Dood

Het vriest dat het kraakt, de zon straalt, het is weekend. Een mooi moment om met de krant op schoot en een kop koffie in de hand te mijmeren over hoe koud het nu buiten is.
Veel berichten over schaatsen. Ik kan niet schaatsen, en heb het niet zo op kou, maar voor schaatsliefhebbers is het heerlijk. Veel berichten ook over Israel en de Gazastrook. Wonderlijk toch hoe de wereld in de greep kan zijn om een ruzie over een gebiedje van een paar vierkante kilometer. Een ruzie ook, die al zo'n 5000 (vijfduizend) jaar duurt. Toen hadden ze natuurlijk nog andere eeuwige en almachtige goden natuurlijk. Christenen, Joden en Moslims moesten nog uitgevonden worden. Maar ze hadden al wel dezelfde ruzie.
Een bericht dat mij aandacht wel wist te prikkelen was het volgende:
"Twee leiders Al Qaida gedood", met als onderschrift:
"Beide terroristen mogelijk ook verantwoordelijk voor zelfmoordaanslagen in 1998."
Zo'n bericht roept bij mij zoveel vragen op. Ik krijg er pijn van aan mijn logica. Zijn die aanslagen nog een beetje gelukt? Blijkbaar niet zoals gepland in elk geval, zou je denken. En hoe hebben ze dat met die maagden, die eigenlijk blanke rozijnen zijn maar dat terzijde, geregeld? De eerste 36 in 1998, en de rest dit jaar? Hoe regel je dat? Moet de profeet zelf daarvoor tekenen? En worden die dan voor je apart gehouden, of mogen ze in de tussentijd bijklussen?
Zometeen moet ik er -brr- toch uit, een flink stuk fietsen ook nog. Maar het is prachtig weer, en ik ga er lekker een poosje in de frisse lucht over nadenken.