Lusten

Meestal ben ik degene die kookt. Deels is dat ingegeven door praktische overwegingen; ik heb er meer tijd voor. Dat Pien een hekel aan koken heeft speelt ook een rol.

Ik vind het ook niet erg, ik vind koken leuk. Ik ben er niet goed in of zo, maar oefening baart kunst, en zo lang het niet te moeilijk is, kan ik best een eenvoudige doch voedzame maaltijd bereiden. Het heeft ook wel wat, koken. Het heeft iets primitiefs, iets oers. Je scharrelt ingrediënten bij elkaar, en verhit of vermengt ze, en het geheel wordt meer dan de som der delen. Idealiter, tenminste. Ik schep daar een zeker plezier in.

Het is ook reuze filosofisch. Nu ja, heel soms. Vandaag kwam als een epifanie de volgende wijsheid tot me: 'Wie zelf kookt eet wat hij lust'. Diep, of niet dan? En ik stond niet eens te koken, vandaag haalden we bij de toko.

Het is wel een aardige uitspraak. Wanneer je de letterlijke interpretatie voorbij bent, kun je hem ook als waarschuwing lezen. Namelijk om je open te stellen voor dingen. Immers, wie zelf kookt, eet wat hij lust, maar het kan ook goed zijn om je open te stellen voor hoe andere mensen dingen klaarmaken. Ik kwam tot dit diepe inzicht toen ik vandaag de krant zat te lezen, ergens op een terrasje, genietend van deze fijne nazomerdag. Ik las een bericht over de kamervragen die de PVV had gesteld over allochtonen. Op Retecool werden die vragen scherpzinnig samengevat: 'Wat kost nou zo'n neger?'

Dat mag niet zo'n subtiele vraag zijn, tamelijk incorrect zelfs, maar hij toont haarscherp de onbeschofte lompheid ervan aan. Ik was dan ook verheugd, en aangenaam, verrast, toen minister Van der Laan in zijn antwoord aan de Kamer principieel weigerde op deze racistische vragen in te gaan. Eindelijk eens niet de krampachtige halfzachte reactie de gebruikelijk is op het fascistische gedachtegoed van die walgelijke Wilders, maar een beschaafde terechtwijzing. Heel goed.

Want de PVV kookt alleen wat zij lust; een benepen prutje van misselijkmakende xenofobe rechtsdraaiende zure troep. Om de metafoor door te zetten: als het aan hun lag werden exotische lekkernijen(!?) als aardappelen, rijst en peper ongetwijfeld onverwijld terug naar Marokko gestuurd.

Ik denk dat ik morgen iets met couscous maak. Lekker makkelijk, ook.