Weeshuis

Het prachtige Pan's Labyrinth (El laberinto del fauno) was een film waar ik om vele redenen enorm van heb genoten. Allemaal gaan zien! Liefhebbers van thrillers, horror en fantasy komen aan hun trekken, maar ook als die kwalificaties je op het eerste gezicht afschrikken, ga hem dan toch zien, omdat het simpelweg een film is die elke filmliefhebber een keer gezien moet hebben. Wonderschoon, zelfs al vind je het verhaal niets dan is het filmisch een mooie ervaring.

Nogal verbaasd was ik derhalve dat ik er door een van onze vrienden op gewezen werd dat de regisseur van die film, Guillermo del Toro, toch niet de minste, een andere film was gemaakt die ik niet kende, sterker, die blijkbaar geheel langs mij heen is gegaan. Later bleek dat hij slechts producent was, maar toch.

Hoe dan ook, vanavond hebben Pien en ik die kwalijke omissie goedgemaakt, en naar El Orfanato gekeken.

Ook een prachtige film. Zonder het plot al teveel te willen prijsgeven, gaat deze film over een vrouw die met haar man en naar snel blijkt geadopteerde zoontje intrekt in het pand waar zij ooit als weeskind deels is grootgebracht. Het zoontje is een beetje apart, met imaginaire vriendjes, en verdwijnt op een gegeven moment. De zoektocht naar het zoontje vormt het hart van de film.

Terwijl er niets gebeurt, is hij superspannend, eng, schokkend bijna, terwijl er niets schokkends gebeurt. Ontroerend ook. Absoluut een aanrader voor wie van films houdt waarin niets ontploft, niet wordt geschoten en waarin geen naakt te zien is.