Gisteren naar de film geweest. We hadden nog twee vrijkaartjes. We zaten namelijk vorig maand al bij een film, maar in die zaal was geen verwarming. Aangezien er vrijwel niemand zat, werd het er ook niet warmer dan de behaaglijke graad of 10 die het er was, dus zijn we weggegaan. Met medeneming van een vrijkaartje.
Je stelt dan vanzelf mindere eisen. Zo kon het gebeuren dat we op de bonnefooi binnenstapten bij de eerstvolgende film die op punt van beginnen stond. Dat was Precious. Een Amerikaans sociaal drama. Mede geproduceerd door Oprah Winfrey. We hadden het dus kunnen weten. Maar ik had er lovende recensies over gelezen, dus waarom ook niet proberen?
Precious, de naam van de hoofdrolspeelster, gaat over een dikke, zeg maar gerust moddervette, zwarte tienermoeder uit het ghetto in Harlem, New York, die wordt verwaarloosd en mishandeld door haar werkloze, eveneens moddervette, moeder, wier leven bestaat uit TV kijken en de sociale dienst oplichten. De film begint -heel fijn- met dat Precious verkracht wordt door haar vader. En zwanger wordt van haar tweede kind - haar eerste kind, ook van haar vader, is een mongooltje.
Maar wacht, er gloort -natuurlijk- hoop! Via haar school, waar ze vanwege haar zwangerschap afgeschopt wordt, komt ze op een speciale school. In een klas met een (uiteraard) knappe, slanke lerares, die heeeeeel invoelend is. En klasgenoten die heeeeel stereotiep zijn. Enfin, begeleid door een VEELBETEKENENDE SOUNDTRACK werd een blik clichés opengetrokken waar je misselijk van werd. Een dubbele aflevering Oprah, zeg maar, met de zwarte vrouw in de SLACHTOFFER! rol. Het was allemaal zo moddervet aangezet, van het extreme lijden tot en met het mierzoete sprankje hoop, ik werd er onpasselijk van.
Toen ik halverwege de film wegdutte, bedacht ik mij, dat ik weliswaar naar een straatarme, kansloze, zwarte, moddervette, mishandelde, verkrachte, gepeste tienermoeder met gehandicapt kind zat te kijken, maar dat ze nog geen AIDS had! Gelukkig werd ook dat binnen een paar scenes rechtgezet.
Zucht.
Vond ik het een slechte film? Ja en nee; het acteerwerk van moeder en dochter was sterk, en de film is duidelijk met de beste bedoelingen gemaakt. Het acteerwerk van de overige cast was op het lachwekkende af eendimensionaal, en het verhaal is..pfft. Dit soort films, het is gewoon mijn ding niet.
Grappig detail: Mariah Carey, zonder make-up, maar met kleren aan, dat is weer eens wat anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten