8 september 2013

Onderbroekheld

Er bestaat een filmpje van mij van toen ik een jaar of 3-4 was, waarin ik probeer een onderbroek aan te trekken. Mijn neefjes en nichtje, die ik ooit zeer liefhad, rollen steevast huilend van het lachen over de grond als het zelfs maar wordt genoemd. Nu moet ik toegeven, het ziet er niet per sé vloeiend uit. 'Onhandig' en 'klungelig' zijn begrippen die zich met leedvermaak opdringen. Tot op de dag van vandaag is het aantrekken van een onderbroek dan ook een van de grotere uitdagingen waarvoor ik mij dagelijks gesteld zie.

Het is niet anders; ik heb nu eenmaal zo'n goddelijk, woest aantrekkelijk lichaam dat mijn brein bij het geven van motorische bevelen spontaan begint te stotteren.

Inmiddels heb ik het leren accepteren. Dan maar geen zwemdiploma A. Daarvoor moet je armen en benen volgens een strikte choreografie orkestreren, terwijl het mij slechts lukt te spartelen. Maar ik kom wel boven, dus ha! Mijn droom om judokampioen te worden vervloog toen ik na twee jaar slechts uit medelijden een gele slip kreeg. Het meest voelde ik mij thuis als tafeltennisser, de ultieme nerd-sport. Daar kon ik ook geen ene reet van, maar ik leerde het besmuikt gegiechel in de zaal te negeren en heb het jaren met plezier gedaan.

Ik moest daaraan denken toen ik op YouTube muziekfilmpjes zat te bekijken. Via een fijn liedje van Dream Theater belandde ik bij een filmpje van wijlen Shawn Lane, van wie ik nog nooit had gehoord. Deze omissie is bij deze rechtgezet. Ik heb in mijn leven wel eens een gitaar in mijn handen gehad, maar het zal u na bovenstaande ontboezemingen niet verrassen dat u mij niet als gitaarheld kent. Shawn Lane was zeer beslist wel een gitaarheld, en gewoon een held. Wie de moeite nam om het filmpje te bekijken, kan constateren dat hij niet zo'n lekker ding was als ik. Hij is in 2003 al op 40-jarige leeftijd overleden, na een leven vol lichamelijk ongemak en daarmee samenhangend medicijngebruik.

Ik raad u aan om meer van deze onbekende meester op te zoeken. De kwaliteit op YouTube is meestal belabberd, maar er zitten parels tussen. Dit filmpje geeft een ontroerend inkijkje in het brein van een bescheiden man iemand die 'per ongeluk' ergens heel goed in is.

Waar ik zelf goed in ben, daar ben ik nog altijd niet achter. Misschien is onderbroekenlol wat voor me?

Geen opmerkingen: