Hit

Het is helemaal hip om je te beklagen over de verengelsing van onze mooie taal. Wat mij betreft terecht, het is prachtig dat we naar één grote wereldtaal toegaan, maar meertaligheid is iets moois, te beginnen met de taal van je geboortegrond.

Het is ook maar een raar taaltje, eigenlijk, dat engels. Ik luisterde net, terwijl ik champignons stond te borstelen, naar een compacte schijf. Een getormenteerde zanger zong over zijn schatje dat hij kwijt was. Hij vertelde er niet bij waar hij haar kwijtraakte, zo zomaar Aruba geweest kunnen zijn. Ik dwaal af. Hij noemde haar telkens 'baby'. Dat betekent zuigeling, pasgeborene. Wat is het toch met engelstaligen dat ze naar ik mag hopen volwassen gelieven aanduiden met 'zuigeling'? Wij Nederlanders doen dat niet. Te nuchter misschien? Of houden Engelstaligen meer van kinderen? Of zijn het allemaal - nee, daar wil ik niet aan denken.

Het is zomaar een uitdrukking, natuurlijk. Nog zo een: 'hit the city'. Waar slaat dat op? Ja, de stad, haha zucht. Dat bedoel ik niet. Ik bedoel, wie verzint zoiets? Kijk, bij 'hit the road', daar kan ik me, met een beetje goede wil, wel iets bij voorstellen. Je hebt gespeeld met de band in Verweggeradeel, het optreden ging k#t, de geluidsman was stoned, geen hond komen opdagen, drummer heeft achterin de bus gekotst en dan ook nog de TomTom gejat. Logisch dat je dan de pest in hebt, en ja, misschien helpt het wel om even op de weg te slaan. Gewoon frustratie, heel menselijk. Maar de stad slaan? Die stad kan er toch ook niets aan doen? En wat sla je dan? Een plein? Een gebouw? En moet dat dan een voor die stad kenmerkend plein of gebouw zijn? Zodat je echt het gevoel hebt van zo, ik heb dat Den Haag toch mooi van jetje gegeven?

Echt, engelstaligen sporen niet. Hoogste tijd dat iemand er wat aan doet. Ik denk dat ik maar eens een mailtje aan Geert aan waag, die man weet tenminste van aanpakken. Alle engelstaligen terug naar Marokko! Zo.