Verontschuldigingen

Met stijgende verbazing kijk ik naar de trend, dat mensen zich moeten verontschuldigen voor acties waarvoor zij niet meer verantwoordelijk gehouden kunnen worden. Dat is een hellend vlak natuurlijk. Hoe lang draag je je zonden mee? In het geval van landen kun je erover twisten, al heeft het niet zo veel zin meer. De vraag of Japan zich moet verontschuldigen voor zijn  troostmeisjes of Nederland voor de politionele acties, het is mij lood om oud ijzer. Wat is gebeurd, is gebeurd, we betreuren het, klaar.

Laatst las ik in The Guardian, dat men van Benedict Cumberbatch verwacht, dat hij zich verontschuldigt voor het houden van slaven in zijn familie. Benedict Cumberbatch, zo heet hij echt, is de Britse acteur die het bekendst is als Sherlock Holmes uit de gelijknamige BBC televisieserie. Zijn 'fifth great-grandfather', ik weet niet hoever dat is, maar het lijkt me tenminste 7 generaties, bezat drie eeuwen geleden(!) een plantage op Barbados waarop slaven werkte. En daarvoor wil een Amerikaanse (hoe kan het ook anders) nazaat nu een schadevergoeding.

In het artikel worden verwoede pogingen gedaan dit breder te trekken en er een Diepe Ethische Vraag van te maken.

Ik kan alleen maar denken: BS, opgeklopt door een gehaaide letselschadeadvocaat. Onder het mom van politieke correctheid is er een perverse trend gaande misstanden uit het verleden te gelde te maken.

Verantwoordelijkheid draag je voor je eigen daden, punt. Je kunt iets betreuren, je kunt zelfs handelen om misstanden uit het verre verleden recht te zetten, maar dat doe je niet omdat je er zelf schuld aan hebt. Daar zijn verontschuldigingen of schadevergoedingen dan ook niet op hun plaats.