Film

Vrijdagavond, begin van het weekend. Toen je jong was, was dat het startschot voor wilde uitspattingen. Toen we niet meer zo jong waren werd het een avond waarop we uitgeblust op de bank zaten, blij dat het weekend begonnen was. Het is als met aan zee wonen: je gaat zelden of nooit naar het strand, maar het is een fijn idee te weten dat het kan.

De vrijdag is bij uitstek de avond om lekker naar een film te kijken. Niet naar de reut die via de TV over ons wordt uitgekotst, maar een film naar eigen keuze. Het schijnt, ik weet het niet hoor, dat je op internet bepaalde films kunt verkrijgen. Eén ervan in het bijzonder trok vandaag mijn aandacht, omdat hij zo fijn inpolitiek correct was. Hij heette, zet je schrap, 'Oh no, there is a negro in your mom 3'. Say WHAT??? Van alle buitengewoon foute natuurfilmtitels die ik ooit tegenkwam is dat wel een van de meer foute. De '3' erin maakt het helemaal af. Blijkbaar is er ook een '1' en een '2'. Hoewel ik de titel hilarisch vond, had ik zo'n donkerbruin vermoeden dat ik de film zelf niet buitengewoon interessant zou gaan vinden. En mijn wederhelft ook niet.

Dus kozen we voor 'A tale of two sisters'. Omdat deze titel in het licht van bovenstaand anders begrepen zou kunnen worden, haast ik mij te zeggen dat dit een Koreaanse horror-film is. Ik werd hierop attent gemaakt via de krant, omdat momenteel in de bioscoop van deze film de Hollywood remake (The Uninvited) draait, die het volgens mensen die vinden dat ze het kunnen weten niet haalt bij het origineel. Dat origineel bevond zich om nog onopgehelderde redenen dus vandaag plotseling op de mediaspeler.

Te huize bij ons hebben we, naast een grote voorliefde voor ranzige B-horror mijnerzijds, ook wel een zwak voor Aziatische cinema, niet alleen op horror-gebied. Ze zijn vaak gewoon domweg heel mooi. Raadselachtig, vaak. Of dat komt door een cultuurkloof of omdat ze moedwillig raadselachtig zijn, wie zal het zeggen, waarschijnlijk beide.

Ook deze film, die alleen al vanwege zijn beelden erg de moeite waard is, was bepaald raadselachtig. Na ruim een uur hadden we nog steeds geen flauw idee waar hij over ging. Maar toch wilden we beslist blijven kijken. In de allerlaatste scenes wordt een beetje duidelijk hoe de zaken in elkaar staken. Dat ga ik niet verklappen. Intussen hadden we dus wel anderhalf uur gekeken naar beelden die prachtig en eng en dreigend tegelijk waren. Beslist een aanrader.

Waarschuwing: de hoofdrolspelers zijn niet van de FBI, er ontploft niets, en er is geen plastic naakt in te zien. Als dat je kop thee is, zet vooral lekker SBS of Veronica aan.