekend als delicatesse. Dus na wat breinkraken met de botschaar hebben we die ook geprobeerd. Die hebben de consistentie van jonge kaas, en smaken een beetje naar...ehm...lever? noten? Een hele zachte smaak.
Vond ik het lekker? Hmm, laat ik het zo zeggen: als ik het in een restaurant op de kaart zou treffen, zou het niet mijn eerste keuze zijn. Ook niet mijn tweede, als ik eerlijk ben. Maar het was wel gaaf om een keer gegeten te hebben, en ik vergeet het nooit meer. En de wijn, de wijn. Die was...subliem. De naam is me ontschoten, een Premier Cru uit de Bourgogne. Hij begon met een M.
Dus H.S. (onze vriend heet geen H.S., maar vanwege het illegale karakter van ons maal gebruik ik een pseudoniem), nogmaals bedankt voor een unieke culinaire ervaring!
Aangezien ik in ons huishouden negen van de tien keer de kok ben, is het een door mij veelgestelde vraag. Soms ben ik er vanaf 's morgens mee bezig. Andere dagen bedenk ik ter plekke wat terwijl ik de voorraad bemonster. Die is bij ons niet zo groot, dus pasta salade is een veelgegeten gerecht. Gelukkig kan je er duizend varianten op maken.
Gisteren mailde een vriend van ons. Of we zin hadden om houtsnip (que?) te komen eten. Nou, deze vriend is (semi-)professioneel en gepassioneerd kok, dus dat wilden we wel. En ik hoefde niet na te denken over wat te eten.
De houtsnip, zo moet u weten, is een wildvogel. Waarop in Nederland en België niet mag worden gejaagd. Of gehandeld. Wij waren In Overtreding! In Engeland echter wel, en daar kwamen de onze vandaan. Er zijn daar zelfs daar speciale genootschappen voor, omdat de Houtsnip zich naar het schijnt niet eenvoudig laat verschalken. Een elitevogel, kun je wel zeggen. Wat zich ook uit in de prijzen waarvoor zij onderhands worden verhandeld - denk aan een patrijs qua formaat, maar ze schijnen 30-40 euro per stuk te doen. Gelukkig waren die van ons zo ongeveer letterlijk van de Land Rover gevallen.
Een van de bijzonderheden van de houtsnip is, dat hij traditioneel bereid wordt met alles erop en eraan, behalve de veren uiteraard. Eenmaal geplukt kan hij zo de oven in. Slechts de maag wordt verwijderd, wat logisch is, omdat deze bij vogels steentjes bevat. Alle overige ingewanden worden meebereid, en gegeten, de ingewanden als bijgerecht, om brood in te dopen.
Dat leidt tot een uiterst uitgesproken smaak. Ik ben er nog niet over uit of ik het daadwerkelijk lekker vond. Orgaanvlees heeft al een sterke smaak, maar hoe darmen smaken weten we in Nederland al helemaal niet. De ingewanden van een houtsnip, weet ik nu, smaken zoals rattendarmen ruiken nadat je drie dagen in dezelfde rat hebt lopen snijden op je practicum vertebraten tijdens je biologie studie, maar dan zonder de inhoud ervan. Dat klinkt voor velen ongetwijfeld smerig, maar dat is het niet per sé. Wel is het een hele sterke, uitgesproken smaak. De rest van het vlees van de houtsnip smaakt nog het meest naar duif.
De hersenen van de houtsnip staan bekend als delicatesse. Dus na wat breinkraken met de botschaar hebben we die ook geprobeerd. Die hebben de consistentie van jonge kaas, en smaken een beetje naar...ehm...lever? noten? Een hele zachte smaak.
Vond ik het lekker? Hmm, laat ik het zo zeggen: als ik het in een restaurant op de kaart zou treffen, zou het niet mijn eerste keuze zijn. Ook niet mijn tweede, als ik eerlijk ben. Maar het was wel gaaf om een keer gegeten te hebben, en ik vergeet het nooit meer. En de wijn, de wijn. Die was...subliem. De naam is me ontschoten, een Premier Cru uit de Bourgogne. Hij begon met een M.
Dus H.S. (onze vriend heet geen H.S., maar vanwege het illegale karakter van ons maal gebruik ik een pseudoniem), nogmaals bedankt voor een unieke culinaire ervaring!
Abonneren op:
Posts (Atom)