Teenagers

Ah, slechte films. Ik bedoel niet de reut die ze op SBS Zes Chromosomen Teveel, of RTL Kots uitzenden. Die zijn dikwijls ook slecht, maar die irriteren voornamelijk, al was het maar vanwege de reclames. Nee, ik bedoel kwaliteits-slecht. Heel, HEEL slechte films.

Vanavond weer een parel gezien. Ik weet nog van toen ik nog een jong ventje was, dat een klasgenoot van mij ambities had in kunstland. En wij schoten een filmpje, ik denk met zo'n ouderwetse videocamera, ik weet het niet meer. We waren jong en onschuldig. Het resultaat weet ik ook niet eens meer, maar ongetwijfeld leek het nergens naar.

Vergeleken met de film die ik zojuist zag, was het echter ongetwijfeld een meesterwerk. Kijk, met een titel als 'Teenagers from Outer Space' (uit 1959), dan weet je al dat je geen Oscarwaardige cinema te wachten staat. Maar mijn hemel, wat was hij tenenkrommend slecht. Geweldig, ik raad iedereen aan deze film tenminste een keer in zijn leven te bekijken. Werkelijk met geen pen te beschrijven, zo slecht als deze film is. Er is geen moment in deze film dat je het idee hebt dat er ironie in het spel is. Ze meenden het dus volgens mij ook nog!

Teenagers from outer space roept niets dan vragen op. Veruit de belangrijkste is: WAAROM? En de vraag die daar onmiddelijk op zou moeten volgen is: als je 1 minuut van deze film gemonteerd hebt, waarom ben je dan verdergegaan? Waarom heb je dit wangedrocht niet in de prullenbak gemieterd? Als ik het idee zou hebben, dat mensen erachter konden komen dat ik iets met deze film te maken had gehad, dan zou ik mij van het leven hebben beroofd! Alles beter dan doodgaan van schaamte!

Deze film is onvergetelijk. Ik heb veel slechte films gezien, en ik ga er nog veel zien, maar dit sloeg tot nu toe werkelijk alles.

Even heel kort waar de film over gaat:

Tieners, dat wil zeggen, mannen van tenminste 25 jaar en ouder, landen vanuit de ruimte op aarde. In een wieldop aan een touwtje, pardon, ruimteschip. Ze dragen een overall met plakband erop, pardon, ruimtepakken. Ze komen om de aarde als broedstoof te gebruiken voor 'Gargons', vreselijke monsters. Die verdacht veel op kreeften lijken. Eén van de ruimtewezens, hij heet Derek, want zo heten ruimtewezens, is het daar niet mee eens. Derek vlucht. Derek ontmoet een meisje en haar opa. Derek gaat meteen bij hen inwonen. Thor, een van zijn scheepsmakkers, een nare mispunt is hij, wordt achter hem aangestuurd, om hem te doden. Met een fohn, pardon, een 'focussing disintegrator'. Een formidabel wapen is dat; van het ene shot op het andere verander je van een hemeltergend slecht acteur in een skelet uit een dokterspraktijk, inclusief metalen ophangringen. Derek wordt verliefd. Derek gaat de strijd met Thor. De mensen uit het stadje helpen mee. Ze rijden in van die prachtige auto's uit de jaren vijftig in het rond, de hele tijd op zoek naar elkaar. Ze lezen het script op. Het is een heel, heel slecht script. Ze lezen het heel, heel slecht op. Nee, serieus, echt Heel HEEL slecht. Thor wordt beetje uitgeschakeld. Het monster valt aan. We zien de schaduw van een brullende kreeft (eh?) geprojecteerd over het beeld van mensen op een heuvel. De mensen roepen 'oei! oei!' en vallen dood neer. En zo. Derek verslaat het monster met een defecte fohn en hoogspanningskabels. Hij misleidt ook nog zijn soortgenoten, die al geland zijn, met nog meer kreeften, pardon, Gargons! 'Stock-footage' uit een documentaire over mijnbouw volgt. Daarin is een -ahem- enorme explosie te zien. Derek heeft zich opgeofferd! Maar de mensheid is veilig! The End.

Bovenstaande samenvatting is, vergeleken met de film, Nobelprijswaardige literatuur.

Nogmaals, gaat dit zien. Drank, pardon, heel veel drank, en hapjes, en melig gezelschap dragen bij aan de amusementswaarde.

Morgen op het programma: Humanoids from the Deep (1980). Als 'ie het doet. Anders wordt het Bride of the Monster (1955). Of Night of the Ghouls (1959). Of misschien wel The Giant Claw (1957). Joepie!