Rouw

Vandaag was een Dag van Nationale Rouw. Ik heb mijn profielfoto op Facebook niet veranderd in een zwart vierkant, geknakte zwarte bloem of zwart lintje. Sterker, ik heb Facebook twee dagen uitgezet. Omdat ik mij onprettig voel bij al die 'steunbetuigingen'. Met bijna 200 slachtoffers kent vrijwel iedereen wel iemand die iemand kent die is omgekomen. Ook ik. Dat is erg. En een kwestie van statistiek. Voor de daadwerkelijke nabestaanden is het echt verschrikkelijk.

Helpt het de nabestaanden als ik mijn profielfoto wijzig? Zal dat de daders een lesje leren? Natuurlijk niet. Mijns inziens is het een tamelijk gratuite manier om je medeleven te betonen. Ik ben geneigd het woord 'leedporno' te gebruiken. Bij deze. Ik heb gewacht tot na deze dag om dat te zeggen.

Als ik mij verplaats in iemand die een naaste heeft verloren, of beter gezegd: als ik mij probeer te verplaatsen in iemand die een naaste heeft verloren, zou ik mij dan beter voelen als wildvreemden hun profielplaatje wijzigden? Als iemand goed of slecht geformuleerde steunbetuigingen zou posten? Ik spreek voor mijzelf, maar ik zou er weinig steun aan beleven. Het verdriet om het verlies van een dierbare zou overheersen, het zou me weinig interesseren dat wildvreemden hun medeleven betuigden op Facebook. Zij kenden die dierbare niet, dus voor wie spreken ze die steun nu echt uit?

Ik geloof in goedheid van mensen. Ik geloof ook, dat veel mensen oprecht zijn geschokt door deze ramp. Ik constateer dat veel mensen Facebook willen gebruiken om daar uiting aan te geven. Ik betwijfel of Facebook daar de plek voor is. Een algemene post of actie, bedoeld voor of gericht aan een groep mensen die je niet, of via-via kent, het is toch een soort 'selfie'. Vind ik.