Als je wat ouder wordt, zo heb ik weleens gehoord, dan hoeven dingen niet meer allemaal snel en spectaculair. Je gaat rustiger dingen waarderen.
Dan ben ik al heel lang oud, want ik houd niet van snel en spectaculair. Sterker, ik krijg eczeem van 'schokkend', 'sensationeel' en 'nooit eerder'.
Snelle muziek, dat is wat anders. Kan heel leuk zijn. Neem bijvoorbeeld het album Illusions, van Sadus. Razendsnelle thrash. Heerlijk. Of snelle black, ook leuk, bijvoorbeeld Panzer Division Marduk, van het gelijknamige Marduk. Lekker hoor.
De laatste maanden zit ik echter in een langzame fase. Ik schreef daar al eerder over. Gisteren een nieuwe band in het langzame segment ontdekt: Abandon. Dat zijn, afgaand op hun muziek en biografie, Zweden met een depressie. Een ernstige blijkbaar, want vorig jaar beroofde hun zanger zich van het leven. Triest. Terwijl hun bandfoto op de link vreemd genoeg heel vrolijk is.
Het maakt het luisteren naar hun laatste plaat, The Dead End, een extra beladen ervaring. Abandon speelt langzame, hele langzame, metal uit het sludge/doom sub-genre. Het is nog net geen funeral doom. En het is ronduit prachtig. Muziek om te draaien midden in de nacht, terwijl herfststormen tegen het raam slaan. Titels als There is no escape, Pitch black hole en Lost we are doen al vermoeden dan we hier niet van doen hebben met blije deuntjes.
Denk een loodzware bas, super-laaggestemde gitaren, slepende drums, met af en toe het getormenteerde gebrul/gekrijs van zanger Johan Carlzon, meestal erg naar de achtergrond gemixt. Wat Abandon echter zo speciaal maakt, is het gebruik van een pomporgel. Dat voegt enorme sfeer toe aan de nummers.
The Dead End duurt ruim 100 minuten; de meeste nummers klokken tegen of zelfs ruim over de tien minuten. En toch vliegt de tijd voorbij, terwijl je wegdroomt bij dat heerlijke orgelgeluid, en je laat verrassen door de vaak zwaar dissonante riffs, en de traag voortrollende melodielijnen. Je zou bijna wensen dat je aan een touw van een balk bungelde.
Een prachtplaat, plaat van het jaar voor mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten