Van de week zat ik een Enge Griezelfilm te kijken. Een jong, niet onknap meisje dwaalde door een behoorlijk vervallen huis in het midden van een of ander bos. Blijkbaar was ze nogal onvoorbereid op de filmset verschenen, want ze had duidelijk nog geen tijd gehad om zich fatsoenlijk aan te kleden.
Op een gegeven moment liep ze door een gang. Aan haar blik te oordelen was ze niet op haar gemak. En terecht, zo bleek, want op een gegeven moment dook achter haar een groot groen monster op. Er was een hoop geschreeuw, een boel bloed en toen was ze ineens hartstikke dood. Sneu hoor, en zo jong nog.
En toch, ik begrijp dat niet. We weten allemaal dat wat je in films ziet niet echt is. De mensen die je erin ziet zijn acteurs, en soms zijn zelfs de monsters gewoon stuntmensen in een raar pak. De acteurs en actrices krijgen van te voren een script dat ze moeten lezen. Daar staat precies in hoe de film gaat verlopen. En toch komt zo'n meisje te overlijden. Ik denk dan: je kon toch weten dat dat monster in die scene achter je zou opduiken? En zelfs als ze het script even vergeten was, dan nog zou je denken dat toen ze de aanzwellende muziek hoorde, dat dan op zijn minst een hint zou moeten zijn om op haar hoede te zijn. Zijn acteurs en actrices dan misschien toch, zoals het vooroordeel luidt, niet zulke slimme mensen?
Ik denk het wel, want een paar dagen later zag ik op een andere zender dezelfde film. Liep dat grietje weer door diezelfde gang. Kijkt ze weer niet achter zich. En ja hoor, binnen een vloek en een zucht was ze weer dood. Het blijft sneu op zich, maar ik vind wel: dan vraag je er ook wel een beetje om.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten