Laatst was ik op Westerpop. Het laatste festival van het jaar, in de open lucht dan. Ik ben vrij fanatiek in het af lopen van de gratis festivals waarmee wij hier in de omgeving erg verwend worden. Westerpop hoort daar echter niet bij. Op de een of andere manier associeer ik Westerpop met regen. En een soort mosterd-na-de-maaltijd-gevoel. Ik weet niet precies waarom, misschien doe ik het festival daarmee wel onrecht aan. Hoe dan ook, dit jaar was ik er wel. En met reden: het programma was erg veelbelovend, en het weer boven verwachting uitstekend.
Een van de optredens waar ik in het bijzonder naar uit zag, was Boris.
Ik vond dat al een wonderlijke keus voor een festival. Immers, de Japanse drone-band Boris is niet een band die je op een festival verwacht. Ik ken diverse mensen die zich actief met de programmering van festivals bezighouden, en ook als passief festival-consument heb ik inmiddels wel een beetje een gevoel voor wat wel en wat niet kan op een festival. Een band als Boris is dan best een vreemde eend in de bijt. Het genre dat zij beoefenen, drone, leent zich niet zo voor zonnige buitenpodia. Drone, denk Earth, denk Sunn 0))), denk Khanate, dat verwacht je in obscure achteraf-zaaltjes, met een man of hooguit honderd.
Dat maakte me extra benieuwd. Dat wil zeggen, totdat mijn lieftallige ega mij erop attent maakte, dat Boris tevens de artiestennaam is van een of andere Hollandse nicht die met Idols heeft meegedaan. Eh, Idols?? Driewerf mag ik even over mijn nek? Die Boris, dus. Of het een nicht is weet ik eigenlijk niet eens, om eerlijk te zijn ken ik hem niet. Dat was wel een beetje een domper.
Gelukkig was deze bij voorbaat afgrijselijke, want Idols, en ik ben niet bevooroordeeld, Boris geprogrammeerd samen met nog wat van die opvulmeuk, wat mij de kans gaf om met Pien even lekker wat te gaan eten in het pittoreske Delft, een prachtige stad tenslotte. En hebben we het, vooral met Th' Legendary Shack Shakers, toch nog enorm naar ons zin gehad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten