Atjar

Mijn eega is -zeer onSurinaams- niet van het koken. We zijn allebei niet van het schoonmaken. En ik ben wel van het koken. Voelt u hem? Ik heb dus het beste van twee werelden. En als je zelf kookt, eet je elke dag iets wat je lekker vindt.

Nou vind ik koken dus best leuk, maar het valt nog niet mee om elke dag wat te verzinnen. Het is ook weer niet dat ik een groots kok ben, die gepassioneerd dingen uitprobeert. Niks op tegen, maar onze keuken is niet enorm, en hij staat evenmin vol met allerlei handige apparaten, zoals een keukenmachine. Alles op de hand, ja ja. Het dient gezegd, toen ik hier een jaar of wat geleden introk betekende dat meer dan een verdubbeling van het beschikbare kookgerei, dat dan weer wel. Maar goed, we zijn maar met zijn tweeen, en dat betekent ook dat je enigszins beperkt bent in wat je aan ingredienten kunt aanschaffen. Sommige dingen zijn nu eenmaal te groot of teveel voor een tweepersoons huishouden. Op TV zie je kookprogramma's, en het verbaast me altijd hoeveel ingredienten die 'standaard' in huis zeggen te hebben. In koelkasten en diepvriezers die het formaat van de onze ruim overtreffen.

Vandaag was zo'n dag, dat ik weinig inspiratie had. Dat ik tot tweemaal toe werd gebeld over opdrachten die niet doorgingen, hielp ook niet. Maar moeder de vrouw wil bij thuiskomst wat eten, en ik uiteindelijk ook. Wat o wat te verzinnen?

Dan neem ik plaats voor de voorraadkast, en monster ik wat er nog in huis is. Aan diverse curry-pasta's geen gebrek. Ik ben erg van de curry's. Mijn favoriete keuken is de Indiase. Ik wil geen kaart zien, ik wil vindaloo, met kip of garnalen. Met naan, saag en daal. Als ik aan het eind van de avond ongecontroleerd zwetend en enigszins licht in mijn hoofd de tent uitstap, dan ben ik een gelukkig mens.

Dus curry was een optie. Ware het niet dat we dat al meermalen hadden gegeten deze week. Nu even niet. En voor het marineren van een nog bevroren visje was het al te laat.

Dan maar zoet-zuur. Dat gaat ook lekker snel. Het volgende prutje duurt een kwartier om te maken. Men neme, voor 2 personen:

250 diepvriesgarnalen of 1 grote kipfilet
1 pot atjar tjampoer a -weet ik veel- 400 gram? Elk merk volstaat.
1 bolletje gember
een handvol rozijnen
1 blikje tomatenpuree
3 eetlepels ketjap manis
1 middelgrote ui, liefst rood
1 teen knoflook
1 eetlepel van iets lekker scherps, ik nam Madame Chenet picallily van Lekker Bekkie (zeer heet!)

Voor de bereiding hoef je ook niet te hebben gestudeerd. Gooi rijst in een pan met water en breng aan de kook, draai vuur zacht en laat gaar worden. Dat duurt ongeveer 15-20 minuten en je hebt de hoeveelheid water natuurlijk zo gegokt dat afgieten niet nodig is. Leve de rijstkoker, ik hanteer 1 rijst, 1 1/2 water. Als je kip hebt, snijd die in stukjes, voeg wat olie en maismeel (maizena) toe, meng even, en braad vervolgens 2 minuten aan. Snipper de ui en braad die ook aan bij de kip. Of solo, in wat olie, als je liever garnalen wilt. Gooi de atjar erbij, samen met de knoflook, de rozijnen, de gember, de ketjap, de scherps en de tomatenpuree. Breng het geheel aan de kook en gooi -indien van toepassing- de garnalen erbij. Zet het vuur laag en wacht tot de rijst gaar is. Hop, klaar. Serveertip: met van die twijfelachtige magnetron-papadams, dan lijkt het nog wat.

Hoe scherp je iets wilt is uiteraard aan jou. Sambal werkt ook prima, maar niet van die vieze Oelek van Conimex hoor! Tsk! En laatst had ik nog wat druiven over die voor onmiddelijke consumptie wel een beetje over tijd waren. Doen het ook prima, in plaats van rozijnen.

Zo kwam het, dat wij vandaag op de bank voor de TV toch nog iets aten dat een beetje ergens op leek, volgens onze eigen standaarden uiteraard. En eenpansgerechten zijn Farmville-vriendelijk. Je moest eens weten hoe belangrijk dat kan zijn.