Zat vanavond naar Alien te kijken. Een favoriete film van mij. Zelfs na al die jaren -hij is al van 1979!- kan ik er geintrigeerd naar kijken, en hij bezorgt mij nog kriebels. Dat is toch wel een kenmerk van een goede film.
Nu goed, feit blijft dat je weet wat er gaat gebeuren, dus heb je ook tijd om op andere dingen te letten. Zoals: hoe groot is die alien nu eigenlijk? In de ene scene pak 'em beet een meter of twee-en-half. In de volgende scene echt metersgroot. Intrigerend.
Maar ik wil het over meer praktische zaken in de film hebben. Op een gegeven moment besluiten ze om -verrassing!- dan maar het hele schip op te blazen. Ik weet niet of de NASA shuttle het heeft, maar alle andere door mensen gemaakte ruimteschepen hebben, zoals iedereen weet, wel zo'n systeem.
Wie de film kent, en foei als je hem niet kent!, weet dat je zo'n systeem niet zomaar kan aanzetten. Je moet knoppen indrukken, aan hendels draaien, sleutels omdraaien, etcetera. Nog een heel gedoe. Zoveel gedoe zelfs, dat het niet lukt om dit binnen de nog resterende tijd in omgekeerde volgorde nog eens te doen. De mensen die de film niet gezien hebben moeten die laatste zin maar even negeren. En de komende regels ook.
Ik spoel nu even vooruit naar de bijna-laatste scene in het ontsnappings-vaartuig. Want potverdorie, die buitenaardse engerd heeft vedikkeme ook zijn toevlucht daarin genomen. Best vervelend, al is het vanuit zijn standpunt wel te begrijpen - tegen zoveel opblazen is geen Rennie gewassen. Sigourney -pardon- Ripley heeft zich net uitgekleed, en huppelt rond in een voor 1979 wel minuscuul slipje. En ziet ineens onze ongewenste vriend op de kast zitten. K#t! Dus ze trekt -heel slim- een ruimtepak aan, en gespt zich vast in een stoel. Ze lokt onze ongenode gast uit zijn schuilplaats en PATS geeft een klap op de knop van de buitendeur. Die springt open. Daarbuiten: ruimte, vacuum. Explosieve decompressie! Hoppa, daar wordt onze zure vriend het heelal in gezogen. Heel slim.
Waar ik het hier even over wil hebben is veiligheid. Ik wil niet in de stoel van Van Vollenhoven gaan zitten, maar wat me aan deze 'ramp' opviel wil ik niet onvermeld laten. Je zou denken, dat men op zo'n ruimteschip uitgebreid aandacht besteedt aan de veiligheid van de bemanning. En de procedure om het schip op te blazen was dan ook voorwaar geen sinecure. Er moest een aantal knoppen worden ingedrukt in de juiste volgorde. Er moest aan diverse hendels getrokken worden. Waarna weer knoppen volgden. Waarna niet een, niet twee, nee liefst vier aparte sleutels moesten worden omgedraaid die weer toegang gaven tot andere knoppen. Pas toen was het 'self-destruct' commando gegeven. Je zou denken: daar is beslist over nagedacht.
Maar in dat ontsnappingsvaartuig volstond het om met één druk op de knop iedereen de ruimte in te blazen! Lekker dan! Je zal net even je kop koffie verkeerd neerzetten...
Hier is denk ik nog wel ruimte voor verbetering.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten