Aldi

De Aldi. Een fijne winkel. Ze doen niet aan marketing. Tenminste, minder opzichtig dan andere supermarkten. Scheelt budget, dus ze zijn goedkoper. Dat spreekt me aan. In tegenstelling tot niet nader te noemen andere mensen in mijn omgeving vind ik, dat goedkoop niet per sé beter is. Maar het is wel fijn als je een vergelijkbaar product voor minder krijgt.

Dat is dan ook meteen de moeilijkheid van de Aldi. Of de Lidl. Want wat moet je er wel, en wat moet je er niet kopen? Mij beperkend tot de eetbare artikelen, van elk eetwaar kun je iets maken. Tenminste, zo lang het geschikt is om te behandelen in enige vorm. Door het te kruiden, marineren, aan te vullen, 'whatever'. Een aantal Aldi artikelen zijn wel erg van plastic, en domweg inferieur. Maar zeker niet alles.

Groenten? Te doen, mits snel na aankoop geconsumeerd. Fruit? Idem. Vlees? Hmm, niet tenzij je het kan marineren. Van marineren fleurt elk stuk slachtafval op, de Indomnesische keuken is erop gebaseerd zowat. Koekjes? Ja, als je niet de chemische neemt. Sap? Laten staan. (Vermeld dient te worden dat we te huize Bij Ons graag Mazaa drinken, en dat is goed, maar duur sap. Limonade? Laten staan. Ik drink letterlijk liters limonade per week, altijd de citroen van K-C, sinds ze mijn favoriete smaak, rode grapefruit, uit het assotiment hebben gehaald (boe!). Fris? Laten staan. Beleg? Och, het proberen waard.

Het zijn met name de non-food spullen die me daar blij maken. Zoals hand-zeep. Wilde vijg smaak! Reuze wild, die vijg, en zo. Ik heb van mijn leven nooit een wilde vijg gezien, wie wel? Ik ken wel verse vijgen, maar die zijn gefokt, en naar ik aanneem dus zindelijk en lief voor kinderen. Hoe dan ook, blijkbaar zijn wilde vijgen bijna gratis, want je kunt er hele goedkope handzeep van maken.

Voor zaken als wasmiddel en keukenrollen zou ik ook willen dat wij, niet-PVV stemmende autolozen, een Aldi in de buurt hadden. Helaas zijn de overgebleven niet-Albert Heijnen hier in de buurt de laatste twee jaar opgekocht, dus het is alleen maar AH dat hier de klok slaat. In een straal van een kilometer tel ik er vijf. De dichtstbijzijnde niet-AH is meer dan een kwartier fietsen. En te huize Bij Ons zijn we ook lui. Meneer Albert weet dat maar al te goed.

Wat ook zo leuk is aan de Aldi, is dat de merken die er liggen vaak heel erg lijken op de merken van hun duurdere broer(s). Op zeker dat er in merkenland, waar ik vanwege mijn werk zo nu en dan een inkijk in krijg, hele veldslagen worden uitgevochten. Is het plagiaat of niet? Om er één voorbeeld uit te pikken: de choco-duo biscuits van Aldi zijn nagenoeg identiek aan de Zaanse Huisjes van hun concurrent uit de gelijknamige streek. Inclusief het net even andere figuurtje dat aan de chocolade-kant van het koekje gedrukt staat. Dat vind ik reuze grappig, het is je ware marketing-oorlog, waar je normaal niet zo op let. Oplettende lezers hebben inmiddels allang door dat de Keuringsdienst van Waarden tot mijn favoriete TV-programma's behoort - tsja, ben ik toch een echte Hollander, maar dan eentje die a) ironie snapt, b) weet te waarderen en c) een aandachtspanne heeft van langer dan tien minuten. Naar moderne maatstaven gemeten: een nerd, dus.

Als enthousiast innemer word ik nog het meest enthousiast van het wijn-aanbod van de Aldi. Want, mits goed gekozen, hebben die best lekkere wijn. Zo ontspruit dit stukje aan inspiratie opgedaan uit Aldi wijn, die per fles net zoveel kost als één glas bier in de kroeg. Kijk, daar word ik (dubbel?) enthousiast van.

Morgen weet ik of het hoofdpijn-wijn was - daarbij aangetekend dat dat natuurlijk ook afhangt van het geconsumeerd volume. Wat dat betreft verdient de Aldi voor nu dan in elk geval voordeel van de twijfel.

Jammer dat ze zo 'bloody' ver weg zitten.