Waar ik me, en dit zal nog weleens terugkomen, nu al een jaar of 20 aan erger is het volgende. Star Trek. Daar erger ik me niet aan, ik heb er zelfs een zwak voor. Ik mag het graag zien, mij om het even welke serie. Voor niet-doorgewinterde kijkers: je had TOS (The Original Series), in de jaren '60. Kirk, Spock, Bones. Mis hun muziek-albums niet, ze zijn legendarisch, om diverse redenen. Ik weid even uit...
Na een aantal succesvolle speelfilms gebaseerd op TOS (IV: The Voyage Home is leuk) kwam in de 80'er jaren de beroemdste spin-off: TNG (The Next Generation). Picard, Data, vele anderen. Als je die afleveringen nu terugziet zijn ze ongeveer even 'cheesy' als de afleveringen van TOS, alleen minder aandoenlijk qua stupide effecten. Niettemin sneed TNG, nog meer dan TOS, want subtieler, onderwerpen aan die maatschappelijk gevoelig lagen. Waar TOS wel ontzettend simpel was, kwamen in TNG dikwijls ethische kwesties aan bod, zonder dat een oordeel werd uitgesproken. Racisme en seksualiteit liggen als onderwerp, zeker voor, of juist misschien niet, een amerikaanse serie voor de hand, maar TNG had veel meer te bieden, denk aan onderwerpen als politiek of euthanasie.
Na TNG volgde DS9 (Deep Space 9), mijn favoriet. Van alle series was deze het lastigst te volgen zonder voorkennis. Waar TNG karakters bevatte die tegen het karikaturale 'larger-than-life' aanzaten, bevatte DS9 daarnaast ook 'echte mensen'.
Een interessante parallel in dit verband is misschien deze: in TNG had je die walgelijk brave Wesley Crusher, zoon van dokter -braak- Beverly Crusher, het bijna-liefje van Picard. Die groeide op van pijn-aan-je-tanden brave jongeling tot semi-almachtige halfgod (in de aflevering met 'The traveller', stukje hollandse inbreng meen ik). In DS9 is zijn ontwikkeling te vergelijken met die van Jake Sisko, die weliswaar minder idyllisch braaf en menselijker was, en bovendien de zoon van de bevelhebber (een zwarte man!) en niet die van een bemanningslid, maar die ook af en toe nogal 'cheesy' was. Aan de andere kant bevatte DS9 de ontwikkeling van Nog, zoon van Rom, broer van Quark. Afstammeling van een wel erg een-dimensionaal neergezet ras, ontwikkelde zijn karakter zich van een bevooroordeeld kind tot een heuse, geloofwaardige volwassene, met volwassen problemen en ideeen.
DS9 werd nog gevolgd door het parallel lopende Voyager, dat weinig meer dan een veredelde 'remake' was van TOS, in een moderner jasje (vrouw aan het roer!). Zeker niet onaardig, nochthans kan ik me van Voyager weinig afleveringen herinneren die ik echt de moeite waard vond.
De laatste Star Trek stuiptrekking was Enterprise. Interessant concept, maar pover uitgewerkt. Hoewel men de indruk wou wekken dat de 'eerste avonturen' weinig belangwekkend waren, werden gebeurtenissen dermate opgeblazen en uitgerekt dat het onwaarschijnlijk was dat deze in de zich veel later afspelende maar eerder gemaakte series niet één keer terugkwamen, al was het maar in een losse opmerking. Dat deed afbreuk aan de geloofwaardigheid ervan, en gek genoeg denk ik dat juist de 'geloofwaardigheid' van Star Trek bijdraagt aan de populariteit van de serie.
Nu goed, ik ben echt behoorlijk afgedwaald. Waar ik me dus aan erger is het volgende: Star Trek speelt zich af zo'n 300 jaar na nu. Ongeacht welke serie je neemt. Niettemin is het in elke serie zo dat als ze beschoten worden, of ergens tegenaan botsen, zelfs als ze het van te voren weten, de gehele bemanning als een soort flipperbal door het ruimteschip stuitert, met allerlei blessures tot gevolg.
Dan denk ik dus:
DOE DAN OOK EEN GORDEL OM!
Maar nee, dat is men over 300 jaar blijkbaar vergeten. Merkwaardig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten